nu even tijd, vrijdag was het grootouder feest op kleinkind nr,2haar school opa en oma moesten er zijn om twee uur, we stonden natuurlijk al om 1.30u.al aan de schoolpoort om zeker niet te laat te komen,mama had s'morgens gebeld naar ons alsdat ze al waker was om 6uur en riep mama vandaag is het feest voor oma en opa,om twee uur stipt begon het de opa's en oma's zaten allemaal paraat om de kleintjes toe te juichen,zo fier als wat kwamen ze op het toneel in de kleuren van de regenboog en aan elke kleur was een mooi verhaal verbonden, ons kleintje keek met groote ogen rond en zag ons zitten op de eerste rij en haar ogen begonnen te blinken als sterretjes.DAN was het moment om het kleurenfeestlied te zingen en dat gaat als volgt.
OMA enOPA jij zorgt zo goed voor mij daarom heb ik een sterretje bij!.OMA en OPA jij speelt zo leuk met mij daarom heb ik een hartje bij!,met oma en opa naar'tbos of naar de zee dat valt altijd reuze goed mee!Voor elk verhaal een hele dikke zoen!ROOD,GEEL,EN BLAUW en zeg met al die kleuren hoeveel ik van je hou!!het verdriet van konijntje valt al bij al nog mee want het is nu een sterretje die ze elke avond een kushandje werpt!!!
ik heb vandaag dankzij prullemieke iets gedaan waarvan ik dacht dat het nooit zou lukken maar zie!!! het kan toch en daar ben ik heel blij om zoals ik al gezegd heb zo blij als een vogeltje dat pas kan vliegen,en zo leert een mens altijd maar bij,zo mijn moeder zij je bent nooit te oud om te leren,en zo gaat het weer beter net zoals met mijn bronchitis de pillen doen nu pas hun werk en maar goed ook want morgen moeten ventje en ik naar school want het is grootouder feest ik zie er nu al naar uit!
ze is er niet goed van mijn kleine poppemie,ze treurt om haar konijntje,mama zegt dat ze niet goed geslapen heeft nogal onder de indruk zo te horen,op school heeft de juf zoals belooft een kaarsje doen branden en daar waren de traantjes weer,maar de juf zegt dat het goed is zo om het te verwerken, maar ik vind het toch zielig dat z'on kleine meid al verdriet moet hebben waar ze niks zelf aan kan doen, en ikzelf mijn hart breekt als ik hoor hoe verdrietig ze is nu al maar ja de dood staat bij het leven zowel van mens of dier en we moeten proberen het een pslaats te geven ook al is dat moeilijk!
de eerste dag dat ik me wat beter voel de medicatie begint haar werk te doen.Daarjuist de kleindochter van 4j. op bezoek gehad, wat was ze droevig,zodra ze binnen was vertelde ze dat haar konijntje dood was en ze had de hele dag geweend op school,'k heb haar een dikke knuffel gegeven maar dat was geen groote troost voor haar,ze gaat nu als ze thuis was een tekening maken en de juf heeft gezegd dat ze er een mooie strik moet rond doen en terug meebrengen naar school ze gaan er dan een kaarsje doen branden,voor nijntje haar piep klein konijntje want zo noemde ze haar konijntje,en nu zij ze ik wil er geen meer want het worden toch allemaal sterretjes die zijn wel mooi maar je kan ze niet vastnemen en zoentjes geven,ik ben wel blij dat ze er op school ook aandcht aan geven,want groot of klein,mens of dier niemand laat dat onaangeroerd als je ze moet afgeven.
Ik was een paar dagen niet actief,ik voelde mij niet in mijn hum,en ja hoor ik naar de dokter en het verdict een bronchitis, dus antibiotica siroop en binnen blijven, we zijn nu een paar dagen verder en de werking van de medicatie is nog niet te voelen ik hoest en bas me de longen bijna uit het lichaam maar met een beetje geduld komt het wel in orde.Anders is zondag voor ons wandeldag maar nu zondag is het thuis blijven geblazen zo kan ik de straat niet op,en dus zal ik braaf doen wat de dokter zegt en uitzieken.
