Het zijn harde tijden voor mensen in nood, voor velen is de winter een verschrikking.
Kleren eten en warmte zijn de belangrijkste noden van een groep medemensen.
Iedereen wenst iedereen een zalig Kerst en een gelukkig nieuwjaar, en dat is inderdaad een normale zaak, maar vergeten wij meestal de minderbedeelden niet? Het zijn ook mensen, net als u en ik, maar waarvan het leven niet verlopen is zoals dat van ons.
Neem contact op met Jean-Frederik van het blog la douce france, mail hem en vraag wat je kan doen, iedere kleine bijdrage is daar goud waard!!!
Zoals er hier ook allochtonen in nood zitten, zijn er in het buitenland ook BELGEN in nood.
En dat alles goed besteed wordt kan ik getuigen, ik ben er geweest, ieder kledingstuk dat ik mee had zal gedragen worden, iedere euro die door u gestort zal worden, zal gebruikt worden om de hoogste noden op te vangen, géén grote bedragen voor een geldverslindende organisatie, klein, maar efficiënt! Belgen in nood Mail voor info naar: peeters.jean2@wanadoo.fr
Besef dat er ook mensen zijn zoals die verwaarloosde poes op de foto, die hopeloos probeert om zelf een visje op het droge te krijgen, maar er daarom niet in slaagt!
Waar is de tijd van Jan Breydel, Pieter Deconinck, de Gulden Sporenslag 1302 in Kortrijk? Nu moet het wel lukken dat die knotsgekke Amerikanen een "Vlaams" wapen gebruiken in hun hedendaagse oorlogen, de geschiedenis herhaalt zich, ook in moderne tijden!! Het gezegde "Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil" is nog veraf. (Elk nen goedendag?)
Wat hier de bedoeling van is heb ik het raden naar. Het ziet er een tadem uit waarop die het hardst trapt vooruit gaat, en de andere achteruit. Bij een gewone tandem is het normalieter de voorste die het hardst trapt!
Een rotweekend op weergebied hebben de geplande Kerstmarkten geen goed gedaan. Opapat was zinnens om op vrijdagde Kerstmarkt in Gerraardsbergen te bezoeken, maar overvloedige regen en teveel wind hielden hem thuis. Op zaterdag met volle moed opgestaan moest opapat al snel ervaren dat het nog slechter was op weergebied dan op vrijdag, sneeuw, gladde wegen en die nijdige wind voorspelden helemaal niet goeds, de planning was om de kerstmarkt van Roborst (Zwalm) te bezoeken, na een paar telefoontjes, en de wetenschap dat de autos in die streek aan slechts 5km pet uur aan het rijden waren, besefte opapat dat dit geen weer was om er zelfs een marktkramer door te jagen, en nochtans, die zijn wel het één en ander gewend, dus bleef opapat opnieuw thuis.
Achteraf bleek dat noch op vrijdag, noch op zaterdag, niettegenstaande de maandenlange inspanningen van de organisaties, spijtig voor hen, niet het verhoopte publiek konden aantrekken.
Op zondag 18 december waren de voorspellingen gunstig, en ze hadden terug gelijk.
Dus opapat in zijn tuf tuf gesprongen en weg richting Ename bij Oudenaarde.
Om 12u30 was hij al ter plaatse, achteraf bekeken véél te vroeg, en rond 15u was er de traditionele opening met toespraken door de voorzitter van het feestcomité, gevolgd door een toespraak van de burgemeester van Oudenaarde. Volgens opapat ook véél te vroeg, want buiten de verschillende aanwezige verenigingen en marktkramers waren er nog maar weinig bezoekers, verkeerde politieke timing van de burgemeester die de bezoekers bedankte die er nog niet waren.
Het voorgevoel van opapat dat het een flop zou worden bleek gelukkig al snel onterecht, in de loop van de volgende uren kwamen er zoveel mensen opdagen dat het tamelijk groot gemeenteplein plots overbevolkt leek, vanwaar al die mensen plots opdoken is opapat nog een raadsel. Na 17u en met de verlichtingen aan, de traditionele ijzeren vuurtjes met kolen, was het plots een Kerstmarkt van de bovenste plank. De speciaal neergepote kraampjes van de verschillende verenigingen met elk hun eigen specialiteitdrankje, wafelbak, en uiteraard het Ename bier vloeiden met beken. De marktkramers met andere waren deden ook goede zaken. Dit noemt opapat een geslaagde Kerstmarkt, hij was hier in het verleden ook al eens, maar deze tiende editie overtrof alle voorgaande. Opapat vond het zalig, maar sinds het bezoek aan Jean-Frederik en Betty in Franfrijk, moest opapat spijtig genoeg vaststellen dat al de organisaties geld aan het inzamelen waren voor hun eigen werking, wat uiteraard hun volste recht is, maar niet één kraampje ten voordele van de minderbedeelden te zien?
