Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    01-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fantasia

    *

    mijn hoofd bezit verborgen hoeken
    waar elfen graag vertoeven
    en toverhalen zinnig klinkt

    ik heb er met mijn eigen woord
    geschapen en een wereld die me zint

    en ook een koude weg verlaten
    die me naar geen einde voert


    ---

    01-06-2005 om 10:08 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.strak aan de buitenkant

    *

    vandaag plooi ik mijn zinnen
    viervouwig als een zakdoek
    ik strijk ze straks een keer
    dan kan ik ze zo bewaren
    op een stapel die niet omvalt

    als ik ze terug openvouw
    heb ik gedicht misschien
    of één of andere vrouw
    haar ziel intiem gemaakt

    ik heb mijn zinnen glad gestreken
    en zelf de plooien vast gelegd

    en toch
    ben ik de droefheid zelve
    ik heb mij veel te veel ontzegd

    ---

    01-06-2005 om 09:37 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vlak na middernacht

    *

    op dit middernachtelijk uur
    is mijn vagevuur slechts asse
    want wolken heb ik al verjaagd
    en de maan heeft het geweten
    die is vannacht te vroeg vergaan


    ---

    01-06-2005 om 00:13 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    31-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in de wolken

    *

    soms probeer ik 
    wolken in te pakken
    statig is het woord

    ze zijn zo langzaam 
    ze strekken zich lui
    en laten zich immers
    zo graag bewonderen

    vandaag heb ik getracht
    ze weg te vagen
    zonder ze aan te raken
    de slierten slepen zich
    nog altijd voort

    ze zijn toch zo onhandig
    om aan te voelen
    ook al hebben ze
    een zilveren boord

    ---

    31-05-2005 om 08:49 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    30-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sentimenteel
     

    jij schrijft fronsen

    ik vouw mijn rimpels op

    jij klaagt tranen in een meer


    en ik zeg,
    waterlanders die treuren om oud zeer

    je gebruikt het woord verdriet
    soms veel te veel

    en de liefde en het minnen
    en het hartverscheuren
    en het breken van de spiegel

    dan laat ik maar mijn tovertaling wieken
    over 't water scheren en nog meer

    ik laat graag de bloemen tussen 't gras
    verschieten en de wind die neem ik mee

    ik ben een zonaanbidder
    die de maan aanschouwt
    en zichzelf een spiegel
    waant en zilvergoud

    mijn vingers graven
    diepe voren in de aarde
    ze dreigen nu ook
    met het scheuren van het hart
    het schokken van de stem
    en het handgewring

    ik hou mijn adem in
    tot ik blauw zie



    30-05-2005 om 09:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (3)
    29-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droomloos

    *

    mijn huid schaaft vurig rood vandaag
    het lijkt wel of ik stenen bloeden laat

    mijn keel is leer en rauw het vlees
    waarover ik mijn tong beweeg
    mijn stemgenoot heeft zich diep
    gegraven en hoest zich droog

    ik heb een hele nacht verslapen
    en mijn dromen leeg gelaten

    mijn zinnen had ik afgesloten
    in mijn poging
    om zijn afwezig
    zijn te naderen

    ---

    29-05-2005 om 10:59 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dialogeren

    *

    ik vraag je niet zoveel
    slechts stukjes van je tijd

    ik bed ze in
    in vragenuurtjes
    waarbij ik mezelf 
    wat losser smaken
    laat, om aangenaam
    te converseren

    ---

    29-05-2005 om 10:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    28-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.traag als een boom

    *

    Ik heb haar fiets gezien
    ze leunde 
    het voorwiel stond zo schuin
    een kale eik die steunde
    en verborg zo het refrein

    want wielen wentelen
    heel de tijd als zij rechtop
    de platte paden volgen

    ik heb ze niet gezien vandaag
    ze heeft mijn veld verlaten
    mijn blik vertoont nu gaten

    zojuist was er een fiets te zien
    die steunde
    een kale eik die kreunde

    want wielen wentelen
    heel de tijd als zij rechtop
    de platte paden volgen

    en ik, 
    ik kon niet
    achtervolgen
    ik was even stram
    zoals die ouwe eik
    zijn gegroefde stam

