Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
24-10-2021
2021-10-24 Halle
Nazomertocht
Club: De heidetochten Kester-Gooik vzw (4358)
Plaats: Halle
Afstand: 13,9 km
Deelnemers: 1220
Pajotten: 30
Weer: Zonnig 12°C
Traditionele wandeling met vanuit het Don Bosco instituut in Halle.
Het eerste gedeelte was een wandeling langs veldwegen waar de zendmast van Sint-Pieters-Leeuw centraal stond. Het was best prettig stappen door dit golvend landschap met vele vergezichten.
Naar de rustpost op de Ninoofsesteenweg toe werd het wat eentoniger. Van aan de rustpost moest dan een lus richting Halle en Beert gewandeld worden. Hier ook mooie landschappen maar vooral een verhard parcours.
De terugweg naar de vertrekplaats bezorgde ons nog mooie zichten op het centrum van Halle en de landelijke omgeving.
De wandeling bestond uit 2 lussen. De eerste van 6 km bracht ons langs de overzijde van de autoweg en via een holleweg bereikten we de top van een heuvel met zichten op de wijde omgeving.
De tweede lus bracht ons bij het radarstation en het Speelbos Vossenhol. Een mooi stukje natuur met bossen en holle wegen. Terugkeren deden langs het natuurgebied Koeheide.
Het was een mooie afwisselende wandeling maar behoorlijk zwaar.
Het was al druk in de vertrekzaal, het weer viel mee dus kon men veel wandelaars verwachten. De rustpost was in Herdersem en die bereikten we via het natuurgebied Rozekensbos.
De terugweg ging door de velden en langs de Kapel Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart.
Gratis wandeling aangeboden door onze club. Het was nog donker bij mijn aankomst in de vertrekzaal. Het was ook mistig en dat gaf de eerste uren van de wandeling een speciale sfeer. We stapten langs de Zuun en door enkele natuurgebieden waar Galloway runderen ons gezelschap hielden. De rustpost was in Vlezenbeek. De grootste afstanden moesten daar twee lussen stappen. Helaas liep de aanduiding van de splitsingen volledig uit de hand. Na 2 km stappen stond ik terug in de rustpost en ik was zeker niet alleen om dat te ervaren. Nadat ik me eigen gemaakt had aan de gevolgde logica(?) heb ik de twee lussen kunnen stappen. De lus van 10 km bracht me aan het domein Groenenberg en het kasteel van Gaasbeek. Het kasteel is men aan het renoveren en het stond er weinig fotogeniek bij. Op de terugweg stapten we voorbij "de boom van Witse" en we hadden ook mooie zichten op de rand van Brussel. In de namiddag scheen de zon volop en op het grasveld voor de vertrekzaal zat het vol zonnekloppers.
Het eerste deel van de wandeling stapten we door en langs het Kravaalbos. De rust was in Mazenzele en de langste afstand wandelaars mochten daar nog een lus naar het Paddenbroek maken. Een mooi stukje naturen Merchtem. De terugweg ging langs brede en vaak verharde wegen naar Krokegem en door de velden terug naar de vertrekzaal.
Ik ben in de late namiddag gaan wandelen en dan had het eindelijk opgehouden met regenen. Het parcours was wegens de zware regenval moeten aangepast worden. Het was toch nog behoorlijk afwisselend met wat straten en hier en daar wat modder. De rustpost was in Wambeke en we stapten voor een groot deel door de velden.
Op de terugweg stond het domein rond het kasteel Kruikenburg centraal. We wandelden rond het domein en hadden mooie zichten op de vijver en het kasteel.
Ik had geen zin om het parcours te stappen en heb zelf een wandeling door het centrum en langs de vijvers gedaan. Hen enthousiasme aan de inschrijftafel was miniem.
Weeral onze laatste dinsdagavond wandeling van het jaar. Vertrek aan de kerk van Hekelgem. Het werd een korte wandeling rondom Hekelgem. Gezien het bijna donker was bij het vertrek wandelden we voornamelijk langs de straten of brede wegen. Alleen in Bleregem Patrick zich nog eens in een smal wegeltje.
Op het einde van de wandeling stonden Patrick en mezelf nog een verassing te wachten. Bedankt voor jullie waardering. Patrick begint er terug mee op 5 april 2022.
Vertrek was aan de ontwijde kerk van Terjoden. Het was een korte wandeling door de velden tussen Haaltert en de expresweg naar Ninove. Het was al snel donker en de ondergaande zon zorgde voor enkele mooie zichten.
