Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    05-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.opklaring

    *

    ik heb het stof zien dansen
    in het schaduwduister want
    mijn zolderluik stond open 
    en de zon heeft het gedicht

    ---

    05-06-2005 om 12:09 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in memoriam

    met een tederheid
    waarvan ik geen weet had
    en met trage gebaren
    begraaf ik gedachten
    onderaards
    blijft er geen korrel zand verstoord
    geen woord dat ik niet kennen wil

    dan breek ik de lucht aan scherven
    met verkrampte handen hard
    en grondig vaag ik ouderliefde
    weg met hun grijze asse

    die strooi ik behoedzaam rond
    over oude aarde, maar dan
    blijft er nog het vuur
    in mijn gesternte

    ---

    05-06-2005 om 11:59 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geluidloos

    Aanleiding tot een gedicht

    Nog steeds zoek ik woorden voor het onuitspreekbare, de Jota ken ik als de kleinste letter, en zelfs die begrijp ik niet.

    De Alfa en de Omega, begin en einde, voor een strak geordende wereld die er nooit geweest is.



    misschien zoek ik niet harts
    genoeg en ook niet grondig
    naar de kalme kant des levens

    bomen hebben een zware stem
    hun woorden ruisen zo graag
    ze laten zich weldadig dragen
    door een kille wind die vandaag
    hun groene bladeren krullen laat

    zelfs het pas geschoren gras ademt 
    heel diep de dauw en lage stemmen
    daarom dat mist er soms blijft hangen

    ---

    05-06-2005 om 11:16 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    03-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Trage dagen

    *

    geen richting heb ik meer
    want mijn volgzaamheid
    ben ik verloren onderweg

    de paden worden immers graag 
    verstoord door rusteloze stoffen
    de voegen werden opgevuld
    en de wegen weg geborgen

    ik zal mijn weg wel vinden morgen
    als het licht wat heller is dan vandaag
    en geen wolken meer 
    de nacht verlengen
    dan zie ik minder vaag
    de sporen van diegenen
    die mij zijn voorgegaan

    ---

    03-06-2005 om 11:34 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonnevreemd

    mijn bronnen liggen droog
    en nu wordt het blauwe water
    van het bergmeer zo groen
    er is geen versheid meer

    slechts wolken tuimelen
    over de toppen heen
    ze stormen naar de dalen
    en zijn zo wit als sneeuw

    en lager, steeds lager
    kruipt het smeltijs
    verder

    03-06-2005 om 10:38 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    02-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hij kent geen richting

    *

    hij dacht een koningskind te zijn
    en gul en overdadig strooide
    hij zijn minzaamheid in 't rond

    groene korenvelden neigen naar hem toe
    zolang er hemelwater uit zijn handen vloeit

    maar bomen staan reeds schuin gebogen
    zo komt het dat ze hem de rug toekeren
    zij buigen enkel voor een strakke wind
    en hij, hij weet immers nooit waarheen

    heeft hij onlangs het oosten nog verloren
    misschien dat ik hem nooit voldoende
    stormen heb laten zien en ondergaan

    misschien komt hij ook teveel zichzelf
    tegen onderweg, vergeet hij rond te kijken

    ---

    02-06-2005 om 09:26 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    01-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fantasia

    *

    mijn hoofd bezit verborgen hoeken
    waar elfen graag vertoeven
    en toverhalen zinnig klinkt

    ik heb er met mijn eigen woord
    geschapen en een wereld die me zint

    en ook een koude weg verlaten
    die me naar geen einde voert


    ---

    01-06-2005 om 10:08 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.strak aan de buitenkant

    *

    vandaag plooi ik mijn zinnen
    viervouwig als een zakdoek
    ik strijk ze straks een keer
    dan kan ik ze zo bewaren
    op een stapel die niet omvalt

    als ik ze terug openvouw
    heb ik gedicht misschien
    of één of andere vrouw
    haar ziel intiem gemaakt

    ik heb mijn zinnen glad gestreken
    en zelf de plooien vast gelegd

    en toch
    ben ik de droefheid zelve
    ik heb mij veel te veel ontzegd

    ---

    01-06-2005 om 09:37 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vlak na middernacht

