Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-03-2015
Balen…
La Magdeleine 11 03 2015
Balen…
En het is balen met een kleine “b”, dus niet de woonplaats van Tom Boonen, neen het is het werkwoord balen waar het baasje vandaag last had.
Enkele weken geleden waren er in Vosselaar twee brieven aangekomen met een tekentje in de linker bovenhoek dat een gestileerde Marianne voorstelt. Daaronder staat dan in niet al te grote letters “Ministère des finances et des comptes publics.” Belastingen of boetes gewoonlijk maar altijd te betalen of “à payer avant xx”
Maar ditmaal was het geen snelheidsboete of “taxe d’ habitation” (verblijftaks) maar iets onduidelijks waar onze burgemeester ook geen hoogte van kon krijgen. OK dan maar naar het belastingkantoor in Ruffec met de naam die niet echt de lading dekt “trésor public” publieke schat in ’t Vloms. Daar moest de dame aan de ingang ook al gelijk de hulp inroepen van een gepaste collega .
De eerste brief ging over de taks die men dient te betalen wanneer je een zwembad hebt. In 1999 toen we dat lieten uitgraven vertelde de aannemer dat we dat zwembad dienden te melden aan het gemeentehuis want dat was een voorraad bluswater voor de sapeurs-pompiers. Enkele maanden later kwamen we erachter dat die brave man de commandant van de brandeer was na zijn uren…
Maar nu na 16 jaar gaan w taks moeten betalen op dat zwembad. Bij de vraag of ze dat ook gingen innen met terugwerkende kracht kwam er na enige aarzeling “non seulement l‘ annee passé”. Oef dat was dan toch nog een geluk bij een ongeluk.
De tweede brief gaf nog meer problemen want ook een andere dame wist ook geen raad waarom de Swa Hollande 60 € van die Belgen wilde. Uiteindelijk bleek dat we geen conform Europees verplichte afvalwaterinstallatie hebben. We hebben echter wel een prima werkende sterfput die nog altijd mag. Maar als je niet een 5.000 € kostende waterzuivering laat aanleggen betaal je elk jaar 60 € bijdrage aan het milieu… Waar het baasje ook zo zijn eigen mening over heeft…60 € de grote belastingspot in met de gedachte “vele kleintjes maken ook een groot “!
Ondertussen heeft hij wel een nieuwe steel aan de riek gezet, met de vrolijke gedachte in zijn hoofd “dan heb ik toch iets om mee te dreigen als die tollenaars nog eens aan kloppen om de bodemloze kas nog eens bij te spekken” !
Ook vandaag is er weer hard gewerkt in de tuin. Het weer is er uitermate geschikt voor, niet te warm, helemaal niet koud en vooral…droog !
De brandstapel is blijven liggen tot vier uur wan e overbuurvrouw moet toch wel een heel proper mens zijn op haar linnen, of het is haar hobby want van al vroeg in de ochtend hing de drooglijn al vol met was ! Dat was al zo elke dag van de week behalve de zondag en dan wou het baasje nu ook de brandstapel niet in de fik steken voor de wandelaars in de buurt.
Maar van ’t moment dat de was van de draad was heeft ons baasje met behulp van enkele bladzijdes van de krant Charente Libre “vuurke stook” gespeeld.
Nu horen we de lezers in de lage landen al luid roepen daar vlieg je de bak in en krijg je de rekening van de brandweer die het boeltje in no time komt blussen. Maar hier mag het nog tenzij tijdens een langere droge periode tijdens de zomer.
Op een vijftien minuten tijd was de twee meter hoge berg snoeisel van de bruidssluier gereduceerd tot een laagje gloeiende takjes van een centimeter of vijf dik. Netjes opgeruimd zegt het baasje en de asse doen we volgende week onder de grond als meststof met de motoculteur .
Ook de bloembak met verwilderde rozen aan het einde van de petanquebaan was dringend aan een onderhoudsbeurt toe. Daar heeft het hoofdbestuur ook eens de krachten gemeten met dikke rozenwortels en ook deze wortels en rozensnoeihout is mee in rook opgegaan.
Ondertussen kan het baasje wel een nieuwe rieksteel gaan kopen. De rozenwortels waren steviger dan de nochtans dikke en stevige rieksteel ….
In de plaats zijn er drie struiken camelia gekomen. Twee nieuwe die het hoofdbestuur vorige week in België heeft gekocht en eentje die hier al enkele jaren in een ton geplant was en nooit een grote vlucht genomen heeft. Nu maar hopen dat de plant het in volle grond beter gaat doen.
Nadat de asse van de brandstapel genoeg afgekoeld was om in de buurt te komen hebben wij Drentjes de half verkoolde resten van de wortels uit de asse gehaald. Het hoofdbestuur staat voor een raadsel wat we daar nu lekker aan vinden … en wij vertellen het hem lekker niet.
Twee dagen snoeien, knippen, snijden , hakken aan een bruidssluier waar in zeker vijf jaar niets meer aan gebeurd is buiten laten groeien heeft een berg aan snoeihout teweeg gebracht.
De heggenschaar heeft haar kwaliteit bewezen want echt zwaar werk heeft ze tot nu toe niet moeten leveren, tot dit weekend… En nu heeft ze alles moeten geven wat ze in zich had.
Maar ditmaal hebben wij het baasje niet geholpen met orde te houden, want ook die lawaaimachine die ons baasje met een harnas aan zijn zijde hangt, bosmaaier noemt hij dat brulmachien is uit de stal gekomen. Aan de binnenzijde van de zwembadafsluiting stond het gras voor de zitmaaier te hoog en heeft het baasje de moderne zeis het werk laten doen.
