Dit is de christelijke essentie van het paasfeest: de viering van de verrijzenis van Christus.
De naam Pasen komt echter van het Arabische Passah, wat wil zeggen: huppelen, springen. Dit dansen verwijst naar de blijdschap over het wederkeren van het licht. Het Engelse Easter of het Duitse Ostern verwijzen dan weer naar het oosten: de windstreek waar de (lente)zon opkomt. Ons Paasfeest stamt dus uit de oeroude lentefeesten die reeds lang voor het ontstaan van het christendom gevierd werdenbij o.a.de Romeinen, de Kelten en de Germanen.
Pasen wordt gevierd op de eerste zondag na de eerste volle maand van de lente en valt daardoor ten vroegste op 22 maart en ten laatste op 25 april. En waarom de kinderen toch zo graag paaseieren rapen? Pasen is een gekerstend lentefeest. Het ei staat van oudsher voor het begin van het leven en wordt als dusdanig verbonden met de prille lente, kleine kinderen, het jonge leven, de ontwakende natuur, kortom: van levenskracht. Volgens de katholieke traditie vertrokken op witte donderdag de klokken naar Rome om op paasdag vol geladen weder te keren, kwistig hun inhoud uitstrooiend in struik en groen, waar onze kinderen die dan lachend en joelend gaan zoeken en verzamelen in korvenof andere recipiënten. Uiteraard is dit niet zo in protestantse landen en regionen. Hier is het de paashaas die dezelfde functie als de klokken vervult. De haas staat namelijk bekend als een vruchtbaar dier (werpt in het nieuwe jaar in de natuur als eerste zijn jong), is krachtig, snel en vol energie. In onze gelaïceerde levenswijze neemt zo stilaan de paashaas de taak van de klokken over. De eieren worden gekleurd of beschilderd omdat men vroeger geloofde dat door het schilderen ervan de levensbron nog meer geactiveerd werd. Kinderen moeten de eieren zoeken omdat hetgeen gevonden wordt wat verborgen is dit voorwerp een magische, in dit geval, levenskracht geeft.
Beste lezers, ik wens jullie allen een berg lekkere eieren, een zalig en prettig Paasfeest. Ik klop nog een eitje op uw aller gezondheid.
Morgen verjaart een goede vriend. Ik vond zo dat het een ogenblik was om even na te denken over de reden, de bedoeling, de oorzaak van vriendschap.
Vriendschap is een moeilijk begrip en toch heeft ieder mens er zo een nood aan. Een kennis is nog geen vriend. De sympathie voor je vriend is nog anders dan de liefde voor je partner. Het begrip kun je best met een vergelijking omschrijven.
Vriendschap is: na een reis naar verre einders over woelige zeeën binnen varen in een veilige haven waar je rust, geborgenheid, gezelligheid en echt menselijk contact ervaart. Waar je bij een goed glas wijn uren lang kunt kletsen en (soms) zeuren, waar je met de knieën onder de tafel schuift en geniet van een heerlijke maaltijd.
Vrienden zijn die zeldzame mensen die vragen hoe het met je gaat en dan wachten op een antwoord.Een vriend is iemand die alles van je weet en toch van je houdt. Een vriend is iemand die tijdens je leven tegen je zegt wat anderen na je dood vertellen. Niemand is zo rijk dat hij een vriend kan laten gaan. Vrienden zijn als sterren: je kunt ze niet altijd zien maar ze zijn er altijd.
Wanneer ik vanachter mijn scherm even naar buiten tuur en mij koester in de stralen van een frele lentezon aan de blauwe hemel valt mijn oog op een nederig buxusstruikje (buxus sempervirens) en bedenk dat het morgen, jawel, Palmzondag is.
Van oudsher wordt deze dag ook Palmpasen geheten omdat deze zondag de inzet is tot het paasfeest. Volgens de christelijke traditie werd op deze dag Jezus triomfantelijk in Jeruzalem ontvangen om er het paasfeest te vieren. De joden ontvingen hem juichend en zwaaiden met palmtakken.
Dit feit vormt de aanleiding tot de gewoonte die bij vele katholieken nog steeds in ere wordt gehouden om op deze zondag palmtakken te laten wijden. Daar de palmboom (butia capitata) in onze streken niet voorkomt, worden er traditioneel takken van de buxusstruik voor gebruikt. Ik herinner mij nog de tijd dat ik van mijn moeder de opdracht kreeg na de hoogmis de door de pastoor gewijde takken in kleinere stukjes te trekken om deze daarna op alle mogelijke plaatsen van het huis vast te maken om in het volgende jaar alle rampspoed en onheil af te wenden. Een takje werd ook achter het kruisbeeld boven de schouw en zelfs in de auto gestoken.
