Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    30-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sentimenteel
     

    jij schrijft fronsen

    ik vouw mijn rimpels op

    jij klaagt tranen in een meer


    en ik zeg,
    waterlanders die treuren om oud zeer

    je gebruikt het woord verdriet
    soms veel te veel

    en de liefde en het minnen
    en het hartverscheuren
    en het breken van de spiegel

    dan laat ik maar mijn tovertaling wieken
    over 't water scheren en nog meer

    ik laat graag de bloemen tussen 't gras
    verschieten en de wind die neem ik mee

    ik ben een zonaanbidder
    die de maan aanschouwt
    en zichzelf een spiegel
    waant en zilvergoud

    mijn vingers graven
    diepe voren in de aarde
    ze dreigen nu ook
    met het scheuren van het hart
    het schokken van de stem
    en het handgewring

    ik hou mijn adem in
    tot ik blauw zie



    30-05-2005 om 09:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (3)
    29-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droomloos

    *

    mijn huid schaaft vurig rood vandaag
    het lijkt wel of ik stenen bloeden laat

    mijn keel is leer en rauw het vlees
    waarover ik mijn tong beweeg
    mijn stemgenoot heeft zich diep
    gegraven en hoest zich droog

    ik heb een hele nacht verslapen
    en mijn dromen leeg gelaten

    mijn zinnen had ik afgesloten
    in mijn poging
    om zijn afwezig
    zijn te naderen

    ---

    29-05-2005 om 10:59 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dialogeren

    *

    ik vraag je niet zoveel
    slechts stukjes van je tijd

    ik bed ze in
    in vragenuurtjes
    waarbij ik mezelf 
    wat losser smaken
    laat, om aangenaam
    te converseren

    ---

    29-05-2005 om 10:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    28-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.traag als een boom

    *

    Ik heb haar fiets gezien
    ze leunde 
    het voorwiel stond zo schuin
    een kale eik die steunde
    en verborg zo het refrein

    want wielen wentelen
    heel de tijd als zij rechtop
    de platte paden volgen

    ik heb ze niet gezien vandaag
    ze heeft mijn veld verlaten
    mijn blik vertoont nu gaten

    zojuist was er een fiets te zien
    die steunde
    een kale eik die kreunde

    want wielen wentelen
    heel de tijd als zij rechtop
    de platte paden volgen

    en ik, 
    ik kon niet
    achtervolgen
    ik was even stram
    zoals die ouwe eik
    zijn gegroefde stam

    ---

    28-05-2005 om 22:28 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lentekinderen

    Nog een oudje, even wat opgefrist, voor een goede vriendin en haar dochtertje.

    jij mooie felle met je blauwe jeans 
    en je blonde dochter huppelpasje
    'k zag je goud en gele krullen
    borstelen in de wentel-wind
    van de laatste frisse dagen
    met jouw speelse
    lentekind

    de zon verscheurde even zalig 
    mijn grauwe wolkendek opzij
    ze lachte met haar gouden kralen 

    ik hoorde in de verte ijl haar wijsje
    tot 'k zelf niks meer kon zien
    maar gisteren zag ik ze nog wandelen
    zij had haar zwarte hondje bij
    ze liep
    ----

    28-05-2005 om 16:31 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stappen in het zand

    het rulle zand waar ik mijn stappen zet
    schuift onderuit en stroomt als water
    het golft alleen wat trager dan de zee
    die meer meeslepend neigt en keert



    28-05-2005 om 12:06 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.alles op een rij

    *

    visioenen heb ik wel gehad
    en huiver in het gore duister
    waar zintuigen zinloos zijn

    de woede heeft mij overleefd
    want hulpeloosheid is nooit
    mijn sterkste kant geweest

    klaarheid moet ik scheppen
    met handenvol uit zwarte waters
    en waar moet ik er dan mee blijven?

    soms zie ik ook een eindeloze rij
    van vaders voor mij staan
    steeds vager ben ik, de allerlaatste zoon
    slechts de namen blijven hangen
    die heb ik ooit eens opgezocht
    al heel mijn leven lang en dat is kort

