Wat weten meisjes toch weinig als het over een bal gaat.
Ziehier een aantal liveteksten uit het wedstrijdverslag van de wedstrijd Portugal vs Engeland.
"De Engelsen verschijnen gehavend aan de aftrap. Verschillende topspelers gekwetst" " Portugal vertrekt met het sterkste team ooit aan de aftrap..." " ... duidelijk vinden de portugezen geen antwoord op het gevatte Engelse voetbal. Schitterende trap op doel van Rooney..." "De Portugezen zoeken hun heil, bij gebrek aan beter kunnen in het neerhallen van spelers en het jennen van de tegenstander..." "Rooney wordt schandelijk onderuit gehaald... "alweer trapt de onervaren Ronaldo tegen Rooney's scheen" "Ai Rooney valt per ongeluk over een Portugese speler die zich op de grond werpt voor Rooney's voeten, hij probeert hem te ontwijken, de Portugees mikt met zijn kruis naar Rooneys' voet, die het niet meer kan ontwijken" "Rooney kijkt verrast en beteutert... zoveel geweld is deze brave Engelse jongen niet gewoon... de andere spelers halen zakdoekn boven en wenen (buiten beeld)..." "De matennaaier en bankzitter in Engeland: Ronaldo gaat naar de scheidsrechter en zegt: 'denk aan de premie die we beloofd hebben' en hij laat het fotootje zien van het kindje van de scheids dat al drie dagen vermist is... op het fotootje staat een mes getekend onder het keeltje van het kindje..." "De scheids trekt de rode kaart voor Rooney, wat een schande" "Bij het einde van de wedstrijd is een zwaar aangeslagen Engels team, met 10 nog... niet te pakken. De portugezen, die al alles probeerden, zelfs voetballen, ja... worden nu woest... Engeland blijft overeind." "Bij het trappen van de penaltys gaat de scheids naar de resterende Engelse spelers en vraagt aan zijn kindje te denken... De Engelsen die wel weten wat liefde voor een kind betekent, missen dan ook bewust de penaltys" Zo mag Engeland naar huis, Portugal gaat door.
Uit een gezaghebbende portugese krant. Met als titel: SHOEME ON UU ROENALDOE
1. De scheidsrechter heeft zijn kindje terug, al zal het nooit meer correct plassen 2. de Scheidsrechter tegen Frankrijk was een single-homo (hahaha) 3. Puberken kent niks van voetbal.
By the way...
Waar is ROENALDOE nu? en FIGOE? Rooney weet ik wel, die scoorde vorige week een hatrick (drie goals in één speelhelft, zonder tussenscoorder - puberken)
Tot hier het westerngehalte van deze blog. Een mens wil wel eens wat anders... Daar voldoe ik met graagte aan. Ik belde Noël Slangen en vroeg hem hoe ik mijn blog populairder kon maken? Wel, je moet een eigen stijl ontwikkelen, zei hij. Ik vroeg hem welke? Hij zegde: ik denk dat je een westers type bent, die houdt van koeien... Dus de westernstijl. Mijn samenwerking met Slangen is echter vroegtijdig opgezegd: hij zegde ook dat ik meer naar links moest neigen en de Madre ook. Resultaat: de linkerspiegel van de auto heeft Madre eraf gereden, met redelijk veel schade aan een tram, een boom en een politieagent in functie tot gevolg. Bovendien is die linkse houding slecht voor mijn rug... Dus exit Slangen.
Dag lieve mensen,
Zo voel ik me al veel beter in mijn vel, zie.... Dat van die linkerspiegel is een grapje, het is namelijk de rechter. Maar het staat chiquer linkse neigingen te hebben dan rechtse, dus! Vandaag is een historische dag: Luis Figo wordt namelijk 34 jaar! Morgen wordt Uwe Seeler 70 jaar! Waarom vertel ik u dit? Welnu het gaat over generatieverschillen:
Puberken is zot van Portugezen en andere getaande voetballende jongetjes. Ze houdt van hun benen, hun buikje (met vierkantjes????), hun lange haarsnit en ongeschoren kinnebak. Uwe Seeler is een rond bolleke, geschoren, kort haar en ... Duitser. Ik hield van zijn passes, zijn zwierigheid, zijn tackels, zijn buitenspelvallen en vooral van zijn natuurlijk leiderschap op het veld (het blijft een Duitser!)