Moest het leven er uitzien zoals op de reclame.....het perfecte gezin met vader,moeder en bijna altijd twee kinderen,allen tevree netjes aan tafel om te eten nooit ruzie ,van ik wil daar of dat en alles met de glimlach,moeder nooit boos als er eens gemorst word vader die altijd op tijd en met de glimlach de kinderen naar school brengt.......Zo zit het leven nu eenmaal niet in elkaar,kinderen mogen nog een moeder en vader hebben ze kunnen ook ongelukkig zijn,en droevig!Het geval is dat een kind moeilijk onder woorden weet te brengen waarom het zich zo voelt,en als oma of opa weet je niet altijd de juiste vraag te stellen,en stel je de vraag dan nog is het moeilijk voor het kind om er op te antwoorden want ze is waarschijnlijk bang om iemand te kwetsen, dan is de grote vraag wat kan ik er aan doen en dan weet niemand het antwoord!!!!
ik heb daarjuist even op blog bezoek geweest om even bij te lezen want zelf heb ik niet zoveel te vertellen.ik ben vandaag weer niet in mijn humpie ik weet niet hoe dat komt, de winterbleus ?ik denk dat het daarvoor nog een beetje vroeg is.ik zou zo graag wat meer kunnen doen met mijn blogje maar telkens ik begin zakt de moed me al in de schoenen ik denk dat ik een beetje lui ben op dat gebied 'kweet nie maar de fut is er een beetje uit en dat zou niet mogen zijn maar ja wat doe je er aan ?Het laten over gaan zeker.Het is ook altijd wat mijn zus weer in de problemen met haar man en dat alles dankzij haar goedheid tegen over haar kleindochter, ze zijn 40jaar getrouwd en nog altijd loopt het niet zoals het zou moeten, ik heb maar juist mijn zus meer en wat haar verdriet doet raakt mij ook en ik kan er niets aan doen dan luisteren en meeleven met haar.
Een zaterdag is voor mij op bezoek bij mijn schoon ma terwijl ik dit schrijf maakt ventje zich klaar om te vertrekken dus hij zal even moeten wachten tot dit af is ,nu zoveel heb ik niet te vertellen vandaag juist dat het morgen nationale wandeldag is en wij als zondagse wandelaars zullen ook present zijn, teminste als mijn keelpijn beter is want die verkoudheid heb ik opgedaan met woensdag te gaan wandelen in weer en wind maar ja wat je moet krijgen zal je ook krijgen he!Het ventje is klaar en ik ook.
zoals ik hier en daar heb kunnen lezen was ik dus niet alleen die moeite had om op seniorennet,een berichtje na te laten bij de bloggertjes maar nu het wat laat op de avond is gaat het wat beter gelukkig want ik vind dat heel ambetant, straks moeten we een nachtjedoorste ken op de PC om er iets op te zetten maar allé ik ben weer aan het klagen en zal er mee stoppen zo dat moest me van het hart.
zo als ik al gezegd heb in mijn vorig berichtje zijn we dinsdag naar het ijspaleis gegaan,eerst inkom betaald en met z'un allen naar binnen,de zoon en schoondochter de kleinkinderen en mijn ventje.Zoeken naar schaatsen je moet namelijk een maat groter nemen dan je gewone schoenmaat,ik dus een maatje 38 hulp gekregen om ze aan te doen van de zoon ,mijn ventje hield het al voor bekeken en ging naar de cafetarieum heel veilig hoor!IK mee met de anderen de kleintjes die kunnen rolschaatsen maar op ijs is het toch andere koek hoor,ik stond aan de zijkant en durfde geen voet verzetten want ijs is namelijk heel glad,hahaha!de kinderen lieten pa en ma eerst een rondje draaien en dan wilden ze natuurlijk mee de grootste dat ging nog ,en de kleinste tussen ma en pa liet zich gewoon meeglijden en oma die wachte op wat hulp maar toen het mijn beurt was om tussen de zoon en schoondochter te glijden was het meteen prijs! pardoes op mijn poep en ik was sneller van het ijs dan ik erop was,en ging dan veilig bij mijn ventje zitten dat was beter dan op het ijs voor mij maar de kinderen hadden pret voor tien en dat was ook leuk om te zien.
