Langs de mimoza zingt de blauwe maan Langs de mimoza blijnken vreemde sterren Ik volg van verre hen lichte baan
De bronzen bergen op de maan hebben grote ronde gaten Ze zijn verlaten van alles ontdaan
Diep ik de kringloop van de sterren ontstaat de wijde eenzaamheid De wijdheid is zo grenzeloos naar het verre verloren ben ik in metalen tijd
Verloren ben ik ,zonder met mijn voeten te steunen op de benen van de grond Hoe lang nog zal ik in die ruimte dwalen moeten waar ik mimoza zocht, maar leegte vond
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek