Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
21-03-2008
prettige mail ontvangen !
Ik kreeg zopas een mail van Viva die mij meldde dat er vier serieuze kandidaten waren om het hondje Floris op te vangen. Moest een herplaatsing maar altijd zo snel gaan. In Nederland staanvijf Drenten al wekenlang op de herplaatsing lijst...een hint ?
Jan
Hallo Jan, Hartelijk dank dat je de oproep op je blogje plaatste.
Door al die aandacht hebben we nu 4 ideale kandidaten dus de keuze zal al moeilijk worden.
Ik heb alles doorgestuurd naar Conny die alles met haar dochter Sylvia die in Gasthuisberg ligt zal bespreken.
Ik stuur een fotootje mee van Sylvia, van vorige zomer (in het midden), een levenslustige meid die sinds oktober de passie van het dansen had ontdekt. Zal zij dit ooit nog kunnen doen? Niemand kan het op dit ogenblik zeggen.
Ik heb dus op mijn blogje vermeld dat de zoektocht voorlopig stopt, ik ben zeker dat tussen deze 4 kandidaten het ideale baasje voor Floris zit.
Dat is de eerste gedachte vanmorgen bij een blik in de voortuin. Wind, grijs, regen een gans verschil met wat hier in de Charente de laatste dagen aan de orde was.
Ik ben mijn plas gedaan in de tuin maar Bas is geen twee meter van de voordeur weg geweest. Geen weer voor honden heeft m besloten.
De baas is aan de computer gaan zitten en hij heeft wel vier weersvoorspelling programmas geraadpleegd. Waarschijnlijk om één gunstige te vinden, vergeefse moeite baas.
Morgen zou het beter moeten zijn, hier althans, maar voor paasdag hebben ze een verzameling van maartse buien en aprilse grillen op één dag voorzien.
We gaan ons in de zetel en voor de kachel leggen, das t beste wat we kunnen doen op zon GOEDE vrijdag .
De baas ging vanmiddag een babbeltje doen met onze overbuurman, hem ken je nog niet, maar t zijn de honden van Mick waar we deze week nog samen mee gaan wandelen zijn.
Een babbeltje over t weer en waarmee ben je bezig, wat ga je dan doen? Je kent dat wel, bazenklap noemen wij dat.
Met Mick praat de baas Engels, omdat het een Engelsman is zegt de baas, en die talken only English. Met de buren hiernaast praat m schoon Frans alléé, dat probeert m toch. De buren van hiernaast zijn Parijzenaars, en die praten alleen fransoos, behalve de dochter die kent Duits én Frans.
Dat is toch een beetje moeilijk zegt de baas, als we samen aan t buurten zijn. Dan moet m telkens de knop omdraaien of ze verstaan m niet.
Indien sommige bloggers dit artikel willen overnemen om op eigen blogje te plaatsen of om rond te mailen naar zoveel mogelijk mensen, zijn deze reeds op voorhand bedankt. Het is een lang artikel voor op blog maar ook een klein fotootje met een verwijzing naar dit artikel zou al heel welkom zijn.
Zoeken jullie mee naar een fijne thuis voor Floris From Little Bips?
Recent nam Conny uit Mechelen contact met me op. Zij is de moeder van de 22-jarige Sylvia.
Conny en Sylvia zijn beiden bejaardenverzorgsters. Sylvia heeft 2 honden waaronder een Bichon Frisé, Floris, uit de kennel From Little Bips waar ook Beejee en Zoety vandaan komen.
Het is een prachtdier. Op de fotos is hij niet getrimd zoals een typische Bichon maar je ziet het potentieel zo. Hij is prachtig gebouwd, heeft een mooie vacht en is nog nooit ziek geweest.
Floris is een reutje en werd op 10 maart 2 jaar jong, een lieverd, doet geen vlieg kwaad maar is wel heel speels en druk, een beetje zoals ons Dréke wellicht.
Enkele weken geleden sloeg het noodlot toe:
Sylvia werd getroffen door een hersentrombose en daar bovenop kreeg ze ook een hersenbloeding en door die bloeding, zeer zware epileptische aanvallen. Ze heeft ook een herseninfarctje gehad. Alles is enorm kritiek geweest. Het zal een lange, zware revalidatie worden.
Ze kunnen Floris niet houden en ze zoeken een nieuwe thuis waar hij gelukkig kan zijn. Het was al eerder niet ideaal om zo een druk baasje te houden in een woning zonder tuin in een gezin waar iedereen een druk leven heeft. Nu met de ziekte van Sylvia is Floris gewoon ongelukkig en ze kunnen dat gewoon niet meer aanzien, zij willen dat hij weer gelukkig wordt.
Wij gaan dus op zoek naar een gezin waar Floris zich kan uitleven, waar hij een tuin heeft om in te rennen en mensen die tijd hebben om veel met hem bezig te zijn.
Floris zou ook heel goed aarden in gezin met kinderen om lekker zot te doen. Hij is echter ook heel lief, als je huilt komt hij je tranen weglikken.
