Waar is de tijd dat ik nog de turnlessen moest volgen, eigenlijk een verademing tussen de, voor mij althans, soms saaie lesuren door. Ik zie mij nog staan in mijn wit shirtje met schoolembleem, witte korte broek, witte sokjes en dito turnpantoffels, om dan de ene bok na de andere de schieten, of liever, op de bok terecht te komen i.p.v. erover. Toegegeven, sport is noodzakelijk, vooral bij de jeugd, na de turnles moesten wij ook nog een aantal ronden lopen rond het plein in Kortrijk, hier was ik al een heel stuk bedrevener in, aan dat plein was er ook een soort elite meisjesschool gevestigd.
Soms gebeurde het dat de coördinatie tussen beide scholen wat mank liep, en de meisjes na hun turnles reeds klaar stonden om hun rondjes te lopen rond dat plein terwijl wij nog bezig waren. Wat mij hier op de foto opvalt is het feit dat ik NOOIT meisjes gezien heb in dergelijke turnpakjes, het verschil is duidelijk, de meisjes van destijds hadden textiel aan, net daar waar deze jonge dame er géén aanheeft, zowat de omgekeerde wereld. Ben te vroeg geboren volgens mij.
Met de relatief hoge temperaturen in maart begint men stilaan te dromen van nóg warmer weer. Niet dat het zo heet moet zijn als op de foto, je ziet daar die hete dorre streek met stoffige wegen waar de dame zelfs geen kleren kan verdragen dat het er zo heet is, en de auto is ook al oververhit geraakt bij dergelijke weersomstandigheden.
Ik vrees dat ik daar ook warm zou lopen onder dergelijke omstandigheden, en ik spreek dan, noch over de streek, noch over de auto.
Wij staan vol bewondering wat betreft de vooruitgang van onze technologie, maar alles, hoe slim de mens ook geworden is, heeft zijn oorsprong in het verleden, neem nu de communicatie, wij kennen al jaren telefoon, en de laatste decennia de GSM.
Communicatie bestaat al sinds mensenheugenis, via de rooksignalen van de indianen, de postduif en de tam tam (letterlijk en figuurlijk) , e-mail enz .. Dat onze jeugd verzot is op hun gsm is dan ook niet te verwonderen, bekijk maar die snotaap die een berichtje stuurt op afstand via zijn tam tam, dat het een boos berichtje is zie je aan zijn gelaatsuitdrukking, het spreekt boekdelen.
Kunstschaatsen is inderdaad een sierlijk gebeuren, ze glijden daar over dat ijs alsof het niets is, daar waar de meeste mensen zelfs in horizontale positie op het ijs proberen recht te blijven maar meestal toch op hun kont vallen, haalt dat koppel halsbrekende toeren uit, en ze kunnen nog lachen ook. Wat mij opviel was hoe die man die vrouw in evenwicht kan houden, daar waar hij zijn hand gebruikt zie ik niet onmiddellijk iets om vast te grijpen, tenzij die vrouw een travestiet zou zijn. Ik weet niet of jullie onmiddellijk zien hoe hij haar vastheeft, ik heb toch een tijdje moeten kijken, ik ga toch eens een straffere bril moeten kopen.
Op gebied van internet is er men de laatste jaren met rasse schreden op vooruitgegaan, mailen, chatten, bloggen, enz ., het kan niet meer op, de wereld is te klein geworden.
Met de komst van de webcam kan je niet enkel een vriend of vriendin leren kennen, maar hen nog zien ook, met alle mogelijkheden vandien. Deze man heeft dit ook ontdekt zonder medeweten van zijn vrouw, op een dag was hij erin geslaagd om zijn vrouwelijk internetcontact te laten uitkleden, hijzelf deed op haar aandringen hetzelfde, en toen ., was zijn vrouw wakker geworden en kwam hem vragen om eindelijk ook maar naar bed te komen, ze had het zo koud zonder hem
Je ziet de reactie van de man, zo van, miljaarde ze betrapt mij wel zeker! Veel excuses zal hij niet meer kunnen verzinnen volgens mij, hij staat daar letterlijk en figuurlijk in zijn blootje.
