Foto
Inhoud blog
  • Gespleten
  • Zonder geluid...
  • raken
  • Van euforie naar de dieperik?
  • wie doet het me na?
  • zij...
  • na maanden
  • Jammer
  • GeK
  • Wat scheelt je?
  • leeg blad
  • ze maken me zo moe...
  • De lente
  • ooit
  • Voor H.C.
    Foto
    Laatste commentaren
  • Lieve midweekse groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Gespleten
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Gespleten
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Gespleten
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Gespleten
  • het is vaderdag vandaag, Lore (Annie & Rogier)
        op Gespleten
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Gespleten
  • Lieve roetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op Gespleten
  • zomerse groetjes (jean)
        op Gespleten
  • Lieve groetjes vanwege Nikki (Nikki)
        op Zonder geluid...
  • jij bent duidelijk erg boos, lieverd (Annie & Rogier)
        op Zonder geluid...
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op raken
  • Lieve groetjes op deze Pinksterzondag vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op raken
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op raken
  • Lieve groetjes dikke steunknuffel en veel sterkte lieverd (Diana)
        op raken
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op raken
  • heb begrip voor jou lieve groetjes Noëlla xxx (Noëlla)
        op raken
  • Lieve groetjes vanwege dewesthoek (Annie & Rogier)
        op raken
  • Een Prettige Moederdag (Annie & Rogier)
        op raken
  • Lieve groetjes vanwege DEWESTHOEK (Annie & Rogier)
        op raken
  • gaat het een beetje, lieverd ? (Annie & Rogier)
        op raken
  • Wablief depressief?
    Over deugddoend begrip en vernietigend onbegrip naar psychische zieken toe.
    in korte tekstjes en gedichten vervatte ervaringen... in de hoop.. op meer begrip... voor... psychische zieken. REACTIES DIE NIETS TE MAKEN HEB MET MIJN BLOGJE VERSCHIJNEN MOGELIJK NIET. Zoals de meeste lezers al ervaren hebben, beperkt mijn inbreng tot hier tekstjes schrijven. Hoop op uw begrip hiervoor...
    13-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat scheelt je?

    Wat scheelt je
    waarom werd het opnieuw zo donker
    waarom is er verdriet
    waarom kan je je er niet van bevrijden 
    en lost het zich niet? 

    Waardoor zitten tranen gevangen
    waarom blijft de leegte zo hangen?

    Waarom ben je er
    en tegelijk niet echt
    daardoor voelde je je wellicht na afloop zo slecht
    Waarom houdt die pijn niet op om pijn te zijn?
    die hakt je in mootjes
    die maalt je fijn.

    Zelfs de zachtheid van de lente die je aanvankelijk kon bekoren
    ging je zonder voorgaande reeds na enkele minuten doorboren
    leven doet pijn
    zo wil je je niet voelen
    toch kon het blijkbaar niet anders zijn

    straks wordt het lichter hou je jezelf voor
    dat heb je uit eigen ervaring, al jaren door
    het doet echter niet af aan wat je nu voelt
    en de vraag waar vandaan het komt
    wat het betekent, wat het bedoelt.
    Je stelt ze best niet meer
    dat deed je zo vaak
    het antwoord laat op zich wachten
    je weet het steeds minder
    je weet het niet meer.

    Laat alles maar rusten
    en denk niet langer
    het maakt je maar angstig, down
    en wranger.
    blijf volgende keer
     dichter bij je zelf
    het vermindert het zeer.
    Geen vrees meer of je wel aan eisen voldoet
    geloof in jezelf
    je doet het heus goed.

    Dat laatste deed pijn
     daardoor ging een lichtje branden
    die twijfel aan jezelf
    zal vast één van de oorzaken zijn
    en of je gewenst bent
    mag bestaan

    de vraag op het einde van de sessie
    vertolkte je angst.
    toen de sessie stopte
    was je het bangst.

    ©Marie-Gabrielle2012

    13-03-2012 om 09:43 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (3)
    10-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.leeg blad

    Een leeg scherm
    daarbinnen in je hoofd
    het weten en denken halvelings gedoofd.

    Een hol gevoel
    geen doel
    En droge ogen
    geen tranen meer
    van te lang en te veel zeer.

