Naar jaarlijkse gewoonte rond mijn verjaardag in de maand november, zijn we opnieuw met de ganse familie op weekend vertrokken. 

De organisatie wordt bij beurtrol door één van de kinderen waargenomen.  Dit jaar waren dat Els en Ivan en ze hadden een verblijf uitgekozen in Braine-le-Comte, gelegen in de voor ons minder bekende provincie Henegouwen. 

Deze fusiegemeente, 's Gravenbrakel in het nederlands, bestaat uit :
* Steenkerque,
* Ronquières,
* Petit-Roeulx-lez-Braine,
* Henripont,
* Hennuyères.
In dit laatste dorpje hadden ze de "Ferme du Planois" ontdekt, die ons vierdaags verblijf moet worden.

Donderdag 10 november was het zo ver en was iedereen klaar voor het weekend. De verplaatsing zou echter gebeuren in twee shiften van elk twee wagens.

De Van Rysselberghekens moesten nog werken, school lopen en/of slapen en kwamen dus achter. Ook Elly moest nog een dagje werken vooraleer van het weekend te kunnen profiteren.

Rik had om 10 uur afspraak bij Pa, waar ze zijn wagen halfvol stouwden met gerief.  Een half uur later werd Kris opgepikt en ging het richting Colruyt, waar nog een pak vlees moest worden opgehaald.

Om 11 uur stonden ze in Oosterzele bij Els en Ivan, waar nog een grotere hoeveelheid gerief, eten en vooral drinken werd ingeladen in beide wagens.

Op de middag was er een broodmaaltijd en om 13 uur werd het vertreksein gegeven, richting Braine-le Comte via Geraardsbergen, Enghien en Quenast.

"Met de ogen toe" zijn we naar Hennuyères gereden, behalve de laatste kilometers, want om 14u 45' waren we reeds ter plaatse.  De vriendelijke mevrouw liet ons binnen, hoewel we nog te vroeg waren.
Het logement verkennen, de slaapkamers verdelen en het uitladen nam maar een uurtje tijd in beslag, want we wilden vooral al een verkenningswandeling maken. Het werd een stevige wandeling van ongeveer een uur en half in het bos . Juist op tijd binnen, want het begon al goed te donkeren.

Terug thuis nestelde iedereen zich in een zetel met het dagblad of een stripverhaal en het eerste biertje werd genuttigd.

De tweede groep liet wat op zich wachten, want blijkbaar hadden ze dezelfde "moeilijke" laatste kilometers meegemaakt als wijzelf plus dat ze in het donker moesten zoeken. Maar iets voor 19 uur was iedereen ter plaatse en het verblijf werd voor de tweede keer gekeurd en zeer goed bevonden, want :