Uit de werkkring van dat machien blijven wij weg. Je weet niet wat die allemaal wegslingert wat in het bereik van de maaidraad komt. Steentjes, stukken hout en het plezantste van al… een hondendrol. Dat is altijd plezant wanneer het baasje die niet heeft zien liggen in het (te ) hoge gras. We horen dat ook dadelijk wanneer de nylondraad zijn smerig werk uitvoert. Ons baasje klapt dan heel kort en krachtig met de opperwezens van de verschillende hem bekende religies. In het beste geval voor hem stinken alleen zijn broekspijpen naar “afgewerkte hondenbrokken”. Als ‘m pech heeft, brute pech zelfs, dan heeft ‘m in een oogwenk sproeten in zijn gezicht. En het zijn geen taches de beauté zoals de Fransen dat zo mooi kunnen zeggen. Dit weekend hebben we tevergeefs op de vloeken liggen wachten, de baas heeft chance gehad…
Wie minder chance had vandaag was Lucy. Die drentelde wat rond het zwembad tot ze naar de andere kant wilde over het blauwe afdekzeil… Dat kan haar niet dragen want dat drijft enkel op het water. Dus ging ze kopje onder maar geen nood, het is bewezen dat zij een goede zwemmer is. Alleen had ze hulp van het baasje nodig om uit het zwembad te geraken. At was ook in een oogwenk gebeurd maar toen moest ze het medelijden van het vrouwtje nog ondergaan en dat was een grondige afdroogbeurt. Morgen gaat het baasje “vuurkestook” doen. De brandstapel is momenteel meer dan 2 meter hoog. Maar ’t zal niet lang duren voor hij in rook is opgegaan schat het baasje want alles is kurkdroog en het zijn alleen maar heel dunne takjes. Normaal was er vandaag de fik al ingegaan maar de buurvrouw had pas gewassen lakens op de raad hangen om te drogen en we denken niet dat ze met een lichte rookgeur in bed tevreden is…
Morgen gaan we met de rookkolom de kraanvogels terug lokken die vrijdag en zaterdag overkwamen vliegen. Gisteren en vandaag was het blijkbaar rustdag voor de met hun lange bek klapperende vogels. Maar toen lag het fotoapparaat niet klaar als vandaag. Als compensatie heeft het baasje dan maar twee lesvliegtuigen van de vliegbasis voor jachtvliegers van Chateaubernard bij Cognac gefotografeerd. Dat vliegt ook en maakt ook lawaai, net als de kraanvogels so what …
Daarstraks kregen we een bericht van Lennaert en Nova met enkele foto’s. Sportieve foto’s zelfs van onze twee familieleden. Bij Nova moeten we er dan wel bijnemen dat naar “de sjotters” kijken niet echt aan sport doen is. Maar ze is nog wat jong om bij de zestien- zeventienjarigen mee te spelen. En in hondentaal wil zo’n arbiterfluitje wel eens een andere betekenis hebben dan bij de jachttaining. En van die jachttraining weet Nova haar halfbroer Lennaert dan weer alles, of is bezig met alles te leren. En hierover vertelt het baasje alles in onderstaand bericht.
Hallo mazzelaars uit Vosselaars en Ferret(elaar) in La Magdeleine,
Hier is tie weer “De Lennaert” van vlak over de Maas. In februari ben ik begonnen met de jachtopleiding en Ik heb de instructeurs toch duidelijk horen zeggen dat wij, de honden eigenlijk al alles weten en kunnen. Het zijn de baasjes die nog alles moeten leren en er niets van bakken. Dat wil ik hier toch maar even kwijt en hopelijk leest mijn vrouwtje dit ook.
Zondag vroeg in de ochtend begin ik al en dan is het hard doorwerken tot na de middag. We zijn met een groep van ongeveer 25 honden en 6 instructeurs die er constant voor zorgen dat wij de honden in beweging blijven. Na afloop ben ik altijd bekaf en slaap de rest van de dag, maar sinds 3 weken is daar een stoorzender en wel in de persoon van mijn halfzusje Nova.
Ze heeft mij uitgekozen tot meest favoriete hond in haar leven en laat ze me geen seconden alleen. Ik doe wel stoer maar eigenlijk vind ik het hartstikke leuk die kleine drol. Papa Cartouche vindt het ook wel leuk maar die heeft inmiddels zoiets van……”wanneer gaat dat wijsneusje nu eindelijk naar huis?” Maar ze gaat niet naar huis want ze blijft lekker bij mij. Ik laat veel toe en dan wordt ze overmoedig en moet ik ingrijpen. Daar is niet veel voor nodig want kleine Nova weet inmiddels haar plaats! Ze kent al een paar commando’s en heeft al veel gezien. Zaterdag is ze mee geweest voetbal kijken en dat vond ze supergaaf………ze heeft ook haar eerste sigaretje gerookt…nou ja willen opvreten maar ze moest het uitspugen van vrouwtje en dat ging met veel tegenzin. Op het veld stond een meneer steeds te fluiten en dan moest ze met het koppetje schuin kijken, want wat wilde die man toch?? Iedereen rende achter een bal aan, en hadden ze dan eindelijk de bal….dan schopte ze hem weer hard weg….rare mensen!
Het was weer zo ’n schitterende lentedag, van deze ochtend tot zes uur zijn we buiten geweest met de baasjes. Wij namen de taak op ons van ons met alles en nog wat te bemoeien en daar hadden we een dagtaak aan met z’n vier .
Passanten in de straat moesten toch weten dat we “back in town” waren. Nu is Town wel wat hoog gegrepen want meer dan negen huizen telt ons gehucht niet, en dat is geen “town” hé. Maar we hebben ook het hoofdbestuur geholpen. Het vrouwtje hield zich bezig met op de koer de rozen wat bij te knippen. Als er niet te grote doornen aanstonden hebben we ook geholpen met die takken zeker niet op één hoop te laten liggen. Verspreiden was het motto en dat hebben we punctueel gedaan.
Ons baasje heeft zich dan ontfermd over de bruidsluier rond het zwembad. Die is een tiental jaren geleden aangeplant om het zwembad uit het zicht en wat uit de wind te plaatsen. Die bruidssluier was een “beetje” buiten proportie gegroeid en dan zaten er ook nog braambesranken tussen. Daar heeft het baasje dan maar eens flink de elektrische haagschaar in gezet.
Hij heeft er dan ook nog twee foto’s van gemaakt, een Voor en Na foto. Maar het is een zware dobber en de bruidssluierhaag is toch wel 25 meter lang. Dus klaar is het baasje er niet mee gekomen maar ook de volgende dagen zijn aangekondigd als héél mooi weer .
En dan de krant…
Woensdag is het baasje gebeld door een journalist van het Belang van Limburg. Die had van volksvertegenwoordiger Yoleen Van Camp (N-VA) uit Kasterlee venomen dat ons baasje haar had aangesproken over het probleem van de Rabiës vaccinatie en de in- en export van pups. Die pups mogen vanaf 29-12-2014 geen EU grenzen meer overschrijden wanneer ze niet gevaccineerd zijn tegen Rabiës. Op zich is dat niet verkeerd MAAR… de pups mogen pas op 12 weken gevaccineerd worden waar ze normaal op 8 weken naar hun baasjes gaan en dan komen er na die 12 weken ook nog eens 3 weken incubatieperiode veiligheid bij. Alles samen zijn dat dus 15 weken vooraleer een pup naar het buitenland mag, of uit het buitenland België binnen mag.
En daar wilde die journalist dan wel eens het fijne van vernemen uit de mond van ons baasje. Het “interview” was telefonisch via GSM het baasje was met de auto ergens tussen Wortel en Merksplas.
In het onderstaande bericht uit het BvL kan je getuigenissen vinden van verschillende geïnterviewden en de namen staan willekeurig verspreid bij de verklaringen. Maar het voornaamste is dat Yoleen Van Camp echt wel haar best doet om de wagen rijdend te houden. We weten echtstreeks van haar dat ze de volgende ministeries al geraadpleegd en geïnformeerd heeft: Ministerie van Dierenwelzijn Van Minister Ben Weyts (Vlaamse regering) , het federaal ministerie van volksgezondheid bij minister Maggie De Block, Het federaal ministerie van Landbouw met minister Willy Borsus. En uiteindelijk heeft ze het ook doorgegeven aan Marc de Mesmaecker Euro Parlementslid voor N-VA (en voorheen “groene vingers” op TV) Want deze stomme wet is een wet van de Europese Unie (van “Brussel” dus)
De krant heeft ons baasje zelf nog niet gezien want die is donderdag verschenen en toen waren wij “en route” naar Frankrijk. Maar er is al wat geregeld, hij krijgt “zijn” krant wel !
