Ik werd zeventig, zit achter het blanco computerschermpje. Ik kijk buiten. Het weer is grijs, kil en t is erg duister. Ik leg mijn hoofd in de palm van mijn hand, zucht eens diep en denk na
Inderdaad, ik was blij in 70 lentes, lachte in 70 zomers, mijmerde in 70 herfsten en treurde in 70 winters. Je wordt gevierd, er wordt gefeest en het leven gaat verder: op naar de tachtig zegt men.
Zo gaat het leven. En dan vraag je je af: was het dat dan? Als ik nu eens dit en dat zo en zo zou gedaan hebben, was mijn leven dan beter geweest? Wel anders misschien, maar waarschijnlijk niet beter.
Je verschijnt op een mooie winterdag ongevraagd op deze wereld. Bij het begin kraai je van de pret, kijkt verwonderd om je heen, en groeit op. Een alles verwoestende oorlog trekt over je heen, en laat het huis waarin je als kleuter opgroeide in vlammen opgaan. In hun wanhoop staan je ouders met hun gezinnetje letterlijk op straat. Niet te lang getreurd, weldra loop je school in een andere gemeente, het leven lacht je weer toe en voor je het weet ben je een tiener, gaat studeren en ontmoet op een schone dag de vrouw van je leven. Je gaat werken, beleeft heuglijke maar ook teleurstellende dagen maar het leven gaat verder.
Op je vijfenzestigste wordt je bedankt voor bewezen diensten en je gaat op pensioen, op rust. In het Engels zegt men dat mooi: on retirement: men trekt zich terug!
Het is toch een ogenblik om even terug te blikken en met dankbaarheid te overdenken wat het leven je tot nog toe heeft geboden: liefde, vriendschap en wetenschap. Alhoewel: dit laatste is relatief. Toen de bekende franse akteur Jean Gabin zeventig werd zong hij een heel mooi lied dat ik U niet wil weerhouden. Het is een mooie samenvatting van wat achter je ligt.
Maintenant je sais
Quand j'étais gosse, haut comme trois pommes, J'parlais bien fort pour être un homme J'disais, JE SAIS, JE SAIS, JE SAIS, JE SAIS
C'était l'début, c'était l'printemps Mais quand j'ai eu mes 18 ans J'ai dit, JE SAIS, ça y est, cette fois JE SAIS
Et aujourd'hui, les jours où je m'retourne J'regarde la terre où j'ai quand même fait les 100 pas Et je n'sais toujours pas comment elle tourne !
Vers 25 ans, j'savais tout : l'amour, les roses, la vie, les sous Tiens oui l'amour ! J'en avais fait tout le tour !
Et heureusement, comme les copains, j'avais pas mangé tout mon pain : Au milieu de ma vie, j'ai encore appris. C'que j'ai appris, ça tient en trois, quatre mots :
"Le jour où quelqu'un vous aime, il fait très beau, j'peux pas mieux dire, il fait très beau !
C'est encore ce qui m'étonne dans la vie, Moi qui suis à l'automne de ma vie On oublie tant de soirs de tristesse Mais jamais un matin de tendresse !
Toute ma jeunesse, j'ai voulu dire JE SAIS Seulement, plus je cherchais, et puis moins j' savais
Il y a 60 coups qui ont sonné à l'horloge Je suis encore à ma fenêtre, je regarde, et j'm'interroge ?
Maintenant JE SAIS, JE SAIS QU'ON NE SAIT JAMAIS !
La vie, l'amour, l'argent, les amis et les roses On ne sait jamais le bruit ni la couleur des choses C'est tout c'que j'sais ! Mais ça, j'le SAIS... !
Ik weet niet of jullie een wiskundeknobbel hadden in het middelbaar onderwijs. Ik wil alleszins U allen even helpen om opnieuw goed te leren optellen. Ik hoop dat jullie er iets van opsteken.
