Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
14-05-2009
In de bouw...
In de bouw
Een aannemer in de bouw krijgt van het interim kantoor een nieuwe werkkracht toegewezen.
De nieuwe blijkt een neger te zijn, en zoals bij elke nieuwe werknemer, geeft de baas enkele instructies.
Hij drukt hem op zijn hart van volgende zaken zeker niet te vergeten omdat ze van levensbelang zijn.
Ten eerste zegt de baas , als ik roep en één vinger opsteek dan breng je mortel naar boven.
Ten tweede, als ik roep en twee vingers opsteek dan breng je stenen naar boven.
Ten derde , als ik drie vingers opsteek dan breng je een frisse, koele Leffe naar boven.
Alles gaat goed tot de baas roept en drie vingers opsteekt. De neger merkt dat en toont de baas eerst de binnenkant van zijn hand en daarna de buitenkant.
De baas steekt terug drie vingers op en de neger antwoord op net dezelfde wijze, toont eerst de binnenkant van zijn hand en dan de buitenkant.
Al goed korzelig gaat de baas naar beneden,geeft zijn werknemer goed naar zijn voeten en vraagt waarom hij geen Leffe naar boven brengt. Wel idioot waarom breng jij geen Leffe naar boven, is het te moeilijk te onthouden wat drie vingers betekenen?
Ja maar zegt die neger ik heb je ook telkens gevraagd of het een lichte (binnekant)of een donkere (buitenkant hand) Leffe moest zijn !
Zo braaf en rustig de roedel onderweg geweest is , zo zot en uitgelaten waren ze na aankomst. Als gekken hebben ze in het donker de tuin nog verkend, t baasje voor zijn voeten gelopen bij het bagage uitladen, zaken uit zijn handen gesprongen en bijna een schop onder hun achterste gekregen omdat er geen maat op stond !
Hun etenbak was bijna verslonden met inoxbak en al, het leek alsof het een maand geleden was dat ze nog eten kregen !
Vannacht weer hetzelfde als de vorige malen toen wij hier waren en waar we in Vosselaar geen rekening moeten houden. s Nachts moeten ze buiten gaan plassen en drinken. Bij voorkeur tussen 4 en 6 uur. Gelukkig duurt dat maar enkele en kan t baasje zich even later terug in horizontale toestand begeven.
Om 8 uur vanmorgen bij het opstaan dan wel een serieuze verrassing in Heros zijn bench.
Het kussen dat hij een drietal weken terug gekregen heeft en dat al enkele kleinere reparaties heeft ondergaan ligt nu in flodders uit elkaar. Dat weten we ondertussen, als Heros iets doet , dan is het grondig ! resultaat op de foto.
De bal die ze met hun half jaar verjaardag kregen, zo een met twee koorden aan twee zijden, die bal mankeert zijn twee koorden al. Rats er af gebeten ! t Baasje heeft één eind al terug gevonden en er terug aan vast gemaakt met twee Colsonbandjes. Nu maar opletten hoe ze die gaan aanpakken
t Was laat gisterenavond toen we hier in La Magdeleine arriveerden. Iets voor elven draaiden we de koer op na nochtans een rustige rit van achthonderd kilometer.
Je kan natuurlijk niet vroeg aankomen als je laat vertrekt zoals wij gisteren deden. Het bezoek aan de tandarts van t vrouwtje eergisterenavond gooide roet in het eten gisterenmorgen. Gans de mond van t vrouwtje was verrenneweerd (Turnhouters verstaan dat) door het langdurig open blijven liggen, de scharnieren wilden niet zo goed meewerken. Het baasje toonde wel medelijden maar eigenlijk was het niet echt zijn probleem .t Was stiller dan anders in huis en enkel het hoogstnoodzakelijke kwam aan bod. Hij daarentegen kon zeggen wat m wou, er kwam toch geen tegenspraak
Tegen de namiddag was alles (?) terug in orde en de auto ingeladen en om 14u30 zijn we dan maar vertrokken. Om half drie vertrekken wil ook zeggen om zes uur in de file staan in Parijs Daar kregen we dan nog eens een onweer bovenop om "U" tegen te zeggen. Een A3 snelweg onder water en hagelbollen die het glazen schuifdak in de vernieling wilde krijgen. We hebben een uur en half nodig gehad om Parijs te ronden en rond half acht kon de cruise control terug aangezet worden op de A10 snelweg .