Het was vanochtend nog best fris, we hadden gisteren een heel mooie, grote, volle maan en dus ook nog eens een wolken loze hemel. Het was dus flink koud geweest vannacht. We kunnen er geen temperatuur op plakken want de min/max thermometer heeft na 15 jaar dienst het opgegeven.
Rond tien uur was het dan al best aangenaam in de tuin en wij Drentjes hebben er ten volle van genoten. Vooral Lucy is hier met geen stokken binnen te krijgen of binnen te houden. Als ze dan laat op de avond toch binnenkomt valt ze als een roos in slaap. Je hebt er geen hond aan zullen we maar zeggen.
Zoals we gisteren al schreven “we zullen morgenvroeg wel zien hoe het met de tuin gesteld is”. Wel dat viel heel goed mee. Het baasje besloot eerst het gras te maaien omdat het nu mooi droog was na de middag. De zon en een licht briesje hadden het gras snel droog en de zitmaaier startte van de eerste keer na meer dan drie maanden rust. Hij had dan ook nog een serieuze service gehad in november. Tegen 16u00 was de karwei (?) dus geklaard en ook de wegbermen rond de tuin waren gekortwiekt.
Het baasje heeft dan nadien nog wat “portretjes” van de nu al bloeiende bloemen genomen. Dat zijn dan voornamelijk foto’s van primula’s, de sneeuwklokjes zijn al op hun retour en staan er maar verslenst bij. E paasbloemen hebben duidelijk gewacht om open te bloeien tot wij hier aankwamen en vertonen al dikke knoppen. We hebben ook nog één hyacint open gevonden. Dat is vrij logisch, het hoofdbestuur heeft in de herfst te veel uitgegraven bollen gevonden. Daar krijgen wij Drentjes natuurlijk weer de schuld van !
De baasjes zijn deze ochtend wel dadelijk brokken gaan kopen in de Super U in Sauzé Vaussais. Geen Hill’s ditmaal want daar moet ‘m voor naar de dierenarts in Ruffec. Maar de Franse Pedigree brokken smaakten blijkbaar anders dan de Belgische Pedigree brokken, en ze schoven best makkelijk naar binnen. Verandering van spijs doet eten zeggen ze ook hé.
Morgen meer nieuws uit een zonnige Charente en de météo geeft nog steeds verder mooi weer !
We zijn dan al laat in Vosselaar vertrokken maar zijn goed toegekomen op onze Franse stek. Als je om 12u00 vertrekt en je komt aan te 20u20 dan heb je rustig gereden over de bijna 800 kilometer zegt het baasje. Wij Drentjes zijn als altijd de meest voorbeeldige reishondjes geweest en het hoofdbestuur heeft ons amper gehoord.
Het was al donker toen we aankwamen, dus de tuin zijn we niet meer gaan inspecteren. Dat is iets voor morgenvroeg op onze nuchtere maag zegt het baasje.
“Nuchtere maag” is ook actueel… Onze brokken staan klaar om mee te nemen…in Vosselaar in de keuken ! Het was beter geweest at ze in La Magdeleine in de keuken zouden staan want…. Ons baasje heeft vorige maal alle brokken mee genomen omdat het wel eens ettelijke maanden zou kunnen duren voor we terug zouden komen heette het toen, dit met zicht op het nestje pups van onze Hera en de tweemaanden dat we vast in België zaten .
Maar het baasje had wel het blikvoer gisteren al op de aanhanger gezet en dus heeft het vrouwtje snel een behoorlijke portie rijst gekookt en dat gemengd met een groot blik pedigree. En ’t was nog lekker ook, alles was op en de kommen met de tong af gewassen !
Zo, morgen meer Frans actueel nieuws uit de Charente
Vlaams minister Joke Schauvliege stuurt tientallen fokhonden naar de dokter voor een verplichte speekseltest. Die proef moet uitwijzen of de dieren zware, erfelijke ziekten doorgeven. "Om de puppy's én hun baasjes veel leed te besparen, mogen alleen gezonde dieren zich nog voortplanten", luidt het.
We lezen dit bericht in de krant met gemengde gevoelens. Laten we eerst de positieve kant bekijken. Al wat de rashonden gezondheid kan bevorderen heeft onze goedkeuring en dus duimen we dat deze wet eindelijk de “consument” , hier de eigenaar van een rashondje, eerlijke waar voor zijn meestal vele geld gaat krijgen.
We hebben op dit moment enkel het krantenartikel gelezen en kennen dus niet de volledige tekst van de wet, maar alles zal weer betrekking hebben op welke honden deze wet van toepassing gaat zijn.
Zijn het ALLE honden die verhandelt worden of gaat het ook weer zo zijn dat we met een ronduit slechte wet zitten als die van 29.12.2014 die de in- en export van puppy’s regelt in verband met de verplichte rabiës vaccinatie op 12 weken en de daarop volgende 3 weken incubatieperiode. Een wet die een storing gaat veroorzaken in wat deze nieuwe wet wil vermijden ! Namelijk het verkleinen van de genenpoel van de honden die nu binnen de landsgrenzen gaat blijven en dus als logisch gevolg gaat hebben dat de inteelt en verwantschapscoëfficiënt nog gaat verhogen. Zeker bij kleine rassen zoals de Drentsche Patrijshond er één is !
Enkele jaren geleden volgden we een uiteenzetting van professor genetica Nadine Buys van de KUL en die waarschuwde toen al voor dit gevaar. Ze haalde toen al voorbeelden aan als de Laekense Herder, de Bichon Frisé, het Schipperke en de Sint Hubertushond. Alle kleine tot zeer kleinen rassen waarvan sommige haast met uitsterven bedreigd worden. Als er onder andere in die rassen geen doortastend fokbeleid aan gehouden wordt is het ras ten dode opgeschreven door de inteelt.
Wijzelf hebben steeds voor onze nesten zorgvuldig uitgezocht welke dekreuen we zouden gebruiken voor onze teefjes Belle en Hera. Dat heeft dan een resultaat gegeven waar we erg fier op zijn. Op een voordracht ingericht door de Nederlandse Drentenvereniging in het Nederlandse Woudenberg bleek dat onze Hera, van al de Drenten die in het fokken gebruikt werden, zij op één na de laagste verwantschapscoëfficiënt heeft. En dit bij de Drentsche Patrijshonden wereldwijd ! Hera’ s zoon Lennaert, die ook al een dekking heeft verricht stond juist onder zijn moeder op de derde plaats. En ook Lando en Loek, nestbroers van Lennaert, die ook op de dekreuen lijst staan, hebben uiteraard ook dit lage cijfer maar staan nog niet in de lijst omdat zij nog niet hebben gedekt.