De wandeling bestond uit twee lussen van 10 km. De eerste ging naar Haaltert en de tweede naar Kerksken.
Zoals we gewoon zijn bij de IJsbrekers was het natuurlijk een 100% natuurwandeling. We stapten hier zoals gisteren door de velden maar het verschil is het landschap en de soort wegen. Hier zijn het kleine kouters en smalle wegeltjes en dit door een golvend landschap.
Ik heb eerst de lus rond Haaltert gestapt. Er was de mogelijkheid om het parcours op verschillende afstanden in te korten. De lus ging geheel door de kouters richting Herdersem.
De tweede lus ging naar Kerksken met het domein van wijlen mijnheer Michiels als hoogtepunt. De terugweg ging langs Vondelen maar hier niet door het domein.
Het was een wandeling die ik wel alle weken zou willen wandelen.
We vertrokken vanuit een klein zaaltje in Sint-Brixius-Rode. Het eerste gedeelte was prettig wandelen door het Velaardbos en het natuurgebied Birrebeekvallei. De rustpost was in het Gemeenschapcentrum Oude Pastorie in Nieuwenrode. De lus die we van daar moesten wandelen was helaas minder fraai. Door veldwegen gingen we richting Kapelle-Op-Den-Bos. Ook de terugweg ging overwegend langs veldwegen.
Wandeling door een uitgesteld stukje Abdijtocht. We stapten eerst door een smal wegeltje naar de Kluisdreef en vandaar ging het richting Leirekensroute.
Vervolgens doorkruisten we de veldwegen van Moorsel om op de Affligemdreef uit te komen. Het was al halfdonker als we daar aankwamen en dan stapten we door het donkere Kluisbos. Het was nu (gelukkig)goed begaanbaar en een mooie afsluiter voor deze natuurwandeling.
Ik ben van aan de rustpost vertrokken. We stapten langs de konkers onder de drukke straten voorbij het crematorium naar Nieuwerkerken. Vandaar ging het door veldwegen naar de eigenlijke vertrekplaats in Mere. Ik moest daar een lus naar het Blauwbos maken en "moest" daar dan een bezoek aan het Cabare brengen. Om daar te geraken mocht ik eerst tot aan de watermolen Te Broeck de Ter Erpenbeek volgen. Een mooi stukje natuur. De terugweg ging meer door het open veld. Het parcours van de 20 km ging maar gedeeltelijk door Honegem, we stapten hoofdzakelijk door de velden.
Vertrek in de Kluis te Ledeberg (Pamel). Een bekende plaats voor de Pajotten van Hekelgem. Nu ingenomen voor de Pajottentocht.
Het is een wandeling over een uitgebreid gebied. Van Meerbeke, over Pamel, Okegem en Iddergem. Rustposten ware er in Meerbeke en Okegem.
Eerst waren er veel straten maar eenmaal over de Brusselse steenweg veranderde dat. Het werd een mooie natuurwandeling naar Meerbeke. Vanuit Meerbeke stapten we door de Dendervallei naar Okegem. Hier ook talrijke smalle wegeltjes en het klassieke stukje langs de Dender en de Dikke van Pamel. In Okegem was er dan een lus naar Iddergem. Hier wat meer straten maar ook weinig bekende steegjes. Na een tweede passage in de rustpost van Okegem stapten we door bekend gebied naar Ledeberg. Halfweg was er nog een plensbui.
Ik wilde eigenlijk de 26 km (28) doen maar om aan die 26 km te geraken had de club het parcours van de rolstoelen er bijgevoegd. Daar heb ik maar voor gepast.
Van aan de kerk van Herdersem stapten we door de velden naar het nieuwe natuurgebied Rozekensbos. Daarna stapten we verder door de velden richting Moorsel. Sommige wegeltjes waren nog weinig bewandeld maar uiteindelijk bereikten we onze bestemming. Langs de wijk Kruisabeel en een brede veldweg bereikten we terug Herdersem.
Inschrijven was op de koer van de school en bij dit zonnig weer was dat best aangenaam. Er waren veel medewerkers bij de inschrijving en het ging allemaal bijzonder vlot. We stapten door de velden en bosjes en waren al snel in Opstal waar de centrale rustpost was. Daar moesten er twee lussen gestapt worden van ongeveer 3 km. Het waren lussen door mooie stukjes natuur maar 3 rustposten op 10 km was toch nogal veel.