Misschien een tip voor de organisatoren, één kraam waar men kleren en andere zaken kan afgeven vóór men zich op de Kerstgeneugten stort zou toch moeten kunnen! Hier valt zeker over na te denken.
Klik op de foto. (sfeerbeeld op aan ander stuk van het gemeenteplein)
Opapat kon na het rotweer van de laatste dagen eindelijk terug naar een Kerstmakt tuffen. Hij koos voor de Kerstmarkt in Ename bij Oudenaarde. Morgen een verslag.
Klik op de foto. (een deeltje van de markt in Ename).
Wie is het nog nooit overkomen, men staat aan te schuiven in een lange rij, en men moet natuurlijk dringend naar het toilet!! Deze man heeft een eenvoudige oplossing gevonden, een "waterreservoirke". Onder kleren niet opvallend en toch efficiënt.
Overal lopen we in deze tijd van het jaar wel een Kerstman tegen het lijf. Één ervan is een beetje in de war!! Hij laat de Paasklokken luiden met Kerstmis, dat klopt niet he? Voordeel is, je zal er niet naast kijken als je hem tegenkomt.
Gisteren gezien op TV, er is een nieuw stuk over Pinokkio met zijn lange neus in première gegaan. Toevallig heb ik wel een foto gevonden van "de zus" van Pinokkio zeker! Die lange uitsteeksels zitten waarschijnlijk ergens in "de genen".
Achter iedere sterke man staat een sterke vrouw, dit is géén gezegde, maar een FEIT. Ook onze sterke "Belg in Frankrijk" heeft ook dat geluk, zoals meestal het geval, ergens in de schaduw van de man. Daarom wil ik Betty even uit de figuurlijke schaduw halen. Samen met Roos heb ik in Betty een zéér sterke vrouw gezien waar Jean heel trots op is, en met reden, Betty is één vat vol posiviteit, ook gedreven "tot en met" voor mensen in nood, een passie die ze samen met Jean deelt, maar ook een ongelooflijk plezierig iemand, ze kan ongelooflijk vertellen, plezant vertellen, tot gierends toe, Roosje is al zo wie zo een lachebek, maar ze heeft daar bijna "tranen met tuiten gelachen", en lachen kan ze als geen ander. En wat wij er nog zeker moeten bijvertellen, wij hebben daar héérlijk kunnen genieten van Betty haar kookkunsten, het was bijna kwijlen van genot. Geen twijfel mogelijk, wij hebben er een paar vrienden bij, en die zijn zó zeldzaam.
Opapat en Roosje zijn terug thuis uit het verre Saint Agnant. Ik weet het, velen dachten dit is een gekke onderneming, anderen verweten me zelfs een stunt, met de woorden, "zou je niet beter de kostprijs van de reis storten en thuisblijven". NEEN, want wat wij ervaren hebben in 36 uur, zullen de meesten nooit ervaren in hun hele leven! In die korte tijdspanne, en met wat km autorijden kan ik jullie verzekeren dat wij iets unieks ervaren hebben, wij zijn een ervaring RIJKER, en HOE! Mensen "van goud", die bestaan echt, ik zal nooit onder woorden kunnen brengen wat het gevoel geweest is om mensen zoals Jean en Betty in levende lijve te ontmoeten, het warm gevoel dat die mensen uitstralen, daar kan je enkel maar van dromen, maar ze BESTAAN. Ik ga hier verder geen woorden aan verspillen, want die heb ik niet meer, het zijn gewoon "mensen uit één stuk" en die zijn zeldzaam!!!!
Opapat zal terug wat méér roken tijdens de lange reis naar Saint Agnant, hij zal nu en dan eens moeten denken aan deze artistieke sigarettenpeukenfoto !