Wanneer dus deze reuen worden ingezet bij de gepaste teefjes gaan we zeker nog goede tijden tegemoet. We geven ook steeds de raad aan de eigenaars van de reuen van zeer selectief te zijn wat de keuze van teefjes is. Daarenboven worden het aantal dekkingen per reu ook bewust beperkt gehouden om dezelfde redenen.
Nu is het afwachten wat de wet zegt over de honden afkomstig uit de dierenwinkels, waar meestal geen of weinig controle is en waar de import uit de voormalige Oostbloklanden en niet controleerbare afkomst, groter is dan algemeen is aangenomen !
Wij van onze kant hebben niet de minste vrees dat er bij onze honden wat mis zou zijn met de inteelt en verwantschap en de daar aan gekoppelde vererfbare ziektes.
En intussen wachten we op “Europa” en een aanpassing op de wet die de hondsdolheid wil regelen. Maar we hebben het al proefondervindelijk ondervonden dat die wet tot gevolg heeft dat bij voorbeeld Nederlandse fokkers geen pups van Drentsche Patrijshonden aan Belgen (of buitenlanders binnen de EU) willen verkopen omdat ze de pups niet voor de leeftijd van 15 weken mogen afleveren aan de pupkopers . En laat daar nu juist het inteelt- en verwantschapsschoentje knellen voor een klein ras als de Drent !
Onderstaand bericht vond ik daarstraks op Facebook, Het trof me en ik zou op deze wijze graag helpen met het vinden van een tijdelijk opvangadres voor Drentenreu Perro. Zijn baasje is getroffen door een hersenbloeding en er zijn moeilijkheden met de opvang van Perro !
Wie kan Perro en zijn baasjes Waldo en Mariëlla tijdelijk uit de nood helpen ? Graag zou ik het zelf doen maar wij vertrekken donderdag voor twee weken naar Frankrijk en dat is wat moeilijk met 5 Drenten in de auto…
Jan
Aan het woord is Mariëlla Bominaar
Lieve allemaal,
Waldo is afgelopen zondag getroffen door een hersenbloeding. Op dit moment is zijn rechterzijde verlamd en knokt hij hard voor herstel. We hebben een lange weg te gaan maar zijn vol goede moed!
Los van alle emoties, zorgen en angst zit ik nog met iets anders ... Mijn grote lieve drentenvriend, ons maatje ...
Perro is altijd thuis bij Waldo geweest en kan niet alleen zijn. De eerste praktische oplossing nu is naar het pension. Hij heeft het daar goed en naar zijn zin. Dat vind ik voor een week of twee goed te doen en te bekostigen. Ik mis hem wel enorm!
Zoals het er nu naar uit ziet gaat Waldo intern revalideren in Zwolle. Ik zal dan overdag werken en s avonds regelmatig naar Zwolle rijden om bij Waldo te kunnen zijn ... Maar hoe moet dat dan met Perro ... Ik heb er (nog) geen oplossing voor. Uiteraard kunnen mijn ouders best af en toe oppassen maar dat is nu niet toereikend ...
Misschien hebben jullie ervaring met tijdelijke langdurige opvang of logeerpartijen of weten jullie hoe ik hem in no time kan leren alleen te zijn ...
Perro is Perro ... Een echte Drent met al zijn enthousiasme en heeft een drentenbaas nodig, ik wil hem niet zomaar ergens onderbrengen en zit (helaas) ook nog met het financiële plaatje ...
Hoi Jan, bedankt voor je bericht. Perro is een niet gecastreerde reu die goed samen gaat met andere reuen. Hij is altijd prima samen gegaan met Csaba en Dirk van Jantine en ook met een grote herderreu van een vriendin van ons. Buiten met uitlaten los of vast heeft het nog nooit tot problemen geleid. Alleen met Jarno van Manuela ging het niet goed. Daar waren overigens ook dames in het spel
Ook vandaag hebben we nog wat puppy nieuwtjes. Nova liet weten dat zij de wandeling van het weekend heel tof heeft gevonden, al heeft zij zelf geen puppypootje op het wandel parcours heeft gezet. Erger nog, haar baasjes hun auto heeft het finaal opgegeven onderweg naar de vertrekplaats, maar er is inmiddels al een vervanger aangekocht.
Gisteren hadden we een bericht van puppy Jack, vandaag kregen we drie foto’s van Jack. Ook hij stelt het duidelijk prima en zijn de baasjes meer dan tevreden over hem.
Dat een Drent buiten jacht-, erf- en familiehond ook nog eens een sledehond kan zijn laat ons baasje zien met een foto die hij vond bij de groep Drentsche Patrijshond liefhebbers. Daar meldt Lisa Manfredsson vanuit Zweden dat zij op sledetocht is geweest waarbij de slede getrokken werd door drie Drenten ! Dat was ook voor ons baasje nieuw !
En dan hierbij het bericht van Nova aan moeder Hera .
Hoi Mam,
Ik heb een optrekkend weekend achter de rug maar het leukste was dat ik weer mijn familie gezien heb en vele nieuwe mensen en situaties heb meegemaakt.
Ja! ik was ook in Wortel, of was het nou Castelré? Maar mijn pootjes zijn nog te kort voor zo’n lange wandeling. In een kroeg kwam ik broer Boris tegen en hebben we flink gedold. Boris is al een flinke sterke jongeman aan het worden maar ik gooide even mijn talenknobbel in de strijd en overblufte hem helemaal met mijn mondje. Babbelen dat kan ik wel! Bij alles wat ik doe maak ik geluidjes! Knorretjes van plezier, piepjes van missgenoegen, en kefjes van blijdschap.
Opeens hoorde ik de stem van tante Simonne en toen was ik door het dolle heen en ik piepte, jankte en ik sprong, want ik ben haar nog niet vergeten. Ook ome Jan herkende ik direct uit duizenden en heb ik weer eens lekker aan zijn oren gelebberd en zijn haren in de war gemaakt!
Iedereen wilde me knuffelen en aanraken en onder de tafel tijdens het eten zag ik nog meer honden liggen maar die waren allemaal moe en uitgeput. Ik heb ook Jarno ontmoet, een mooie grote reu, maar ik was helemaal niet bang. Gezellig hebben we samen mijn puppy brokjes opgegeten!
Volgende keer hoop ik dat mijn pootjes lang genoeg zijn om lekker mee te wandelen en te ravotten.
We zijn blij, blij omdat de eigenaars van onze pups zo “plichtsgetrouw ons op de hoogte houden van het wel en wee van hun nieuwe huisgenootjes. Maar ook van de jarige Kiet kregen we een “gekroonde Kiet” foto in de mailbox. Fier poseert Kiet met zijn 4-jaarskroon !
We kregen foto’s van Noxx in Kapellen, waarschijnlijk gaan ze die dienst laten nemen in het leger want Elke en co hebben al een foto sessie op een legerbasis achter de rug.