Volgens de uitleg van het baasje heeft zijn veestapel zich heel braaf gedragen, niet ziek geweest en op momenten vroeg het baasje zich af of we niemand van de honden vergeten waren op de snelwegparking na de plaspauze.
Ondertussen hebben we weeral van een goede nachtrust genoten met aan het einde nog een verrasingske meer daarover strakskes, eerst naar de bakker
Rond tien januari waren de vier pupjes de deur uit en bleven Hera en Heros bij ons achter.
Dat er een teefje zou blijven was voorzien, dat was altijd zo gezegd, als we een nestje fokken blijft er één teefje bij ons. Dat Heros gebleven is, heeft alles te maken met het overlijden van Bas, een week voor het nestje geboren was.
Het was al na de vijfde week duidelijk dat Heros, op dat moment heette hij nog bruintje, een heel hoog Bas gehalte had. Het leek wel de reïncarnatie van Bas in manier van handelen en karakter. Wanneer de kopers hun keuze maakte van welke pup zij graag zouden hebben, is Heros altijd voor onszelf opzij gezet, niemand heeft de kans gehad van hem te kiezen. Dit zou het baasje zijn hond worden, zoals Bas ook een baasjes hond was !
Ondertussen hebben zij al flink wat ondernomen die twee jonge hondjes want pups zijn ze enkel nog in naam. Al tweemaal zijn we na Nieuwjaar in Frankrijk geweest, ze hebben al twee Drentenwandelingen op nationaal niveau meegemaakt, kennis gemaakt met de helft van de hondenpopulatie hier in Vosselaar,en vooral zich vriê goed geamuseerd.
Vandaag zijn we terug onderweg naar Frankrijk en we hebben het vooruitzicht van ons onzichtbaar te gaan maken in de colza- en graanvelden.
Morgen verslag van de reis en hoe het daar gestaan en gelegen is
In de vijfde week na de geboorte van de pups heb ik een melkklierontsteking gekregen. De pups nog laten zogen was toen te pijnlijk en na een bezoek aan Dr. Nelly kreeg ik pillen om de melkproductie te stoppen. De pups waren enkele dagen voordien begonnen met brokjes geweekt in puppymelkte eten, dat was dus meegenomen.
Omdat de plassen en drolletjes nu wel heel groot werden kon ik ze zelf niet meer opruimen en leerde het baasje de pups om alles te produceren op kranten die rijkelijk werden gelegd. Ook dat ging vlot, die klein gasten leerden vlot en alles bleef relatief proper.
Op zes weken mochten we met zn allen Nieuwjaar gaan vieren in Frankrijk. t Baasje, en vooral t vrouwtje keken er wel wat tegen op maar waagden het erop. Met de heenreis bleef alles netjes proper in de benches en het verlof daar kon niet beter. Het was dan wel Nieuwjaar maar het weer was er beter dan in België en de pups mochten dan ook al verschillende malen in de tuin. We kregen ook heel wat bezoek van de Franse vrienden die naar ons roedeltje kwamen kijken. Van de Nieuwjaars kwaaltjes zoals vuurwerk en feestlawaai hebben we daar geen last gehad, integendeel ! Er waren een pak voordelen want zoals de baasjes steeds doen als ze op restaurant gaan brengen ze de kliekjes mee voor ons. En met Nieuwjaar zit daar zelfs al eens een héééél lekker brokje bij. We gaan hier niet vertellen wat, want dan krijgen we verschillende actie comités tegen ons
En zo naderde ook de leeftijd van acht weken, het moment dat de pupjes het nest gingen verlaten. Hercule ging naar vader Zeppos en de baasjes Peter en Hilde, Hadise ging naar Cocker Sammy en Jean-Pierre en Ute in Budingen. Harrhy verhuisde bijna naar een ander land, maar kwam juist naast Bobbejaanland terecht bij Jos en Dymphna,Harko zocht dan weer westelijk oorden op bij Karine en Ronny in Oostkamp.
Al de pups vonden een warm nestje en we zijn ze allen al gaan bezoeken om hun stamboom te gaan bezorgen en allen stellen het uitstekend bij hun baasjes en daar zijn we meer dan blij om !
Dat is een periode van een half jaar. Zo oud zijn Heros en Hera weeral geworden vandaag !
