Het begon zaterdag...in het ochtendgloren.
Om 5u15 kwam dit verpleegsterke naar beneden om eerst wakker te worden...mij klaar te maken en te gaan werken.
Een raar geluid dat vanuit de richting van de berging kwam, trok mijn aandacht.
Euh???
De watervallen zijn toch in Coo?
We hadden overstroming in de berging..."Wiiiiim!!"
Wim heeft een tijdje moeten water staan aftrekken en staan dweilen.
Hij had de chauffage van Gio's kamer eraf gehaald tijdens 't verven.
Een kraan die open moest staan, stond dicht...een kraan die dicht moest staan, stond open.
het barr steeg ten top, de ketel kon dat water niet meer slikken en spoot het eruit...wasmachine, droogkast, priezen en de muur kletsnat...wat een pech, zeg!
En een geluk...dat ik zo vroeg op moest om te gaan werken...amai!
We hadden al eerder een waterval in Giovanni zijn kamer doordat onze dakleggers niet alles waterdicht hadden gemaakt, voordat de pannen erop lagen.
Ook in Marnick zijn kamer, door een fout van de dakwerkers van onze gebuur.
En nu door Wimmeke.



Maar ik had ook wel sjans deze week.
Woensdag had ik recuup1, maar mijn overuren zijn serieus aan't zakken (vorige recupen van 47u naar 24u)
Doordat de toeren zo kalm zijn, geraken we niet meer aan onze uren.
Ik had wel een week van 47 uren gewerkt, op 7 dagen met het weekend en die feestdag van de 17e derbij, en we moeten een 36-urenweek hebben. 
De hoofdverpleegster had me 3 recupen na mekaar gegeven en ik wilde er maar 2 hebben, dus gaf ik enen aan een collega.
Wat dacht je?
kreeg die om 6u foon dat hij moest gaan werken, zeker!
Een andere collega had 'r voet omgeslagen en hij moest invallen.
Ik moest ook werken, maar ik wist het dan toch op voorhand, hé en da's geheel anders.

Daarjuist op het nieuws gezien...gorilla ontsnapt in de zoo van Rotterdam...over één of ander muurtje gekropen.
Nog een beest dat uitbreekt en op wandel gaat...maar geef mij dan toch maar een rondpikkelende duif, zenne!
De zoo werd ontruimd, maar een bejaarde dame werd door de zilverrug-gorilla meegesleept, als was ze één of andere pop.
Je zal het maar meemaken, hé!
Ze is zwaargewond naar het ziekenhuis gebracht, met een hoofdwond en letsels aan de arm.
Ik leef met die dame mee!
Hij heeft ook het restaurant op stelten gezet.
Gelukkig werd de ontsnapper na een uur in het nauw gedreven en via een verdovingsgeweer onschadelijk gemaakt.
Bij ons zijn het gevangenen die ontsnappen...maar je hoort wel niet dat die na een uurtje weer in den bak zitten, hé!
Je hoort er feitelijk helemaal niets meer van.
Hoeveel zouden er nog vrij rondlopen?

Ik heb het al echt druk gehad deze week.
Bezoek van een vriendin...een mylene-verkoop bij de overbuurvrouw, met als hoofdroddel...een driehoeksverhouding in de wijk (2 vrouwen die een lesbische relatie zijn aangegaan met mekaar en de man van de ene)...bij mijne pa mijne verjaardag gaan halen en foto's gaan bekijken van zijn reis naar Bulgarije...ik moest de feestdag werken en nu dit weekend ook, dus weer een week van 7 dagen.
Ik heb ook Wim een paar uurtjes helpen verven en hij heeft de kamer verder afgewerkt.
Ze hebben de nieuwe PC-tafel geïnstalleerd en de dees nam er vaneigest een fotooke van, hé!