Het graan was pas gezaaid en het was de gewoonte dat de boer op iedere uithoek van zijn veld een palmtakje stak om zich te verzekeren van een rijke en overvloedige oogst.
Het belooft dit jaar een warme en zonnige goede week te worden. Alle leven van mens, dier en plant begint te bruisen van energie.
Moge het mooie lente voor jullie allen worden, vol gezondheid naar lichaam en geest.
Ik heb het muziekje van mijn blog maar teruggeschroefd naar Chopin. Nochtans, een mooi feestje gebouwd met familie en vrienden bij de negende verjaardag van Tijs.
In al mijn verwarring was in mijn hoofd toch niet de idee gegroeid dat ie nog maar acht jaar geworden was.In heb ik die acht maar vlug in negen gewijzigd. Zie je nu dat het leven nog sneller vloeit dan je dacht. Tempus fugit, zo zegden het de Romeinen al.
De lente is officieel begonnen.
Een nieuwe lente en een nieuw geluid
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit
(Herman Gorter)
De Camellia Japonica staat in volle bloei, de narcissen kleuren de borders in tuin en langs de weg, de forsythia staat in vuur en vlam, en het sneeuwt en hagelt. t Is gelijk in een mensenleven: vandaag iets minder, morgen weer beter.
De componist die de lente (la primavera) in zijn bloed voelde kriebelen was Antonio Vivaldi (°Venetie 4/3/1678 - +Wenen 27/7/1741) die in zijn prachtige Quatro Stagioni de lente bezong zoals niemand het hem ooit nog nadeed. Spijtig dat later deze mooie compositie in honderde bewerkingen even zoveel keren werd vermoord.
Bij gelegenheid van zijn negende verjaardag wil ik U even mijn tafelgezel, kleinzoon en dikke vriend Tijs (Toesj voor de intimi) voorstellen (zie foto). Het is een tof en gezellig ventje! Duidelijk geestelijk nog verwijlend op een andere planeet verschijnt hij s morgens om kwart voor acht als mijn tafelbuur aan het ontbijt. De TV heeft hij dan al aangeschakeld en hij verdiept zich onmiddellijk in de avonturen van zijn vriend Spounge Bob. Ik heb al eens overwogen om de afdeling die zich bezig houdt met de programmatie bij Nickelodeon te contacteren om hen te verzoeken die vierkante plezante op een ander uur uit te zenden. Na zijn dagelijks bordje honey pops en nog een kommetje platte kaas als toetje is hij echter een bruisende brok energie en vertrekt hij welgemutst naar zijn klasje. Hij is een klein rekenwonder en voor een rekensommetje minder of meer draait hij zijn hand niet om.
Hij is begonnen aan een muzikale opleiding en zingt als een nachtegaal. Let op mijn woorden: aan het firmament rijst een nieuwe ster: a new star is born.
Als voetballer bij de duiveltjes van zijn sportclub Viversel is hij de goalgetter! Wanneer hij, om welke reden ook, niet opgesteld staat zie je het spelgehalte van de ploeg als een pudding in elkaar zakken.
De chiro van boekt deed aan Toesj een enorme aanwinst en sinds zijn aantreden bij de szpeelclubbers is hun ledenaantal met de helft toegenomen. Na zijn zondagse spelnamiddag komt hij uitgehongerd thuis en snakt dan naar maar één gerecht: makes pudding, liefst vooraf gegaan door een degelijke pastaschotel!
Bij deze gelegenheid past maar één wens: doe zo voort, beste Tijs. Een heel gelukkige verjaardag: je hebt een speciaal plaatsje veroverd in pakes hart.
Zoals je kunt zien heb ik mijn blogpagina een beetje opgefleurd met fotos van mijn woning en zoals je kan horen heb ik een streepje Chopin (Nocturne opus 9 n° 1)toegevoegd.
Het is een beetje weemoedige muziek, morgen wordt het wellicht een vrolijk deuntje uit de oude doos. Dezelfde gemoedsgesteltenis treft men terug in de mooie Portugese fados en het werk van Stijn Streuvels.