Ziedaar een generatiekloofje. Als je aan puberken vraagt wat buitenspel is, antwoordt ze: 'daar is het nu te koud voor, ik speel wel binnen' Als je haar vraagt wat een strafschop is, antwoordt ze: "ik denk dat wij nu straf schrijven op school en jullie vroeger een schop kregen" Als je haar vertelt dat Uwe Seeler vroeger de kapitein was, zegt ze dadelijk: "ik denkt dat Figo nog Kolonel geweest is..."
U ziet er zit verschil in de leeftijd!
Erger wordt het als ze mij vragen stelt over voetbalkennis in de jaren 2000, de zeroties. Ik kan ze niet oplossen. Misschien kunt u mij helpen? Ziehier haar prangende quiz: 1. Welke lotion gebruikt Figo na de douche op verplaatsing? 2. Waarom spelen sommige Paraguyaanse jongens met een gele string? 3. Hoe heet het liefje van Daniel Cruz? 4. Scheert Beckham zich nat of droog?
Wat ik wel weet, maar dat vroeg ze niet, is waarom Zulte-Waregem er nooit zal komen: Ze hebben alleen Belgen en een enkele Fransman. Ze zijn niet modern. Ze willen dat de spelers hun publiek verstaan als ze iets toegeroepen worden. Ze hebben geen respect voor de gekleurde voetballers, die veel meer verdienen dan die witte (ze zijn gierig - maar ja westvlamingen zijn de Schotten van Vlaanderen) Bovendien heeft ZW geen internationale uitstraling. Ze spelen zelfs niet op hun eigen veld maar op dat van Gent. Het staat toch veel chiquer van spelers van Manjoe op te stellen (dat weet Antwerp zelfs) of Ivorianen of andere importspelers uit Argentinië (ja ik weet het zelf-kritiek).
En toch was puberken aangenaam verrast dat de Deense ploeg Zulte-Waregem (ik heb het haar al uitgelegd) zo goed speelde tegen die anderen, zoals Wenen en Praag, ondanks het ontbreken van al dat duur materiaal. Tim Matthys is niet zo knap als Cruz, toegegeven maar hij scoort wel! Dikke proficiat aan de Vlaamse boerekes en schoenenverkopers van deze competitie. Madre, notoire bosuil en Padre, diepgewortelde rat, hebben er een plogje bij: Zulte-Waregem. Hier komen we prachtig in overeen.
Is da niet schoon?
Antwerpen, kijk eens naar die boeren!
Allez, ik ga mijn gras afrijden en witte strepen trekken. Als de Rambo dan thuis komt, geef ik hem meteen zijn eerste training. Met welke lotion hij zich scheert is niet relevant. Hij sprekt Vloms, a verstaget oek en ... a ee karakter!
Tip: Fusieploeg Naam: Antwerpen Kleur: Paars -wit met een rode sachoche Officiële drank: Rood stierenbloed Clublied: Antwaaarepe gij ze gaai veur maai... Trainer: Bopa Voorzitter: Eddy Wauters (wie anders?) Speelveld: Konijnenwei naast de fritzakskes Sponsor: P-magazine (Padre en Stinoke hebben ook hun rechten en het is weer wat extra rood) Spindoctor: Slangen Supportersclub: de kasseistampers (vroeger van Tom Boonen, nu zonder idool) Favoriet café: 't Mestputteke (met mijn rug kan ik niet ver lopen, dus dat komt goed uit) Kapitein van de ploeg: Onze Rambo Keeper: Puberken (die pakt alles waar ze aan kan) Spits: Stinoke (met zo'n goed rapport kan die nu alles) Cheerleader: Lebbeke (heeft veel vriendinnen, dus potentiële supporters) Buffetverantwoordelijke: Madre (alles wordt voorgeproefd) Middenveld: Moma (heeft haar passes geleerd bij de Zilveren passer!!!) Stadionomroeper: Padre: als die ne micro in zijn pollen krijgt zijt ge niet rap klaar
Bel niet dadelijk naar Child Focus, begin geen affiches op te hangen in Rotterdam, Erps-Kwerps en Milaan-San Remo. We weten waar hij uithangt....
Maar toch missen we de jonge kapoen!