    Geen hoop meer
    op een toekomst
    van al het hopen
    kreeg je ondertussen je bekomst.

    Maar toch is er die sprankel geloof
    dat leven tenminste opnieuw voelbaar leven mag zijn
    met iets minder
    onwezenlijkheid
    of verscheurende pijn
    dat je net als vroeger zal kunnen genieten
    van al die kleine dingen
    en met een stille lach in jezelf
    de vogels weer zal horen zingen.

    Zover ben je nog niet
    maar dat je af en toe
     dat kleine glimpje licht heel ver
    aan het einde van een pikdonkere tunnel ziet
    al is het maar voor even
    dan weet je van jezelf
    er is nog steeds dat flinterdunne splintertje
    leven.

    ©Marie-Gabrielle2012


    10-03-2012 om 11:54 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (2)
    07-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ze maken me zo moe...

    Ze maken me zo moe
    al die domme uitspraken
    wat ze zo lichtzinnig en oppervlakkig hebben gezwetst
    alleen jammer dat het zo erg kwetst

    Wat weten ze van hoe ik me voel of heb gevoeld?
    ach ach hebben ze het alweer oh zo goed bedoeld?
    ze maken me moe
    ze loeien slechts als misthoorns
    of een of andere domme koe

    Lezen ze ooit wat ik schrijf?
    Ik schrijf omdat ik blijf
    al was er ooit een uitspraak ze blijven 
    door te schrijven
    Bij mij werkt het omgekeerd
    zo vlug zullen ze bij mij niet méér kunnen zeggen
    opgeruimd staat netjes, die ons egootje kan belagen
    hebben we netjes weggekeerd.
    Mijn aanklacht schreeuw ik de wereld in
    mij vertrap je niet meer als een hinderlijke spin.

    ©Marie-Gabrielle2012


     

    07-03-2012 om 16:59 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (4)
    03-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De lente

    Wit vecht met zwart
    en leven met dood
    open met toe
    en lichtheid met pijn
    zou die verscheurdheid
    het startschot van de lente kunnen
     zijn?

    Een schreeuw vecht met stilte
    een lach met een traan
    ontreddering met hoop
    verwachting met dood
    het schaap met het zwijn
    zou dat, zou dat de lente
    de lente op lichte voeten al kunnen
    zijn?

    woorden met stilte
    je hoofd in de knoei
    en soms luid galmend
    oorverdovend geloei
    en vogels die zingen
    rondom je ogen
    een schaduw van kringen
    zou dat misschien de lente
    de lente die vecht om het leven
    kunnen zijn?

    verscheurdheid wil helen
    en 't kan je al bitter weinig
    schelen
    't verlangen geplet
    en jezelf uit je lichaam gezet
    Is het de lente die je holder de bolder
    in razendsnelle cirkels doet draaien
    is het de lente
    die alle helderheid
    en weten
    uit je brein
    weet te maaien?

    ervaringen rijk
    het zal weer verdwijnen
    het komt wel weer goed
    't begin van de lente
    en wat ze je doet
    gekelderd het streven
    't verleden vertellend, rillen en beven
    de lente, ze brengt je nog niet
    maar straks misschien toch weer een beetje
    rust, hoop en moed. 

    ©Marie-Gabrielle2012

    03-03-2012 om 09:15 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (4)
    26-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ooit

    ooit was ik een mens
    goedlachs
    en openhartig
    ruimdenkend
    en begripvol
    ik sloot de mensen in mijn hart
    van spuuglelijke woorden
    geraakte ik verward
    ik hielp en was altijd present
    maar er waren egoïsten
    en beulen
    zij waren niet content
    ze moesten me vertrappen
    ik kon niet eens meer
    naar de nodige zuurstof happen
    ze smeerden me uit
    als moes van fruit
    ze verspreidden laster
    en smerigheid
    ze zijn mij
    maar ik ook mezelf
    sindsdien
    volkomen kwijt.