Mijn dochters gaan voorzeker luid protesteren maar mij doen terug keren naar de huidige moderne muziek zal toch niet meer lukken. Weemoed is de zacht-treurige stemming van het gemoed, zo zegt Vandales Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal.
Ook de natuur kan zulke gemoedsstemming opwekken, zoals bijvoorbeeld een uitbloeiende pluimhortensia. Het heeft ook, volgens mij, te maken naar heimwee naar het verleden, het loslaten van mooie dingen die voorbij zijn.
Heimwee doet ons hart verlangen Naar de heimat onzer jeugd, Naar de bronzen klokkenzangen Zwaar van rouw of hel van vreugd, Zangen uit de oude toren, Hij die waakt en verre schouwt, Over 't dorpje droomverloren Kronkelend aan zijn voet gebouwd.
(Jozef Simons)
En met dit weemoedig gedichtje, getoonzet door Armand Preudhomme glijden wij de avond in. Morgen is de lente weer een dag verder...
Op een van mijn wandeltochten door de natuur bemerkte ik plots een intussen zeldzamer geworden dier: een zwarte kraaiachtige vogel: de roek (corvus frugilegus).
Zijn biotoop: vooral in bouwlanden met hier en daar bomen, parklandschap, parken aan buitenrand van steden.
De naam heeft echter nog een tweede betekenis: het is namelijk ook een mensensoort. Ik zie velen het voorhoofd fronsen omdat deze soort hen onbekend is. De weinige exemplaren die ervan bestaan zijn echter op alle gebied erg bijzonder. Ik kan er hier over schrijven omdat toevallig in mijn naaste omgeving zo een weinig voorkomend exemplaar voorkomt. Om hem beter te kunnen typeren ziet U van hem hierboven een foto. Ik wil hem hier zo volledig mogelijk beschrijven zodat lezers die misschien nog zo een exemplaar ontmoeten mij dit onmiddellijk zouden kunnen signaleren.
Naam: Roeki, soms ook krijtje. De naam Rik komt soms ook voor.
Geslacht: Waarschijnlijk mannelijk.
Gestalte en voorkomen: Ongeveer 1,30 meter groot, blonde Kwajongessluikhaar, pientere oogjes, zeer beweeglijk: is daarom uiterst moeilijk te vangen.
Voeding.
Als je het je toch ooit zou lukken hem te strikken te krijgen moet je zeer omzichtig zijn met zijn voeding, zo je hem in leven wilt houden. Daarom hier enkele aanbevelingen.
Hij eet graag:
·Frieten met hamburgers,
·Boterhammen met choco,
·Taart: Let wel op: uitsluitend abrikozentaart.
Hij is verzot op:
·Allerlei koekjes en snoepjes.
Hij baalt van:
·Gekookte aardappelen,
·Alle groenten en fruit, behalve (soms) broccoli.
Zijn bezigheden.
·De onderwijzeres van het derde studiejaar tracht hem met wisselend succes allerhande wetenswaardigheden bij te brengen.
·Wat hij bijzonder graag doet is voetballen. Hij is keeper bij de plaatselijke voetbalploeg en deinst er niet voor terug om (tot groot jolijt van zijn moeder) in een groot modderbad te duiken om de aanstormende bal met een ijzersterke klem te beletten in het doel te verdwijnen. Daar hij nu begonnen is met cursussen volgen in een keeperschoolis de toekomst van RC Genk aan de top van de rangschikking verzekerd.
·In de zomer fietst hij als een tweede Tom Boonen door de tuin om korte tijd daarna bij zijn moeder te gaan zagen omdat hij honger heeft! In de winter tracht hij zijn voetbalspel te verfijnen door op zijn playstation uitgebreide voetbalmatchen uit te testen of als een volleerd formule 1 piloot met duizelingwekkende snelheden over de Nurburgring te flitsen.
Herkennen jullie deze mensensoort? Laat het mij weten.
Ik groet U allen op deze sombere februaridag. Ik steek even mijn neus aan de deur en merk dat de thermometer om 16u15' 8° wijst . Niet slecht natuurlijk voor de tijd van het jaar maar het doet mij toch even wegdromen naar zonniger plaatsen en dagen.
Wanneer zal ik rustig mijn krant kunnen lezen bij een glaaje witte Elzasser wijn op een zonovergoten terras? Zal het nog lang duren vooraleer ik nog eens kiekenbilletje kan roosteren op de barbecue temidden van mijn tetterende dochters en joelende kleinkinderen?