Het is merkwaardig stil in de burcht. De 'samenstelling' is niet compleet. Het lijkt wel alsof de aanwezigen treuren om de afwezige. Wat missen we: - geanimeerde discussies over het al dan niet opeten van groenten. (Koffie Anaan heeft een weekje vrijaf kunnen nemen) - kilometers treinsporen door de living (de NMBS maakt kans op een herstel) - klaagzangen over de afwezige mama (lees MAAAAAAMMMAAAAAAAA!) die net ging plassen of zoiets (De Vlaamsche slagers maken weer kans) - werken met gejoel op de achtergrond (misschien maken wij wel een kans?)
Maar we missen ook: - de ontwapenende glimlach - de lieve kusjes als Padre pijn heeft aan zijn rug - de onverwachte knuffels (al komen die soms hard aan - Rambo weet nog niet dat bij een volwassen man, ter hoogte van het kruis, aan de voorzijde een paar toestellen hangen die verrekt veel pijn kunnen doen als ge ze benut als imitatie-boksbal) - de inspirerende tekeningen - de ... de Rambo kortom.
Dat gaat zo in het leven, soms ben je boos op iemand, maar als die er niet is, mis je hem vreselijk. Ik merk dat geregeld aan de kiddies in onze burcht. Vooral Lebbeke en Rambooke spelen graag samen. Vaak gaat dat uitstekend. Ze joelen, rennen, springen, lopen, dansen en vallen en ... dan begint de miserie. Dat vallen is ALTIJD de schuld van iemand anders. Bopa trok onlangs zijn kemelharen sloefen aan, dronk wat rood stierenbloed en rechtte zijn rug en sprak de wijze woorden: "onlangs liep de Ram (Bopa kort graag namen in, dat maakt hem jonger, denkt hij) tegen de tafel en hij riep dat Stin (weerom die afkorting) het gedaan had, terwijl hij helemaal niet thuis was."
Het voorval werd uitgebreid geanalyseerd. De uitkomst weet ik niet meer, ik liet me meevoeren in het vuur van de strijd en nuttigde mee het stierenbloed, teneinde me beter te integreren in mijn schoonfamilie. Die integratie lukt aardig, moet ik bekennen. Alleen, weet ik nadien niet altijd meer wat er precies allemaal afgesproken of bedisseld werd. Dat neem ik er evenwel graag bij.
Tussen haakjes () Bopa: Ik heb nog eens goesting in Chinees! Komen jullie nog eens? Dinsdag of zo?
De Rambo is dus weg!
Dan maar wat over de binnenkant van de Madre schrijven, zeker? Weet u, lieve en aandachtige lezer, dat de op-weg-zijnde-waarvan-we-het-geslacht-al-kennen nu nageltjes heeft aan tenen en vingers. Dan kan hij/zij zich krabben. Maar! Maar hij/zij krabt ook aan de Madre haaren binnenkant.Regelmatig zitten we samen iets te doen, te schaken, te jatsen, TV te kijken of wie weet misschien nog wat anders en dan zegt Madre plots, aha!
Ik denk dan dat ze een nieuwe opening wil voorstellen (in 't schaken, viespeuken) of dat ze ter zake eindelijk begrepen heeft (ahaha). Neen, driewerf neen! Ze voelde de kleine krabben aan haar ingewanden. Bovendien durft hij/zij ook wel eens de beentjes strekken, dat herkennen we aan de uitspraak "'tstampt". Dat Zij/hij er vroeg bij is, mag duidelijk zijn. Ze/hij (trek geen conclusies uit de volgorde) is dan ook de zoon/dochter van zijn/haar vader. Die is er ook vroeg bij. (geweest)
Als dat maar goedkomt, hoor ik u denken...
Maar ja! Zo'n kind krijgt alle kansen. Alles wordt hem/haar vergeven. Eén ding is zeker: Madre en Padre zijn gedoemd om eeuwig bij elkaar te blijven. We zijn het immers grondig beu onze kinderen een periode te moeten missen. Let wel: Mogen missen is wel leuk/ vanavond hebben Madre en Padre het kot vrij. Alle burchtprinsen en -prinsessen zijn weg: als daar maar geen kindjes van komen.
KNIPOOG
Zo tot binnenkort. Ik ga me voorbereiden op de vrije avond die komt...
Kussen voor Madre en een handgebaar in uw richting....