WISKUNDIGE ROMANTIEK
Slimme man + slimme vrouw = romance Slimme man + domme vrouw = affaire Domme man + slimme vrouw = huwelijk Domme man + domme vrouw = ongewenste zwangerschap
WISKUNDIG SHOPPEN Een man zal EUR 20 betalen voor een voorwerp van EUR 10 dat hij kan gebruiken. Een vrouw zal EUR 10 betalen voor een voorwerp van EUR 20 dat ze niet nodig heeft.
ALGEMENE STATISTIEKEN EN VERGELIJKINGEN
Een vrouw maakt zich zorgen over de toekomst tot ze trouwt. Een man maakt zich pas zorgen over de toekomst wanneer hij trouwt. Een succesvolle man is er één die meer geld verdient dan zijn vrouw kan opdoen. Een succesvolle vrouw is er één die een dergelijke man kan strikken.
WISKUNDIGE BENADERING VAN GELUK
Om gelukkig te zijn met een man, moet je hem heel veel begrip schenken en een beetje liefde. Om gelukkig te zijn met een vrouw, moet je haar veel liefde schenken en niet proberen haar te begrijpen.
WISKUNDIGE LEVENSDUUR
Getrouwde mannen leven langer dan vrijgezellen, maar vrijgezellen leven liever.
WISKUNDIGE WIJZIGING
Een vrouw trouwt met de idee, dat de man zal veranderen, maar dat doet hij niet. Een man trouwt met de hoop, dat de vrouw niet zal veranderen, maar dat doet ze wel.
DISCUSSIE LOGICA
Een vrouw zal altijd het laatste woord hebben in een discussie. Alles wat de man daarna nog zegt, is per definitie het begin van een nieuwe discussie.
Het wordt tijd om nog eens een bijdrage toe te voegen aan mijn blog want sommigen zullen denken dat ik rond deze allerheiligendagen het tijdelijke met het eeuwige verwisseld heb. Niets is minder waar, beste lezer.
Het is echter zo dat gedurende de zomer een mens zich wat meer bezig houdt met andere dingen dan het computerscherm. Daarenboven was ik een paar weken in de prachtige streek van de Roussillon op rondreis en ik hoop daarover nog het een en ander over te vertellen.
Wij merken intussen dat de herfst zijn intrede deed en een prachtig bladentapijt over mijn tuin strooide. Ik zal al mijn moed maar bijeen pakken en het goedje in de eerstvolgende dagen verwijderen. Indien sommige lezers zich zouden geroepen voelen .
In afwachting dat de heren politiekers ons een nieuwe regering bezorgen groet ik U allen.
Ik heb mij de laatste tijd als een volleerd metereoloog aan het observeren gezet en ziehier het resultaat.
Maandag 16 juli 2007: het wordt een mooi zomerweertje (28°) maar een fiks onweer in de namiddag behoort tot de mogelijkheid. De Zonhovense gepensioneerden gelieve hun paraplu mee te nemen bij hun wandeling. De kleine ridderinnetjes van de giro Boekt vertrekken vandaag op bivak in Hamont. De kookouders beloven hun uiterste best te doen om een paar culinaire hoogstandjes te voorschijn te toveren.
Dinsdag 17 juli 2007: de temperatuur neemt een fikse duik (24°) en er bestaat een kleine kans op nattigheid. Vermits de vakantie nog hoogtij viert kan de barbecue nog in de aanslag.Haal dus maar een worstje meer: het is altijd mogelijk dat ik langs kom!
Woensdag: 18 juli 2007: nog steeds een aangenaam temperatuurtje (23°). Een kleine mogelijkheid van een buitje. De giromeisjes van Boekt hebben toch chance dit jaar met het weer. Van de jongens heb ik nog niets gehoord maar die zullen het in Opglabbeek ook wel leuk vinden.
Het vervolg van mijn weersvoorspelling zullen julie hier spoedig lezen.
Ik merk dat het intussen zomer is geworden. Vroeger was begin juni het begin van de hooitijd. Het was de tijd dat ook in onze streek veel mensen een kleine boerderij uitbaatten compleet met een of meer koeien, een varken, wat kippen, enz.