We hebben ook foto’s van Nox (met één X) die we deze namiddag zelf maakten toen we bij hen even langsreden…
En verder was ik op zoek naar twee foto’s één van Boris in Castelré en eentje van Nova op dezelfde locatie, van wie ik weet dat ze ergens in het archief zitten maar ik kan ze zo snel niet vinden. Ook zijn er mij een bericht en foto’s van Nazca toegezegd. En van Bowie kregen we een foto van zijn privé toilet. Iets dat alleen zindelijke Drentjes cadeau krijgen !
En dan hier de verslagjes van de vorige dagen ,
eerst is Jack aan het woord.
Beste Jan en Simonne,
Jack stelt het supergoed. Hij gaat nu flink mee naar de puppy-stuif-in van de hondenschool en elk dag oefenen we eventjes wat we geleerd hebben op de school (met mini stukjes zwanworst als favoriete beloning). We nemen hem mee naar de dierenwinkel, speeltuin vol kinderen, parking van de supermarkt, station, … Altijd is hij eerst een beetje op zijn hoede, maar al snel overwint zijn nieuwsgierigheid het en vindt hij het OK. Ook schapen en paarden kent hij al. Met de auto meerijden is geen enkel probleem.
Als hij een drolletje moet doen, kan hij ons dat al goed duidelijk maken maar voor plasjes blijft het moeilijker. Hij plast 9 op de 10 keer wel op de puppytrainer, maar maakt ons nog niet duidelijk dat hij naar buiten wil om te plassen. We nemen hem nochtans veel mee naar zijn hondentoilet buiten. We schuiven nu de puppytrainer op richting deur en hopelijk valt zijn euro binnenkort… Gelukkig is hij ‚s nachts wel zindelijk en hij slaapt makkelijk 9 uur aan één stuk.
Ook in zijn bench zitten en alleen blijven gaat goed, vooral als hij een lekkere kluif krijgt waar hij uren op kan kauwen.
Jack groeit als kool, hij gaat echt een stevige Drent worden.
En als hij zijn kopje schuin houdt, smelten we allemaal…
Groetjes uit Melle,
Doreen, Luk, Seppe, Kemp en Jack
En ook van Noxx hadden we tekst en foto’s
Dag Jan,
Noxx doet het ondertussen zeer goed, ook eten gaat beter en groeit dus als kool. Hij heeft reeds twee lesjes gehad in de hondenschool, waar hij het prima doet. Gisteren hebben we net zoals jullie genoten van een mooie (korte) wandeling in het militair domein te Kapellen. Hieronder zien jullie hiervan enkele foto’s. Vandaag is hij mee gaan supporteren voor een MTB wedstrijd van Borre. Hij had geen schrik meer van het vele volk.
De dag nadien is hier ten huize van de Faesroedel rustig voorbij gekabbeld, zoals die beekjes en grachten waar we gisteren langs wandelden en over gestapt/gesprongen zijn. Hera heeft het rustig aan gedaan en Belle… die waren we ook vandaag een tijdje kwijt. Maar vandaag was ze niet op zoek naar het baasje die ze als een sneltrein was voorbij geraasd. Vandaag lag ze gerekt en gestrekt te slapen en te dromen van mooie Drentenwandelingen, zonder stijve ledematen.
Want moe en stijf is onze ouderdomsdeken vandaag echt wel. In zoverre dat ze van het baasje een portie Metacam heeft gekregen waarna het kreunen en steunen ophield ! Dat krijg je als je als +negenjarige Drent nog steeds denkt de toon te moeten zetten en dan op ’t einde van de wandeling nog een haas doet rennen voor zijn leven…
Terwijl twee van de roedel uitgeteld liggen maffen weet Heros wat die twee hebben meegemaakt, hij heeft de verkenning al twee maal meegemaakt en was er toen ook “niet goed van” . Het is meer dan duidelijk dat het op dit moment wat aan fysiek mankeert in de roedel. At heeft alles te maken met het weinig wandelen (zo ‘n 2x in de week) ten tijde dat de pups hier in de huiskamer lagen groot te worden ! Ons baasje is er wel een beetje bang voor dat wij de grote Drenten één of andere ziekte zouden mee binnen smokkelen en dus stond het wandelen op “waakvlam”…
Vandaag loopt de mailbox en de Facebook pagina over van de bedankingen voor het organiseren van de wandeling van gisteren. We moeten eerlijk bekennen, we vonden het ook goed, en we hebben wel veel geluk gehad met het stralende zonnetje. Neem die zon weg en het was heel wat minder aangenaam geweest. Maaaaar… het weer was goed, de sfeer was goed, we hadden de finefleur van Drenten die ons begeleidden, de baasjes waren in opperbeste stemming, de koptrekker Frans Roelen hield alles pico bello in het oog en op het einde had uitbater Jos Snoeys van café “in Holland” en zijn ploeg, alle registers open getrokken voor de lekkerste spek met eieren van uren in de omtrek op tafel te toveren.
Alle reacties zijn unaniem, het was prima over gans de lijn en de aanmeldingen voor een volgende wandeling staan al genoteerd. Ie plannen we op dezelfde locatie ergens in de herfst. Dan maken de herfstkleuren van de loofbomen deze wandeling totaal anders en ook minstens even mooi .
Aan alle deelnemers, bedankt voor alle lovende commentaren en ook voor jullie aanwezigheid bij de “dodendraad” wandeling.
Vandaag hadden we afspraak met vrienden van onze Faesroedel en Drentenliefhebbers in Casterlé in Noord Brabant Nederland, maar we hadden net zo goed Wortel, deelgemeente Hoogstraten in de provincie Antwerpen kunnen schrijven. We wandelden vandaag met een 35 tal Drentenliefhebbers en zo ‘n 25 honden pal op de landsgrens België Nederland.
Het is zelfs zo dat we in de Grensdreef zelfs in twee landen gelijk konden wandelen, de grens loopt daar immers in het midden en langrichting van de zandweg. Links was Nederland, rechts was België…
Al vlug na het vertrek van de parking van café “In Holland” mochten de Drenten los. We zeggen Drenten maar ook de Duitse Herder Alice van Lilian en Theo en ook Ichias de épagneul bleu de Picardie van Geertrui gingen samen met de Drenten de hort op.
De wandeling was sterk gevarieerd qua omgeving. We vertrokken tussen de velden en kwamen al snel in een dennenbos, maar toen hadden we al enkele goed natte grachten in de langrichting gepasseerd. Nat waren we, Belle en Hera, dus al na 5 meter na los te zijn !
Even moesten we terug aan de lijn omdat we een stilte gebied inliepen. Nu was er niemand van die honden “luid”, maar als de baasje dat vragen dan luisteren we zonder uitzondering. Gelukkig was dat maar enkele honderden meters en toen mochten we haast gans de wandeling los
Aan “Bootjesven” mochten we zwemmen, pootjebaden of gewoon ravotten. Het plezier kon niet op en na en kwartiertje spelen trokken we verder. Dan doken we een bos in dat was afgesloten door een poortje met aan beide zijden schrikdraad… Daar hebben er toch enkele honden gekajietert toen ze in aanraking kwamen met de mini-dodendraad die echt niet dodelijk meer was maar wel degelijk prikte !
