Deze vrouw is volgens mij aan het trainen, ze gebruikt haar grote teen om aan te zuigen, dat deed er mij aan denken dat ik ook ooit zo lenig was in een lang vervlogen tijd.
Dus wilde ik eens zien of dat nog zo was, en wat dacht je, nadat ik al het mogelijke uit mijn minder jong lichaam perste om die grote teen naar mijn mond te brengen, moest ik vaststellen dat mijn buikje wat in de weg zat, dat mijn rug niet zo flexibel meer was, mijn heupen bijna uit de kom sprongen, en dat die teen nog op grote afstand van mijn mond verwijderd bleef. Ik heb het dan maar vlug opgegeven met de gedachte dat er heus wel andere mogelijkheden zijn om mijn aangeboren zuiginstinct te bevredigen.
Een gekend gegeven, een man kan verliefd worden op twee vrouwen, omgekeerd kan natuurlijk ook. Niets verkeerds en bijzonders aan zolang er geen slechte bedoelingen in het spel zitten, er zijn zo van die mannen die zéér snel van gedacht kunnen veranderen en het nog normaal vinden ook, die op de foto overdenkt zich toch wel héél laat, maar wat wil je, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Mode kan soms absurde vormen aannemen, hier een ontwerp op grootmoeders wijze, verwijzend naar de omas die nog met de hand eindeloos aan het breien waren.
Niet direct een kleed om een slow mee te dansen volgens mij, tenzij men tijdens de dans veel steken laat vallen.
Als kind hebben ze mij wijsgemaakt dat er een onzichtbare duivel op mijn linkerschouder zat en een onzichtbare engel op mijn rechterschouder, het goede en het kwade, en met die schrik moest ik maar zien te leven. Veel heb ik er mij niet van aangetrokken, die duivel heeft het waarschijnlijk al lang opgegeven, want de verkeerde weg ben ik niet ingeslagen, geen bedriegerijen, geen aftroggelarijen, alles betaald wat moest, kortom, geen strafbare feiten te melden (buiten te snel autorijden en eens naast de pot pissen).
En mijn engelbewaarder moet wel die van op de foto zijn, ze heeft het ook opgegeven, ze is, net zoals ikzelf, ook beginnen roken, lust ook wel een glas en is ook niet vies meer van wat naakt, kortom ik heb vermoedelijk mijn engelbewaarder de geneugten des levens leren ontdekken, en daar is niets mis mee, volgens mij wil ze zelfs naar de hemel niet terug.
Er zijn geen winters meer, de natuur staat serieus op zijn kop. Stel je voor, het gras al moeten afrijden in februari omdat het al veel te hoog stond, vandaag begin maart al voor de tweede maal, onze grasmaaier heeft maar een korte winterslaap gehad dit jaar.
Straks zal men al moeten beginnen met het gras te ontdoen van het overtollig mos, maar een sprietje mos zoals op de foto mag je wel laten staan dat stoort niet en geeft nog wat kleur aan de omgeving.
Een geluksdag is het vandaag zeker niet geworden, het was eerder een baaldag met Sherlock Holmes allures, of nog toepasselijker een dag uit het leven van Jansen en Jansen.
Teveel om in detail te treden en te lachwekkend (achteraf) om te geloven. En ik heb vandaag geen enkele tekst gelezen zoals op de foto, laat staan op een slipje, en was ik dat slipje tegengekomen vandaag zou ik geen tijd gehad hebben om het te lezen, geluksdag noemen ze dat, een dag van mijn . was het, om toch iets met de foto te maken te hebben.
Heb niet het minste benul wanneer de jacht open is in het zuiden, maar bij het zien van deze foto krijg ik een onweerstaanbare drang om een jachtvergunning aan te vragen en naar het zuiden te trekken. Met mijn geweer in aanslag zal ik toch wel iets schieten zeker, wat ik daar kan schieten? In de lucht, in de roos, de hoofdvogel of misschien ook wel een kwakkel of een kemel, maar er zou in ieder geval geschoten worden.