Wanneer het weer standvastig warm en zonnig werd trok de boer vroeg in de morgen met de zeis op de schouder naar het broek (grasveld) om het gras in lange rijen te maaien. Als de dag vorderde volgden de boerin en andere niet schoolgaande vrouws- en manspersonen om met een gritsel (rijf of hark) het gras te breken (uitspreiden) zodat dit kon beginnen te drogen. In de loop van de dag werd dit gras nog één- of tweemaal gekierd (gekeerd) zodat het nog natte gras langs de bovenzijde kwam te liggen en zo verder kon drogen. Tegen de avond werd het drogende gras weer in rijen gescherd (geharkt). Van deze rijen werden om de drie meter hoopjes gemaakt (het zogenaamde hurkelen) zodat het drogende gras gedurende de nacht niet zou vochtig worden. Van zodra het de volgende dag weer warmer werd werden deze hurkels (hopen) opnieuw uitgespreid en nog een paar keren gekeerd om verder te drogen. Dit ritueel van keren en hurkelen werd een drietal dagen na elkaar herhaald tot het gras volledig gedroogd was en hooi geworden was. Hoe heerlijk was om s middags in volle natuur, midden het geurende droge gras, te picknicken met boterhammen van het (uiteraard) zelf gebakken brood die gul belegd waren met spek en gebakken eieren. Bij het plotse omslaan van het weer (bijvoorbeeld onweer) moest in allerijl gezorgd worden om het drogende hooi in hopen te zetten om de schade van het nat worden te beperken. Wanneer men daarin niet slaagde, dan had men in een bre (brei) gehooid.
Het hooi werd in hoge rijen bijeen geharkt, op de met een boerenpaard bespannen hooikar geladen en langs smalle zandwegen naar de boerderij gebracht waar het op de hooizolder werd ondergebracht om in de winter als dierenvoeding te worden gebruikt. Wanneer men onvoldoende opslagruimte had voor het hooi werd dit buiten in hoge, ronde berg ( hooimijt) opgetast en bedekt met stro tegen het vocht.
Wanneer zingen wij nog eens: Hoog op een gele wagen?
Gisteravond keek ik naar het TV programma 0032 op één waar ik een erg emotionele scène zag van een jongetje die schreiend aan de arm van zijn vader hing die al wenend vertelde hoe hij in Iran een eerste kind verloor en nu in België na een asielaanvraag uitgeprocedeerd zat te wachten op zijn terugkeer naar zijn geboorteland.
Ik heb dan toch mijn bedenkingen bij het asielbeleid in ons land. Niet zozeer de criteria die in aanmerking worden genomen om een terugsturing te motiveren maar de duur van heel die procedure stoort mij erg. Het kan niet zijn dat een asielzoeker in ons land arriveert, in een opvangcentrum verdwijnt in afwachting van een beslissing van de bevoegde commissie, om dan, na jaren in angst en onzekerheid geleefd te hebben te moeten vernemen dat zijn verzoek om het statuut van politiek vluchteling wordt verworpen. Er dient voldoende deskundig personeel aangeworven te worden om de aanvragen binnen een redelijke termijn af te handelen en de verzoekers intussen een minimum van menswaardig bestaan te garanderen. Of denken jullie er anders over?
Vandaag en morgen organiseert Vogelbescherming Vlaanderen VZW de jaarlijkse mussenteldag.
Op het eerste gezicht: een eigenaardig initiatief. Ken je nog de tijd dat ieder boerenerf of de speelplaats van de school vergeven was van benden ordinaire mussen. Het gekwetter en getjilp was soms oorverdovend. Weet je nog wanneer op het veld het graan geoogst was dat gans horden mussen het veld innamen om gretig alle gevallen graantjes op te pikken? Waar zijn ze gebleven? De verdwenen kwajongens onder hun soortgenoten, het onopvallend vogeltje in het grijze jasje (passer domesticus) zijn inderdaad een aanwijzing van de steeds verder achteruit schrijdende toestand van ons milieu. Hun nestplaatsen onder huis- en andere afdaken zijn door de mens zorgvuldig dicht gemaakt. Door de schaalvergroting van de intensieve graanbouw met het overdadige gebruik van herbiciden verdwijnen hun voedselbronnen. Het kappen van hagen en houtwallen zijn de oorzaak van de achteruitgang van hun schuilplaatsen.
