Gisteren had Rambo een vrije dag op school. Omdat niets leuker is dan een jong kind wat kunst aan te leren, trok ik met hem naar het museum. Hij vond het prachtig. Al die eigenzinnige en hedendaagse kunstvoorwerpen... Met de naam Panamarenko ging het niet zo eenvoudig. Hij noemt hem afwisselend paranko, panemko en soms gewoon die rare meneer...
Allez een leuke dag gehad.
Bovendien mocht Rambo zijn nieuwe rugzak uitproberen, die dient om zijn knuffels en autootjes in weg te bergen en ook voor zijn huiswerk (een kleuter heeft geen huiswerk maar als je opgroeit tussen tieners en bijnatieners die allemaal huiswerk hebben werkt dat frustrerend. Dus Rambooken heeft ook huiswerk, het klieren met stiften op papier) Hij was heel blij met zijn rugzakje. In volle museum haalt hij het idee op om zijn rugzakje even volledig leeg te kiepen. De cipiers van het museum hebben me uitgebreid geholpen alles in een draagtasje te doen, zodat onze jonge kornuit zo geen zware rugzak diende te torsen.
's avonds legde Madre de Rambo in zijn bedje. Hij vertelde honderduit over zijn dagervaring. Madre vertelde me dat ze me zeer dankbaar was dat ik voor onze voorlopig jongste een cadeautje had gekocht. Ik dacht dat hij het kwijt was, ik had hem nl een 'fluitje van een cent' gekocht een imitatie van een vroeg werk van Pieter Breughel de erg jonge, waarop hij heel even naar hartelust op floot, in de tram op de terugweg naar de burcht. Hij moest stoppen, een oude dame vroeg hem gedessideerd op te houden met zijn ergerlijk gejangel. Oude mensen hebben minder en minder voeling met ontluikende kunst.
Deze morgen schrok ik me een hoedje. Rambooken zat aan de korrelfleeks (zijn benaming) met een raar ding te spelen. Groot was mijn schok toen ik op de voorpagina van mijn krant een foto zag staan van dat zelfde rare ding. Het bleek om de meikever van Panamarenko te gaan.... Daarom moest dus alles uit die rugzak. En terwijl die mensen me hielpen heeft onze kleine vingervlugge snel dat beest in zijn rugzak gestoken... Dat was dus het cadeautje dat ik gekocht had.
Ach, we zouden het moeten teruggeven...
Maar omdat het zo lelijk is en Rambooken zo inventief was, mag hij het houden.
Ik overwoog eerst nog om losgeld te vragen en zo, maar dat verhaal bestaat al en ik wil graag vernieuwend zijn...