    ---

    28-05-2005 om 22:28 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lentekinderen

    Nog een oudje, even wat opgefrist, voor een goede vriendin en haar dochtertje.

    jij mooie felle met je blauwe jeans 
    en je blonde dochter huppelpasje
    'k zag je goud en gele krullen
    borstelen in de wentel-wind
    van de laatste frisse dagen
    met jouw speelse
    lentekind

    de zon verscheurde even zalig 
    mijn grauwe wolkendek opzij
    ze lachte met haar gouden kralen 

    ik hoorde in de verte ijl haar wijsje
    tot 'k zelf niks meer kon zien
    maar gisteren zag ik ze nog wandelen
    zij had haar zwarte hondje bij
    ze liep
    ----

    28-05-2005 om 16:31 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stappen in het zand

    het rulle zand waar ik mijn stappen zet
    schuift onderuit en stroomt als water
    het golft alleen wat trager dan de zee
    die meer meeslepend neigt en keert



    28-05-2005 om 12:06 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.alles op een rij

    *

    visioenen heb ik wel gehad
    en huiver in het gore duister
    waar zintuigen zinloos zijn

    de woede heeft mij overleefd
    want hulpeloosheid is nooit
    mijn sterkste kant geweest

    klaarheid moet ik scheppen
    met handenvol uit zwarte waters
    en waar moet ik er dan mee blijven?

    soms zie ik ook een eindeloze rij
    van vaders voor mij staan
    steeds vager ben ik, de allerlaatste zoon
    slechts de namen blijven hangen
    die heb ik ooit eens opgezocht
    al heel mijn leven lang en dat is kort

    ---

    28-05-2005 om 10:07 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    27-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nog een laatste zin voor vandaag

    vandaag huil ik de wolf zijn lied
    er is geen bleke maan in zicht
    om mijn wolken te verdragen


    27-05-2005 om 23:12 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er heerst chaos in mijn denken, ik tracht te ordenen.
    hoe moet ik mij het "sterven" in verbeelding vatten?
    lichamelijk stopt het ademen, het kloppen van het hart en het denken?
    dat spat uiteen in splinters en kruipt door een tunnel naar het licht

    welk licht?

    de zintuigen zijn weg,
    geen smaak, geen geluid, geen tast en ook geen zicht?
    het weten, en mijn hersens werken niet?

    maar weet je, als ik in gedichten schrijf, dan lijken woorden soms spontaan te vloeien uit mijn handen, alsof ik gedwongen roep, geluidloos komen ze, soms zonder ophouden zoals nu.

    mijn zinnen zijn dan niet van deze wereld en hoe meer ik het ook beoefen, hoe vloeiender de gedachten

    ik graaf in gedachten, onderaards
    blijft er geen korrel zand verstoord
    geen woord dat ik niet kennen wil

    ik beroer het water in kringen rond
    de oevers zingen mee onverstaanbaar
    roepen ze soms met open mond

    ik breek de lucht aan scherven
    en mijn handen klappen hard
    er is nog vuur in mijn gesternte

    bewustzijn
    bewust ...zijn
    bewusteloos

    ik wust het niet, het zegt me niets, ik ben er me niet van bewust

    emoties zijn zo moeilijk om weer te geven; ik kan slechts onderhuids
    de haartjes op je vel rechtop doen staan.

    ik kras met een mes in een porcelijnen bord, krrrrrrrrrrst!
    of het krijt met een nagel op het schoolbord, krrrrrrrrriep!

    maar dat zijn slechts geluiden, een aanfluiting als het ware

    Eén voordeel heeft het schrijven, als je dood bent kan je nog gelezen worden, en is er iets dat blijft.

