Gedachtenloos verdronken in de wijn van jou ogen draag ik je als zeven ganzendonzen gewichteloos in mijn hoofd.
Soms ook wel, zweef je op de adem van mijn lied en de wind voert je mee Maar een kind een rieten fluit een zonnestraal of wat bladgefluister brengt je weer terug.
Vaak ook zul je zijn pasklaar in mijn glimlach maar vaker nog verblindend zacht als een wimper op mijn wang Zo bewaak ik mijn verwardheid in haast vervreemde gvoel van zachtheid in retour.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek