Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
01-12-2018
2018-12-01 Genk
Club: W.S.V. WINTERSLAG VZW (2081)
25e Mijnmonumentenwandeling
Plaats: Genk (Winterslag)
Afstand: 17,7 Km
Weer: Zwaar bewolkt op het einde wat miezerige regen (8°C)
Deelnemers: 1059
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Het vertrek was zoals steeds in de prachtige zaal van de C-mine in Winterslag. We stapten eerst door de nieuwe realisaties rond de oude mijn-site. We waren dan al snel in de eerste rustpost in de zaal "Paro". Na de rust kregen we het gezelschap van een grote groep mountainbikers. We stapten kris kras door de bossen van dennen en berken. De tweede rustpost was in het Bezoekerscentrum Hengelhoef. Een knus klein vakwerk huisje doet er dienst als rustplaats voor de wandelaars. Het laatste stuk ging langs de rand van de terril en bracht ons via een smal paadje terug in de vertrekpost.
Weer: ‘s Morgens miezerig, in de namiddag droog (4°C -6°C)
Deelnemers: 20
Pajotten: 4
De dagstapper door het land van de Stille Waters begon in de regen. Over de Schelde en de omliggende natuur hing een wat drukkende sfeer maar gelukkig waren we met een enthousiaste bende op weg. We wandelden een dagstapper met stukken van GR 5a noord en vele stukken van de Stille Waters wandeling. De overzetten (en wij) waren keurig op tijd en alles verliep volgens plan. Er werd wel flink doorgestapt en we waren wat vroeger in de rustpost in Bornem. Daar was er voor de liefhebbers een tas lekkere snert (erwtensoep met spek). Na de rust was het nog even door de Bornemse heide stappen en we waren al terug in Sint-Amands. Een groot deel van de wandelaars zijn dan nog wat gaan napraten in het enige cafeetje dat open was aan de Scheldekaai.
Bij de fotolink staan ook een serie foto's van Martine waarvoor dank.
Klassieke wandeling door Heverleebos. We begonnen de wandeling langs het kerkhof van de oud-strijders en dan langs het Arboretum Heverleebos. Heel de heenweg ging door het bos en na wat zoeken vonden we de rustpost in Blanden. De terugweg was helaas minder mooi want nu stapten we grotendeels door de wijken. De bepijling was op sommige stukken ondermaats. Ik drink nu wel zelf geen koffie maar 1€80 voor een tas koffie vind ik toch overdreven.
In de namiddag bij onze burenclub in Wolvertem gaan wandelen. Eerst moesten we de A12 over en dan kwamen we in het natuurgebied van de Birrebeekvallei. Daarna stapten we door de velden maar ook heel veel door de huizenwijken naar de rustpost. De terugweg was wel grotendeels natuur. We stapten door het Velaartbos (stukje van de Birrebeekvallei) en uitgebreid door het Neerom domein. We kregen er nog gratis een kilometer bij.
27e Bruges by Night - 1e luik van de vierkunststedentrofee
Plaats: Brugge
Afstand: 12,6 Km
Weer: Nevelig, op het einde wat gemiezer. (4°C)
Deelnemers: 1411
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Op de terugweg van Bredene nog even gestopt in Brugge voor de avondwandeling. De kerstverlichting was al aangestoken en met het nevelige weer was er al een beetje een kerststemming. De wandeling zelf was klassiek en ging langs de mooiste stukjes van Brugge.
Afwisselende wandeling langs de grens van de polders en de bebouwing. We stapten eerst door één van de campings van Bredene, daarna wandelden we naar het oude centrum van het dorp en daar was de rustpost. Na de rust stapten we een stuk door de polders maar dan wel door smalle wegjes. De tweede rustpost was niet ver van de Oostendse Spuikom. Daar zijn we dan een stukje naast gestapt en dan terug naar de rustpost in het centrum van Bredene. Het laatste stuk liet ons dan kennismaken met de duinen van Bredene. Een mooi heuvelachtig stukje natuur.
Eén van de klassiekers! Wandeling door de rand van het Kravaalbos en tot Droeshout. Heb de twee grote lussen gewandeld en dat bracht me naar de twee uiteinden. Met het goed weer was het prettig wandelen en ook de lus naar Droeshout had voldoende groen. De afstanden waren wel wat minder dan beloofd en de splitsingen waren niet altijd duidelijk.
In Sint-Maria-Oudenhove was het minder druk en ik ben vandaar vertrokken. De wandeling bestond uit drie stukken van ongeveer 7 Km. We stapten afwisselend door straten en langs prachtige stukken Vlaamse Ardennen. Vanuit de vertrekzaal, maar ook vanuit de rustpost (in Erwetegem) was het telkens eerst een paar kilometer stappen langs de straten vooraleer we in de natuur kwamen. Het was ook best een pittig parcours met vele korte maar vrij steile beklimmingen.
Het vertrek was dan uiteindelijk in het centrum van Ruisbroek. We stapten eerst tot bijna aan de dijk van het kanaal Brussel - Rupel en volgden die dijk een stuk. Daarna wandelden we door de bossen naar Hof ter Zielbeek en doorkruisten we daarna het mooie park er rond. Via de Lourdesgrot bereiketen we dan de rustpost. Ik heb daar de lus gewandeld. Die ging door de bossen van Het Moer en dan een stuk langs de spoorweg. De terugweg ging langs de dijk van de Zielbeek. Spijtig dat het langs de straat was. Voor de terugweg naar de vertrekzaal heb ik de kortste weg genomen. Het was al bijna donker en de ondergaande zon zorgde voor mooie herfstkleuren.
Deze morgen ben ik eens naar het verre Limburg gereden. De wandeling ging van Meeuwen naar Wijshagen en terug. Rond Wijshagen stapten we een groot stuk door mooie stukjes bos en open plaatsen. Er stonden veel schuilhutten om wild te observeren. Helaas heb ik er niet veel (geen) gezien. We stapten door het Levensbos en langs de Archeologische Site De Rieten. Er bevinden zich graven van mensen die er 2400 jaar geleden leefden.
Wandeling door de omgeving van Waasmunster met vertrek naast de pittoreske kerktoren van Sombeke. De wandeling bestond uit verschillende lussen. Ik heb de B en de C gewandeld. De B was de langste en ik ben daar mee begonnen (8,2 Km). De wandeling ging naar het gehucht Heide en het was voornamelijk door straten en villawijken stappen. Tegen de E17 was er wel een stukje bos. De C lus ging eveneens naar het gehucht Heide maar nu stapten we bijna altijd langs bos- en veldwegen en we doorkruisten het parcours van de B lus. De villawijken werden vermeden en het was mooi wandelen door de afwisselende landschappen.
De laatste 2de maandagtocht van het jaar. We moesten helaas met vertraging en in de regen vertrekken. Het was windstil en echt heel hard regenen deed het niet maar de paraplu moest gedurende de voormiddag niet dicht gedaan worden. Jean-Pierre had in zijn vroegere woonplaats een mooi parcours uitgezocht en ondanks de regen hebben we er zeker kunnen van genieten. Eerst stapten we door het Prullenbos en langs de vijver, daarna ging het richting Laarne en in de verte konden we het kasteel even zien. We stapten dan verder voorbij de paardenmelkerij van Laarne. Terugkeren deden we door vele bos- en veldwegen. We passeerden ook de GR paal - een kruising van de GR 128 (Aalst -Kemmel) en (GR 122 (Hulst -Doornik). Onze boterhammen hebben we opgegeten in het café Klein Ledeberg in Ten Ede. Het is een typisch dorpscafé met heel veel foto's en kits langs de muren. Het was er wel gezellig warm. Na de middag was het droog en af en toe kwam de zon zelfs eens piepen. We stapten dan een kleine lus tot aan de Schelde.