Dit vogeltje verdient bijgevolg spijtig genoeg een plaats op de lijst van de beschermde vogels. In raad U bijgevolg aan een kijkje te nemen op www.mussenwerkgroep.bevoor verdere nuttige informatie over deze actie.
Het zijn vandaag en morgen fantastisch mooie lentedagen. Zet je stoel op het terras, schenk je een biertje in en doe mee aan die telling. Ik hoor deze morgen dat men vooral in Limburg nog tellers tekort heeft.
Beste natuurvrienden, en dat zijn wij toch allemaal, tot weerziens en tellen maar !!!
Is april schoon en rein, dan zal de mei wilder zijn ...
Beste lezer,
Het feit dat je deze week nog niet van mij hoorde ligt natuurlijk aan dat prachtige weer. Er zijn op dit ogenblik wel aangenamer dingen te bedenken dan een stukje voor je blog uit je mouw te schudden
Alhoewel, er is een weerspreuk die zegt :
Verschaft april veel schone dagen, dan pleegt mei de last te dragen.
En ken je deze? De vrouwen en aprillen hebben beide hunne grillen.
Dit is de christelijke essentie van het paasfeest: de viering van de verrijzenis van Christus.
De naam Pasen komt echter van het Arabische Passah, wat wil zeggen: huppelen, springen. Dit dansen verwijst naar de blijdschap over het wederkeren van het licht. Het Engelse Easter of het Duitse Ostern verwijzen dan weer naar het oosten: de windstreek waar de (lente)zon opkomt. Ons Paasfeest stamt dus uit de oeroude lentefeesten die reeds lang voor het ontstaan van het christendom gevierd werdenbij o.a.de Romeinen, de Kelten en de Germanen.
Pasen wordt gevierd op de eerste zondag na de eerste volle maand van de lente en valt daardoor ten vroegste op 22 maart en ten laatste op 25 april. En waarom de kinderen toch zo graag paaseieren rapen? Pasen is een gekerstend lentefeest. Het ei staat van oudsher voor het begin van het leven en wordt als dusdanig verbonden met de prille lente, kleine kinderen, het jonge leven, de ontwakende natuur, kortom: van levenskracht. Volgens de katholieke traditie vertrokken op witte donderdag de klokken naar Rome om op paasdag vol geladen weder te keren, kwistig hun inhoud uitstrooiend in struik en groen, waar onze kinderen die dan lachend en joelend gaan zoeken en verzamelen in korvenof andere recipiënten. Uiteraard is dit niet zo in protestantse landen en regionen. Hier is het de paashaas die dezelfde functie als de klokken vervult. De haas staat namelijk bekend als een vruchtbaar dier (werpt in het nieuwe jaar in de natuur als eerste zijn jong), is krachtig, snel en vol energie. In onze gelaïceerde levenswijze neemt zo stilaan de paashaas de taak van de klokken over. De eieren worden gekleurd of beschilderd omdat men vroeger geloofde dat door het schilderen ervan de levensbron nog meer geactiveerd werd. Kinderen moeten de eieren zoeken omdat hetgeen gevonden wordt wat verborgen is dit voorwerp een magische, in dit geval, levenskracht geeft.
Beste lezers, ik wens jullie allen een berg lekkere eieren, een zalig en prettig Paasfeest. Ik klop nog een eitje op uw aller gezondheid.
Morgen verjaart een goede vriend. Ik vond zo dat het een ogenblik was om even na te denken over de reden, de bedoeling, de oorzaak van vriendschap.
Vriendschap is een moeilijk begrip en toch heeft ieder mens er zo een nood aan. Een kennis is nog geen vriend. De sympathie voor je vriend is nog anders dan de liefde voor je partner. Het begrip kun je best met een vergelijking omschrijven.