Ik heb ook weer 4 nieuwe thrillers bij, gekocht met ons make haar préé...ik heb dus nog niet veel op de peecee geweest.
Ik kom jullie dan ook een PRETTIG WEEKEND wensen, want ik geraak vandaag niet meer rond.
Ik zal mijn best doen om zoveel mogelijk wederbezoekjes te doen.
Tot straks en anders tot in het weekend!
Knuffel!

Foto's van onze voorlopige medebewoonster of huisdier...Sparky!
Ze voelt zich iedere dag beter thuis bij ons.
Ik zet haar dagelijks op de venstertablet, maar nu komt ze eraf of uit de box en wandelt ze gewoon de living eens rond.
Een venster trekt toch altijd haar aandacht...hunkerend naar de vrijheid die wij haar weldra zullen geven.
We wachten tot ze genoeg is aangesterkt...het afbinden van de poot is ons niet gelukt...en feitelijk wel beter zo, want ze gebruikt hem nog steeds om eens te krabben en om haar evenwicht te houden.
Haar vleugels spreidt ze ook soms al eens om een vluchtje te maken...en je moet al verdomd rap zijn om haar bij te houden...zo snel pikkelt ze al rond

Gisteren was het dubbel feest voor mij...en het krijgen van vele kadootjes en pree...is plezant!
Het was moederkesdag, en als moederke zijnde dus ook voor mij...en ik was jarig...weer een jaartje derbij...weer wat dichter bij tram 4...nog 1 jaartje tegoed en ik moet tram 3 uit...pfffff...nen overstap is toch altijd moeilijk, hé!
Ik had dat bij het overstappen op tram 3 en ik peis dat ik dat ook volgend jaar moeilijk ga hebben.
Maar alléé, tis zover nog niet.
Ik heb mij vandeweek een nieuwe stofzuiger besteld in de colruyt...morgen heb ik hem.
Ik had tegen Wim gezegd dat het voor mijne verjaardag en moederdag was, maar mijn 3 boys konden het zich niet laten om nog een kadootje te kopen voor mij...en nog een moederdagkado ook...ik ben dus goed in de wattekes gelegd, hé!
We zijn ook naar ons make geweest en ik had al pree gekregen van haar...komt zij daar toch ook niet met nog een kleinigheidje af, zeker?
Ik gaf hare moederdag...zij mijne verjaardag...wat is het plezant om te verjaren op moederdag... !

Make tussen haar 2 oudste 'KLEIN"zoons... (ze heeft er 4)...ik heb het kleintje-zijn niet van een vreemde, hé!

En héél érg bedankt voor de felicitatie's!

Met onze duif gaat het goed...ondanks het gebroken pootje, dat erbij hangt als een hinderend opstakel, zoals je op de foto kunt zien.
Wim was gisteren bij zijn ouders en zijn oudste broer op bezoek...en ook hij heeft een duif gevonden.
Hij zoekt er companie voor en hij zou graag onze duif willen hebben.
Een familielid van hen, was een duivenmelker...en Wim zijne pa ook.
Hun nonkel had er één met ene poot.
Die was ook gebroken geweest, maar hij bondt er een draad aan, zodat de poot geen bloedtoevoer meer kreeg en er vanzelf afviel.
Met die duif heeft hij achteraf nog wedstrijden gespeeld...zij kon daarna terug vliegen en leerde met één poot te leven.
En onze duif is nog zéér jong...ze is van het jaar 2007, dus zal zij haar zeker nog goed kunnen aanpassen.
Ik durf dat wel niet, die poot afbinden, hoor!
Patrick (Wim zen broer) die durft dat wel, dus zal ze binnenkort verhuizen.
Ik denk wel dat ik hartzeer ga hebben bij het afscheid...en nu moogt ge mij uitlachen, zoveel als ge wilt...maar ik ben er al aan gehecht geraakt.
We zien wel.

Aan alle mama's over de héle wereld!

Mama,

jij staat ons altijd bij
en geeft goede raad.
Je zorgt voor ons allebei
hoe het ook keert of draaid.
De vrouw in ons leven
die zonder eigenbelang
veel aan ons wil geven
haar ganse leven lang.