    ---

    28-05-2005 om 10:07 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    27-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nog een laatste zin voor vandaag

    vandaag huil ik de wolf zijn lied
    er is geen bleke maan in zicht
    om mijn wolken te verdragen


    27-05-2005 om 23:12 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er heerst chaos in mijn denken, ik tracht te ordenen.
    hoe moet ik mij het "sterven" in verbeelding vatten?
    lichamelijk stopt het ademen, het kloppen van het hart en het denken?
    dat spat uiteen in splinters en kruipt door een tunnel naar het licht

    welk licht?

    de zintuigen zijn weg,
    geen smaak, geen geluid, geen tast en ook geen zicht?
    het weten, en mijn hersens werken niet?

    maar weet je, als ik in gedichten schrijf, dan lijken woorden soms spontaan te vloeien uit mijn handen, alsof ik gedwongen roep, geluidloos komen ze, soms zonder ophouden zoals nu.

    mijn zinnen zijn dan niet van deze wereld en hoe meer ik het ook beoefen, hoe vloeiender de gedachten

    ik graaf in gedachten, onderaards
    blijft er geen korrel zand verstoord
    geen woord dat ik niet kennen wil

    ik beroer het water in kringen rond
    de oevers zingen mee onverstaanbaar
    roepen ze soms met open mond

    ik breek de lucht aan scherven
    en mijn handen klappen hard
    er is nog vuur in mijn gesternte

    bewustzijn
    bewust ...zijn
    bewusteloos

    ik wust het niet, het zegt me niets, ik ben er me niet van bewust

    emoties zijn zo moeilijk om weer te geven; ik kan slechts onderhuids
    de haartjes op je vel rechtop doen staan.

    ik kras met een mes in een porcelijnen bord, krrrrrrrrrrst!
    of het krijt met een nagel op het schoolbord, krrrrrrrrriep!

    maar dat zijn slechts geluiden, een aanfluiting als het ware

    Eén voordeel heeft het schrijven, als je dood bent kan je nog gelezen worden, en is er iets dat blijft.

    Maar dat zijn slechts sporen
    die vervagen na een tijd.


    27-05-2005 om 18:18 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een laatste groet

    (Mijn laatste verzen samengebracht tot één gedicht)

    *

    Nog een laatste maal vader
    mijn allerstoffelijkste groet
    en tastbaar, nog zo tastbaar
    voel ik je koude handen en
    geen harteklop in 't gemoed

    daar in alle beslotenheid
    heb ik mijn pantser afgescheurd
    tot het kleurloos bloeden begon
    ik had geen druppel rood meer
    slechts wit en zwart, en zwart

    begraaf ik de woorden diep
    in het duister van volle gronden
    zodat het licht geen valse schijn
    kan wekken en geen verdriet

    maar dat blinden kunnen zien
    in het donker dat wist ik niet

    ----

    27-05-2005 om 08:50 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    26-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenking

    *

    soms begraaf ik de woorden diep
    in het duister van volle gronden
    zodat het licht geen valse schijn
    kan wekken en geen verdriet
    maar dat blinden kunnen zien
    in het donker, wist ik niet

    ---

    26-05-2005 om 11:36 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een laatste groet

    Nog een laatste maal vader
    mijn allerstoffelijkste groet
    en tastbaar, nog zo tastbaar
    voel ik je koude handen
    geen harteklop in 't gemoed

    daar in alle beslotenheid 
    heb ik mijn pantser afgescheurd
    tot het kleurloos bloeden begon
    ik had geen druppel rood meer
    slechts wit en zwart, veel zwart

    --------

    26-05-2005 om 08:25 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    25-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorgevoel

    *

    zal ik weer traag mijn stappen plaatsen
    voet voor voet in een lange stoet
    met de geur van wierook in mijn mond
    mijn droeve ogen  naar de grond
    gericht en warhoofdig het gemoed

    mijn dag begon reeds
    met een zwaar vermoeden
    mijn zinnen klonken 
    in de ochtend reeds zo droef

