De regen is een grijs gordijn voor mijn bslagen ramen De berk die altijd vrolijk is hangt nu vol dikke tranen Net als ik somber ga worden zie ik twee gele eendjes in plastic jasjes,glimmend nat met waggelende beentjes in pas gevonden evenwicht van kleine dribbelpasjes de vleugeltjes vladderen heen en weer en petsen in de plasjes Dan vind hun moeder het genoeg de paraplu gaat open en onder moeders vleugels zie ik ze verder lopen Geheel vertederd denk ik dan:kom Ik trek mijn regenlaarsen aan en ga een straatje om
Reacties op bericht (1)
06-07-2006
gedichtje
Wat een lief gedichtje vind ik dit. Zo zie je maar er zijn altijd wezens blij met wat wij misschien minder leuk vinden. Groetjes en tot ziens, Thea.
06-07-2006 om 22:43
geschreven door thea
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
