veilig op afstand
en nu die er niet meer zal zijn
voel je angst en pijn
terwijl je net zo goed blij kon voelen en kon zijn

veilig op afstand
en nu die vervalt
zou je willen gaan lopen
terwijl je hier ooit zo op liep te hopen

maar nu niet meer
nu doet de vrees, de onzekerheid, je zeer
je bent er niet meer
je weet het niet meer
je hoopt op nu en tegelijkertijd
een andere keer.

De pijn tovert tranen in je ogen
wat denk je dat ze je niet mogen?
wat maakt dit alles zo naar
wat maakt jou zo angstig
dat gebeurt toch niet maar 'zomaar'?

Je wil er verder niet over praten
je wezen laat lucht door
't zit zo onnoemelijk vol gaten.

©Marie-Gabrielle