Een blogger verwacht reacties op zijn blog. Toegegeven. Niet alle reacties gebeuren via het gastenboek. Vaak (meestal) zijn reacties mondeling gegeven, aan tafel (de kinderen), bij een glas porto (moma en bopa), op straat (vrouw facteuse, laat me gerust uw avances gaan niet op), in de winkel (mag het een beetje meer zijn) of per sms (het interesseert ons niet...).
Wat ik gisteren meemaakte tartte echter mijn toch niet zo beperkte verbeelding: mijn allerliefste Madre sprak niet tegen me. Ik had zoals menig Antwerps havenarbeider wel eens schalt: "wel beeld gene klank".
Na lang aandringen kreeg ik van Rambo een enveloppe met daarop de boodschap: "voor da bloggerke van niks". Ik zei nog tegen de bijtgrage Rambo: "dat is niet voor mij jongen maar voor je stiefzusje Annelies" Maar een stem bereikte me vanuit de kelders van onze burcht: "neeje veur aa, joenge, veur aa"
De omslag opende ik met trillende hand en er stond volgende boodschap in, ik geef ze u letterlijk: " als ge nu denkt dat ge me plezier gedaan hebt met uw blogske over de fantastische madre, dan ben je verkeerd. Je lult over vanalles en nog wat en je zegt niets over mij." Bleek weggetrokken zakte ik in elkaar. Mijn rug deed plots geen pijn meer, mijn endorfines joegen door mijn lichaam tegen het tempo van een raket op kruissnelheid. De PS was nog krachtiger: "ik ben uwen eigendom niet!"
Ai, ai, ai!
Ik heb madre verwaarloosd. Totaal ten onrechte... Ze verdient absoluut beter. Verwacht vandaag geen reclameboodschappen, geen ode aan overheidsinstanties, geen weet ik veel... Vandaag uitsluitend the madre in the picture!
Waarom zie ik madre zo graag, ik zal daar mee beginnen: ze is buitengewoon lief en attent, ze regelt het huishouden als een ervaren agent het kruispunt op het Schumanplein in Brussel. Ze volgt het huiswerk op, runt de volledige administratie van ons bedrijf en zet zich bovendien belangeloos in voor de commerciële kant ervan. Madre is een genie in het oplossen van materiële problemen, ze volgt kledingstukken op van wasmand tot kast. Een enkele keer verliest ze de opvolging (van een scoutshemd) maar dat lag aan anderen die het in een verkeerde kast gelegd hadden.
Madre slaapt nooit overdag, zoals vele lallebellen tegenwoordig wel doen en zeker als ze zwanger zijn. Hoogstens zal Madre eens 5 minuutjes gaan liggen om op krachten te komen.
Madre speelt nooit, ze is daarvoor een veel te bezige bij. Een enkele keer vult ze een sudoku in om haar afstompend huishoudelijk werk te onderbreken en zodoende haar intelligentieniveau (zeer hoog) op peil te houden. Wie daar geen begrip voor kan opbrengen is zelf zo dom als koperlood.
Madre doet onmogelijke dingen. Heden ochtend lost ze even een taak op voor puber_Annelies; hou us vast: de prijselasticiteit van het aanbod in een unitaire verhouding van de oligopolistische economie in een colchose. U begrijpt er niets van: Annelies en ikzelf ook niet.
Sommigen denken dat Madre een ochtendhumeur heeft. Fout! Madre is zo intens geconcentreerd haar dag aan het inplannen dat ze gewoon niet hoort dat iemand iets vraagt. Tegelijk lost ze wereldproblemen op, zoals 'er is geen melk meer'.
Toen ik heden in een krant (ik ga dus geen reclame maken) las dat een fotograaf (weer geen reclame) schreef dat de mooiste vrouiwen pas de mooiste zijn als ze 's ochtends wakker worden, heb ik dat artikel voorgelezen. Madre bekeek me alsof ik van een secte afkomstig was en haar voorstelde om lid te worden (zo argwanend, dus) Maar ik voegde er dadelijk aan toe. Ik ben daar volstrekt mee akkoord. Ze bekeek me nog argwanenderderder. "En jij, lieve schat" scoort op dat vlak het hoogst" voegde ik er nog aan toe. Al mijn vooroverleden grootouders nog aan toe, ik meende het heel erg.
Madre haar blik klaarde op, ze sprong recht en gaf me een tedere kus op mijn wang. Naar oeroude Christelijke traditie bood ik spontaan en snel mijn andere wang aan. Ze negeerde ze en kuste me innig en lief op de mond.
Zo komen er dus kindjes van...
En dat is natuurlijk een van de topredenen waarom de Madre de fantastische Madre is: ze draagt ons kindje... Dat is gewoon een wonder.
Ze is niet mijn eigendom, dat wil ik nog even rechtzetten. Maar wees gewaarschuwd: den dienen die van plan zou zijn om zet te komen afpakken: die zal in Italiaanse stijl worden afgemaakt, met de blote colt.
Voila Madre... Dat is mijn antwoord op uw briefken van gisteren.
Ik zie u graag, i love you, te quiro, ich liebe dich, je t'aime ... EN HEEL DE WERELD MAG HET WETEN ! ! ! !