gisteren zondag zijn ventje en ik dus gaan wandelen en inderdaad het heeft me goed gedaan ,het was lekker weer de zon was van de partij en de bewijzerde route mooi veel groen en bomen zo heb ik mijn portie frisse lucht toch binnen,daarna een goede pannekoek en koffie kwestie van weer wat calorietjes te hebben,haha!!!Maar nee zoals gezegd kwam ik er goed uit en voel me al veel beter,want het is nu herfst vakantie en de kleine spruitjes komen bij oma en opa,èerst morgen naar de stad om wat winterkledij voor hen want het zal een beetje koud worden ze moeten er dus op voorzien zijn he!En dan later op de week gaan zwemmen, schaatsen want sinds (dancing on ice)wil de oudste het ook proberen en oma die niet kan schaatsen zal toch maar de schaatsen aanbinden om hen een plezier te doen kunnen ze ook eens lachen!
mag ik de bloggertjes die gereageerd hebben op koppijn danken voor hun medeleven,het is nog niet gans over maar morgen beter zullen we maar zeggen.Gisteren met mijn schoonma van 17.00u.tot 20uur in de kliniek gezeten ook niet zo goed voor het kopje maar alle we hebben dat ook weer achter de rug,ik hoor daarjuist van de weerman dat het morgen goed weer zal zijn dus zal het fijn zijn om te wandelen,zoals gezegd een frisse neus halen zal goed doen,ik laat nog wat weten over morgen,hopelijk een mooie uitstap?Dat zien we morgen dan wel weer.Voor allen een fijn weekend.
ik heb al een paar dagen barstende koppijn,ik heb al van alles geslikt en nu gaat het wat beter,'k slaap slecht, kan bijna niet eten alle het is weer van alles wat,er zijn natuurlijk ergere dingen maar ik kan er niet meer tegen.Stress zegt het ventje maar ik zou bij god niet weten waarom,het vallen van de bladeren?Zo erg vallen die nu ook weer niet,ik denk dat een mens zo van die periodes heeft het zit in de genen zou mijn zus zeggen,dus laat ik alles zowat op me afkomen en zie wat morgen zal brengen,ook weer druk natuurlijk 'snamidags boodschappen doen dan om 17.30 met schoonma naar de kliniek om een afspraak te maken, ze moet een nieuwe schouder je weet waneer je binnen bent in de kliniek maar niet wanneer buiten, maar ja het zal ook wel voorbij gaan en zondag dan lekker ontspannen op de wandeling.
Wat een mens toch allemaal te lezen en te horen krijgt,al dat zinloos geweld daar word men niet goed van er gaat geen dag meer voorbij of je hoort en ziet het in dagblad en op TV.Men denk altijd het is ver van mijn bed maar soms komt het dichter dan men denkt,oorlog en onvrede bij vele mensen,alhoewel we hier nog best zijn in belgiè,gaat een mens toch meer en meer nadenken over alles wat gebeurd.Bijna niemand is nog tevreden met wat men heeft,en dan de jaloezie die de kop opsteekt het is nie te doen waarom ?ieder heeft toch iets om naar uit te kijken al is het nog zo klein,we moeten leren leven met wat men heeft of je hebt geen leven meer.Ziezo dat moest eens van mijn hart!!
het weekend was super druk ik heb niet veel tijd gehad om te bloggen maar nu alles zo een beetje rustig is kan het effe weer.Vrijdagnamiddag om kleidochter 1 naar school die is al om 3.20 gedaan,eerst nog boodschappen gedaan voor mijn schoonmoeder en onszelf dan alle gerief naar huis bij schoonma,intussen de kleindochter opgehaald, dan naar ons huis uitladen want als de kleine komt moet het wat meer zijn want dan kan ik ze lekker verwennen,ze had zin in lasgane dus dat kwam op tafel.IK vroeg of ze huiswerk had ze zei ja, maar oma ik wil het nu niet maken want ik wil nu van u genieten ,als dat niet lief is. Na eten is ze in bad gegaan ze speelt nog graag met de poppen in bad dan is de badkamer het schoonheids salon en zij de specialist van dienst.Zaterdag zijn we dan naar de stad gegaan want ze snuistert graag in de winkelstraaten en oma die had het na vier uur shoppen zowat gehad.Blij dat we thuis waren maar ook een beetje spijt want om 7uur moest ze naar huis.