Lieve mama,

Ook wij zien je graag
voor de rest van ons leven.
We stellen niets in vraag
omdat jij ons antwoorden kan geven.
Het leven gaat niet over rozen
maar jij bereidde ons erop voor.
 Jij hebt voor ons bestaan gekozen
en daar zijn we je eeuwig dankbaar voor!

Liefste mama,

Je zal het wel weten,
maar we zeggen het elke keer weer.
We zullen je nooit vergeten,
en leggen je raad nooit nog naast ons neer.
Jij verdient als geen ander
onze liefde en een plaats in ons hart.
We zorgen voor altijd voor elkander
en bewaren een plaats apart...

speciaal voor jou...
onze allerliefste mama...
want wij houden enorm véél van jou!

Vrijdag was ik in mijn nopjes...ik mocht nog eens op mijn eigenste vaste toertje staan...dat was zeker twee maand geleden...en de patiënten waren blij dat ze me nog eens terugzagen.
Sommige begrepen het niet...kunnen niet wennen aan de nieuwe verpleegster en vroegen wanneer ik terugkom.
Niet dat ze niet tevreden zijn over mijn collega, maar ze waren mij toch zo gewoon.
We hadden een 'springer' tekort en ik kende alle toeren al, dus was het ook niet verrassend dat ik mijn vast toertje weer moest afstaan om de collega's te vervangen bij hun afwezigheid op hun toertje, hé!
Ene patiënt blijft toch één van mijn favorieten, zenne!
Gerard...die ik in de douche hielp...en ondanks het zuurstoftekort dat hij steeds heeft door een longaandoening...kan er elke keer weer een grapje af als hij mij ziet.
Ik zei hem dat ik zijn haar ging meewassen, omdat hij er tiptop moest uitzien om in 't weekend 't beest te gaan uithangen.
"Om te gaan Rock and Rollen, hé!"
Hij reageerde erop "Wa zegt ge? Sex, drugs en rockenroll...meer rollen dan wat anders en onder de rokken zitten...da deed ik in mijnen jongen tijd...haha!"
en plezier dat hij had...herinneringen ophalend.
"Dan was da bij jou meer 'Rok omhoog en Rollen', alléé!" zei ik...en plezier dat hij had.

Boys...

and girls

en als ge dorst hebt...dan moet ge drinken, hé!
Doe het met maten...of vriendinnen...
en hou het plezant!
Groetjes
knuffel

Wim is na zijn werk in gang geschoten, samen met Giovanni.
Het plafond in Gio's kamer heeft een eerste laag verf gekregen.
Grijs en een soort appelblauwzeegroen, hij koos twee kleuren.

En ik ben met Gio een PC-tafel en bureaustoel voor hem gaan kopen...zo blij dat hij is!

We hebben wééral een duif op bezoek.
Ik had recuup1 vandaag (gelukkig geen foon gekregen om te moeten gaan werken) en Giovanni stuurde mij vanliddag een sms.
Op weg van school naar huis, had hij een gewonde duif gevonden, hij vroeg wat hij ermee moest doen.
Ik ben ze dan maar gaan halen en nu staat ze in de living in een bak.
Ze is gewond aan het rechter pootje en ze trekt die altijd in.
't Is een lieveke...als ik tegen haar spreek, valt ze in slaap  ze wordt er rustig van.

Een mooi duifke, hé!