    ©Marie-Gabrielle2012

    26-02-2012 om 15:57 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (8)
    25-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voor H.C.

    de warme lucht
    het lente-achtige
    werpt je
    in een andere tijd
    op een andere plek
    met een ander gevoel
    de lente
    gooit je overhoop
    en huilen wil je
    op de koop

    de lente
    sleurt en duwt
    spuugt en zuigt
    de lente
    schreeuwt en lacht
    de lente
    duwt het verdriet
    naar boven
    en steeds schommel je op
    de rand
    van leven
    en dood

    de lente is dit jaar
    anders
    ze belooft
    dat wat te vaak
    is
    weggeroofd
    vertrouwen
    dit keer
    niet
    door sadisme, wreed- of lafheid
    geschonden

    en hulp
    steun
    misschien wel hoop
    op de koop


    ©Marie-Gabrielle 2012

    25-02-2012 om 15:10 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (1)
    23-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gevoelig

    ach wat stelde ik me aan
    wat heb ik gedaan
    wat zei ik
    hoe deed ik
    ach hoe stelde ik me aan
    ik schaam me
    en ben bedrukt
    want me op afstand houden
    is weer niet gelukt
    ik ging naar huis
    het voelde niet pluis
    ik voelde me down
    een trieste clown
    ach wat stelde ik me aan
    maar hoe is het werkelijk gegaan?
    waarom kan ik de poorten niet sluiten
    na welke ervaring ook
    waarom blijven die malende gedachten
    niet voor eeuwig en altijd
    weg en waarom kan ik zelfs dat gevoel
    niet simpelweg uiten?

    ©Marie-Gabrielle2012

    23-02-2012 om 09:51 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (2)
    22-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wanneer lichaam en geest tesamen ziek zijn

    Ik ben een beetje ziek
    en ziek zijn is nooit leuk
    erg ziek zijn vaak een hel
    vooral dan in mijn hoofd
    en in mijn hele wezen
    want ziek zijn is gelijk aan
    ook overdag nachtmerries te moeten vrezen

    ben net niet ziek genoeg
     niet murw niet in die mate
    dat ik niet meer weet waar ik
    in al die koortstoestanden
     alweer gebleven ben

    ik schommel tussen beiden
    zo'n kwetsbaarheid te voelen
    verdriet immens gezwel
    dat spoedig springen zal
    een overdaad van tranen
    de uitputting verhogen kan

    verwezen blijf ik staren
    naar woorden die ik schrijf
    maar 't leven nog bevroren
    ontzetting maakte stijf
    en 't voelen blijft verdoven.

    ©Marie-Gabrielle2012

    22-02-2012 om 10:43 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (0)
    18-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wanneer je de (on)zin, het (on)recht niet kan verwoorden...

    domper
    op rechten
    die je niet of amper kan verwoorden
    de modder zit in je hoofd
    en omsluit je lijf
    domper op je rechten
    en de wil om nog te vechten
    je te verzetten
    tegen al die mensonwaardige
    omeletten
    die ze van je bakken
    zoveel hakken
    en beentjes die ze je lichten
    omdat ze maar blijven absurde regeltjes
    uit hun hoed schudden
    en stichten
    je dwingen jezelf bloot te stellen
    terwijl je net jezelf moet beschermen
    zodat hyena's je niet kunnen kwellen
    omdat jouw pijn niet tastbaar is
    en door velen niet wordt begrepen
    je weerbaarheid miniem
    of ze dat begrijpen
    je hebt niet de indruk, niet eens voor een centiem
    tenzij kan aangetoond worden...
    dat..
    wat..?
    dàt wat net niet of zo moeilijk aangetoond kan worden
    amper in woorden is te vatten
    een algehele toestand van ziek zijn
    van minder weerbaar
    van zelfs het kleinste ziekteverschijnsel
    gedaanten kunnen aannemen
    van nachtmerries
    waardoor het belang
    en de noodzaak
    om die ellende te verzachten
    en de last te verlichten
    en niet zoals zij nog extra te belasten
    en te verzwaren
    laat ze al die loze, soms leugenachtige argumenten
    voor hun eigen zinnen
    bewaren
    doorzichtig
    doorprikt
    de leugen en onzin
    van loze woorden
    die je alleen maar erger
    vermoorden.