op een avond zaten mijn man en ik tv te kijken,toen er plots een muis voorbij liep,.en niet snel en schichtig maar op haar dooie gemak,alof ze welkom was,niet dus, sindsdien is het oorlog tussen muis en mij.Een strijd op leven en dood zie ik niet zitten,een ouderwetse muizenval ook niet,zelf vangen dan maar gewapend met de schepnet van de zoon .En ja daar is ze in een hoek gedreven en met een snelle beweging gevangen,na 1seconde is ze weer weg,ik besluit om een muisvriendelijke val te zetten,waarmee je ze levend kan vangen.Voor de zekerheid krijgt ze een viergangen menu,bestaande uit kaas koek en caviavoer,en met sucses!Na een paar dagen was voor haar de verleiding te groot en zit ze gevangen.We zijn naar het bos gereden en hebben PIEP daar vrijgelaten.Nu maar hopen dat ze niet zoals de kat de weg terug naar huis vind.IK vond dat zo een mooi verhaal dat ik het niet kon laten om te schrijven.
Ik ben er nog niet uit of ik al dan niet nog wat PC lessen zou volgen,alhoewel ik nu al blij ben met wat ik kan begint het toch soms te kriebbelen als ik al dat moois zie op de computer,maar dan denk ik bij mezelf met die verstrooide kop van mij zal het niet zo evident zijn,ik kan nog geen button zetten ,ge ziet ik denk er toch nog aan want het speelt wel verder in mijn hoofdje maar zoals gezegd het moet er in gaan ook hè, en wat er niet ingaat zal er ook niet uitkomen dus denk ik dat ik dat maar zal afblazen ik zal me blij houden met wat ik heb en dat is nu voor het ogenblik genoeg.
ik ben vandaag op wandel door blogland,dus is er niet zoveel te schrijven op mijn blogje want mijn PCtje is niet van de jongste dus niet zo vlug,en ik wil zoveel bloggertjes bezoeken ,dus aan allen een dikke knuffel.
Vandaag hebben mijn ventje en ik wat gewerkt aan ons huis we moesten er van profiteren van het goede weer,dus de verfborstels gepakt en langs buiten het houtwerk insmeren,ventje de boven verdieping en vrouwtje beneden,om ongelukjes te vermijden want ik sta niet zo vast op mijn voeten dat komt omdat ik als kind en jong meisje nogal een paar keer de voeten verstuikt,gevrichtsband gescheurd en ontelbaar keer in de gips!Maar ik was een wat ontstuimige peuter en tiener volgens mijn nu al overleden moeke,ontelbaare keren moest ze met mij naar spoed,gelukkig heb ik er niet te veel aan over gehouden,maar ventje neemt het zekere voor het onzekere dus ik beneden,en hij boven enzo hebben we de dag doorgebracht.
we zijn vandaag zondag naar gewoonte gaan wandelen,deze keer was het in Bornem,zo een 15km langs bos en veld wat we zagen waren mooie herfst kleuren aan de bomen en ander groen,het was mooi weer en zo heb ik onderweg wat herfstmateriaal verzameld,eikels,met en zonder hoedje wat blad in herfstkleur,wilde kastanje en ander goed om een stukje te maken voor in huis.We hadden in de verte al wat geweerschoten gehoord in het bos en toen wist ik het, het jachtseizoen is open,ver op het einde van onze wandeling passeerden we een klein prive bos, wat ik toen zag was niet leuk!Rond het bosje stonden wel 10 jagers met geweer in aanslag,we hoorden schoten en bleven even staan, opeens een konijntje uit het bos met een schot werd het diertje geveld.Wat een mooie zondag zou zijn is voor mij in mineur geeindigd.
