Beste lezer,

Gisteravond keek ik naar het TV programma 0032 op “één” waar ik een erg emotionele scène zag van een jongetje die schreiend aan de arm van zijn vader hing die al wenend vertelde hoe hij in Iran een eerste kind verloor en nu in België na een asielaanvraag uitgeprocedeerd zat te wachten op zijn terugkeer naar zijn geboorteland.

Ik heb dan toch mijn bedenkingen bij het asielbeleid in ons land. Niet zozeer de criteria die in aanmerking worden genomen om een terugsturing te motiveren maar de duur van heel die procedure stoort mij erg. Het kan niet zijn dat een asielzoeker in ons land arriveert, in een opvangcentrum verdwijnt in afwachting van een beslissing van de bevoegde commissie, om dan, na jaren in angst en onzekerheid geleefd te hebben te moeten vernemen dat zijn verzoek om het statuut van politiek vluchteling wordt verworpen. Er dient voldoende deskundig personeel aangeworven te worden om de aanvragen binnen een redelijke termijn af te handelen en de verzoekers intussen een minimum van menswaardig bestaan te garanderen. Of denken jullie er anders over?

Een goede avond en slaap zacht.

Willi.