Toen kwam er een veldweg op ons lijf geschreven… met echt veel slijk en vrij diepe plassen waar Belle zich languit vleide. Je bent “vetlap first class” of niet hé, dus dat schept verplichtingen wat reputatie betreft .
Na goed twee uren en een kwart kwamen we terug in café “In Holland” waar we gelijk aan de gereserveerde tafels konden aanschuiven voor de lokale specialiteit waar het café wereldberoemd voor is in de omgeving. En dat het à volonté, of zoveel als je op kon, hebben we geweten. De ene pan was amper leeg of daar stond al een andere lekker te ruiken. Iedereen was even enthousiast en is van mening dat dit voor herhaling vatbaar is, en daarom gaan we deze wandeling nog eens organiseren in de herfst wanneer de loofbomen zich in herfstkleuren tooien!
En we gaan het maar even moeten laten horen om opnieuw deze wandelaars voor present te laten tekenen .
En weer heeft de laptop kuren, net als deze ochtend toen het baasje de verjaardag van het K nestje wilde aankondigen op het smoelenboek !
Want vandaag vierden we feest , we hadden de vierde verjaardag van de 6 teefjes , Kiki, Kibbels Kyra-Belle, Kyra_Luna, Kato en Kona en de drie reutjes Kwispel, Kody en Kiet te vieren.
Al een geluk dat het baasje eergisteren al een verjaardagskaart uit de Jacqui Lawson reeks had klaar gemaakt om te versturen want anders was de wereld pas tegen de middag aan te weten gekomen dat de illuster negen van Belle en Ferron jarig waren !
En morgen gaan we met héééél véééél Denten samen met hun baasjes wandelen. Er zijn Belgen en Nederlanders en beide nationaliteiten kunnen samen tijdens één wandeling, terwijl ze gewoon naast elkaar wandelen, ieder in hun eigen land wandelen. We wandelen namelijk pal op de grens tussen België en Nederland !
Over vandaag gaan we snel uitgepraat zijn… het begon te regenen, het regende en het regent nog. Voila, dat is het verloop van de dag zoals wij het ervaren hebben.
Hera is met het baasje naar Antwerpen mogen meerijden. Die moesten naar de firma die het schuifdak hebben geplaatst voor een kort nazicht. Terwijl ze inde garage bezig waren aan de auto heeft het baasje en Hera met een jonge Viszla van 5 maanden gespeeld.
Nu dacht het baasje dat het hondje maximum 3 maanden was want de mensen hadden het beestje nog maar 3 weken… Dan gaat er bij het baasje een belletje rinkelen. Van waar kwam het hondje dan wel ? En dan zegt de dame “van een kennel waar ze wel 100 verschillende rassen hebben”….
Wetens en willens hebben die mensen een Viszla gekocht bij een 100% broodfokker. Het hondje was wel vinnig en keek vrolijk uit de zuivere oogjes maar of een Viszla van 5 maanden maar 6 kilo weegt verbaast het baasje ten zeerste.
Bij ons sloeg de weegschaal tot maximum 6 kilo al op error bij de zeven weken oude pups van Hera.
Hopelijk gaan de mensen nog veel plezier hebben van het pupje (teefje) en gaat het een lijdensweg van dierenarts naar andere dierenarts bespaard worden, want het was een vrolijk en lief hondje .
En dan morgen…
Morgen hebben we negen jarigen in de familie. Kiki, Kato, Kona, Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kibbels, Kiet, Kwispel en Kody, mogen morgen vier kaarsjes uitblazen.
Vier jaar geleden kregen Belle samen met Ferron van Drentenpassie een mooi nestje van 3 reutjes en negen teefjes. De Drentjes uit dit nest kenmerken zich door hun zacht karakter en dat hebben we deze week nog tweemaal mogen ondervinden.
Eergisteren kregen we foto’s vanuit Heijen in Nederland waar Gonda poepfier was over het gedrag van haar Kyra-Belle tegenover haar haast een halfjaar oude dochtertje Anna. Het gaat als in een droom tussen die twee. Kyra-Belle is heel zacht met Anna en die leert vanuit de wieg hoe om te gaan met een hond !
Tweede bewijs van zacht karakter van een K-nest hondje beleefden we gisteren toen we even op “zieken”bezoek gingen bij Kyra-Luna en Inge in Minderhout. Die heeft twee weken geleden bij het uitschuiven op een ijsplek in Oostenrijk een breuk in de enkel opgelopen.
Daar was Belle mee, en Kyra en zij hebben als gek gespeeld in de tuin. Wie zegt dat een moederhond haar pups na een bepaalde tijd niet meer herkent is dan toch goed mis als het over onze Belle of Hera hebben. Met Kyra-Luna speelde Belle alsof ze zelf terug vier jaar was, terwijl de andere hond, de Golden Retriever Mirza, amper op belangstelling mocht rekenen van Belle .
En morgen…is er taart en hondensnoepjes en knuffels bij negen Dentjes !
Onze baas is weer druk, ’t vrouwtje is ook druk en wij blijven best een beetje opzij staan, het is soms wat te druk als we in de weg lopen.
Bij het vrouwtje heeft alles te maken met het huis terug in de staat van voor de komst van de pups te brengen. Daar komt nogal wat bij kijken en vooral,… die antieke kast moet terugkomen om al de “rommel” die nu overal rond verdeeld ligt weg te bergen. Die kast was tijdelijk gedemonteerd ondergebracht in de hangar bij “ozze Dré”. En vanavond is het baasje de kast terug gaan ophalen. Morgen gaat hij ze terug in elkaar zetten en kan ’t vrouwtje ook verder aan de slag.
Het baasje van zijn kant is bezig met de voorbereiding van de Drentenwandeling die hij volgende zaterdag heeft georganiseerd voor de eigenaars van een Faesroedelpup en sympathisanten van de roedel.
We gaan wandelen in de buurt van de kolonie van Wortel met vertrek aan een welbekend café in de buurt daar. Café “In Holland”, wereldberoemd hier in de streek voor zijn spek met eieren is de start- en aankomstplaats van een wandeling door de grensstreek waar tijdens wereldoorlog I de welbekende “Dodendraad” stond. https://www.facebook.com/pages/Caf%C3%A9-in-Holland/219308251337 Die draad waar de Duitse bezetter 2000 volt op had gezet moest beletten dat Belgen en Duitse deserteurs naar het neutrale en dus vrije Nederland zouden vluchten. http://www.dodendraad.org/index.php/teksten3/algemene-geschiedenis De wandeling is er eentje “van de betere soort” want ze bevat akkers, velden, weiden, bossen, heide, vennen, en mooie droge dreven maar ook een veldweg die soms nogal glibberig ligt (daarstraks na de regenbui toch)
Maar voor Drentenliefhebbers en hun honden is het er prachtig wandelen. Zo mooi dat het baasje ook deze wandeling wil herhalen in de herfst wanneer de bomen en struiken hun herfstkleuren hebben aangetrokken.