    *

    op dit middernachtelijk uur
    is mijn vagevuur slechts asse
    want wolken heb ik al verjaagd
    en de maan heeft het geweten
    die is vannacht te vroeg vergaan


    ---

    01-06-2005 om 00:13 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    31-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in de wolken

    *

    soms probeer ik 
    wolken in te pakken
    statig is het woord

    ze zijn zo langzaam 
    ze strekken zich lui
    en laten zich immers
    zo graag bewonderen

    vandaag heb ik getracht
    ze weg te vagen
    zonder ze aan te raken
    de slierten slepen zich
    nog altijd voort

    ze zijn toch zo onhandig
    om aan te voelen
    ook al hebben ze
    een zilveren boord

    ---

    31-05-2005 om 08:49 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    30-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sentimenteel
     

    jij schrijft fronsen

    ik vouw mijn rimpels op

    jij klaagt tranen in een meer


    en ik zeg,
    waterlanders die treuren om oud zeer

    je gebruikt het woord verdriet
    soms veel te veel

    en de liefde en het minnen
    en het hartverscheuren
    en het breken van de spiegel

    dan laat ik maar mijn tovertaling wieken
    over 't water scheren en nog meer

    ik laat graag de bloemen tussen 't gras
    verschieten en de wind die neem ik mee

    ik ben een zonaanbidder
    die de maan aanschouwt
    en zichzelf een spiegel
    waant en zilvergoud

    mijn vingers graven
    diepe voren in de aarde
    ze dreigen nu ook
    met het scheuren van het hart
    het schokken van de stem
    en het handgewring

    ik hou mijn adem in
    tot ik blauw zie



    30-05-2005 om 09:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (3)
    29-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.droomloos

    *

    mijn huid schaaft vurig rood vandaag
    het lijkt wel of ik stenen bloeden laat

    mijn keel is leer en rauw het vlees
    waarover ik mijn tong beweeg
    mijn stemgenoot heeft zich diep
    gegraven en hoest zich droog

    ik heb een hele nacht verslapen
    en mijn dromen leeg gelaten

    mijn zinnen had ik afgesloten
    in mijn poging
    om zijn afwezig
    zijn te naderen

    ---

    29-05-2005 om 10:59 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dialogeren

    *

    ik vraag je niet zoveel
    slechts stukjes van je tijd

    ik bed ze in
    in vragenuurtjes
    waarbij ik mezelf 
    wat losser smaken
    laat, om aangenaam
    te converseren

    ---

    29-05-2005 om 10:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    28-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.traag als een boom

    *

    Ik heb haar fiets gezien
    ze leunde 
    het voorwiel stond zo schuin
    een kale eik die steunde
    en verborg zo het refrein

    want wielen wentelen
    heel de tijd als zij rechtop
    de platte paden volgen

    ik heb ze niet gezien vandaag
    ze heeft mijn veld verlaten
    mijn blik vertoont nu gaten

    zojuist was er een fiets te zien
    die steunde
    een kale eik die kreunde

    want wielen wentelen
    heel de tijd als zij rechtop
    de platte paden volgen

    en ik, 
    ik kon niet
    achtervolgen
    ik was even stram
    zoals die ouwe eik
    zijn gegroefde stam

    ---

    28-05-2005 om 22:28 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lentekinderen

    Nog een oudje, even wat opgefrist, voor een goede vriendin en haar dochtertje.

    jij mooie felle met je blauwe jeans 
    en je blonde dochter huppelpasje
    'k zag je goud en gele krullen
    borstelen in de wentel-wind
    van de laatste frisse dagen
    met jouw speelse
    lentekind

    de zon verscheurde even zalig 
    mijn grauwe wolkendek opzij
    ze lachte met haar gouden kralen 

    ik hoorde in de verte ijl haar wijsje
    tot 'k zelf niks meer kon zien
    maar gisteren zag ik ze nog wandelen
    zij had haar zwarte hondje bij
    ze liep
    ----