    Is er begrip, of wordt het geveinsd?
    Wordt er geluisterd
    of slechts beslist
    en voor de vorm
    met lege ogen
    niet werkelijk gehoord?
    Word je ooit wel eens gevraagd
    hoe wat ze doen
    je gezondheid niet min maar zwaar belaagt?
    Scheren ze ieder over dezelfde kam
    omdat anders hun werking slaat in de knoop
    hun hersens niet werken
    de boel zit misschien zonder dat op geestelijke gezondheidsvlak
     al volledig lam.

    ©Marie-Gabrielle

    18-02-2012 om 09:16 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (3)
    15-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.niet eenvoudig te benoemen

    niet eenvoudig te benoemen
    blubber, dik, ondoorzichtig
    alsof het je hersenen aantast
    je zicht beperkt
    je voelen verdooft
    je stappen verlamt

    niet eenvoudig te benoemen
    de pijn van binnen
    de immer stille schreeuw
    en toch blijf je vechten
    en je verzetten
    als een leeuw

    altijd op zoek naar nieuwe technieken
    een gang door de tunnel
    zonder zicht op wat licht
    maar prent in je hoofd
    dat het er is

    ook al denk je van niet
    er ook al-tijd iemand is die jou kent
    en
    zoals je bent,
    jou ook ziet
    ook al is die tijdelijk aan je zicht onttrokken

    hoe vaak geloof je, ook ik, dat er niemand meer is?
    er altijd iemand blijft
    die je nodig heeft
    en die je graag mag,
    waar jij van onschatbare waarde voor bent
    omdat jij weet hoe hét is

    daardoor wordt jouw luisterend oor
    van onschatbare waarde
    dus aub blijf hier
    op deze soms heel pijnlijke aarde
    tot je opnieuw leven kan voelen
    tot je opnieuw waar kan nemen
    dat mensen om je geven
    tot je die mens(en) ontmoet
    in net zulke diepe nood
    die jij door je begrip
    omdat je het kent
    kan helpen uit de donkere nood.

    werd de overmacht te groot
    en het onrecht
    de pijn
    het verdriet
    schrijf, spreek, schilder,
    doe wat dan ook
    maar ga niet op in rook
    omdat de boodschap die je uit kan dragen
    anderen mee helpt te dragen
    die anders stilaan alleen komen te staan
    dat is wat ik me ook voornam
    die mij kwaad deden
    klaag ik aan met het woord

    word je gepest,
    misbruikt
    gekwetst
    laat ze niet winnen
    vecht mee
    met mij
    en al die anderen
    psychische zeer kwetsbaren
    samen
    wel iets veranderen...
    al is het door een woord, een beeld,
    een ontmoeten van gelijk-voelenden
    of door een strijd door spreken
    schrijven
    of er simpel zijn
    alvast door te vechten
    om er te blijven.

    ©Marie-Gabrielle

    15-02-2012 om 09:39 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (4)
    08-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Modder




    modder overal
    daarin zit jij
    zo lelijk
    waardeloos
    en stom
    die lege blik
    en je gevoel
    het is er niet
    't klinkt daar zo hol

    een nevel hangt als een gordijn
    over wat je ooit was
    en in jouw idee nooit meer kan zijn
    want modder zit er overal

    was klimmen, vechten, je verzetten
    tevergeefs?
    want vallen deed je op een keer
    angstaanjagend diep dal
    want modder is er overal
    en stilte en leegte
    kleeft aan je
    als een monster van een kwal

    als automatische piloot
    hou je je sterk
    en voor de mensheid groot
    maar binnen is de hopeloosheid
    immens
    en alle voelen zo vaak dood

    je plant de woorden in je hoofd
    dat wat is weggeroofd
    voorgoed verdween
    een ander op zal staan
    met een nog steeds onbekend
    bestaan

    het zoeken naar die onbekende vrouw
    die stilaan vorm moet krijgen
    het zoeken naar dat onbekend persoon
    die vreemdelinge
    dat ben jij

    nog lang niet aan de orde
    want in je hoofd en hele wezen
    is slechts chaos, angstaanjagende wan-orde
    ontreddering en heel soms
    een glimp van vastgeketend verdriet
    van niet meer weten waar je bent
    weggelopen
    als water
    door een afgebrokkeld en verroest vergiet

    niet veel denken, piekeren
    of angstig zoeken
    dat wat je altijd wist te vinden
    is nergens meer te bespeuren
    ook niet in de verste hoeken
    vertrouw op het proces
    en je psychiater
    en op je eigen kracht
    en op die dagen dat je hoop voelde
    en licht verheugd lacht.