Mijn lieve ega houdt zich bezig met Hostas verzamelen en kan met het verzorgen ervan dagen zoet zijn. Een tweehonderdtal soorten staan rond ons huis her en der verspreid in potten of volle grond. Zij houdt eraan toe te zien dat mijn rol beperkt blijft tot het dagelijks begieten van haar lievelingen. Was het al maar juli!
In afwachting zal ik mij dan maar bezig houden met het lezen van boeken met reisverhalen In de bib van Heusden en Hasselt staan er nog tientallen die ik nog niet heb gelezen.
Ik vond in de Provinciale Biblioteek Limburg "Als een God in Frankrijk". Korte reisverhalen en -indrukken van Doris Lessing, Ischa Meijer, Peter Mayle en anderen (ISBN 90 274 6395 6). Prettige korte indrukken om even mee weg te dromen.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog een stukje plaatste. Zul je mij misschien zeggen: dan moet je ook geen blog openen. Daar is natuurlijk iets van, maar zo turbulent is mijn leven nu ook weer niet. En je weet hoe dat gaat: het komt er gewoon niet van. Ja, een beetje geestelijke luiheid. Dagen komen, dagen gaan maar ik verheug mij toch al: de eerste tekens van de nieuwe lente hangen in de lucht. Lekker zonnetje, 11° in de schaduw, verschillende soorten bloemen staan reeds in bloei, ik hoor vogels fluiten (maar ik herken niet steeds hun gekwetter) en het is alsof je bloed een beetje sneller door je aderen begint te stromen. Hoop doet leven! Beste vrienden van seniorennet: tot vlug!
Negenenzestig! Zo oud werd deze boektenaar. Het gaat snel. Nog maar pas ben je verjaard of de nieuwe verjaardag dient zich al aan, zo lijkt het. Precies of dit ritme ieder jaar nog versnelt. Zucht.
Wij treuren er echter niet om. De derde leeftijd heeft ook haar charmes: geen werkstress meer, een liefhebbende echtgenote, drie zorgzame dochters en vijf schattige kleinkinderen: horen en zien vergaan soms van het getetter en gesnater van die klein mannen. Waren wij ook zo in onze tijd?
Wij beginnen dus aan het nieuwe jaar, maken er het beste van en trachten te genieten van de kleine dingen des levens!
Beste mensen, hou U allen taai en tot een volgende keer!
Na mijn openingsbericht ben ik aangenaam verrast over de talrijke reacties die ik mocht ontvangen. Ik weet het: het uitzicht van de bladspiegel laat nog erg te wensen over maar ik ben nog bezig met het opsmukken en personaliseren van heel het geval. Wederkerig wens ik eenieder die mij zijn wensen voor 2007 doorstuurde eveneens mijn oprechte wensen voor het nieuwe jaar. Moge het beste wat U in 2006 overkwam het slechtste zijn wat ik jullie wens. voor het nieuwe jaar. Alle gekheid op een stokje: mensen, blijf optimist, geniet van het leven want (zoals ik de laatste maanden mocht ervaren) het kan zo snel voorbij zijn. Sommigen vragen zich dan af: wat is dat nu: "genieten van het leven". Ik ben van oordeel dat ieder dat voor zichzelf moet uitmaken wat zulks kan betekenen. Is werken je hobby (of noodzaak) of lig je liever op je luie krent te niksen, hou je van de (vandaag nogal vochtige) natuur: kijk zeer bewust om je heen, doe alles zeer bewust en haal er al het goede, het mooie, het ontroerende uit: dat is genieten. In die optiek kan zelfs droefenis een vorm van genieten zijn.
Ik ben reeds een week bezig de snelgids Weblogs van Dré Holthuijssen ( Easy Computing) door te nemen om mij wat in te werken in de op het eerste zicht een beetje nieuwe materie van het webbloggen. Bij nader inzicht blijkt echter de methode van Seniorennet de meest eenvoudige om op een mum van tijd een niet onaardige blog te openen. Ik ben nog maar pas begonnen met het bloggen en zou willen vragen aan eventuele bezoekers van deze blog of zij nog boeken kennen die handelen over deze Weblogs. Beste vrienden van de poezie: tot ziens!
Beste lezer,
Beste mensen uit heel Vlaanderen,