Na een drukke en vermoeiende dag vond ik niet meer de tijd om de nodige inspiratie op te doen die noodzakelijk is om dagelijks het kieken uit te hangen op dit blog. Had al problemen genoeg met anderen die het kieken uithingen. Vandaar dat ik het eens hou bij een domme foto van enkele collega kiekens die het proberen waar te maken in de muziekwereld, ze noemen zich De vogelaars band, ver zullen ze het ook niet schoppen. Ik geloof dat ik toch nog een beetje het kieken aan het uithangen ben, maar dan minder bloot.
Een keuze maken is niet altijd gemakkelijk, stel dat ik nu de keuze moet maken tussen de linkse en de rechtse, ze zijn allebei even mooi voor mij, ze zijn mooi rond en zien er stevig uit, de rechtse is toch iets zwaarder dan de linkse, daartegenover vind ik dan de linkse fijner dan re rechtse, moeilijk is dat, ik zal toch maar kiezen voor de rechtse, de bredere roze armband i.p.v. de smallere witte, of wat dacht u?
Als ik terugdenk aan verleden zomer dan zie ik onvermijdelijk de toen heersende mode. De rokjes en broeken van de vrouwen en meisjes waren zo laag gedragen dat het een wonder mocht heten dat het kledingstuk niet plotseling op hun enkels terecht kwam. Ik dacht dat ze toch op de limiet gekomen waren tot ik deze foto zag, het kan dus nóg lager, maar dan moeten ze wel bereid zijn om die ouderwetse bretellenerbij te nemen, of hoe een ouderwets kledingstuk van opa terug bruikbaar komt in de moderne mode, voor mij niet gelaten.
Veel mensen kennen de uitdrukking wel hij heeft er zijn broek aan gescheurd.
Men gebruikt deze uitdrukking als men bijvoorbeeld wil zeggen dat iemand een aankoop heeft gedaan waarvan later blijkt dat het teveel was volgens de waarde, iemand kan zo goedhartig zijn om anderen te helpen dat hij of zij er op de duur zijn broek aan scheurt, men heeft dan véél meer uitgegeven dan men aanvankelijk kon vermoeden.
En deze vrouw? Aan wat zou die haar broek nu gescheurd hebben?? Of heeft ze er gewoon teveel haar broek aangeveegd, zou eigenlijk ook nog kunnen.
En ik die dacht dat ongeveer alle nonnenrassen aan bod waren gekomen, dan duiken er nog een paar op midden in de woestijn onder de Paris Dakar deelnemers.
Ik zal ze maar de Woestijnnonnen dopen, maar wat die daar komen doen is mij een compleet raadsel, dat ze vroeger nonnen naar de zwartjes stuurden om hun zieltjes te winnen voor hun geloof, daar kan ik nog inkomen, maar in de woestijn?
De deelnemers aan de Dakar wedstrijd zullen ze niet kunnen bekeren, en buiten enkele nomaden en wat woestijnratten lopen daar niet veel levende wezens rond, hun missionarisrol zal weinig vruchten afwerpen volgens mij.
Wedstrijden heb je zowat over alles, miss verkiezingen en koninginverkiezingen kan je op alle niveaus terugvinden, van miss België,miss Lapscheure, miss een maatje meer, miss aardappel, druivenkoningin, miss ezel, en ga zo maar door. Ze hebben er zelfs nóg een bijgemaakt, miss muggenbeet.
Het komt erop neer dat ze de mooiste kleinste borsten kiezen, als je hier al over borsten kan spreken, het zijn inderdaad in vrouwelijke termen gesproken niets meer dan grote muggenbeten, of dat nu mooi is of niet maakt eigenlijk niets uit, mijn mannelijke muggenbeten zijn in elk geval volumineuzer. Ik stel mij de vraag of dergelijke vrouwen in staat zijn om borstvoeding te geven, ik vrees dat hun kinderen onvermijdelijk in Biafraanse toestanden zouden terecht komen, en mooi vind ik het helemaal niet.
