Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Het vertrek was bij de Papeter in Essene. We stapten langs de weiden met pas geschoren schapen en vele lammetjes. Door de velden kwamen we in Asbeek. Dan was het even klimmen maar boven hadden we een mooi zicht op het golvend landschap van het Pajottenland. Langs de varkenstallen (weinig van geroken) stapten we dan naar De Kruisborre. Hier ook weer weidse zichten en het parcours bracht ons ook langs enkele kapelletjes.
De terugweg ging langs Louwijn en het bosje naast de Kellemeersgracht. Helaas is daar één van onze wandelaars gevallen met een gebroken pols als gevolg.
Zaventem werd overspoeld door wandelaars! Moeilijk een parkeerplaats te vinden.
In de vertrekzaal was het ook al heel druk. Gelukkig was het op het parcours wat rustig. We stapten eerst door het mooie park en dan door mooie stukjes natuur naar de plaats waar de vliegtuigen landen.
We konden de vliegtuigen bekijken net voor ze landen en dat was toch wel spectaculair.
De eerste rustplaats was in Nossegem. Het was dan 15 uur en er was geen eten meer, gelukkig wel nog wat drank. Het tweede deel bracht ons naar een uitkijkpost voor vliegtuig spotters. We konden de vliegtuigen hier zien landen. Er zaten spotters maar ook zonnekloppers. We stapten daarna rond het vliegplein naar de ingang voor de reizigers. Goed om eens te zien maar het was natuurlijk allemaal straat.
De tweede rustpost was in een werkhal waar vliegtuigen hersteld worden. Hier was alleen nog plat water te verkrijgen. De hal was volgens mij niet erg spectaculair. Na de rust moesten we een lang stuk naast toegangsweg naar de luchthaven stappen en daarna langs de straten naar Zaventem-dorp. Gelukkig kregen we ook nog enkele parkjes om te doorkruisen.
Als ik in de vertrekzaal toekwam was de rust weer gekeerd.
Het vertrek was aan de kerk van Denderhoutem. Buiten de belangstelling van de nieuwe wandelaars van vorige week mochten we ook nog een nieuwe wandelaarster van de Pajotten begroeten.
We stapten eerst door de bosjes rond de Oliemeersbeek. Na de bossen kwam een lang stuk zandweg op een wat hoger gelegen plateau met zichten op de wijde omgeving maar ook op het stof dat opwaaide van diegene die voor je liep.
De terugweg ging langs Lebeke en hier was het vooral langs de straat lopen. Op het einde (het was al bijna donker)stapten we langs de voetbalvelden terug naar onze vertrekplaats.
Gratis wandeling aangeboden door De pajotten Hekelgem. Ben vroeg vertrokken en het was dan nog heel rustig en donker in de vertrekzaal.
In de vroege morgend was het wat nevelig maar die nevel verdween al snel als de zon tevoorschijn kwam. We wandelden veelal door de kouters naar de rustpost in Woubrechtegem.
Daar is er wat fout gegaan want de lus was bij mij maar 6 km in plaats van 8,5 km. Achteraf bleek dat ik een verkeerde afslag genomen had. Die lus ging richting Aaigem en op de top van de heuvels had men mooie zichten op de omgeving. Helaas was er wel veel verharde weg.
De terugweg was wel wat mindeer verhard en dan stapten we door het park en natuurlijk ook voorbij "De burcht".
Vertrek aan de Bellekouter in Affligem.... maar ook aan de kerk in Meldert. Door een misverstand waren er twee adressen van startplaats opgeven. Bij patrick in Meldert waren nog 9 wandelaars present.
Onze dinsdagavond wandelingen zijn vermeld in het gemeentelijk informatieblad "Affligem Gespot” en een zestal enthousiastelingen stonden om 19u30 klaar om met ons door Affligem te stappen.
Het waren blijkbaar allemaal goede stappers want ze konden het tempo zonder problemen volgen. De wandeling ging van de Bellekouter naar Essene en terug.
Hopelijk is het eenieder bevallen en mogen we hem spoedig weer begroeten bij één van onze wandelingen.
Stationsstapper langs: GR 12, GR 512 Brabantse Heuvelroute, Streek-GR Groene Gordel, GR 126 en vele kleine wegeltjes.
Na twee jaar wachten was het onze eerste GR wandeling. Gezien de afstand en het golvend landschap was het voor de minst-getrainde al direct een zwaar parcours.
Eenmaal voorbij de werken in Groenendaal doken we het Zoniënwoud in. Het was prettig wandelen door de brede lanen. Het frisse groen versterkte nog het lentegevoel.
We profiteerden van de rustige omgeving om hier onze druppelstop te houden.
Na het bos kwamen we in de villawijken van Sint-Genesius-Rode terecht. Dat was maar voor even want na een pittige afdaling kwamen we in de kouters rond Linkebeek terecht. Het was er heuvelachtig en op de toppen hadden we een mooi zicht op de groene rand rond Brussel.
Na nog wat pittige beklimmingen kwamen we in onze rustpost in Linkebeek aan. We hebben ons op het terras van het café gezet maar achteraf bleek dat toch wat te koud te zijn.
We waren wat het "GR-pad" afgeweken maar via het park van Linkebeek en het Kleetbos vonden we het rood-wit teken al snel terug.
Het pad bracht ons naar de kerk (geen basiliek) van Alsemberg. Tussen Alsemberg en Dworp stapten we door talrijke holle wegen en langs kronkelende beekjes.
In Dworp hadden we nog even tijd voor een tussenstop en een plaspauze. Via de Steenbeekputvallei en het Krabbos kwamen we bij de ring rond Brussel en in de verte dook dan ook de basiliek van Halle op.
De wandeling ging richting Erondegem maar zonder de Gentsesteenweg over te steken. We stapen voornamelijk door de kouters. Er mochten ook enkele stukjes bos dwarsen waar het nog behoorlijk nat was.
Het vertrek was aan de kerk van Baardegem. Patrick had gekozen voor een wandeling tot aan het Kravaalbos. De afstand moest nog steeds wat beperkt worden wegens het snel donker worden.
Het was een traditionele wandeling met veel natuur en we konden ook vaststellen dat we belangstelling hadden van de reeên uit de omgeving.
We vertrokken langs het kasteel van Imde. Via de lange lanen kwamen we in Imde en wandelden dan langs het oorlogsgedenkteken van de eerste wereldoorlog naar Rossem.
In Rossem was de rustpost. Hier moest er een lus van 7 km gewandeld worden naar Steenhuffel. De wandelweg langs de Grote Molenbeek in Steenhuffel was wel een mooi stukje natuur.
Na de tweede passage in de rustpost stapten we door de kouters naar Meuzegem en Imde. Via het natuurgebied "De Wolvertemse Beemden" kwamen we terug aan ons vertrekpunt.
Het was de eerste wandeling dit jaar dat ik met schoenen zonder modder ben aangekomen!
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