Ook Hercule, Hadise, Harrhy, en Harko vieren uiteraard hun eerste halfjaar vandaag.
Zes maanden terug zaten hier twee hulpeloze amateurfokkers te wachten tot ik zou werpen, want zo noemt dat bij honden. Al verschillende dagen tevoren was ik al bezig met kuilen graven om mijn pups in ter wereld te brengen. De baasjes moesten mij zo eens vergeten als de pups er aan kwamen
Rond zes uur kwam mijn eerste pup eens piepen, een ding van 350gram, verpakt in een vlies en doof en blind, dat zou onze Hercule worden. Een half uur later zorgde Heros voor een verdubbeling van de pups. Om zeven uur kwam het eerste teefje Hera en vijf minuten later teefje nummer twee en die gaat van de week voor Turkije het songfestival winnen, ons Hadise. Harrhy kwam weer een half uur later en die heeft Harko onderweg ppotje gelapt denken wij want op Harko hebben we een uur en half moeten wachten.
De kuilen in de tuin zijn niet nodig geweest en t baasje heeft ze vakkundig terug dicht gedaan, Kortelings zullen die toch niet meer nodig zijn oordeelde het baasje.
Ondertussen heb ik flink mijn poten vol gehad met het groot brengen van die puppys. De baasjes hebben er niet veel werk aan gehad, toch zeker de eerste maand niet. Alles is netjes proper gehouden door mij, in zo verre dat ons baasje dacht dat er een Poolse poetsvrouw in mij school
Ik denk dat wij met zijn drieën vandaag wel iets extra gaan krijgen of mogen doen van t baasje. Die andere vier zullen het ook wel vieren denken wij zo, die hebben dan ook uitstekende baasjes getroffen
t Baasje was een klus gaan opknappen deze namiddag bij zijn broer in de hangar, er moest een dubbele bediening uitgebouwd worden uit een rijschool auto die verkocht was.
Ons baasje kan dat wel , hij heeft dat al meermaals voor zijn schoonbroer gedaan.Deze maal was m er toch niet goed van vertelde hij tegen ons.
Op zijn rug onder het dashbord is nu al geen comfortabele positie en als je dan nog gestoord wordt door telefoon en belangstellenden dan is het helemaal k .n werk.
t Baasje was weer eens vergeten dat m geen dertig meer is maar het dubbele en dat eist zijn tol in het knokenwerk van de baas. Bij zijn thuiskomst zag m er niet al te fris uit en hij liep ook maar raar. Als wij zo raar lopen gaat ons baasje direct met ons naar Dr. Nelly.
En bij Dr. Nelly waren we deze morgen. Wij zijn nog eens gaan wegen ! Ik gaf 27 kilo aan op de weegschaal, Hera 19,5 kg. ,en Heros 24,5 kg. Nu zie je wie hier in huis (buiten het baasje) den dikke is !
Dr. Nelly heeft ook naar de tanden van de pups gekeken, dat was het oorspronkelijke doel van het bezoek. Het gebit van beide vertoont geen abnormaalhedenen staat netjes. Geen ontbrekende of scheefstaande tanden, alles kits zegt Dr. Nelly.
Nu krijgen we morgen nog elk een pil tegen de wormen en dan zijn de puppybezoeken aan de dierenarts achter de rug. Dat we die pil vandaag nog niet kregen ligt er aan dat er geen La Vache Qui Rit smeerkaas in huis was. In zon smeerkaasje worden hier ten huize de pillen in verstopt als we pillen moeten slikken. Wij zitten er niet mee en de baasje vinden het de meest geschikte methode
> In een vliegtuig richting Montreal staat ineens een mooie blonde vrouw > op en loopt van het economy-class gedeelte naar het business-class > gedeelte en laat zich in zo'n comfortabele zetel vlijen. > > Een steward ziet dat en gaat er achteraan. Hij tikt de blondine op haar > schouder en vraagt haar ticket. Na deze bestudeerd te hebben, zegt hij > tegen de dame: "Sorry mevrouw, maar dit is de business-class en u heeft > een ticket voor economy-class." > De blondine roept: "Ik ben blond, ik ben mooi, ik ga naar Montreal en ik > blijf hier zitten!" > > De steward meldt dit voorval in de cockpit en de co-piloot gaat even > polshoogte nemen. "Mevrouw," zegt hij, "waarschijnlijk heeft u de > steward niet begrepen, maar uw ticket is niet geldig voor dit gedeelte > van het toestel. U dient zich naar het economygedeelte te begeven." De > vrouw roept: "Ik ben blond, ik ben mooi, ik ga naar Montreal en ik blijf > hier zitten!" > > De co-piloot meldt dit aan de piloot en die zegt: "Wacht maar even. Ik > ben getrouwd met een blonde vrouw. Ik spreek "blonds"." > De piloot gaat naar de blonde dame en fluistert haar iets in het oor. > Zonder slag of stoot staat de vrouw op en begeeft zich onmiddellijk naar > het economygedeelte. > > De steward en de co-piloot vragen de piloot hoe hij dat in godsnaam > geflikt heeft. > "Simpel," zegt de piloot, "ik heb tegen haar gezegd dat de > business-class niet naar Montreal gaat..."