Niet enkel de Schotten dragen rokken, dat weet toch iedereen, maar men zou bijna vergeten dat er nog andere mannen het leuk vinden om met een rok rond te lopen, anderen zijn het dan weer verplicht door een geloofstraditie daterend uit de tijd van Christus. Deze rokkendrager, die verdacht veel lijkt op een chef uit Rome, is helemaal niet bezig een dansje ten beste te geven, hij heeft net op tijd kunnen verhinderen dat de wind het al dan niet dragen van ondergoed onder de rok in het openbaar bracht, van de Schotten is het bewezen, hier moeten we voorlopignog op onze honger blijven zitten om de echte klokken van Rome eens te zien.
Spijtig tonen ze dit nooit op TV, worstelwedstrijden tussen vrouwen van kop tot teen ingesmeerd metolijfolie, kwestie van hun huid gezond te houden natuurlijk. Hier zien wij de dames in eenspannende muizenvalgreep, een greep waaruit ze moeilijk uitkomen, maar gezien het één van de minst pijnlijke situaties is nemen ze dan meestal hun tijd om even op adem te komen vooraleer de wedstrijd verder te zetten en hijgend het einde van de wedstrijd bereiken.
Toen ik als kind een vrouw zag die in verwachting was en aan mijn moeder vroeg waarom die mevrouw zo een dikke buik had, was haar antwoord steeds ze is tegen de hoek van de tafel gelopen, een beetje verwonderd dat men doordoor zo een grote buil kon oplopen, maar stelde mij verder geen vragen. Ondertussen weet ik wel beter, en bij het zien van deze foto moest ik plots terug denken aan die tafelhoek, je geraakt daardoor natuurlijk niet in verwachting, maar het kan wel een aanleiding worden tot verdere acties, zou mijn moeder zoiets bedoeld hebben destijds?
Het is te warm voor de tijd van het jaar, de natuur heeft last om zich aan die situatie aan te passen, zelfs bepaalde mensen beginnen moeite te krijgen om uit te maken of het nu winter of lente is, zie de warmbloedige dame op de foto, die gedraagt zich al alsof het bijna zomer is, terwijl de anderen er nog winters ingeduffeld bijlopen. De enige twijfel zijn de tepels, zouden die het nu tóch koud hebben, of moeten wij er ons iets anders bij voorstellen?
Soms kan een mens verstrooid zijn, iedereen kent wel dat gevoel iets vergeten te zijn als men op stap gaat, deze schoonheid had uren in de badkamer doorgebracht om zich zo toonbaar mogelijk te maken om naar een feest te gaan, en toch was ze wel haar topje vergeten aan te trekken zeker, bedeest als ze is probeert ze nog vlug die kleinigheden weg te stoppen, maar dat lukt haar duidelijk niet zo goed, als ze het mij zou vragen zou ik haar aanraden de armen te laten zakken en doen alsof er niets aan de hand is.
Roodkapje is groot geworden, haar grootmoeder is al lang naar de eeuwige jachtvelden verdwenen, de boze wolf verloor ondertussen zijn scherpe tanden en is op pensioen gesteld, en vervangen door een stier van een man.
Maar het grote bos is gebleven, en roodkapje noemt zichzelf nu roodcape, en speelt nu spelletjes met de boze stierman, zoals gisteren nog met Valentijn, haar rode cape openstellend roept ze de stierman uitdagend, Pak me als je kan, wat hij dan ook prompt gedaan heeft, en ze hopen nog lang en gelukkig te leven met heel veel spelletjes en stiermankindjes als logisch gevolg.
Nieuws uit de sluierwereld, een revolutionair ontwerp, de petsluier. Dit model heeft heel wat voordelen, de vrouw is gekleed van kop tot enkel, een pet als hoofddeksel met aangehechte sluier in één stuk die men rond het lichaam kan omvouwen naar believen, ook handig bij het uikleden, men rolt de sluier op en bergt hem in de pet, wat een aanzienlijke plaatsbesparing betekent in o.a. de kleerkasten, kastjes in het zwembad en eventueel in occasionele nachttafeltjes. Men moet nog een sluiting bedenken tegen felle wind, maar voor mij mogen ze het zo laten, laat de westenwind maar zijn werk doen zoals te zien op de foto.
