*

een groot droomloos hoofd
heeft hij naar de zon gericht
hij hoopte zo het tij te keren

hij had al maanden hard 
in troosteloze wind gehakt
en hoopte zo de tijd te keren

nu heeft hij vleugels uitgeklapt
zijn armen werden moe en raakten
uitgeput kon hij slechts woorden
fluisteren en ik alleen maar luisteren

---

12-06-2005 om 10:36 geschreven door Verdano  

*

witte windmolens wentelen
zo statig in mijn blikveld
op hoge witte stammen
hebben ze hun stalen trots
naar strakke wind gekeerd

maar ze missen echter het
krakend huis van de oude
houten molens

ze malen niets
ze slaan slechts de lucht
duchtig aan scherven

zo energiek
zo zelfgenoegzaam

---

11-06-2005 om 09:51 geschreven door Verdano  

10-06-2005 om 15:01 geschreven door Verdano  

*

het is de middagzon
dewelke de ogen opent
en niet de nachtmaan
want haar zilverlicht
dat is slechts schijn

onlangs kreeg ik het verwijt
dat ik vaag was met woorden
maar ik geef mezelf niet prijs
ik ben geen open boek
voor vreemden en laat
dus ook geen gluurders toe

het is de middagzon
dewelke een deur kan openen
en niet een nachtmaan
die staat alleen voor waan
en donkere verbeelding

---

10-06-2005 om 12:57 geschreven door Verdano  

Aanleiding tot een gedicht:

de laatste tijd ben ik zo vreemd geweest
zo buiten adem en zo hartstochtelijk diep
begraven heb ik mijn aardewaartse zinnen

10-06-2005 om 11:23 geschreven door Verdano  

*

ik ben het sterven moe, vader
de laatste woorden, het avondmaal
de troost verpakt in zwart en wit
de gewaden slepend lang gedragen
en het verdriet dat zichzelf insluit
naar de grond gericht

de rouw is zwaar om dragen
en het afscheid neem ik niet
ter harte

---

09-06-2005 om 11:11 geschreven door Verdano  

Vandaag moet ik mij voorbereiden op een voordracht 's avonds. Mijn stem is echter rauw en ik heb last van hooikoorts.

09-06-2005 om 08:42 geschreven door Verdano  

*

Mijn blikveld richt zich aardewaarts
mijn trage stappen blijven achteloos
het stof verstoren, ze slenteren

ik zoek terwijl naar volle klanken
in ijle vlaktes om mij heen

er is geen echo die me vinden kan
geen weerklank om het hart te warmen
slechts achtergrond en vaag het zicht
de grijze mist blijft spaarzaam hangen

hier is geen hartstocht meer
om te verdampen
slechts zurig zweet
en boven al de stilte

---

08-06-2005 om 08:35 geschreven door Verdano  

Donderdag 9 juni 2005

79^ste poëzie-avond in de reeks

De Muzeval

met gastauteur

ED de WINTER

aanvang 20 uur stipt. TOEGANG VRIJ

na de pauze:

Vrij Poëzie Podium

Vrijpodiumcafé "De Muziekdoos" (bij de Waterpoort)

Verschansingstraat 63, ANTWERPEN-Zuid

Dagelijks open vanaf de vooravond (dinsdag gesloten)

Bus 6, 23, 34. Tram 8 (Museum S.K.)

..

“DE MUZEVAL” vindt plaats elke tweede donderdag van de maand.

08-06-2005 om 08:14 geschreven door Verdano  

*

ik keer mijn zinnen aardewaarts
ze bleven tussen wolken hangen
mijn adem werd er afgesneden

hier aan de waterkant
loopt een veelbetreden pad
langs de rand
de rest is wildernis
misschien moet ik eens
door het water waden
 
vandaag heb ik zeepbellen
de lucht in vervoering
zien spelen
zij voeren hemelwaarts

---

07-06-2005 om 09:12 geschreven door Verdano  

*

 vandaag rouw ik mijn zinnen
viervouwig op een stapel
en manshoog berg ik ze weg
ik sluit ze op voor later

ik ben ook geen kind meer
en heb mijn vaders handen
gezien, in gebed gevouwen
voor het allerlaatste maal