    Maar dat zijn slechts sporen
    die vervagen na een tijd.


    27-05-2005 om 18:18 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een laatste groet

    (Mijn laatste verzen samengebracht tot één gedicht)

    *

    Nog een laatste maal vader
    mijn allerstoffelijkste groet
    en tastbaar, nog zo tastbaar
    voel ik je koude handen en
    geen harteklop in 't gemoed

    daar in alle beslotenheid
    heb ik mijn pantser afgescheurd
    tot het kleurloos bloeden begon
    ik had geen druppel rood meer
    slechts wit en zwart, en zwart

    begraaf ik de woorden diep
    in het duister van volle gronden
    zodat het licht geen valse schijn
    kan wekken en geen verdriet

    maar dat blinden kunnen zien
    in het donker dat wist ik niet

    ----

    27-05-2005 om 08:50 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    26-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bedenking

    *

    soms begraaf ik de woorden diep
    in het duister van volle gronden
    zodat het licht geen valse schijn
    kan wekken en geen verdriet
    maar dat blinden kunnen zien
    in het donker, wist ik niet

    ---

    26-05-2005 om 11:36 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een laatste groet

    Nog een laatste maal vader
    mijn allerstoffelijkste groet
    en tastbaar, nog zo tastbaar
    voel ik je koude handen
    geen harteklop in 't gemoed

    daar in alle beslotenheid 
    heb ik mijn pantser afgescheurd
    tot het kleurloos bloeden begon
    ik had geen druppel rood meer
    slechts wit en zwart, veel zwart

    --------

    26-05-2005 om 08:25 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    25-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorgevoel

    *

    zal ik weer traag mijn stappen plaatsen
    voet voor voet in een lange stoet
    met de geur van wierook in mijn mond
    mijn droeve ogen  naar de grond
    gericht en warhoofdig het gemoed

    mijn dag begon reeds
    met een zwaar vermoeden
    mijn zinnen klonken 
    in de ochtend reeds zo droef

    ---------- 

    25-05-2005 om 15:17 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in memoriam

    Wat is chaos?
    niets meer
    dan een steen in een vijver
    niets meer
    dan een lang gerekt ogenblik
    van verstoring
    (of gods verstrooiing?)

    wij zijn toch sterrestof?

    mijn eerste levensvonk
    greep ooit het licht
    toen duisternis nog
    het heelal verborg
    en elke overstap
    van dood naar leven
    heeft mij besef gegeven
    dar er geen dood
    is, slechts zielenood
    mijn vader is dood
    zo gaat het leven
    en ik blijf achter
    met een zekere chaos

    ***

    25-05-2005 om 14:56 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bedenkingen

    *

    er is geen chaos
    enkel regelmaat en tijd
    een tijd om over na te denken
    en geen eeuwigheid

    want zeg nu zelf
    de dag wordt opgesplitst in uren
    de nacht in dromen en het wakker worden
    en tijdloos kan ik niet verbeelden

    ik ken slechts regelmaat en tijd
    en zo word ik honderd jaren
    oud en blijven lange haren
    zwart als ebbenhout
    slechts mijn baard is grijs
    het zweet is zout

    de chaos is aan deze zijde
    verbonden aan verstoorde tijd
    en dus illusie in het ongerijmde

    ------------------------

    25-05-2005 om 12:37 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de lange wandeling

    *

    vandaag stap ik een jaagpad af
    langs de kant van een kanaal
    een graafwerk vol water
    een vaartuigweg, een trage weg
    met stroming aan de sluizen

    vroeger trokken zware paarden
    langs het veelbejaagde pad
    de boot vooruit, nu zijn ze
    in een motor opgesloten

    nu jagen er enkel fietsers
    de vissers schrik op 't lijf
    het belgerinkel stoort me
    als ik weer het jaagpad
    moet verlaten

    dan voel ik me landerig
    aan de waterkant
    want mijn zinnen dobberen
    op het water

    --------

    25-05-2005 om 08:48 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!