Na de derde passage in de rustpost zetten we dan koers naar het Buggenhoutbos. Met dit weer was het daar in het lommerd prettig stappen. Eenmaal door het bos mochten we op bezoek bij de brouwerij Bosteels waar er een koele Karmeliet stond te wachten.
De drukte van een zondag wandeling was toch wat wennen. Vele wandelaars die je na lange tijd weer ontmoet en wat blijft babbelen is wat anders dan rustige wandeling, alleen of in klein gezelschap. De sfeer in de brouwerij was toch nog niet zoals weleer.
Ik was in de verkeerde richting naar de vertrekzaal gegaan en daarom eerst het parcours van de 6 km gedaan. Die lus ging eerst door het domein van het kasteel Borgwal - een mooi domein.
Vanuit de vertrekplaats in de voetbalkantine kon dan de eigenlijke wandeling beginnen. We stapten door de kouters van de Scheldevallei naar de rustpost in Dikkelvenne. We kregen hier regelmatig gezelschap van Mountainbikers die ook gebruik maakten van de (gelukkig) brede veldwegen. Terugkeren deden we wat dichter bij de Schelde, maar de waterloop kregen de 15 km-stappers niet te zien. We stapten wel door Semmerzake en konden niet naast de koepel van het militair luchtvaartcontrolecentrum kijken.
Het was een afwisselende wandel, half verhard en veelal door veldwegen.
Het vertrek was aan het Provinciaal domein De Schorre. Het is al wat jaren geleden dat ik hier nog was en het is toch nog mooier geworden. Mooie wegjes en altijd indrukwekkend uitzicht op de festivalweide. Ook de aanwezigheid van trollen maken het domein aantrekkelijker. Langs Terhagen verlieten we het domein, stapten door de dorpskern en dan naar de oevers van de Rupel. We kwamen ook al voorbij wat restanten van steenbakkerijen en het museum Rupelklei.
Met het miezerige weer was het langs de Rupel rustig. Het tweede gedeelte van de wandeling bevond zich aan de andere zijde van Boom en we moesten de drukke verkeerswegen hiervoor dwarsen.
We kwamen dan in de wijk Noeveren en stapten voorbij het Steenbakkerij museum 't Geleeg welke men aan 't renoveren was. We wandelden dan ook nog voorbij de vergane glorie van enkele steenbakkerijen.
Dan was het terug tijd voor een mooi stukje natuur. Natuurreservaat Walenhoek is weinig bekend maar het is het ontdekken zeker waard. Het vormt een mooie combinatie van bos en water. We stapten door het bos langs de uitgestrekte vijvers.
Voor de terugweg moesten we wel terug langs de drukte om aan de andere zijde van Boom geraken!
Ondanks de regen was het een mooie afwisselende wandeling.
Dit was de laatste van een reeks knooppunten wandelingen welke ik samen met mijn wandelkameraden gestapt heb. Vanaf volgende zondag ga ik terug de buurtclubs sponseren.
Club: The American Legion Flanders Field Post BE02 (6023)
Plaats: Heuvelland (Kemmel)
Afstand: 18,6 km
Deelnemers:
Pajotten:
Weer: Zwaarbewolkt, regenbuien 18°C
Wandelen in de Westhoek staat meestal in verband met de "Grote Oorlog". Wandelsport Vlaanderen organiseerde samen met de 2 mansclub The American Legion Flanders Field Post BE02 een wandeling ter ere van de Amerikaanse gesneuvelden van de eerste wereldoorlog. Op talrijke plaatsen kregen we informatie over hetgeen er hier meer dan honderd jaar geleden in deze streek gebeurd is. Buiten de talrijke oorlogskerkhoven zijn er in het landschap ook nog vele kraterputten te zien. Ook overblijfselen van de loopgraven zijn nog zichtbaar.
Alhoewel het meestal verharde wegen waren, was het toch ook een natuurwandeling. We stapten door het typisch landschap van het Heuvelland met vergezichten op de nabijgelegen heuvels. Die heuvels werden niet beklommen maar we stapten langs de vijver van Dikkebus, door Voormezele en langs Wijtschate. Op het einde mochten we nog een stukje op de Kemmelberg stappen maar de bezichtiging van de commando bunker van Kemmel was beloofd maar kon niet doorgaan.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