    ©Marie-Gabrielle





     

    08-02-2012 om 00:00 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (6)
    04-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.VERDRIET

    Wat een vreemd gevoel
    verdriet
    dat maar niet wil komen
    in tranen die je ziet
    de tranen die ik voel
    zie je niet
    dit zitten van binnen
    vastgenageld
    met ijzeren pinnen
    wat een vreemd gevoel
    de tranen achter een ijzeren gordijn
    en je nog altijd bevreemdend denkt
    waar ben ik
    waar kan ik 'zijn'.

    ik weet een ding
    dat ik een goede psychiater trof
    daarom heb ik ook vertrouwen
    dat het goed komt
    en dat ik bof.

    ©Marie-Gabrielle

    04-02-2012 om 18:14 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (4)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wit als sneeuw


    witals sneeuw en even koud
    wit als sneeuw en weg en terug
    wit als sneeuw
    het kraakt en scheurt
    wit als sneeuw
     zo bitter weinig van te zeggen
    probeer 't niet langer uit te leggen
    want wit als sneeuw en woordenloos
    ben je noch
    verdrietig, noch boos
    noch opgewekt, noch blij
    maar donker
    wezenloos
    vol pijn
    verlangend dat 't vlug weer iets lichter
    wilde zijn.

    Geef het zijn tijd
    en denk niet na
    dan komt de sprankel licht
    misschien vandaag niet
    dan weldra.

    Rust en hou 't van binnen zacht en stil
    je ogen blikken in de verte
    ze zien niet veel
    ze staren
    en staren zal je blijven doen
    tot ook deze orkaan
    eenmaal weer zal bedaren.

    verwerken is geen sinecure
    een berg beklim je niet zo vlug
    je had heel wat
    dat sloeg en beet
    zoveel was er te verduren.

    dus rust zacht en wacht
    er komt een dag
    dat je
    opnieuw
    daar ben ik zeker van,
    al was het maar voor even
    glimlacht.

    ©Marie-Gabrielle

    04-02-2012 om 00:00 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (2)
    02-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.onrust

    wat schokte de slaap je in stukken
    opnieuw angst om te falen
    te mislukken
     woorden niet zullen komen
    spreken niet zal gaan
    het donkere verder in mootjes zal slaan

    nacht sloeg slaap in stukken
    en dromen naargeestig
    uitputtend
    niet in staat ze uit te drukken

    wat schokte de slaap je in stukken
    verjoeg weldadige rust
    wat schokte de slaap je in stukken
    moe en slaperig
    probeer je alvast dat uit te drukken.

    ©Marie-Gabrielle

    02-02-2012 om 07:51 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (1)
    30-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arm maakt depressief en depressief arm...

    depressief maakt arm
    en arm depressief...
    wat is eerst, de kip of het ei?
    wat kan mij dat schelen
    ik voel me sowieso niet vrij
    om te praten, om te zeggen
    om het tegen al die wijsneuzen af te moeten
    leggen
    zij en hun groot gelijk
    ze spartelen niet in de oceaan
    maar liggen te zonnen op de dijk
    depressief maakt arm
    en arm nog depressiever
    al zag ik het graag anders...
    wat zeg ik?
    véél liever.

    ©Marie-Gabrielle

    30-01-2012 om 17:52 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (3)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lawine


    een harde schreeuw
    onhoorbaar
    want bedolven
    onder lawine
    van
    sneeuw

    een verscheurend gehuil
    en angst
    daar in het donker
    op de bodem
    van de
    kuil

    je woorden verstillen
    bevriezen op je lippen
    en wat je voelt
    is bezig te
     verkillen

    waar in het duister
    is dat priempje licht
    ze gooien het luik
    zonder mededogen
    dicht.