Stretchen of de spieren eens strekken is een begrip geworden, niet enkel sportmensen doen het, ook de gewone mensen beginnen het toe te passen voor of na een lange wandeling of jogging, nog geen alledaags straatbeeld maar toch zie je af en toe iemand stretchen. Deze man was daar ook eens getuige van, je ziet hem vol bewondering kijken naar de lenigheid van de dame, hoe zou je zelf zijn, hij zal het niet meer nadoen maar mooi om naar te kijken is het wel. Of zou hij toch gezien hebben dat de dame een kleinigheid was vergeten aan te trekken, dan is zijn bewondering eigenlijk hetzelfde maar door een andere bril bekeken.
Vrouwen beweren soms dat mannen kleinzerige wezens zijn die bij het minste griepje zich dodelijk ziek voelen. Als je deze foto bekijkt kan het kloppen, de man doodziek in bed, de thuisverpleegster is op huisbezoek en plots zie ja aan de man dat de pupillen van zijn ogen niet meer ziekelijk staan maar wijdopen, zijn reactie zéér normaal, en dat zijn temperatuur een beetje stijgt is ook normaal in deze situatie, zonder nog te spreken van eventuele andere stijgingen dan zijn temperatuur, ik geloof dat deze patiënt genezen is en geen pillen meer hoeft te slikken, hij krijgt zo te zien al genoeg te slikken.
Publiciteit kan soms een beetje antireclame zijn of soms moeilijk te begrijpen voor iedereen, maar deze reclame vind ik bijzonder geslaagd, men kan heel duidelijk uitmaken dat een fruitveiling de appels van de week promoot, of zou het toch iets anders zijn? Reclame voor een computermerk? Het is mij om het even, voor mij is het een reclame om in te bijten.
Deze vrouw is volgens mij aan het trainen, ze gebruikt haar grote teen om aan te zuigen, dat deed er mij aan denken dat ik ook ooit zo lenig was in een lang vervlogen tijd.
Dus wilde ik eens zien of dat nog zo was, en wat dacht je, nadat ik al het mogelijke uit mijn minder jong lichaam perste om die grote teen naar mijn mond te brengen, moest ik vaststellen dat mijn buikje wat in de weg zat, dat mijn rug niet zo flexibel meer was, mijn heupen bijna uit de kom sprongen, en dat die teen nog op grote afstand van mijn mond verwijderd bleef. Ik heb het dan maar vlug opgegeven met de gedachte dat er heus wel andere mogelijkheden zijn om mijn aangeboren zuiginstinct te bevredigen.
Een gekend gegeven, een man kan verliefd worden op twee vrouwen, omgekeerd kan natuurlijk ook. Niets verkeerds en bijzonders aan zolang er geen slechte bedoelingen in het spel zitten, er zijn zo van die mannen die zéér snel van gedacht kunnen veranderen en het nog normaal vinden ook, die op de foto overdenkt zich toch wel héél laat, maar wat wil je, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Mode kan soms absurde vormen aannemen, hier een ontwerp op grootmoeders wijze, verwijzend naar de omas die nog met de hand eindeloos aan het breien waren.
Niet direct een kleed om een slow mee te dansen volgens mij, tenzij men tijdens de dans veel steken laat vallen.
Als kind hebben ze mij wijsgemaakt dat er een onzichtbare duivel op mijn linkerschouder zat en een onzichtbare engel op mijn rechterschouder, het goede en het kwade, en met die schrik moest ik maar zien te leven. Veel heb ik er mij niet van aangetrokken, die duivel heeft het waarschijnlijk al lang opgegeven, want de verkeerde weg ben ik niet ingeslagen, geen bedriegerijen, geen aftroggelarijen, alles betaald wat moest, kortom, geen strafbare feiten te melden (buiten te snel autorijden en eens naast de pot pissen).
En mijn engelbewaarder moet wel die van op de foto zijn, ze heeft het ook opgegeven, ze is, net zoals ikzelf, ook beginnen roken, lust ook wel een glas en is ook niet vies meer van wat naakt, kortom ik heb vermoedelijk mijn engelbewaarder de geneugten des levens leren ontdekken, en daar is niets mis mee, volgens mij wil ze zelfs naar de hemel niet terug.
Er zijn geen winters meer, de natuur staat serieus op zijn kop. Stel je voor, het gras al moeten afrijden in februari omdat het al veel te hoog stond, vandaag begin maart al voor de tweede maal, onze grasmaaier heeft maar een korte winterslaap gehad dit jaar.