Gisterenmorgen was ik al mee op bezoek mogen gaan met t baasje naar t kleine boxertje Yndhy. In de namiddag maakte het baasje ook alles in gereedheid na de wandeling om nog op stap te gaan.
Deze keer ging mijn bench in de auto, dus ik was al zeker dat ik mee mocht. Toen ook Heros een pilletje kreeg tegen het ziek worden in de auto wisten we gedrieën dat het ook nog ver zou zijn dat we mee mochten.
We kwamen Antwerpen voorbij, ook Mechelen zagen we passeren en zelfs in Brussel stopten we niet, even dachten we dat we onderweg waren naar Frankrijk. Toen we bij Leuven van de snelweg gingen wist ik het weer. Hier woont de Cobe, de Drent van Josiane en Luc en Veerle en Linde. Die kennen we nog van op de Brussel Dog Show en van de wandelingen.
Wij hebben daar flink geravot en Hera en Heros die Cobe nog niet goed kenden hebben net zo goed mee gespeeld. Even later kwam ook Patrick en Ilse van de Drentenvereniging er bij samen met twee van hun honden.
Het is toch telkens plezierig zo eens op een ander gaan spelen, we mochten hier zelfs uit de vijver drinken die Luc heeft aangelegd. Zwemmen mochten we niet dat zou te veel nattigheid hebben gegeven zegden de baasjes, zes natte Drenten is iets te veel van het goede !
Van Veerle kregen we ook nog snoepjes waar we wel eerst mooi voor moesten gaan zitten. Dat is geen probleem voor ons, dat moet hier thuis ook maar hier was er geen volgorde wie eerst kreeg zoals hier. Hier krijgt eerst Belle, als oudste, haar snoepje en dan pas de pups
Tegen dat het donker werd mochten wij terug in de bench in de auto. Dat was een goed gedacht van t baasje want zowel ik als Hera en Heros waren eigenlijk kei-moe gespeeld en een slaapke was een goed gedacht
Zoals t baasje beloofde, mocht ik vandaag samen met hem naar Yndhy, ons nieuwste aanwinst in de familie.
Als ik er bij ben noemt iedereen hem neefje Yndhy, ik ben dan tante Belle ! Das de eerste maal dat ze mij zo aanspreken en eigenlijk klinkt dat nog zo slecht niet, mijn gedacht.
We waren nog geen minuut bij baasjes broer of ik moest dat kleine gespuis al corrigeren. Een diepe grol en Yndhy wist al dat m bij mij geen melk moset komen halen alhoewel de tepels daar waren.Zo een klein hondje hoeft enkel maar naar boven te kijken om te zien waar het goei materiaal te halen valt !
Even later was het ijs gebroken en hebben we goed door de tuin gehold. Plots stonden we oog in oog met een groot grijs beest dat dan ook nog eens oorverdovend balkte. Yndhy was zo geschrokken dat m haast in het zwembad achter hem gevallen was. Die grote grijze was Stan, ozzen Dré zijn ezel. Die is genoemd naar een voormalige dispatcher van een vervoerbedrijf, en de naamgeving is louter toevallig !
Volgens mij was Stan even zo geschrokken van mijn verschijning als ik van hem. Zijngebalk klonk volgens het baasje wel een dorp verder dan mijn geblaf Zon groot lawaai !
We hebben nog wat samen gespeeld met Yndhy en t baasje heeft beloofd dat we, als van Frankrijk terug zijn en Yndhy een vuist hoger geworden is nog eens terug komen spelen en dat dan Hera en Heros ook mee mogen komen als ze een beetje kalmer spelen als heden
Gisteren is ons baasje op bezoek geweest bij onze Harrhy. Neen het is geen tikfout van ons baasje. De mensen van de Sint Hubertus vereniging hebben deze schrijfwijze gegeven omdat er al een gewone Harry was.
Nu is onze Harrhy zelf ook geen gewone. Vooreerst is hij de oogappel van Jos en Dymphna uit Lichtaart. Toen hij nog bij ons woonde in het nestje puppys heeft m lang vlekje geheten wegens de witte vlek juist voor zijn staart.
Maar het strafste wat hij uithaalt is dat samenleven in huis met de 12 jarige Bol. En Bol is een witte eend die al twaalf jaar geleden in huis is genomen door Dymphna, omdat Bol een gehandicapte poot heeft en in de natuur niet zou kunnen overleven. En laat nu een eend, uitgerekend een prooidier van een jachthond, Harrhy zijn huisgenoot zijn.
Het was gisterenmiddag mooi weer en dus goed fotokes weer. De fotomodellen waren wel niet in the mood voor poseerwerk maar toch heeft het baasje wat fotos meegebracht.
Harrhy was veel te zot omdat hij ons baasje nog eens terug zag, toch wel raar want het was weeral van 2° paasdag, met de Drentenwandeling, geleden dat wij elkaar nog zagen.
Als t baasje terug thuiskwam hebben wij hem ook op onze beurt nog eens goed moeten besnuffelen om er zeker van te zijn dat het Harrhys geur was waar t baasje mee thuis kwam.
Sjors: een teefje van 1,5 jaar oud, gesteriliseerd en met Belgische Stamboom
Heeft U interesse ? Geef ons een mailtje of neem contact met het puppycontact/herplaatsingen van de Drentenvereniging:www.drentschepatrijshond.be/
Mijn Drentse Patrijshond heet Sjors en is op 26.11.07 geboren met 3 maanden heb ik haar bij de Manuhof gekocht. Sjors is in maart vorig jaar gesteriliseerd zij heeft een puppy-cursus gedaan ze luistert goed naar haar baas ze is opgegroeid in een gezin met 4 kinderen
Ik ben schipper op een Zeilend passagiersschip en woon ook aan boord. Dagelijks heeft Sjors ongeveer 20 mensen om haar heen. Sjors kan hier toenemend slechter mee om gaan. Naar mensen die haar passeren gromt en blaft zij steeds vaker Sinds een paar weken begint Sjors zelfs te happen. Ze bijt niet door, het is een oppervlakkige hap.
Door dit gedrag is het niet meer mogelijk Sjors aan boord te houden. Het is voor Sjors niet goed en voor haar omgeving niet prettig.
In een omgeving waar Sjors minder mensen om zich heen heeft zal Sjors weer haar vertrouwde karakter laten zien.
Ik baal er vreselijk van om afstand van haar te nemen. Het is toch het beste voor haar.
Of hun veilig onderkomen. Zo zien zij het en wij zijn er niet kwaad om. Als zij terug binnen komen na gespeeld te hebben in de tuin gaan onze honden hoe langer hoe meer uitrusten in hun bench.
Ook s avonds is er al meer plaats in de zetel voor de baasjes.Het is een tendens die een drietal weken begonnen is. Samen met de aankoop van de nieuwe kussen voor de benches.
In het begin deed het wel raar bij de baasjes, als we Belle, Hera en Heros niet zagen rondlopen dan lagen ze gerekt en gestrekt in de zetel. Plots moesten we gaan rondkijken waar ze gebleven waren. Voornamelijk was het Heros die we kwijt waren, het dekentje dat over het kussen lag was ook nogal donker en we zagen het niet zo dadelijk dat hij in de bench lag.
Op dit moment is het probleem WIE ligt er in de bench, is het Belle of Heros. Uiterlijk trekken ze zo sterk op elkaar en hebben ze dezelfde grootte dat het echt moeilijk herkennen is. En je kan toch niet telkenmale gaan kijken dat het er een mét of zonder piemel is
Als ze rechtstaan of lopen is het nog makkelijk, Belles rug is nog steeds een formaat breder dus dan stelt het probleem zich niet, het is enkel wanneer ze liggen dat er een probleempje is voor t moment.