(((Ik had mijn werkzaamheden onderbroken omdat ik niet langer kon zitten)))
Florence
Er zijn verschillende soorten verpleegkundigen:
1. de echte Florence (Nightingale) die erg begaan is met haar taak, zorg draagt voor elk welzijn van haar patient en die het verblijf in een hospitaal dragelijk maakt. Zij moet opboksen tegen de flauwe grapjes van een zieke Padre maar neemt die er met graagte bij. Ze weet immers dat ze ontstaan in een door opiaten omfloerst brein en gestoeld zijn op ongemak en gebrek aan zorg van haar collega's (zie verder).
Deze real nurse krijgt mijn volle waardering, ze was er!
2. De wood-be Florence: ze doet alles wat ze kan, ze is echter beperkt in haar mogelijkheden. Ze snapt niet dat als je een urinereservoir vraagt (de Fles!) je dat ook vult met een inhoud die compatibel is met het recipient en dus dient geledigd. Ze denkt dat het goedje vanzelf verdampt. Deze dame is over het algemeen wat jonger en steeds bereid tot een lekkere sociale babbel (met haar collega's) en verbreekt dagelijks enkele records, zoals o.m. - snel eten brengen aan een tafel bij een patient die niet uit bed kan - snel een thee wisselen voor koffie en citroen en suiker achterlaten, melk en suiker vergeten (maar dan in hoog tempo) - zeer snel de bedden verschonen (zo snel dat het lijkt alsof ze nooit in de kamer geweest is - nadien bleek het ook zo te zijn) - ...
Deze mensen verdienen te weinig! daarom hebben ze voor hen de witte woede bedacht, iets waar een door opiaten beneveld patient enkel begrip voor moet opbrengen.
3. de Florence van Marokko
Lekker geïntegreerd maar met voldoende bewaarde eigenheid. Ze sluipt onderdanig de kamer binnen van de bange blanke man. Ze biedt spontaan en ongevraagd een extra potje koffie aan "omdat ik weet dat u dat graag lust". Ze kent niet veel van de westerse geneeskunde "ik zal het eens gaan vragen" MAAR ze compenseert dit schijnbare gebrek met een onaardse glimlach uit haar donkere oogjes. Een blik die veel betekent: ik dien en ben daar blij mee, ik neem wat pijn weg en daarom slaap ik lekker... O Fatima, zoals jij mogen er meer rondlopen...
4. het schaap
Schaap, zegt u? Ja, schaap! Ze kijkt u zo aan telkens ge een vraag formuleert. Ze overdenkt geen mogelijkheden maar holt nietszeggend weg om hulp te halen. Ze hoort wel, maar luistert niet. Ze is behulpzaam maar nooit té. Ze rookt niet in de ziekenkamer, wat onmiskenbaar een pluspunt is. Gelukkig ben ik met dit lagere zoogdier weinig geconfronteerd. Het ziekenhuis voert wel een positief diversiteitsbeleid, ze hebben er van elke soort minstens één!
5. Helga ! ! !
Deze spontane meesteres in de edele kunsten van de SM laten ze enkel los op patienten die net uit hun kunstmatige coma komen (de verdoving). Ze houden u wakker terwijl u liefst slaapt. Ze zetten uw tv af omdat ge even uw ogen sloot. Ze zetten uw drinken veel te ver weg en tot overmatige ergernis: ze geven geen eten als je erom vraagt. Ik denk er dan ook stevig over om een klacht in te dienen bij 11.11.11 omdat een patient in hongersnood voedsel geweigerd wordt. Ze werkt natuurlijk volstrekt in dienst van haar oversten: ik ken dat, ze rekenen een volle dag aan, aan de volle pot maar ze geven niets eten en drinken om zo het gat in de begroting van het Riziv aan te vullen. Daarvoor nemen ze Helga in dienst.
6. Madre
De mantelzorgster, thuisverpleging van de bovenste plank, ziekenbezoekster (top of the shelf) Zij heeft het niet begrepen op de Helga's van deze wereld, ze smeert boterhammen met kaas, neemt koekjes van eigen deeg mee en verstopt een fles whisky in een thermos koffie die ze speciaal daarvoor heeft uitgeboord. Ze wordt in deze wereld vakkundig bijgestaan door haar opleidster en steun en toeverlaat: de Moma, die ook aan de vleselijke problemen ener patient denkt en een volstrekt nieuwe kalender van een vooraanstaand konijnenfabriek meebrengt. Later bleek dat ze haar verjaardag al had aangeduid op de kalender - dank! (Overigens vond de Rambo die kalender ook een mooi en leuk idee. Na de vakantie zal hij in zijn biggetjesklas een studieweek rond de biologische differentiatie van naakte konijnen voorleggen aan zijn juf. - De kalender krijgt hij echter niet mee, anders verliest ondegetekende misschien de verjaardag zijns schoonma uit het oog!)