Ik had recuup 3 gisteren en ik had met ons make en mijn tante Ingrid afgesproken.
Ze kwamen mij halen om eerst eens naar gordijnen te gaan zien.
Dan zijn we naar 't Waasland shopping center geweest en we hebben een afslankslaatje gegeten...was een tijdje geleden en echt jammie.
Rond 14u zette mijn tante mij terug thuis af en ze bracht make naar huis, terwijl ze feitelijk ook naar de macro mocht meegaan...maar ons make was ongerust...ze is haar poeske kwijt.
En ikke vaneigest "Make, amai...dan heb ik sjans dat ge dat nu pas zijt tegengekomen, nadat ik er ben uit gekomen, of ik had hier nooit gezeten"
Ze kon er toch om lachen en mijn tante ook.
Een kat die zij eten geeft, had 4 jonkie's in haar terras komen leggen, maar vannacht is er eentje spoorloos verdwenen.
De moederkat weent nu en zoekt het overal...ze denkt dat make het gepakt heeft en is met haar jonkie's verhuist naar make's stalletje.
Nu is ze daar natuurlijk het hart van in, hé!
Toch kon ik mij niet inhouden "Alléé jong, ons make is haar poeske kwijt!"
Stout van mij, hé...nogalwel dat ze mij kent.
Toen ik thuiskwam, waren ze aan de tuinen van onze buren bezig, langs weerskanten.

Vandaag was het kuisdag...moet ook soms gebeuren, hé!
En we zijn de verf voor Giovanni's kamer gaan kiezen...we gaan er morgen eens werk van maken, zie.
Ik kreeg ook foon van mijn ex...hij heeft wééral een nieuw lief...een schoonheidsspecialiste deze keer...die voor VTM werkt en al die BV's onder handen neemt.
Ik hoop voor hem dat het deze keer eens goed afloopt...want hij wisselt van partner zoals wij van schoenen.
Maar ik was zo gehaast, dat ik bijna over mijn ene broekspijp viel en van de trap donderde...ik viel met mijn elleboog tegen de muur, zeg...en nog kon die vent niet ophouden met bellen, zelfs in de auto...amai zenne!
En dan spreken ze NOG van viswijven , ik heb hem 6 keer gezegd dat ik weg moest.

Buiten de school ligt een wei...en in die wei staat een koe...en die zei boe...maar ook nog iets anders!
"Pssssssst...kun je mij eens efkes helpen met het pieken van deze velo, want ik moet naar de boerenmarkt...ze willen mijne schat verkopen, en ik wil dat niet...boehoe!"



Enfin...we hebben de koe laten boe-roepen, want zeg nu zelf...een koe op ne velo...dat gaat toch niet!
Maar we zijn zelf een kijkje gaan nemen op die boerenmarkt.
Echt mooie beestjes...en lief!

Hadden we nu een wei gehad...dan hadden we het paardje hieronder direct gekocht...dat was een echte flodder...zoooo superlief en ze was mensen gewoon, dat zag je.

Voor de laatste foto moest ik rap zijn, want een fotomodelleke is't niet.
Ze draaide voortdurend met haar kont, om toch maar niet op de foto te moeten en ook al zijn mijn jongens echte dierenvrienden, zoals mij...Marnick is ribbedebie wanneer ze te veel bewegen.
Giovanni trekt zich dat niet erg aan, die gaat naar elk dier, juist zoals zijn mama...ik heb dat al van toen ik kleintjes was en ik heb dat nu nog.
Het was een héle plezante dag, de zondag!

We zijn gisteren naar de opendeurdag gegaan van Giovanni zijn school te Beveren.
De boys zaten bij hun papa, maar Wim is ze vroeger gaan halen...ik was gaan werken.
Na het werk reed ik ook naar Gio's school.
Hij demonstreerde enkele oefeningen, het plaatsen van een stopkontakt.
Hij had dat enkele in theorie geleerd, maar ook in de praktijk lukte hem dat goed.
Die jongens hebben daar elk een kotje waar ze hun oefeningen kunnen maken.

Ik, Wim en Marnick probeerden ook den 'eletrieker' uit te hangen...maar verder dan het 'strippen' van een draad of iets opmeten, kwamen wij niet

Neenee, Giovanni is den echte eletrieker in spé...dat staat vast.
Hij liet ons ook zijn ander werk zien...de lampjes die brandden waren het bewijs van zijn goede werk.
Buiten de school, nam Wim nog eens een fotootje van ons drietjes...dat kleintje in't midden, dan ben ik...

