Ik led de namen van mijn kinderen in uw handen Graveer gij ze daarin met onuitwisbaar schrift Dat niets en niemand ze meer ooit daaruit kan branden ook niet als satan ze straks als tarwe zift.
Houd mijn kinderen vast als ik ze los moet laten en laat altijd uw kracht boven hun zwakheid staan Gij weet hoe mateloos de wereld hen zal haten als zij niet in het schema van de wereld zullen gaan. Ik vraag u niet mijn kinderen elk verdriet te sparen Maar wees wel hun troost als ze eenzaam zijn en bang wil om uws naam wil hen in uw vebond bewaren en laat ze nooit van u vervreemden nooit, hun leven lang. Ik leg de namen van mijn kinderen in u handen.
Ga nooit weg zonder te groeten Ga nooit weg zonder een zoen Wie het noodlot zal ontmoeten kan het morgen niet meer doen Ga nooit heen zonder te praten dat doet soms een hart zo,n pijn Want wat je s,morgens hebt verlaten kan er s,avonds niet meer zijn
Jij hebt onze vriendschap zomaar afgedaan Jaren lang plezier schuif je zomaar van de baan intieme gesprekken komen nu in het openbaar Waarom? die deelde wij toch allleen maar met elkaar? Waarom moet je me zoveel pijn doen denk je niet meer aan die tijd van toen Samen kleren kopen lekker lang de stad in van alles doen, we hadden altijd goede zin. Een blik nar jou en ik wist genoeg. Ik wist al wat je bedoelde zonder dat je ,t me vroeg Twee harts vriendinnen gearmd door het leven dit alles moet ik nu uit mijn geheugen vegen Van de een op de andere dag was ik te veel wel vreemd want jij hoorde bij mijn dagdeel Mijn man trooste me en zei: het komt wel goed Soms vraag ik me af, hoe en waarom? Je had een vriend deze keuze vond ik dom ik wilde je beschermen voor deze man Jij luisterde niet , jij leefde in een ban Onze vriendschap ging eraan suk Ik was niet jaloers Ik wilde ook voor jou geluk Een jaar later stond je voor mijn deur Ik liet je binnen, vriend weg , kind erbij Je was buiten zinnen Je kreeg een nieuwe vriend en, vreemd ik hielp je, maar toch vertrouwde ik je niet Keek er niet raar van op dat je me zonder iets te zeggen weer verliet.
Een kind Een kind is iets moois Een kind is een stukje van jezelf Een kind is iets wonderbaarlijks Een kind, groeide het maar in mijn buik Een kind, was het maar van mij Een kind, is een onverulde wens Een ,kind een stukje van een mens!
Soms voel ik nog die machteloos heid de diepdoordringende pijn Hoe was ons leven verlopen hoe had jij nu kunnen zijn? Een vage schim in onze gedachten een naam die wij soms horen Waarom moest jij sterven terwijl je nog maar net was geboren.
In de nevel van mijn bestaan zoek ik de weg en tracht op maan verlichte wegen verschil te zien tussen dag en nacht tussen licht en donk,re schaduw vegen gedrapeerd over een kleurenpracht die mijn ziel vol liefde zal bewegen om in onzekerheid door te gaan.
Was ik nog maar een kind dat het leven een uitdaging vindt dat bij pijn gerust mag huilen bij angst achter moeders rok kan schuilen en dat bij kinderverdriet na een snoepje alles weer rooskleurig ziet dat nooit hoeft te zorgen voor de dag van morgen.
Maar nu ik volwassen ben en alleen maar verdriet ken door de grote liefde wordt verlaten heeft niemand in de gaten dat ik het liefst de hele dag zou huilen en niet meer achter moeders rokken kan schuilen Nu wordt er van je verwacht dat je dit draagt met moed en kracht wat doet het ontzettend pijn om volwassen te zijn.
Mensen zijn hard voor elkaar Ik wil gewoon leven zonder bezwaar. Hoor de kritiek van alle kanten het gefluister om je heen plotseling laat iedereen je alleen Waarom?
Dat is de vraag maar waar is het antwoord? Ik ben nu net een ballerina op een koord en bang dat ik val in de diepe put eenzaamheid.