Vriendschap is: na een reis naar verre einders over woelige zeeën binnen varen in een veilige haven waar je rust, geborgenheid, gezelligheid en echt menselijk contact ervaart. Waar je bij een goed glas wijn uren lang kunt kletsen en (soms) zeuren, waar je met de knieën onder de tafel schuift en geniet van een heerlijke maaltijd.
Vrienden zijn die zeldzame mensen die vragen hoe het met je gaat en dan wachten op een antwoord.Een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt. Een vriend is iemand die tijdens je leven tegen je zegt wat anderen na je dood vertellen. Niemand is zo rijk dat hij een vriend kan laten gaan. Vrienden zijn als sterren: je kunt ze niet altijd zien maar ze zijn er altijd.
Wanneer ik vanachter mijn scherm even naar buiten tuur en mij koester in de stralen van een frele lentezon aan de blauwe hemel valt mijn oog op een nederig buxusstruikje (buxus sempervirens) en bedenk dat het morgen, jawel, Palmzondag is.
Van oudsher wordt deze dag ook Palmpasen geheten omdat deze zondag de inzet is tot het paasfeest. Volgens de christelijke traditie werd op deze dag Jezus triomfantelijk in Jeruzalem ontvangen om er het paasfeest te vieren. De joden ontvingen hem juichend en zwaaiden met palmtakken.
Dit feit vormt de aanleiding tot de gewoonte die bij vele katholieken nog steeds in ere wordt gehouden om op deze zondag palmtakken te laten wijden. Daar de palmboom (butia capitata) in onze streken niet voorkomt, worden er traditioneel takken van de buxusstruik voor gebruikt. Ik herinner mij nog de tijd dat ik van mijn moeder de opdracht kreeg na de hoogmis de door de pastoor gewijde takken in kleinere stukjes te trekken om deze daarna op alle mogelijke plaatsen van het huis vast te maken om in het volgende jaar alle rampspoed en onheil af te wenden. Een takje werd ook achter het kruisbeeld boven de schouw en zelfs in de auto gestoken.
Het graan was pas gezaaid en het was de gewoonte dat de boer op iedere uithoek van zijn veld een palmtakje stak om zich te verzekeren van een rijke en overvloedige oogst.
Het belooft dit jaar een warme en zonnige goede week te worden. Alle leven van mens, dier en plant begint te bruisen van energie.
Moge het mooie lente voor jullie allen worden, vol gezondheid naar lichaam en geest.
Ik heb het muziekje van mijn blog maar teruggeschroefd naar Chopin. Nochtans, een mooi feestje gebouwd met familie en vrienden bij de negende verjaardag van Tijs.
In al mijn verwarring was in mijn hoofd toch niet de idee gegroeid dat ie nog maar acht jaar geworden was.In heb ik die acht maar vlug in negen gewijzigd. Zie je nu dat het leven nog sneller vloeit dan je dacht. Tempus fugit, zo zegden het de Romeinen al.
De lente is officieel begonnen.
Een nieuwe lente en een nieuw geluid
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit
(Herman Gorter)
De Camellia Japonica staat in volle bloei, de narcissen kleuren de borders in tuin en langs de weg, de forsythia staat in vuur en vlam, en het sneeuwt en hagelt. t Is gelijk in een mensenleven: vandaag iets minder, morgen weer beter.
De componist die de lente (la primavera) in zijn bloed voelde kriebelen was Antonio Vivaldi (°Venetie 4/3/1678 - +Wenen 27/7/1741) die in zijn prachtige Quatro Stagioni de lente bezong zoals niemand het hem ooit nog nadeed. Spijtig dat later deze mooie compositie in honderde bewerkingen even zoveel keren werd vermoord.