Ik werd ook herkend...niet als BV door een fan, maar ik voelde mij haast zo.
Gusta is een vriendin van ons Roosje, die in Beveren woont en ze is per toeval op mijn blogje geraakt.
Nu komt ze eens regelmatig bij mij lezen...dus in feite is ze wel een klein beetje een fan, hé!
Haar kleinzoon gaat naar dezelfde school als Giovanni, en daarom was ze ook op de opendeurdag.
Je ziet het hé Gusta...'t staat erop, hé!

Ik wens jullie een kei-tof weekend...ingeleidt door enkele kei-coole fotootjes en een paar tips

 

Leef niet zoals een kip zonder kop en poten



"Money for nothing en the chicks for free" mag niet je motto zijn



Wees geen struisvogelkat die geen zand vindt om zijne kop in te steken

 

Ga niet met den derden bot lopen, gun een ander ook iets



Gebruik geen geweld, houdt alles recht en de kerk in't midden

 

Heb geen hart van steen en wees lief voor mekaar

Nu kan ik met een gerust hart mijn werkweekend verder zetten, zie!
See ya!

Ik zag mensen dolfijnen vangen
mijn ogen werden nat...
Men had hen omhoog gehangen
het was een echt bloedbad.

Ze werden uit het water gevist
het kreeg een rode kleur,
een radeloze blik 'het is een list'
ze roken de dood zijn geur.

Ik zag die dieren afslachten
wat mensen met ze deden.
Die namen de tijd en wachtten
terwijl de dolfijnen helse pijn leden.

Men dood hen niet meteen,
met een mes in de hand
gaat men er traag overheen
tot het dier in een vrachtwagen belandt.

Ook die kleurt helder rood,
de dieren spartelen in het rond.
Ze zijn dan nog niet dood,
ze zijn levensbedreigend gewond.

Ik zag die beelden terug in mijn dromen
het was echt héél érg!
Hoe zij aan hun einde komen
gaat door been en merg.

Het mooiste en slimste dier
is toch wel een dolfijn,
maar dat interesseert Japan geen zier,
hoe kan men toch zo harteloos zijn!

Wat deze dieren moeten meemaken
en moeten doorstaan
kan alleen ieders hart raken,
we mogen dit niet door laten gaan.

Het gaat hier weer over het grote geld,
over de maatschappij middelen geven.
Is dat dan alles wat telt?
Hebben zij geen recht op een waardig leven?

Zelfs een waardig sterven gunt men hen niet
de mensen zijn niet wederkerig lief.
Dat doet mij enorm véél verdriet,
help deze dieren...alstublief!

Ik wil eens efkes ieders aandacht!
Ik heb vreselijke beelden gezien...al een poosje geleden, maar ze zinderen nog altijd na.
Waar gaat het over?
Over het op een beestachtige manier slachten van weerloze dieren...één van de allerliefste en intelligentste diersoort van onze planeet...de dolfijn.



Wie  de petitie  wil  tekenen  tegen  deze  zinloze  slachtingen  kan naar  volgende  link :
http://www.petitiononline.com/golfinho/petition.html

Ik vond deze link op het mooie blog van een blogster en ik bekeek het filmpje dat boven de link staat.
Wie naar die beelden wil gaan zien, ik hou jullie zeker niet tegen...maar wees gewaarschuwd...ze zijn verschrikkelijk!!!!!!!!

http://blog.seniorennet.be/dolfijn320/

Met tranen in de ogen ben ik naar de link gaan zien en ik heb die petitie DIRECT getekend.
Ik raad jullie ook hetzelfde aan...teken die petitie AUB...want dit moet echt STOPPEN!

Jullie weten...of toch sommigen van jullie...dat ik al eerder een gedicht schreef over de slachtpartijen van honden en katten 'Dierenleed', en ook een gedicht tegen het vetmesten van ganzen 'Foie gras ofte grote lever'...nu scheef ik eentje over het killen van dolfijnen.