    ---------- 

    25-05-2005 om 15:17 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in memoriam

    Wat is chaos?
    niets meer
    dan een steen in een vijver
    niets meer
    dan een lang gerekt ogenblik
    van verstoring
    (of gods verstrooiing?)

    wij zijn toch sterrestof?

    mijn eerste levensvonk
    greep ooit het licht
    toen duisternis nog
    het heelal verborg
    en elke overstap
    van dood naar leven
    heeft mij besef gegeven
    dar er geen dood
    is, slechts zielenood
    mijn vader is dood
    zo gaat het leven
    en ik blijf achter
    met een zekere chaos

    ***

    25-05-2005 om 14:56 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bedenkingen

    *

    er is geen chaos
    enkel regelmaat en tijd
    een tijd om over na te denken
    en geen eeuwigheid

    want zeg nu zelf
    de dag wordt opgesplitst in uren
    de nacht in dromen en het wakker worden
    en tijdloos kan ik niet verbeelden

    ik ken slechts regelmaat en tijd
    en zo word ik honderd jaren
    oud en blijven lange haren
    zwart als ebbenhout
    slechts mijn baard is grijs
    het zweet is zout

    de chaos is aan deze zijde
    verbonden aan verstoorde tijd
    en dus illusie in het ongerijmde

    ------------------------

    25-05-2005 om 12:37 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de lange wandeling

    *

    vandaag stap ik een jaagpad af
    langs de kant van een kanaal
    een graafwerk vol water
    een vaartuigweg, een trage weg
    met stroming aan de sluizen

    vroeger trokken zware paarden
    langs het veelbejaagde pad
    de boot vooruit, nu zijn ze
    in een motor opgesloten

    nu jagen er enkel fietsers
    de vissers schrik op 't lijf
    het belgerinkel stoort me
    als ik weer het jaagpad
    moet verlaten

    dan voel ik me landerig
    aan de waterkant
    want mijn zinnen dobberen
    op het water

    --------

    25-05-2005 om 08:48 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    24-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hondse ochtend

    dag hond
    je smakt weet je
    je krabt en strekt je luie lijf
    en blikt wat schuin naar boven
    je krulstaart kwispelt met een vraagteken
    je tong hangt even halfuit je bek
    je neus is vochtig en je schudt je kop

    stilaan begin ik je taal te verstaan
    want je nodigt uit
    je wil gewoon buiten

    ----

    24-05-2005 om 09:11 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    23-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomaar wat losse gedachten
    aan de waterkant
    loopt een veelbetreden pad
    langs de rand, de rest is wildernis
    misschien moet ik door het water waden

    maar vandaag heb ik nog geen letter
    in een lege zin gezet

    ---




    23-05-2005 om 22:17 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Emoties

    Een gedicht is nooit af, het is spelen met woorden en het spel is nooit voleindig. Dit is nu al de derde versie.
    *
    Onweernachtig
     

    hij heeft het witte laken
    van zich afgescheurd
    de hoektandzinnen
    aangescherpt

    zijn woede heeft zich sterk gemaakt
    en grauwt met woordenloze kreten

    als een schilderling
    beperkt hij kleuren
    een witte ondergrond
    met rood en zwart
    en soms het zilver
    weet hij onweernachten
    weer te geven

    zijn felheid hoeft
    geen overdaad

    slechts bliksem
    aan de houten
    boorden

    ---

    23-05-2005 om 10:43 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.graven in woede
    hij heeft zijn weemoed opgesplitst 
    de hoektandzinnen aangescherpt
    in woede om zich sterk te maken
    grauwt hij met woordenloze kreten

    als een schilder met beperkte kleuren
    het rood, het zwart en soms het zilver
    weet hij onweerachtig weer te geven
    want felheid hoeft geen overdaad

    ---

    23-05-2005 om 09:19 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!