vaak worden dingen gezegd of geschreven
zonder na te denken
je wil ze naar onder
maar je ziet hoe lang ze boven gedreven bleven

vaak wordt er geopperd, gesuggereerd
ze zien niet hoe het je heeft bezeerd
luchthartig, laconiek
het maakt je ziek

je weet dat jijzelf dat ook wel doet
als de pijn hevig is
en geen spoor van nog een sprankeltje moed
dan schreeuw je de pijn eruit
van wat je misschien aanzag
'als hoe jij je voelt scheelt ze geen fluit'

altijd had je het moeilijk met hoe ze appelen met peren vergelijken
één na één braken ze, jouw innerlijke dijken
het slaat je neer, een andersoortig onbegrip
een achteloos afgebroken klip
de val naar beneden
wat heb je er vaak onder geleden.

Het verhoogde vaak het gevoel van onmacht
en van falen
omdat ze je het gevoel gaven
''t is allemaal je eigen schuld
jouw psychische kwalen'
want wij doen dat zo
en zie in een oogwenk voelen we ons daardoor beter
alsof ze een touw om mijn hals legden
of één van die vlijmscherpe veters
alsof zij méér weten, dé hulpverleners zijn
ze doen je met hun zelfgenoegzaamheid alleen maar pijn.

Het doet je geen goed, de onzekerheid blijft je parten spelen
wat een impact heeft het hoe zijn hun wijsheid met je delen
een wijsheid die dan wel voor ze op kan gaan
jou heeft het daarentegen telkens veel meer kwaad
dan goed gedaan...

©Marie-Gabrielle