De rugzak

Ieder mens draagt in zijn leven
Een onzichtbare rugzak mee.
Bergt daarin zijn vreugde en zorgen,
Verzameling van wel en wee.
Soms is de rugzak zwaar van stenen,
Dan weer vederlicht,
Blijft er nog wat ruimte over,
Maar dikwijls kan hij niet meer dicht.
Kijk je in een verloren uurtje
Heel de inhoud nog eens door,
Kan er meestal iets verdwijnen
Wat zijn waarde reeds verloor.
Langzaam wordt de rugzak leger
`s Levensmiddag gaat voorbij
En bij het naderen van de avond,
Werpt men een deel der last opzij.
Maar er is nog veel van waarde,
Wat men koestert, graag behoudt,
Al schijnen het soms kleinigheden,
`t Zijn herinneringen, meer dan goud.
Ieder draagt zijn eigen rugzak,
Niemand die hem overneemt,
En men hoeft ook niet te vrezen,
Dat een dief hem ooit ontvreemd!!