    ©Marie-Gabrielle


    30-01-2012 om 09:43 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (1)
    29-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moe

    je bent dit leven moe
    je deed het liefst je ogen toe
    en zo dat ze voor altijd ook toe blijven
    je bent het beu dat loze kijven
    terwijl zijn zij al moe om ook maar één zin te schrijven
    ze blijven liever kijven
    dat ze zo druk zijn met hun leven
    nadrukkelijk dat ze daarin om jou niet zoveel geven
    want o wat een werk zo ontzettend groot
    ze zwijgen je nog liever dood
    want zij zijn zo druk met hun leven
    ze hebben geen tijd om te laten voelen
    dat ze ook nog een sikkepit
    om 't jouwe geven
    wat ben jij toch een snul
    ze vinden jou een dikke nul
    want één zin is ze al teveel gevraagd
    dat simpele verzoek
    alsof je ze daarmee hebt bezwaard
    geef antwoord alsjeblief
    ik ben niet alleen depressief
    maar heb ook nood aan een vriendelijke zin of één woord
    ik ben al zo lang doodgezwegen en vermoord.

    ©Marie-Gabrielle

    29-01-2012 om 19:16 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.SOMS dwarrelen




    Soms dwarrelen zoveel woorden in je hoofd
    en wordt helder verwoorden als een kaarsvlam stilaan gedoofd

    Soms vervagen ze in de mist
    en heb je de rode draad alweer gemist

    Soms springen ze als confetti overal heen
    van duidelijke betekenis vind je er niet één

    Dan neem je het vlindernet en vang je ze woord na woord
    voor de omstaanders je om je verwardheid hebben vermoord

    En wacht je toch het weer helder wordt in je brein
    zoveel manieren leerde je jezelf aan
    en half verslagen zucht je
    én toch krijgen ze me niet helemaal klein.

    ©Marie-Gabrielle

    29-01-2012 om 11:00 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (1)
    28-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WIE IS HIER GEK MISSCHIEN?

    wie is hier gek misschien?
    die denkt dat depressieve mensen
    of met psychische stoornis geen verstand bezitten?
    hoe is het mogelijk
    ooit zo'n enggeestigeheid gezien?

    wie beweert dat mensen met depressie of stoornis
    niet intelligent zouden zijn?
    Gruwelijk hoe je her en der als een verstandloze knikker
    wordt aanzien...

    blazend hoog van de verhevenen hun toren
     van de pijn
    hebben ze geen idee
    toch geloven ze 'ik ben helemààl mee'
    ze betuttelen, doen alsof je een kleuter bent
    waarom zijn ze toch zo met zichzelf ingenomen
    onhebbelijk in hun weten gelovend, content?

    ik zie wat ik zie en neem waar
    het is steevast daar
    waarom gebruiken ze die kleutertaal?
    wie lijdt er vraag ik me af aan een gevaarlijke kwaal?
    de minimaliserende betuttelende taal
    die ze gebruiken alsof je niet al voor hun eerste woord
    weet wat ze willen of hebben verwoord.

    Gewichtigen aller landen
    bijt op jullie tong en tanden
    bindt aub in die verheven taal
    de ware kwelling, de onverstaanbare taal
    van gewichtig onbegrip, neerdrukkend kabaal.

     die hoog van de toren blazende kirreweit
    dat die het in zijn/haar hoogdravendheid niet eens ziet.

    We niet weg was, is gezien.
    voor meevoelen amper één op tien

    ©Marie-Gabrielle

    28-01-2012 om 00:00 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (0)
    27-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.depressie

    Alsof iemand met de lichtschakelaar speelt
    aan uit aan uit
    alsof iemand de zon laat schijnen
    en erna plots een orkaan doet verschijnen
    alsof iemand je laat lachen
    en de volgende moment
    weg doet kwijnen

    terwjl lopen mensen gezwind langs je heen
    onverschillig, nors of opgewekt
    je schrikt je voortdurend een ongeluk
    letterlijk alles brengt je in die dagen van je stuk

    heeft iemand het alarm opgezet?
    heb je even niet opgelet?
    in mootjes gehakt, in de molen vermalen
    hoe moet je vandaag weer het einde van de dag
    op deze manier halen?
    je slaagde erin je leven lang
    waarom ben je dan nog altijd bij tijden zo bang?
    het neemt je bij de strot
    ze spelen voortdurend één twee drie bedot
    en jij blijft de verwarde, angstige zot?