Over haar heen gebogen haar hoofd in de holte van mijn arm. Geborgen als een kind. de wangen koorts-rood de ogen onzeker herkent ze mij? Al lange tijd niet meer Maar haar ogen lichten op als ze me ziet niet nu Haar lippen tuiten zich aan de beker. Ik geef haar te drinken geduld geduld Mijn moesje Ik ben haar kind Zij is mijn moeder Ben ik mijn moeders moeder? Ja
Het is niet makkelijk he mam? Die lange dagen. Dat er maar iemand bij je kwam om jou nog iets te vragen. toen pappa stierf was er voor jou zo heel veel leegte om je heen En langzaam vele jaren lang. Was jij het die steeds meer verdween Wij deden allemaal ons best maar kunnen jou niet geven. dat was pappa voor je was Een doel om voor te leven.
De band met je moeder is onverbrekelijk je zelf helemaal losmaken is onmogelijk. De navelstreng is door geknipt maar alleen lichamelijk Kind uit een vrouw is een met zijn moeder toch uniek als persoon Gedragen worden Geboren uit is altijd vast zitten aan.
Zorgende handen een hart dat voor je klopt ogen die begrijpen een uiting van liefde de zon gaat schijnen Ik word warm van binnen Ik denk aan mijn moeder wie anders?
Hoe kon je leven in en land bestuurd door de bezetters hand Gedreun van laarzen door de straten en je heel voorzichtig was met praten En al het voedsel op de bon Veel wat je niet meer kopen kon Ach het is alweer zo lang geleden maar o, wat waren we toch blij voor die bevrijding op de 5e mei.
Als je over de zestig bent dan heb je al heel wat meegemaakt Je jeugd was oorlog Je huwelijk een moet Je was in die jaren nog niet je dat geen tijd om na te denken niet opgewassen tegen het leven Jaren was je alleen je was pas achtien jaren Geen geld om van de leven je man was verdwenen je familie, je wist niet waar ze waren Ik kon hewt niet begrijpen dat ik dat was Ik voelde mij zo verlaten Ik heb jaren nodig gehad om te begrijpen dat ook dit oorlog was.
Vieze vinger afdrukken op een glazen tafel plaat geen stoel of kruk die nog op z,n eigen plekje staat een vloerkleed dat ligt te smullen van de kruimels cake zo gaat dat iedere dag, elke week maar geen oma die daar iets om geeft En als de deur achter het kroost dicht valt denkt ze Hier word vandaag geleefd.
Jij bent niet uit mijn buik gekomen jij kwam uit een heel ver land Maar desondanks mijn kind is er de moederband Je bent een stukje van mezelf precies zo als mijn eigen En dat snappen alleen maar zij die zelf een adoptie kindje krijgen.
Je kan soms zo,n heimwee hebben naar mensen die er niet meer zijn. Mijn pappa,schoonmoeder,opa,oma,zwager De tijden ze keren niet weder want dan waren jullie er nog. Je wilt alles wel houden maar je weet niet hoe Zo is nu eenmaal het leven Overal en nergens naar toe En als ik moe gestreden bent en ik ziet het niet meer zitten Ik heb zoveel en toch weer niets Maar ik heb nog steeds mijn raampje het leidt naar de hemel toe De zon en de maan en de sterren en mijn lievelingsboom geplaatst door mijn zoon Nu is hij groot, net als die boom.
Pas geboren oogkes knipperen tegen het licht Het is nog wat te fel zachtjes aan ze dicht Pas geboren handjes zoeken om zich heen zoeken iets vertrouwd maar vinden er nog geen.
Klein kleuterkindje duimpje in de mond zoekt mamma,s hand als het de klas in komt De oogjes zijn afwachtend zoeken om zich heen maar vinden er nog geen
De grote maatschappij is het die op ze wacht Velen zullen bereiken wat ze hadden verwacht Anderen proberen hun leven op te bouwen maar missen een belangrijk ding een beetje zelf vertrouwen.
Diepe rimpels tekenen zijn gezicht zijn rode haren zijn dun zijn mond vormt een glimlach Hij was gelukkig zijn leven nog niet vervult Ik droom graag over mijn vader Maar waarom moest uitgerekend hij een goed mens sterven. Misschien was hij wel te goed voor deze wereld en staat hij nu naast god met rimpels en grijze haren Dan weet ik dat hij me ziet dan voel ik zijn kracht zijn liefde Dan moet ik niet langer verdrietig zijn want dan weet ik dat hij me altijd beschermen zal.