En nu maar hopen dat het regenen zaterdag een beetje overblijft. Volle zon vragen we ook niet maar een droge wandeling is wel gewenst. Vooral omdat we bij aankomst het café induiken voor een portie spek met eieren à volonté, en dit tot men geen pap (of ei) meer kan zeggen!
Nu maar hopen dat de wandeling bij ieder aanslaat en dat de deelnemers even enthousiast reageren als bij vorige Drentenevenementen die de Faesroedel organiseerde.
We brengen zaterdagavond en zondag op deze plaats verslag uit voor hen die er niet konden bij zijn !
Boris is nog maar één dag weg bij ons en hier een kort Facebook van baasje Magda…
Jan je zou het niet geloven, juist gisteren middag een klein plasje, Marc heeft hem een hoekje gemaakt voor zijn behoefte te doen, en Boris laten wij buiten en hij loopt er naar toe, wij houden hem wel in het oog, hij heeft er al tweemaal kaka gedaan, en al veel pipi, hij weet het goed, ik den dat zijn toilet overbodig is, en deze nacht heeft hij en minuut of tien geweend en deze morgen lag hij braaf wakker in zijn bench, het is een super hond, groetjes.
Van Bowie:
Karin stuurde een foto van haar Bowie, zoon van de andere Bowie ! Deze Bowie heeft het al knap voor elkaar zich languit in de zetel neer te vleien, maar we denken niet dat Karin daar kwaad om kan zijn. Ons slecht karakter denkt zelfs dat de zetel (bank voor NL) te hoog is voor Bowie en dat ‘m zelfs een zetje onder zijn kontje heeft gekregen van … Karin !
Van Nova :
Hoi Mam,
Met mij Nova gaat alles meer dan goed. Ik plas, slaap, eet, en poep als een grote meid. Nergens heb ik problemen mee en ga elke dag aan het lijntje even kijken naar de auto's en vrachtwagens die langs bulderende. En ook fietsen die langszoeven kijk ik na en weg! De buurkinderen zijn op bezoek geweest en naast cadeautjes namen ze een hoop geschreeuw en herrie mee en ik vond alles leuk en goed. Met de auto heb ik al vele kilometers afgelegd en na 5 minuten piepen ga ik gewoon slapen en wordt pas wakker als we op de plek van bestemming zijn. In Hoogstraten bij dokter Sarah heb ik mijn eerste cocktailprik gekregen, maar ik heb niet gehuild. Soms is het net alsof ik "Nee" heet in plaats van "Nova", maar ik leer snel! Als ze roepen " in de bench" dan weet ik al waar ik moet zijn en krijg een lekker koekje! Ik voel me puppydol gelukkig!
Je kleine lieve ster,
Nova
En dan kregen we nog een melding op Facebook vanuit Heijen in Nederland van een pup van bijna 4 jaar.
Gonda meldt dat het zo fijn gaat tussen haar Kyra–Belle en haar dochtertje Anna. Nu is Kyra een dochter van onze Belle en Ferron Van Drentenpassie. We kozen destijds voor Ferron als partner voor Belle om de gezondheidspapieren van Ferron , die hetzelfde waren als die van Belle. Maar ook voor de twee fijne karakters van beide ouderdieren. En dan maakt het ons fier en blij als we zulke foto’s van Anna en Kyra samen krijgen toegestuurd.
Als nu nog eens iemand vraagt of een Drent goed is met kinderen hebben we een referentieadres en Foto’s die voor zich spreken !
Tussen zaterdag- en maandagmorgen hebben de twee laatste pups het nest verlaten. Bij vogeltjes zeggen ze “ze zijn uitgevlogen” en we vinden dat een mooie uitdrukking.
Zo stonden zaterdag middag de voltallige familie Van Den Eede aan de deur om na een busrit van 11 uren vanuit Noord Italië hun Noxx’je te komen ophalen. De jongste zoon Joppe had er gerust zijn wintersport verlof voor willen afbreken, of zelfs bij ons intrekken om maar met zijn nieuwe kleine vriend te kunnen optrekken. Het verslag dat we van hen kregen kan je hieronder lezen…
Dag Jan en Simonne,
De eerste twee dagen met Noxx hebben we goed doorstaan.
Op weg naar huis heeft hij in de auto veel gehuild, maar wagenziek was hij absoluut niet. Een stressplasje in de auto is er ook niet geweest.
Thuis heeft hij wel een paar ongelukjes gehad, maar ondertussen geeft hij al zeer goed aan wanneer hij buiten moet voor een plasje of iets anders.
Noxx heeft kennis gemaakt met een heleboel speeltjes en het piepende varkentje lokte al snel reactie uit.
De nacht is moeizaam verlopen: veel wakker geweest en gehuild. Te begrijpen als je van je vertrouwde omgeving en roedel wordt weggehaald. Hopelijk slaapt hij de volgende nacht al iets rustiger.
Deze namiddag hebben we weer eventjes met de auto gereden, omdat Joppe een loopwedstrijd had. Het autorijden is momenteel nog niet zijn favoriete bezigheid, want heel de heenweg heeft hij piepend afgelegd. Tijdens de loopwedstrijd hebben we ons ver van het volk een plaatsje gezocht om Noxx rustig te laten kijken wat er gaande was. We zijn echter niet tot de prijsuitreiking gebleven omdat Noxx toch wel wat bibberde van de schrik. Op de terugrit is hij als een blok in slaap gevallen.
Deze avond is er wat familie op bezoek geweest met kleine presentjes voor Noxx.
We zijn gisteren ook al even een wandelingetje gaan maken in onze straat en deze ochtend hebben we zelfs al blokje rond kunnen wandelen. De auto’s die passeerden lijken voor Noxx nog op monsters, want iedere keer ging hij zitten achter onze benen als er één passeerde. Deze avond hebben we het zelfde blokje gewandeld en het ging al een stuk beter.
Momenteel ligt hij rustig te slapen aan onze voeten.
Groetjes,
Elke, Tim, Borre, Joppe en Noxx
En ook Boris verliet ons
En dan kwam deze ochtend Marc en Magda hun Boris ophalen. Ook hij bleef een week langer bij ons dan de eerste vijf puppies.
Als je het verschil in grootte ziet tussen de pups die vorige week het nest verlieten en dan vandaag Boris, dan is dat verschil immens !
Boris is richting Temse getrokken waar hij in een bijzonder warm nest is terecht gekomen. Dat wisten we al wel, maar in dit geval komt de bevestiging van het facebook waar de pagina van Magda Cornelis uitpuilt van de gelukwensen voor Boris en zijn baasjes.
Ook van Magda en Marc kregen we al enkele foto’s toegestuurd waar ons baasje toch wel enige moeite en nieuwe technieken voor moest gebruiken om de foto’s tot een bruikbaar formaat moest krijgen voor het blog. Maar ’t is ‘m gelukt en hier kan je dan ook het resultaat zien van het baasje zijn onverdroten probeersels die uiteindelijk een resultaat naar wens heeft opgebracht !