    Neen, vechten doe je iedere dag
    soms met een afgesloten blik
    soms met de meest zonnige lach
    maar hoeveel pijn het leven je doet
    daar weten amper mensen van
    als ze het wisten, velen slaan je in de ban

    je zocht mensen die je vertrouwen kon
    sommige prikten dat vertrouwen stuk als een ballon
    de enkele die je veilig in je hart kan sluiten
    je weet die zullen je nooit buiten sluiten
    want er is iets dat zij niet nalaten te zijn
    namelijk écht, eerlijk en te vertrouwen...!

    de dagen dat je stilte wil en niemand in de buurt
    sommige begrijpen dat niet, reageren boos of verongelijkt
    snappen niet dat je de pijn hebt ingedijkt
    om niet te verdrinken
    op zulke tijden sluit je je zowat hermetisch af
    zo geraak je er soms het vlugste vanaf

    zo moeilijk om je steeds te verantwoorden
    uit angst voor nog meer psychische moorden
    zwijgen en wegkruipen in je schulp
    is soms beter dan tevergeefs roepen om begrip en hulp

    laat wel kanalen open
    zodat wat je beklemd eruit kan komen
    een bekwame hulpverlener
    psychiater of psycholoog
    maatschappelijke assistent
    eender wie je kiest
    als je maar voelt
    dat je begrepen wordt,
    ernstig genomen
    aangevoeld
    dat er inzicht wordt verworven
    en dat jouw wil en waardegevoel niet
    wordt gebroken,
    je niet wordt beduveld of bedot
    terwijl ze zichzelf indekken
    door jou af te doen als het ziekelijk mens
    of gevaarlijke zot
     dat ze je geven oprechte feedback
    anders wordt zelfs hulpverlening iets waarin je ten onder gaat
    zoals in een gevaarlijk wak.

    Bij twijfel of je wel de goede behandeling krijgt
    ga elders te rade
    vertrouw op je gevoel
    overal zitten immers haaien
    en hyena's op de loer
    ook daar
    waar je het nooit verwachten zou
    was het maar niet zo...
    maar 't is helaas waar.

    Een goede hulpverlener, dat voel je soms heel vlug
    daar ga je zelfs bij zware problemen
    met vertrouwen
    telkens heen
    je hoeft er niet te verdringen
    de veiligheid is er
    om wat zo zwaar op je weegt 
    naar boven te halen
    die stelt gerichte vragen
    en loopt niets te verzinnen
    zodat je in een veilige setting
    met het immens zware kan beginnen.

     geen onbegrip, gebrek aan empathie of ongepaste praat
    waarmee hi/zijj je verslaat
    waardoor je de pijnlijke zaken op de duur vermijdt
    er lijkt alleen maar tijd
    om 't voeden van zijn/haar eigenwaarde, misplaatste ijdelheid
    je vertrouwen en waarde raak je bij zo iemand na verloop van tijd
    zonder dat je het zelfs meteen beseft helemaal kwijt

    wat een geluk dat ik na vele jaren eindelijk een hulpverlener trof
    die er voor zijn patiënten staat
    want zo ging het met hulpverleners jammer niet altijd
    ik had heel wat schrikbarende ervaringen
    bijna was ik mijn vertrouwen
    in te vertrouwen hulpverleners
    volkomen en voor altijd 
    kwijt.

    geef bij een twijfelachtig verloop jezelf niet op je kop
    zoek samen met hulp van buitenaf voor jezelf uit
    waar of bij wie je echt vooruit gaat 
    stop een behandeling waar het niet (meer) gaat zoals het hoort
    luister niet naar misleidende woorden of houdingen alsof het zo is omdat jij ziek bent, niet meewerkt of gestoord 
    ook in de hulpverlening zitten mensen die medische fouten begaan
    en die liever dan toegeven het slachtoffer dieper de grond in zullen slaan.

    ©Marie-Gabrielle

    27-01-2012 om 13:20 geschreven door Marie-Gabrielle


    >> Reageer (1)


    Foto

    Archief per week
  • 28/05-03/06 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Foto

    Blog als favoriet !




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!