Bij gelegenheid van zijn negende verjaardag wil ik U even mijn tafelgezel, kleinzoon en dikke vriend Tijs (Toesj voor de intimi) voorstellen (zie foto). Het is een tof en gezellig ventje! Duidelijk geestelijk nog verwijlend op een andere planeet verschijnt hij s morgens om kwart voor acht als mijn tafelbuur aan het ontbijt. De TV heeft hij dan al aangeschakeld en hij verdiept zich onmiddellijk in de avonturen van zijn vriend Spounge Bob. Ik heb al eens overwogen om de afdeling die zich bezig houdt met de programmatie bij Nickelodeon te contacteren om hen te verzoeken die vierkante plezante op een ander uur uit te zenden. Na zijn dagelijks bordje honey pops en nog een kommetje platte kaas als toetje is hij echter een bruisende brok energie en vertrekt hij welgemutst naar zijn klasje. Hij is een klein rekenwonder en voor een rekensommetje minder of meer draait hij zijn hand niet om.
Hij is begonnen aan een muzikale opleiding en zingt als een nachtegaal. Let op mijn woorden: aan het firmament rijst een nieuwe ster: a new star is born.
Als voetballer bij de duiveltjes van zijn sportclub Viversel is hij de goalgetter! Wanneer hij, om welke reden ook, niet opgesteld staat zie je het spelgehalte van de ploeg als een pudding in elkaar zakken.
De chiro van boekt deed aan Toesj een enorme aanwinst en sinds zijn aantreden bij de szpeelclubbers is hun ledenaantal met de helft toegenomen. Na zijn zondagse spelnamiddag komt hij uitgehongerd thuis en snakt dan naar maar één gerecht: makes pudding, liefst vooraf gegaan door een degelijke pastaschotel!
Bij deze gelegenheid past maar één wens: doe zo voort, beste Tijs. Een heel gelukkige verjaardag: je hebt een speciaal plaatsje veroverd in pakes hart.
Zoals je kunt zien heb ik mijn blogpagina een beetje opgefleurd met fotos van mijn woning en zoals je kan horen heb ik een streepje Chopin (Nocturne opus 9 n° 1)toegevoegd.
Het is een beetje weemoedige muziek, morgen wordt het wellicht een vrolijk deuntje uit de oude doos. Dezelfde gemoedsgesteltenis treft men terug in de mooie Portugese fados en het werk van Stijn Streuvels.
Mijn dochters gaan voorzeker luid protesteren maar mij doen terug keren naar de huidige moderne muziek zal toch niet meer lukken. Weemoed is de zacht-treurige stemming van het gemoed, zo zegt Vandales Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal.
Ook de natuur kan zulke gemoedsstemming opwekken, zoals bijvoorbeeld een uitbloeiende pluimhortensia. Het heeft ook, volgens mij, te maken naar heimwee naar het verleden, het loslaten van mooie dingen die voorbij zijn.
Heimwee doet ons hart verlangen Naar de heimat onzer jeugd, Naar de bronzen klokkenzangen Zwaar van rouw of hel van vreugd, Zangen uit de oude toren, Hij die waakt en verre schouwt, Over 't dorpje droomverloren Kronkelend aan zijn voet gebouwd.
(Jozef Simons)
En met dit weemoedig gedichtje, getoonzet door Armand Preudhomme glijden wij de avond in. Morgen is de lente weer een dag verder...
Op een van mijn wandeltochten door de natuur bemerkte ik plots een intussen zeldzamer geworden dier: een zwarte kraaiachtige vogel: de roek (corvus frugilegus).
Zijn biotoop: vooral in bouwlanden met hier en daar bomen, parklandschap, parken aan buitenrand van steden.
De naam heeft echter nog een tweede betekenis: het is namelijk ook een mensensoort. Ik zie velen het voorhoofd fronsen omdat deze soort hen onbekend is. De weinige exemplaren die ervan bestaan zijn echter op alle gebied erg bijzonder. Ik kan er hier over schrijven omdat toevallig in mijn naaste omgeving zo een weinig voorkomend exemplaar voorkomt. Om hem beter te kunnen typeren ziet U van hem hierboven een foto. Ik wil hem hier zo volledig mogelijk beschrijven zodat lezers die misschien nog zo een exemplaar ontmoeten mij dit onmiddellijk zouden kunnen signaleren.
Naam: Roeki, soms ook krijtje. De naam Rik komt soms ook voor.
Geslacht: Waarschijnlijk mannelijk.