De wandeling ging nu naar De Drie Goten. Het is wandelen door het schorrengebied langs de Schelde en de Durme. We wandelden eerst langs de Mirabrug en verder langs de Durme en de velden naar de rustpost in de kantine van de plaatselijke voetbalploeg. Van hieruit werd dan de lange lus naar De Drie Goten, de Bunst en de dijken van het Sigmaplan gemaakt. Het was een afwisselend parcours met bosjes, de dijk van Schelde (even) en Durme en ook wat stukken straat. De terugweg voerde ons door Hamme maar dat was het minst mooie gedeelte. In de zaal kregen we dan nog een pannenkoek.
Wandeling in de regen. Voor het eerst sinds lang een hele wandeling door de regen gestapt. Het parcours was afwisselend en het eerste gedeelte was veel verhard. Waar er een veldbaantje was werd dat wel steeds gebruikt en we mochten ook door vele smalle wegeltjes stappen. De rustpost was in het mij bekende Oombergen. Na de rust stapten we een stukje door de vallei van de Cotthembeek. Een mooi stukje natuur en nog goed begaanbaar. Als we de expresweg overgestapt waren kwamen we in een slijkerige omgeving terecht. We passeerden daarna nog de Balegemse kalksteen en de Guillotinemolen.
GR- Knooppunten- en verbindingswegen. Busreis naar Sint-Amands. Naar de Scheldekaai - standbeeld Emile Verhaeren. Overzet naar Moerzeke. Mooi zicht op Mariakerke en Schelde in de nevel. Wandelen op de dijk en beneden langs De Stille Waters. Genieten van de rust. Overzetten van Drie Goten (Hamme) naar Weert (Bornem). Wandelen langs de Schelde over smalle paadjes. Langs de lanen van de Oude Schelde. Rust in Bornem. Door de heide van Bornem. Vele paddenstoelen. Naar vertrekpunt in Sint-Amands. Biertje aan de kaai.
De wandeling bestond uit drie stukken. Het eerste gedeelte van de vertrekzaal naar de rustpost in Grimbergen ging langs de straten naar het Prinsenbos en het MOT (Museum voor de Oudere Technieken). Dat laatste gedeelte was wel mooi. De rustpost was in een zaaltje van het Fennikshof, naast Volkssterrenwacht Mira. Het tweede gedeelte was een lus langs de Abdijkerk van Grimbergen, de Maalbeek, boerenhoven (gedeelte van het MOT)en watermolens. Het laatste gedeelte ging ook nog langs de Maalbeek en daarna langs de rand van een bos naar de wijk Potaarde. Via een voetgangerstunnel bereikten we dan de vertrekzaal.
In de namiddag ben ik in Berlare gaan wandelen samen met Viviane en Marcel. De rustpost was in Uitbergen. We stapten eerst langs de vele restaurantjes een stukje rond het Donkmeer en gingen dan langs Maydonck door de bossen naar Uitbergen. Tijdens de terugweg wandelden we een stuk door het recreatie domein Nieuwdonk, langs de lege Eendenkooi en langs het wildste stukje van het Donkmeer.
Na Zottegem eens in Gentbrugge een Halloween (spoken) tocht gaan wandelen. Hier geen pompoenen maar spoken en speciale effecten. Op het parcours stonden op een viertal plaatsen toneeltjes met "schrikwekkende" figuren. Heb samen met Etien gewandeld maar het was nog niet donker en sommige toneeltjes kwamen niet goed tot hun recht. De wandeling zelf ging door het Rattendalepark en daarna door de "Gentbrugse meersen". Een stukje natuur dat elk jaar mooier en wilder wordt. De rustpost was zoals vorige jaren in de buurt van het centrum van Gentbrugge. De terugweg was kort en langs de bosjes tegen de E17 bereikten we al snel de vertrekzaal.
In de namiddag ben ik eens in Genval gaan wandelen Het was al laat als ik vertrokken ben en het was donker als ik aankwam. In het vertrekzaaltje was het behoorlijk druk en ik ben maar direct vertrokken. Het eerste stuk bracht ons via smalle paadjes, pittige hellingen en veel natuur in de rustpost te Bourgeois (Rixensart). De lus ging grotendeels door de villawijken maar er waren ook vele steegjes en stukjes bos. Het laatste stuk was ook bosrijk maar helaas was het toen al behoorlijk donker.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