Straks zal men al moeten beginnen met het gras te ontdoen van het overtollig mos, maar een sprietje mos zoals op de foto mag je wel laten staan dat stoort niet en geeft nog wat kleur aan de omgeving.
Een geluksdag is het vandaag zeker niet geworden, het was eerder een baaldag met Sherlock Holmes allures, of nog toepasselijker een dag uit het leven van Jansen en Jansen.
Teveel om in detail te treden en te lachwekkend (achteraf) om te geloven. En ik heb vandaag geen enkele tekst gelezen zoals op de foto, laat staan op een slipje, en was ik dat slipje tegengekomen vandaag zou ik geen tijd gehad hebben om het te lezen, geluksdag noemen ze dat, een dag van mijn . was het, om toch iets met de foto te maken te hebben.
Heb niet het minste benul wanneer de jacht open is in het zuiden, maar bij het zien van deze foto krijg ik een onweerstaanbare drang om een jachtvergunning aan te vragen en naar het zuiden te trekken. Met mijn geweer in aanslag zal ik toch wel iets schieten zeker, wat ik daar kan schieten? In de lucht, in de roos, de hoofdvogel of misschien ook wel een kwakkel of een kemel, maar er zou in ieder geval geschoten worden.
Na een drukke en vermoeiende dag vond ik niet meer de tijd om de nodige inspiratie op te doen die noodzakelijk is om dagelijks het kieken uit te hangen op dit blog. Had al problemen genoeg met anderen die het kieken uithingen. Vandaar dat ik het eens hou bij een domme foto van enkele collega kiekens die het proberen waar te maken in de muziekwereld, ze noemen zich De vogelaars band, ver zullen ze het ook niet schoppen. Ik geloof dat ik toch nog een beetje het kieken aan het uithangen ben, maar dan minder bloot.
Een keuze maken is niet altijd gemakkelijk, stel dat ik nu de keuze moet maken tussen de linkse en de rechtse, ze zijn allebei even mooi voor mij, ze zijn mooi rond en zien er stevig uit, de rechtse is toch iets zwaarder dan de linkse, daartegenover vind ik dan de linkse fijner dan re rechtse, moeilijk is dat, ik zal toch maar kiezen voor de rechtse, de bredere roze armband i.p.v. de smallere witte, of wat dacht u?
Als ik terugdenk aan verleden zomer dan zie ik onvermijdelijk de toen heersende mode. De rokjes en broeken van de vrouwen en meisjes waren zo laag gedragen dat het een wonder mocht heten dat het kledingstuk niet plotseling op hun enkels terecht kwam. Ik dacht dat ze toch op de limiet gekomen waren tot ik deze foto zag, het kan dus nóg lager, maar dan moeten ze wel bereid zijn om die ouderwetse bretellenerbij te nemen, of hoe een ouderwets kledingstuk van opa terug bruikbaar komt in de moderne mode, voor mij niet gelaten.
Veel mensen kennen de uitdrukking wel hij heeft er zijn broek aan gescheurd.
Men gebruikt deze uitdrukking als men bijvoorbeeld wil zeggen dat iemand een aankoop heeft gedaan waarvan later blijkt dat het teveel was volgens de waarde, iemand kan zo goedhartig zijn om anderen te helpen dat hij of zij er op de duur zijn broek aan scheurt, men heeft dan véél meer uitgegeven dan men aanvankelijk kon vermoeden.
En deze vrouw? Aan wat zou die haar broek nu gescheurd hebben?? Of heeft ze er gewoon teveel haar broek aangeveegd, zou eigenlijk ook nog kunnen.
En ik die dacht dat ongeveer alle nonnenrassen aan bod waren gekomen, dan duiken er nog een paar op midden in de woestijn onder de Paris Dakar deelnemers.
Ik zal ze maar de Woestijnnonnen dopen, maar wat die daar komen doen is mij een compleet raadsel, dat ze vroeger nonnen naar de zwartjes stuurden om hun zieltjes te winnen voor hun geloof, daar kan ik nog inkomen, maar in de woestijn?
De deelnemers aan de Dakar wedstrijd zullen ze niet kunnen bekeren, en buiten enkele nomaden en wat woestijnratten lopen daar niet veel levende wezens rond, hun missionarisrol zal weinig vruchten afwerpen volgens mij.