Stilte in mij Harde disco dreunen om me heen. Eenzaamheid in mij mensen om mij heen. Een ontzichtbare muur scheidt me van de menigte van het plezier. De man naast me houdt van me hij buigt zich naar mij toe en geeft me een zoen. Ik glimlach naar hem maar mijn hart huilt. Ik steek een sigaret aan en in haleer diep. Drink een slok van mijn glas adem rustig en ontspannen. Pogingen zonder resultaat. Tranen dringen achter mijn oogleden. Ik bevind me in een situatie waarin ik tevreden zou moeten zijn. Doch de leegte in mijn hart bezorgt me rillingen. De kracht van mijn ontervredenheid is te sterk. Ik kan ze niet onderdrukken ik vlucht weg , laat alles achter en ga verder op zoek naar mezelf, naar haar die ik nooit zal zijn. Mijn spookbeeld De perfecte ik De gelukkige ik.
Een pijpenrekje aan de muur dat is waar ik naar tuur In gedachten loop ik door is het jouw stem die ik hoor? Ogen, stralend blauw Pap.s,, alles herinnerd aan jou.
Een lach,een traan Laat komen,laat gaan dat zijn onze gedachten maar we kunnen meer verwachten soms heb je verdriet en dat doet pijn soms is er geluk en dat is fijn. Maar we kunnen niet zelf beslissen wat er komt, dat moeten we gissen. Soms ze je aan een gezicht een sprankel van licht maar het kan ook anders zijn dan zie je aan een gezicht haat en pijn waarom gaat zoveel geluk verloren en zijn sommige voor het geluk geboren Waarom kan de wereld niet allleen uit liefde bestaan ,alleen liefde, haat en nijd niet meer voortaan . Dat is een grote wens voor vele en dat we daar alleen in mogen delen dit zal wel een droom blijven voor veel mensen maar ik wil iedereen het beste wensen.
Dat ik dood ben betekend niet dat ik er niet meer ben Wat wij voor elkaar betekenden blijft bestaan al ben ik uit het zicht verdwenen. Het voort leven in de gedachten van je dierbaren in de gedachten van jullie Dat is wat wij de hemel noemen Daarin vinden wij elkaar terug.
Als je kind op zichzelf wil gaan wonen en z,n zelfstandigheid wil tonen zich daardoor deels losmaakt van jou voel je je een beetje in de rouw jij was z,n steun en toe verlaat je stond hem bij met raad en daad na je scheiding had je met hem een goede band. Als jij het moeilijk had pakte hij je hand en zei dan:kom Mam,kop op. en hielp je er weer bovenop. Nu is er iemand in zijn leven gekomen van wie hij alleen maar had kunnen dromen haar wil hij betrekken in zijn leven en daarvoor moet je hem de ruimte geven dat doe je ook al doet het pijn want je beseft nu pas Dat hij niet alleen van jou kan zijn.
Emotioneel ben ik erglabiel ben vaak een troosteloze en eenzame ziel. En ondanks de vrienden om me heem voel ik me toch veel gesloten en alleen. Dit is al 10 jaren aan de gang en ik ben, o zo bang. Voor een omekeer in mijn leven al heb ik vast veel te geven. Veel meer dan dit saaie bestaan zonder begripvolle partner, zonder een baan. Daarom moet ik het leven anders gaan bekijken om uit die put te klimmen en dingen gaan bereiken. Maar dan moet ik eerst van een jaren lange verslaving af. En op dat puntben ik zo vaak laf. Maar ja ik moet het wel onwille van mijn verdere bestaan. Daarom besluit ik om toch toe te geven aan die strijd en word ik in de toekomst vast wel een gezonde meid. Als ik afgekickt ben en sterker zal zijn wordt mijn leven dan toch fijn? Nu is het nog zo,n bodemlozeput en voel ik me vaak een enorme trut Waarom die onzekereid en waar is mijn zelf vertrouwen? Er zijn toch best mensen die van me houden? Maar ik hoor ooit een man te vinden die begripvol is en zich aan me wil binden dan pas voel ik me niet meer zo,n holpeloos geval en nu maar hopen dat die tijd spoedig komen zal.
In blijde verwachting en toch niet er is dan ook niemand die iets ziet Maar ook ik heb mijn angsten en dromen over het kindje dat bij ons zal komen Ik kijk vol verwachting en spaning uit naar het moment dat ik ons kindje in mijn armen sluit.