Gestalte en voorkomen: Ongeveer 1,30 meter groot, blonde Kwajongessluikhaar, pientere oogjes, zeer beweeglijk: is daarom uiterst moeilijk te vangen.
Voeding.
Als je het je toch ooit zou lukken hem te strikken te krijgen moet je zeer omzichtig zijn met zijn voeding, zo je hem in leven wilt houden. Daarom hier enkele aanbevelingen.
Hij eet graag:
·Frieten met hamburgers,
·Boterhammen met choco,
·Taart: Let wel op: uitsluitend abrikozentaart.
Hij is verzot op:
·Allerlei koekjes en snoepjes.
Hij baalt van:
·Gekookte aardappelen,
·Alle groenten en fruit, behalve (soms) broccoli.
Zijn bezigheden.
·De onderwijzeres van het derde studiejaar tracht hem met wisselend succes allerhande wetenswaardigheden bij te brengen.
·Wat hij bijzonder graag doet is voetballen. Hij is keeper bij de plaatselijke voetbalploeg en deinst er niet voor terug om (tot groot jolijt van zijn moeder) in een groot modderbad te duiken om de aanstormende bal met een ijzersterke klem te beletten in het doel te verdwijnen. Daar hij nu begonnen is met cursussen volgen in een keeperschoolis de toekomst van RC Genk aan de top van de rangschikking verzekerd.
·In de zomer fietst hij als een tweede Tom Boonen door de tuin om korte tijd daarna bij zijn moeder te gaan zagen omdat hij honger heeft! In de winter tracht hij zijn voetbalspel te verfijnen door op zijn playstation uitgebreide voetbalmatchen uit te testen of als een volleerd formule 1 piloot met duizelingwekkende snelheden over de Nurburgring te flitsen.
Herkennen jullie deze mensensoort? Laat het mij weten.
Ik groet U allen op deze sombere februaridag. Ik steek even mijn neus aan de deur en merk dat de thermometer om 16u15' 8° wijst . Niet slecht natuurlijk voor de tijd van het jaar maar het doet mij toch even wegdromen naar zonniger plaatsen en dagen.
Wanneer zal ik rustig mijn krant kunnen lezen bij een glaaje witte Elzasser wijn op een zonovergoten terras? Zal het nog lang duren vooraleer ik nog eens kiekenbilletje kan roosteren op de barbecue temidden van mijn tetterende dochters en joelende kleinkinderen?
Mijn lieve ega houdt zich bezig met Hostas verzamelen en kan met het verzorgen ervan dagen zoet zijn. Een tweehonderdtal soorten staan rond ons huis her en der verspreid in potten of volle grond. Zij houdt eraan toe te zien dat mijn rol beperkt blijft tot het dagelijks begieten van haar lievelingen. Was het al maar juli!
In afwachting zal ik mij dan maar bezig houden met het lezen van boeken met reisverhalen In de bib van Heusden en Hasselt staan er nog tientallen die ik nog niet heb gelezen.
Ik vond in de Provinciale Biblioteek Limburg "Als een God in Frankrijk". Korte reisverhalen en -indrukken van Doris Lessing, Ischa Meijer, Peter Mayle en anderen (ISBN 90 274 6395 6). Prettige korte indrukken om even mee weg te dromen.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog een stukje plaatste. Zul je mij misschien zeggen: dan moet je ook geen blog openen. Daar is natuurlijk iets van, maar zo turbulent is mijn leven nu ook weer niet. En je weet hoe dat gaat: het komt er gewoon niet van. Ja, een beetje geestelijke luiheid. Dagen komen, dagen gaan maar ik verheug mij toch al: de eerste tekens van de nieuwe lente hangen in de lucht. Lekker zonnetje, 11° in de schaduw, verschillende soorten bloemen staan reeds in bloei, ik hoor vogels fluiten (maar ik herken niet steeds hun gekwetter) en het is alsof je bloed een beetje sneller door je aderen begint te stromen. Hoop doet leven! Beste vrienden van seniorennet: tot vlug!
Beste lezer,