Morgen meer want anders krijgen we dit bericht niet meer voor middernacht op het blog !
Acht weken is hij het brave, niet opvallende hondje geweest in de groep van zeven pups van onze Hera. Dat lag niet aan hem want de kleine roedel kende geen uitschieters, het was een heel homogeen nest van samenstelling..
Maar nu, sinds vorige week zondag was hij hier nog samen met Noxx een ander broertje en dat was plezier à volonté, van ’s morgens tot ’s avonds. En we vermoeden zelfs dat ze ’s nachts ook nog aan het plezier maken waren.
Maar gisteren middag is Noxx ook vertrokken en bleef Boris van de pups alleen achter. Zijn toekomstige baasjes komen hem morgen ophalen . Maar intussen heeft hij het niet aan zijn jonge hartje laten komen.
In Lucy en Heros heeft Boris waardige vervangers als speelkameraden gevonden. Soms ging het er nogal heftig aan toe in de tuin. Het vrouwtje zag het allemaal niet graag gebeuren maar het baasje die haast de ganse tijd met de honden was buiten geweest, was er wel gerust in. Te meer omdat Boris, na serieus getackeld te zijn geweest door de groten, zelf terug in de aanval ging. Neen… van ophouden of opgeven heeft deze rakker nog niet gehoord. En qua socialisatie kan het tellen wat Lucy en Heros met Boris uithalen.
Drie keer is hij vandaag al als een blok in slaap gevallen. Gewoon daar waar hij staat, omgevallen als het ware en in een diepe slaap.
Voor de baasjes is het een bron van plezier hoe hij telkens weer op zijn puppypootjes weer achter Lucy en Heros achteraan gaat. Het doet hen denken aan de komst van Belle, nu goed negen jaar geleden. Toen kreeg hier een twaalfjarige Bas te maken met zo ’n kleine druktemaker die naar de naam Belle luisterde.
Op een bepaald moment heeft het baasje toen de oren van Bas naar het licht gehouden en daar kon je los doorheen kijken door de gaatjes veroorzaakt door de puppytandjes. Zoiets moet Heros nu ook ondergaan en net als toen bij Bas laat hij die kleine maar doen.
En dan te weten dat Heros hier gebleven is omdat zijn karakter zo op dat van de toen pas overleden Bas geleek. En dat is nog steeds niet verandert…
Nu mislukt is misschien een te groot woord maar een gebroken voet is ook niet niks. Je kan dan zelfs niet zeggen “erg maar er is geen been gebroken”
Hier het verhaal van onze Luna uit Minderhout, op vakantie met maatje Golden Mirza en de twee baasjes… Ook heel mooie foto’s kregen we door van ons sympathiek koppel…
Beste moe en andere leden van de Faes-roedel,
Zoals elk jaar vertrokken we dit jaar in februari weer naar de Tirolische Alpen voor 10 dagen winterfestijn en dolle pret in de sneeuw. Het weer in Westendorf werd weer op de voet gevolgd want verleden jaar was het wel heerlijk weer (om te wandelen) maar was het veel te warm om te skieen ttz. Door het warme weer bleef dat goedje ni liggen.
Dit jaar beloofde echter heel anders te lopen ... En niet alleen qua weer.
Op dinsdagnacht was het omstreeks 2 uur een druk gedoe. Alles werd voor de laatste keer gecheckt ... Voor de veiligheid gaan onze brokken er als eerste in in de voormiddag... Ook het huis werd hermetisch afgesloten en hoppa wij weg. Wittekop en ik op de achterbank, baasjes van voor. Zoals elk jaar rijden we ook eventjes om langs Venlo... Vraag ons ni waarom maar dit jaar was het om vosjes te spotten. De weg was goed, het weer zat mee en toen we Worgl links lieten liggen, gingen onze hartjes wat sneller kloppen.... WoW wat een sneeuw dit jaar. Alles netjes in 9 uur aangereden dus omstreeks 12 uur zetten we onze eerste dartele pootjes in de shnee... Baasjes namen nog de tijd om een soepje te eten en het restaurant gewoontegetrouw te boeken voor 's avonds, alvorens we naar ons appartement gingen. Dit jaar was het het appartement op de eerste verdieping .... Gelukkig maar zo zal blijken.
Dag 2 gingen we vol goede moed op pad om via Brixe naar Westendorf te lopen. Want skieen ging nog ni gebeuren.
De wandeling was mooi tot in Brixe en daar werd een ijsplek ons baasje fataal. Aan het luide jammeren en kermen hoorde ik onmiddellijk dat het fout was. Met 3 waren we bezorgd, baasje krabbelde nog recht maar echt steunen op de linkervoet kon ni meer. Gelukkig stopte er een vriendelijk Duits koppel met witte BMW en die hebben baasje terug naar het appartement gedaan. Ons ander baasje zou met ons teruglopen.
Onze hospita (THE landlady dus) belde onmiddellijk een ambulance en toen wij aankwamen, lag baasje al op een bed in de ambulance. Geen km skipiste en vakantie al voorbij ... Op dag 2. Na wat foto's bleek de buitenenkel gebroken te zijn en een operatie drong zich op. Baasje heeft verteld dat ze op 17 uur al op de operatietafel lag en dat er in de buitenenkel een plaatje geschroefd werd. Ik geloof er ni veel van want ik heb al geprobeerd met een magneet er langs te lopen maar er gebeurt ni echt veel.
Daar zaten we dan met 1 baasje op het appartement. Ze maakte het wel gezellig voor ons hoor, lekker wandelen maar in de namiddag werden we alleen gelaten en niet om te gaan skieen maar wel om op ziekenhuis bezoek te gaan. Naar we gehoord hebben, is het personeel in Oostenrijk super vriendelijk maar is het eten echt ni te eten. Met wat aandringen bij de orthopeed mocht baasje op zaterdag al uitzonderlijk het krankenhaus verlaten... Maar zoals ik al zei de vakantie was al over van dag 2. Het andere baasje nam ons wel mee op mooie wandelingen zoals bv naar de hohe salve maar
ook wij voelden dat het niet hetzelfde was. Gelukkig waren er nog vrienden van de baasjes zodat de gedachten nog eens verzet konden worden.
Omdat baasje naar de dokter moest en omdat de vakantie toch al wat om zeep was, besloten we om maar wat vroeger te vertrekken.
Er moest wat aangepast worden aan het inladen van de auto want baasje moest op de achterbank en ik mocht jawel vanvoor 'convoyeur' (of zoiets - ik moest de weg zeggen) spelen... Dat had mijn Drente-oog weer goed gezien want ik lag prinsesheerlijk op mijn troon.
Ondertussen mag baasje met een aircastgips en krukken al terug lopen (strompelen dus) en zijn wij super gelukkig want ze is nog zeker tot einde maart thuis...
Zo zie je maar... Zoals Bredero zei:'het kan verkeren' en dus ook zwaar verkeerd gaan. Ze zijn t ni afgeleerd want de volgende trapjes liggen in t verschiet en in 2016 trekken we terug naar het land van De Alpen.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