Euh...geen brugDAG voor ons...geen verlengd weekend.
Toch niet voor mij en Wim, wij moeten morgen gaan werken!
En ik moet zelfs ook op den eerste mei gaan werken.
We moeten de toeren onder ons verdelen, we zijn nu met 14...ieder doet dan een stukje van de vroegen en daarna moeten we in de 1mei-stoet meegaan.

De 'vlijtige' verpleegsterkes weer aan't werk, dus hé!



Er mogen maar 3 auto's meerijdan (gelukkig), want da's stapvoets rijden en da's niks voor mij, dus hopelijk moet ik niet rijden.
En daarna gaan we met zen allen en sommigen ook met partner en kids naar het Waasmeer te Temse iets gaan eten.
Diezelfde 'vlijtige' verpleegsterkes dus wéér eens op stap !



Ik ga alleen, omdat mijn kids het niet zien zitten om met die kleintjes in de speeltuin te gaan en Wim blijft dan bij hen.
Naar dat deel van de dag kijk ik wel uit, zenne!
Weer een drukke week voor de boeg...7 dagen werken met het weekend bij.
Maar we hebben ons dan toch weer eens kunnen laten gaan, dat scheelt, hé!

Fijne zondag...en geniet van het schoon weerke!

Ik heb maandag en dinsdag de laten gehad.
Ik had companie, want ik moest onze laatste nieuwe aanwinst de laten aanleren...en dat was plezant.
Haar autootje (een witteke) stond voor mijn deur, omdat we bij mij thuis hadden afgesproken.
De boys dachten dat ik thuis was, maar met een andere auto...de buren dachten dat ik weer in panne stond en weer een vervangwagen had
We waren maandag in Lokeren en ik kijk ene second op het blad dat mijn collega vast had, om het huisnummer te zien.
Ik keek gelukkig op tijd weer naar de baan, want er kwam een brokkenpiloot uit het straatje van rechts gevlamd, zonder te kijken, laat staan te stoppen.
Mijn reactie was...stuur naar rechts en om een boog rond dienen auto rijden...sjans, want we hadden zeker niet op tijd kunnen stoppen...en die kerel reed gelukkig door.
Sommigen nemen die voorrang van rechts toch wel echt letterlijk, zenne!
Er kan een fietser afkomen, maar daar trekken zij zich niets van aan!
We waren om 15u vertrokken, 32 patiënten over het Waasland verspreid (rond 18u15 hadden we er 10 gedaan) en ik was juist 15 minuutjes thuis een pompelmoesje aan't eten, toen ik om 23u foon kreeg van de permanentie.
Ik moest nog naar een patiënte te St-Niklaas voor een inspuiting (de 33ste)
Zij had ons al sinds vrijdagavond verwacht...had dan om 18u gebeld...maandag om 20u30 ook gebeld, maar weer niemand te zien...uiteindelijk iets voor 23u en dan kreeg ik pas foon dat ik naar daar moest, zeg!
Die wacht, dat is me wat, zenne!
Ik heb het direct gemeld, want ze was niet de enige...ik had al bij een patiënt een wondverzorging gedaan die ook al sinds vrijdag op ons wachtte, maar die we niet hadden doorgekregen.
Dinsdag verliep vlot en geen oproepen achteraf.
En nu is mijn collegatje haar eerste keer alleen aan de laten bezig.
Ik heb de eerste dag 200 km gereden en gisteren 160 km...serieuze toeren, hé?
En vandaag had ik de vroegen, dus mag ik feitelijk nog van geluk spreken dat ik maandag pas rond 23u30 thuis was en niet gisteren.
Ik heb drukke dagen achter de rug en heb daarom nog niet veel op de pc gezeten...en dan met dat mooie weer en de drukte rond ons gezinnetje, sorry daarvoor!
Ik ga nu eerst den afwas doen sé en dan kom ik nog eens terug...tot straks!