We doen een klein beetje mee met de algemeen geldende bangmakerij Ook wij berichten over de varkens/Mexicaanse Griep. Wel vanuit een ander oogpunt als de serieuze gazetten en boekskes.
Op eenvoudig verzoek kan een lijst van dokters overgemaakt worden waar je voor een aspirieneke kan gaan om te genezen van deze dodelijke griep.
Niet bij ons (de Heer spare ons) maar bij ozzen Dré is Indi de familie komen vergroten.
Twee maanden na het overlijden van Gust, de vorige boxer in de familie, is de boxer traditie terug in ere hersteld bij ons baasjes broer. Al meer dan 11 jaar was daar een boxer in de familie en er zou terug een nieuw jong Boxerke komen.
Indi is het dus geworden en gisteren is schoonzus Marleen het pupje gaan ophalen in Nederland. (weer nen Ollander in de familie zegt het baasje) Indi heeft volgens de papieren van de raad van beheer dan ook nog eens Italiaanse ouders.
We zijn gisteren avond het pupje nog eens een bezoek gaan brengen (allee de baasjes toch) en van t weekend mag ik ook eens mee zegt t baasje . Ons wilde pups moeten nog even wachten vooraleer ze mee mogen.
Het is een mooi hondje, zijn snuitje is mooi getekend, een egaal rosse en een flink uit de kluiten gewassen reutje van nu goed 6 kilo.
Dat gans de familie gisteren op bezoek is geweest spreekt voor zich. Indi was dan ook pompaf en we hebben hem dan maar rustig naar zijn bench laten trekken. Iets wat hij overigens telkens uit zichzelf doet !
Vermits ik helemaal niet akkoord ben met de sterilistie en castratie van jonge gezonde honden heb ik het volgende aan hen toegestuurd.
Geachte,
uw nieuwsbrief die U me daarjuist stuurde is niet in goede aarde gevallen hier ten huize.
Ik heb op het Nederlandse Drentenforum een ganse discussie gevoerd omtrent sterilisatie en castratie !
Uit de discussie op het Drentenforum werd mij gemeld dat er in Nederland dierenartsen zijn die verwittigingskaartjes sturen om te melden dat het hondje 6 maanden geworden is en dus tijd voor sterilisatie en castratie.
Waarom in godsnaam worden sterilisatie en castratie zo gepromoot ?
Ons Hera en Heros zijn een teef en een reu uit hetzelfde nestje, geboren op 12.11.08 en worden dus volgende week een half jaar oud.
Zij zijn beiden in blakende gezondheid ,misschien ook dankzij de voeding van Hill's, die ze de eerste drie maanden gekregen hebben.
Maar als een hondenvoedingsproducent verminking promoot vanaf zes maanden voor 100% gezonde hondjes dan hoeft het voor mij niet meer.
Wij hebben in de dertig jaar dat we nu honden hebben éénmaal een reu laten castreren op 12 jarige leeftijd, met als gevolg dat zijn gewicht niet meer onder controle te houden was en zijn vacht doffe plekken vertoonde daar waar we voordien altijd gelukwensen kregen met Bas zijn blinkende vacht.!
Wel geachte dames en heren van Hill's...als jullie zich nu ook al met zulke zaken gaan bemoeien dan hoop ik dat jullie boven de grens met België blijven en hier, de nog steeds degelijke dierenartsen, niet op zulke manieren gaan beïnvloeden.
Bij mij komt er in elk geval NOOIT nog één product van jullie over de vloer, alhoewel ik er van overtuigd ben dat jullie goede producten hebben.
Sterker nog, ik ga dit bericht aan al mijn vrienden hondeneigenaars doorsturen en hoop uit de grond van mijn hart voor jullie, dat er nooit nog een groep aan de macht komt die jullie voorstellen en ideeën gaan promoten en uitvoeren, deze maal voor hondenvoedingsproducenten.
Met weinig hoogachting
Jan Faes
ps: ik hoop dat jullie uit dit betoog hebben begrepen dat ik jullie nieuwsbrief ook niet meer wens te ontvangen !
Het was het moment om cadeautjes te krijgen. Omdat het baasje zijn tweejonge geweldenaars + mijzelf niet meer kon houden als we ons eens in de touwen gooiden kregen we van de baasjes een gareel dat ons iets in toom moet houden.