Als ,n zonnetje aan de hemel Als ,n sterretje an de lucht Als ,n bloemetje klein en teder Als ,n vlinder in de vlucht Als ,n lente kind gekomen Met , n zilveren stem geluid Een heel lieve glimlach Zeggen wij tegen jou Dag lief kleikind van mij.
Jaren zaten we bij elkaar in de klas. We lachten,we praten we dolden wat af. Vriendschap zo heet dat wat er tussen ons was Maar langzaam kwam er ook liefde en passie bij En nu, nu hoor jij voor altijd bij mij.
Ik kus je op je lippen Je sterke zwoele mond. Je ogen zijn blauw als de zee. Je haar zo blond als goud Onze liefde lijkt een sprookje of pure tovenarij Maar jij mijn man ben echt mijn liefste En helemaal van mij.
Jij bent zo mooi als je zegt dat je om mij geeft Jij bent zo lief als je fluisterd dat je voor mij leeft En ik voel me mooi,lief en bijzonder tegelijk. Als ik op dat moment in jou ogen kijk.
Jij Bent voor mij Het mooiste in mijn leven Jou wil ik steeds al mijn liefde geven Kus zacht mijn mond En blijf altijd bij mij Want Niemand liefste geeft zoveel liefde als jij.
Op een dag als vandaag wil ik bij je zijn Ik wil met je praten lachen eindeloos vrijen Op een dag als vandaag wil ik bij je zijn. Want vandaag is de dag van de liefde 't is valentijn
Gisteren verhuisden onze buren na meer dan zeven jaar uit onze straat geen kinderstemmen meer door de muren dringen, nu hun huis hier doelloos staat.
Het lijkt zo kort geleden dat ze kwamen toen hun oudste nog amper lopen kon nu staan er op hun deur straks andere namen Ik zou willen dat die tijd opnieuw begon.
Maar de jaren gingen snel waarin we zagen hoe het leven in ,t gezin naast ons verliep en vertederd denk ik terug aan alle dagen waarop een stemmetje ,,Buurvrouw....open !riep.
Verdrietig, omdat ze de deur uit gaan. Trotsdat ze op eigen benen staan. Verwonderd dat ze zo verstandig zijn, blij maar ook een beetje pijn. Samen wonen,trouwen. Ze hebben het goed voor elkaar. Diep ontroerd toen ze vertelden: Mam, je word Oma volgend jaar.
De roos die jij zag staan keek jou lachend aan Jij dacht: ik koop hem voor haar en zeg daarmee dat ene gebaar heel spontaan gaf je hem mij O, wat maakte je me daarmee blij Nu staat hij daar heel mooi te staaan en kijkt mij heel lachend aan de woorden: ik hou van jou stralen van hem af al vanaf de dag dat jij hem gaf O , wat is hij mooi, die ene rode roos kon ik hem maar altijd bewaren in een doos.
Je hebt een gedicht verdiend Want beter een goede buur dan een verre vriend Het is moeilijk te zeggen met een woord Mar toch zijn we samen vaak akkoord. He staat vast en is een feit Je deelt met ons verdriet en vrolijkheid. Jij brengt vaak het zonnetje in ons huis. Wij vinden dat fijn, je voelt je bij ons thuis. Als we je nodig hebben ben je daar In een zin je satt altijd voor ons klaar. Voor iets leuks of een grapje ben je altijd in. Je bent onze allerbeste vriendin Daarom hoop ik dat dit niet voorbij zal gaan. En dat onze vriendschap nog lang blijft bestaan.
Er zijnzoveel verschillen Ook mensen die het niet willen. Maar geloven doen we allen iets. Want het begin bestond uit niets. Voor god zijn we allen gelijk hier op aard. Maar door mensen is er toch verschil gebaard. Er zijn armen, er zijn rijken. En dat laat de mens dikwijls blijken. Waarom al die haat en nijdt. Dan ga je twijvelen aan je geloof. En ben je goede woorden doof. En toch wil ik zeggen via dit gedicht. Er is voor ieder een licht Dat zal eens ontwaken. En ons weer blij gaan maken. Eens zal ieder gelukkig zijn. Zonder verdriet of pijn. Laten we daar maar naar streven. En het beste maken van ons leven.