    28-05-2005 om 16:31 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stappen in het zand

    het rulle zand waar ik mijn stappen zet
    schuift onderuit en stroomt als water
    het golft alleen wat trager dan de zee
    die meer meeslepend neigt en keert



    28-05-2005 om 12:06 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.alles op een rij

    *

    visioenen heb ik wel gehad
    en huiver in het gore duister
    waar zintuigen zinloos zijn

    de woede heeft mij overleefd
    want hulpeloosheid is nooit
    mijn sterkste kant geweest

    klaarheid moet ik scheppen
    met handenvol uit zwarte waters
    en waar moet ik er dan mee blijven?

    soms zie ik ook een eindeloze rij
    van vaders voor mij staan
    steeds vager ben ik, de allerlaatste zoon
    slechts de namen blijven hangen
    die heb ik ooit eens opgezocht
    al heel mijn leven lang en dat is kort

    ---

    28-05-2005 om 10:07 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    27-05-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nog een laatste zin voor vandaag

    vandaag huil ik de wolf zijn lied
    er is geen bleke maan in zicht
    om mijn wolken te verdragen


    27-05-2005 om 23:12 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er heerst chaos in mijn denken, ik tracht te ordenen.
    hoe moet ik mij het "sterven" in verbeelding vatten?
    lichamelijk stopt het ademen, het kloppen van het hart en het denken?
    dat spat uiteen in splinters en kruipt door een tunnel naar het licht

    welk licht?

    de zintuigen zijn weg,
    geen smaak, geen geluid, geen tast en ook geen zicht?
    het weten, en mijn hersens werken niet?

    maar weet je, als ik in gedichten schrijf, dan lijken woorden soms spontaan te vloeien uit mijn handen, alsof ik gedwongen roep, geluidloos komen ze, soms zonder ophouden zoals nu.

    mijn zinnen zijn dan niet van deze wereld en hoe meer ik het ook beoefen, hoe vloeiender de gedachten

    ik graaf in gedachten, onderaards
    blijft er geen korrel zand verstoord
    geen woord dat ik niet kennen wil

    ik beroer het water in kringen rond
    de oevers zingen mee onverstaanbaar
    roepen ze soms met open mond

    ik breek de lucht aan scherven
    en mijn handen klappen hard
    er is nog vuur in mijn gesternte

    bewustzijn
    bewust ...zijn
    bewusteloos

    ik wust het niet, het zegt me niets, ik ben er me niet van bewust

    emoties zijn zo moeilijk om weer te geven; ik kan slechts onderhuids
    de haartjes op je vel rechtop doen staan.

    ik kras met een mes in een porcelijnen bord, krrrrrrrrrrst!
    of het krijt met een nagel op het schoolbord, krrrrrrrrriep!

    maar dat zijn slechts geluiden, een aanfluiting als het ware

    Eén voordeel heeft het schrijven, als je dood bent kan je nog gelezen worden, en is er iets dat blijft.

    Maar dat zijn slechts sporen
    die vervagen na een tijd.


    27-05-2005 om 18:18 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een laatste groet

    (Mijn laatste verzen samengebracht tot één gedicht)

    *

    Nog een laatste maal vader
    mijn allerstoffelijkste groet
    en tastbaar, nog zo tastbaar
    voel ik je koude handen en
    geen harteklop in 't gemoed

    daar in alle beslotenheid
    heb ik mijn pantser afgescheurd
    tot het kleurloos bloeden begon
    ik had geen druppel rood meer
    slechts wit en zwart, en zwart

    begraaf ik de woorden diep
    in het duister van volle gronden
    zodat het licht geen valse schijn
    kan wekken en geen verdriet

    maar dat blinden kunnen zien
    in het donker dat wist ik niet

    ----

    27-05-2005 om 08:50 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!