Blijkbaar is het een cadeau omdat we volgende week dinsdag een half jaar oud worden.
Heb je het gemerkt er staat al jaar in, en niet meer x maanden. Onze eerste halve verjaardag, zo snel gaat het met Drentenpupjes. Bij het baasje doen de knieën nog pijn van bij de werpkist te zitten en nu zijn we al een half jaar !
Als we straks naar het bos gaan mogen we dus ons nief frakske aantrekken. Van het moment dat we in het bos zijn en we vrij mogen doet het baasje het uit om te vermijden dat we ergens zouden blijven achter haken en ons kwetsen. Op de terugweg gaat het dan weer aan. Zo doet m dat toch bij mij, want ik heb al geruime tijd zon gareel.
Het was toch wel even onwennig zijn daar in de Zoomart. Het was de eerste maal dat ze beiden mee naar binnen mochten en dan gelijk nog zon toestanden als da gareel aanpassen en op maat stellen. Het was meer een nare ervaring. De schabben met lekkernij was dan weer the place to be overal aan snuffelen, al eens ergens aan likken, wat niet mocht van t baasje, en toch nog een koekje gepikt.
De volgende keer hopen ze terug mee te mogen want er is nog veel meer te belven in die grote winkel
Werkelijk feest als je zo elk een rundknook krijgt van het baasje. Uren zijn we daar zoet mee. Af en toe komt er eens een diepe grol als één van de andere twee wat te dicht in de buurt komt. Verukelukeluk zijn die botten,het baasje vraagt die bij de slager Galantine, waar wij ook regelmatig iets toegestopt krijgen als we mee boodschappen gaan doen. Sigrid en Steven van de slagerij hebben het voor ons denken wij, want de knoken waren zo groot dat ons baasje ze heeft moeten doorzagen. Dat wil zeggen dat we nog krijgen, want dit was nog maar de helft.
We hebben daarjuist wel van t vrouwtje naar ons poten gekregen omdat we met die knoken binnen zijn gekomen en op de tapijten wilden gaan liggen. Dat bleek niet echt in goede aarde te vallen. En dat ze niet heeft gezegd waarom dat het niet mocht verbaast ons nog het meest, anders mogen wij wel op de tapijten liggen. We hebben eens heel verongelijkt gekeken maar t heeft niet geholpen
In een poging om eens een rustige, geposeerde foto te maken van onze veestapel hebben wij het opgegeven van daarop te wachten. Er zijn maar twee soorten fotos te nemen, 1° als ze wild rondcrossen of 2° in de armen van Morpheus ook geluid makend maar dan van het snurken.
Dan toch nog maar eens actie fotos van gisteren, het stond op regenen en ze waren superactief, alle drie. Belle was zo actief dat ze nog niet op de foto staat, weg was ze .
Op een morgen komt een man terug van een vistochtje van verschillende uren en besluit om een dutje te doen. Ondanks het feit dat ze niet vertrouwd is met het meer, besluit de vrouw toch om de boot van haar man eens te gebruiken. Ze vaart een eindje op het meer, gooit het anker uit en leest een boek.
Plots komt er een man, de terreinbeheerder langs met zijn boot. Hij vaart tot naast de boot van de vrouw en zegt, 'Goede morgen mevrouw. Wat bent u aan het doen ?'
'Een boek aan het lezen' antwoordt ze, (denkend, 'Is dat niet duidelijk ?')
'U bent in een Verboden Te Vissen zone' informeert hij haar.
'Sorry vriend, maar ik ben niet aan het vissen. Ik ben aan het lezen'
' Ja, maar u hebt al het gereedschap. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen. Ik moet u een bekeuring geven en uw materiaal in beslag nemen'.
'Als u dat doet, zal ik u moeten aangeven voor seksuele intimidatie' zegt de vrouw.
'Maar ik heb u zelfs nog niet aangeraakt' zegt de man.
'Dat is waar, maar u hebt al het gereedschap om het te doen bij u. Voor zover ik weet, kunt u er op elk ogenblik mee beginnen ', zegt de vrouw.
'Nog een prettige dag verder mevrouw', en hij vertrok.
MORAAL: Discussieer nooit met een vrouw die aan het lezen is. Waarschijnlijk kan ze ook nadenken.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