Voor deze mensen mijn allerhoogste appreciaties....
Zoals u ziet valt er heel wat te beleven in een hospitaal. Over de dokters vertel ik een andere keer wel.
Nieuws
De op-weg-zijnde-waarvan-we-het-geslacht-reeds-kennen STAMPT tegen de ingewanden zijns/haars moeder. Nogal fors, zo blijkt want deze nacht werd ik bijna uit het echtelijke (nou ja) bed gesjot. Er is discussie over het feit dat het een Antwerp- dan wel Beerschotsupporter zal worden. Gelet op het feit dat ik in bed bleef en er dus niet gescoord werd, ga ik voor de juiste ploeg: (de enige van 't stad, dus)
Zo ik heb mijn rug weeral naar de testikelen gewerkt, voor u lieve lezer, en ga nu uitgebreid wat liggen denken aan de konijnen van de Moma. (eat your hart out - Rambo)
Dag lieve kijkbuisvrienden (naar de oude Den Uil),
Het eerste wat ik doe als ik iets beter ben, is communiceren met de buitenwereld via deze blog. Wees vereerd! Hoe het gaat? Traag, moeizaam, veel pijn en ... jammer genoeg opnieuw dezelfde pijn als voor de operatie. Op 14/11 moet ik op consult bij de wonderdokter. Dan pas zal ik weten hoe het er werkelijk voorstaat. Gelukkiger ben ik er niet om geworden. Maar ach, we hebben al zoveel doorgemaakt, waarom dit niet?
Ander en beter!
We kennen het geslacht, ttz de ingewijden. De buitenwereld die ons enkel kent of wil kennen via dit blogje, moet nog wat wachten. Op de teller naast deze tekst, rechts, kan u aflezen hoe lang precies nog! Het feit dat we het weten of er tussen de kriele beentjes van de op-weg-zijnde een spleetje dan wel piemeltje zit, is in feite een verschrikkelijke denkfout van het labo. Hoewel deze mensen zo goed waren zelf telefonisch contact op te nemen met de Madre, verklapten ze zonder omwegen het geslacht. Het is overigens geen wonder, want ik hoor u denken, dat Madre de telefoon überhaubt afnam. Ooorzaak hiervan is dat bij het opgeven van het contactnummer ik voor alle zekerheid mijn nummer naarvoordouwde (Madre kennende) en ik toen ik lusteloos en platgespoten in mijn ziekenhotel was, zij min of meer 'verplicht' werd deze gsm op een andere wijze te behandelen dan de hare. Zelfs de pestberichten van onze huisstalkster kwamen nu vlotter binnen, alsook dit bericht.
We vinden het jammer, zoveel is zeker! We hadden liever gewacht toto op het laatste om het geslacht te kennen maar ach, het goede nieuws is wel dat het er tot nu toe nog allemaal erg goed uitziet, wat dons dan weer verheugt!
Als opperhoofd van dit riante samengestelde gezin heb ik al een offerte gevraagd aan busbouwer Van Hool, wat zo'n schoon gelede bus moet kosten? Bovendien heb ik dan altijd parkeerplaats voor mijn deur, want voor mijn deur is toevallig zo'n bushalte.
We zoeken nog een gepast 'lijnnummer'. Ik dacht aan '36', het maatje van Madre na de bevalling! Het schijnt dat deze 'lijn' al in gebuik is, dus hebben we de keuze: of Madre neemt een ander maatje (opgelet 34 en 38 bestaan ook al) of we vragen De Lijn gewoon een aanpassing door te voeren in hun net.
Florence
Neen, geen tip ivm het geslacht, ook geen nieuwe potentiële roepnaam voor de op-weg-zijnde, wel een geschreven ode aan de dames en heer die mij de afgelopen week 'verzorgden' in het ziekenhuis. Ik begrijp nu waarom de witte sector de naam 'gasthuis' heeft laten schrappen, gast ben je er zeker niet. Maar hierover later meer!