---

06-06-2005 om 09:55 geschreven door Verdano  

*

met een trage tederheid
en zelfzekere gebaren
die mij zo vreemd waren
begroef ik gedachten onderaards
bleef er geen korrel zand verstoord
geen woord dat ik niet kennen wou

vandaag breek ik de lucht
aan scherven met verkrampte handen
hard en grondig vaag ik ouderliefde weg

die strooi ik nu behoedzaam rond
over oude aarde, zo blijft er nog vuur
voor handen in mijn gemoed

tenslotte heb ik er ooit het stof
zien dansen in het schaduwduister
toen mijn daklicht open stond
een rode zon heeft het gedicht

---

05-06-2005 om 17:02 geschreven door Verdano  

*

ik heb het stof zien dansen
in het schaduwduister want
mijn zolderluik stond open 
en de zon heeft het gedicht

---

05-06-2005 om 12:09 geschreven door Verdano  

met een tederheid
waarvan ik geen weet had
en met trage gebaren
begraaf ik gedachten
onderaards
blijft er geen korrel zand verstoord
geen woord dat ik niet kennen wil

dan breek ik de lucht aan scherven
met verkrampte handen hard
en grondig vaag ik ouderliefde
weg met hun grijze asse

die strooi ik behoedzaam rond
over oude aarde, maar dan
blijft er nog het vuur
in mijn gesternte

---

05-06-2005 om 11:59 geschreven door Verdano  

Aanleiding tot een gedicht

Nog steeds zoek ik woorden voor het onuitspreekbare, de Jota ken ik als de kleinste letter, en zelfs die begrijp ik niet.

De Alfa en de Omega, begin en einde, voor een strak geordende wereld die er nooit geweest is.

misschien zoek ik niet harts
genoeg en ook niet grondig
naar de kalme kant des levens

bomen hebben een zware stem
hun woorden ruisen zo graag
ze laten zich weldadig dragen
door een kille wind die vandaag
hun groene bladeren krullen laat

zelfs het pas geschoren gras ademt 
heel diep de dauw en lage stemmen
daarom dat mist er soms blijft hangen

---

05-06-2005 om 11:16 geschreven door Verdano  

*

geen richting heb ik meer
want mijn volgzaamheid
ben ik verloren onderweg

de paden worden immers graag 
verstoord door rusteloze stoffen
de voegen werden opgevuld
en de wegen weg geborgen

ik zal mijn weg wel vinden morgen
als het licht wat heller is dan vandaag
en geen wolken meer 
de nacht verlengen
dan zie ik minder vaag
de sporen van diegenen
die mij zijn voorgegaan

---

03-06-2005 om 11:34 geschreven door Verdano  

mijn bronnen liggen droog
en nu wordt het blauwe water
van het bergmeer zo groen
er is geen versheid meer

slechts wolken tuimelen
over de toppen heen
ze stormen naar de dalen
en zijn zo wit als sneeuw

en lager, steeds lager
kruipt het smeltijs
verder

03-06-2005 om 10:38 geschreven door Verdano  

*

hij dacht een koningskind te zijn
en gul en overdadig strooide
hij zijn minzaamheid in 't rond

groene korenvelden neigen naar hem toe
zolang er hemelwater uit zijn handen vloeit

maar bomen staan reeds schuin gebogen
zo komt het dat ze hem de rug toekeren
zij buigen enkel voor een strakke wind
en hij, hij weet immers nooit waarheen

heeft hij onlangs het oosten nog verloren
misschien dat ik hem nooit voldoende
stormen heb laten zien en ondergaan

misschien komt hij ook teveel zichzelf
tegen onderweg, vergeet hij rond te kijken

---

02-06-2005 om 09:26 geschreven door Verdano  

*

mijn hoofd bezit verborgen hoeken
waar elfen graag vertoeven
en toverhalen zinnig klinkt

ik heb er met mijn eigen woord
geschapen en een wereld die me zint

en ook een koude weg verlaten
die me naar geen einde voert


---

01-06-2005 om 10:08 geschreven door Verdano  

*

vandaag plooi ik mijn zinnen
viervouwig als een zakdoek
ik strijk ze straks een keer
dan kan ik ze zo bewaren
op een stapel die niet omvalt

als ik ze terug openvouw
heb ik gedicht misschien
of één of andere vrouw
haar ziel intiem gemaakt

ik heb mijn zinnen glad gestreken
en zelf de plooien vast gelegd

en toch
ben ik de droefheid zelve
ik heb mij veel te veel ontzegd

---

01-06-2005 om 09:37 geschreven door Verdano