De Golden Gust en Floris
Ik vroeg Conny om mij wat meer over Floris te vertellen en dit schreef ze mij:
Beste Viva,
Floris is geboren op 10 maart 2006, als Floris From Little Bips. Hij was 8 weken toen hij bij ons kwam en is opgegroeid bij een loebas van een Golden Retriever (Gust).
Floris vindt de Golden zijn speeltje, hij doet niet liever dan een ganse dag stoeien en daar is al het eerste probleem, wij hebben geen tuin en Floris speelt en ravot zo graag.
Sylvia ging er dan ook regelmatig mee naar de hondenweide, nu dat niet meer kan door de gegeven omstandigheden, is Floris heel ongelukkig, hij kan zijn energie niet meer kwijt, want energie heeft hij met overvloed. Hij heeft ook graag mensen rond zich, zit niet graag lang alleen, dan verveelt hij zich en jankt dan. Hij wil zo graag bij je zijn. Als hij kunnen spelen en rennen heeft is hij zo gelukkig. Als hij dan moe is legt hij zich in een bolletje in de zetel en kan hij zo genieten van de rust.
Hij wordt ook heel graag geliefkoosd, op schoot liggen en gestreeld worden is zijn hobby. Aan het raam zitten en naar buiten kijken doet hij ook heel graag.
Naar andere mensen en andere dieren toe, wil hij altijd maar spelen. Hij is heel snel: lopen, rennen en ravotten staan op nummer 1 voor hem, wij zeggen soms, Floris is een echte circushond.
Hij speelt wel de baas over onze Golden, maar die laat dat ook allemaal maar gebeuren. Alles is voor die kleine, witte ragebol een spelletje, zo kan hij ook uren in zijn mandje spelen met een hondenspeeltje. Ook met zijn eten maakt hij dikwijls een spelletje. Eigenlijk is het een heel grappig, onstuimig, ondeugend maar lief hondje, bijten doet hij helemaal niet.
Hij heeft steeds alle inentingen gekregen die nodig waren, jaarlijkse controle bij de dierenarts, hij is nog nooit ziek geweest. Hij gaat regelmatig naar de kapper en daar zeggen ze dat hij heel goed onderhouden wordt. Daar hebben ze dan ook verschillende foto's van hem genomen om hem te gebruiken op hun kalender, omdat het zo een schoon beestje is.
Ons Sylvia borstelde dan ook regelmatig de haartjes, enz... Van ons kreeg hij als voeding, Canex natuurvoeding, vis met kip gemengd... s'Morgens zijn portie en s'avonds zijn portie, nooit een ganse dag door een kommetje, altijd getrouw s'morgens en s'avonds afgewogen. Als wij spaghetti eten moet hij wel altijd een paar slierten hebben. Wij zeggen altijd lachend: Jij bent een Italiaans bichonneke zeker!.
We vinden het heel erg dat hij weg moet, maar hier is hij niet meer gelukkig, doordat we hem de aandacht niet meer kunnen geven die hem toekomt, de keuze is hartverscheurend maar het is voor Floris zijn bestwil. Ik kan het niet aanzien, dat hij nu niet meer gelukkig is. Dus hopelijk is er iemand die hem kan geven wat hij verdient.
Daarom willen we er ook geen geld voor vragen, hij heeft ons wel voldoende gekost maar we willen er nu geen geld uithalen, voor mijn dochter is het het allerbelangrijkste dat hij goed terechtkomt.
Lieve Groetjes,
Conny
Laat ons hopen dat Floris snel weer gelukkig mag worden.
Bedenk: een Bichon vraagt veel verzorging, moet vaak geborsteld worden, moet regelmatig naar de kapper, heeft de juiste voeding nodig. "Bezint eer ge begint" is een spreekwoord dat hier zeker op zijn plaats is. Maar als je er voor kiest dan haal je een zonnetje in huis, hij zal je in overvloed met liefde en vriendschap belonen.
Op de Hollandse site van http://hollandais.en-france.nl heeft de baas een artikel gevonden waarin per land punten gegeven worden op verschillende vlakken plus een eindscore.
Daar blijkt Frankrijk het uitverkoren land te zijn om te leven, als het op de eindscore aankomt ten minste. (score 85)
Nederland staat op 10 (score 75) en België op 12(score 74). China, belangrijk voor ons honden wegens je weet wel, weinig levensverwachting voor honden, staat op 95.(score 56)
De baas heeft zon slechte goesting niet nog vinden wij beide. Half tijds in land nr.1 en de andere helft in nr.12.
En dan klagen die op twee poten lopende zoogdieren in België nog, dat snapt geen hond !
Wij hebben er al een paar dagen last/plezier van, lentekriebels !
Blijkt dat ook besmettelijk te zijn, t is overgegaan op de baas. Hij heeft verleden week al wel enkele rozenstruiken geplant ter vervanging van enkele die het niet naar wens deden maar nu is m in de jardin potager begonnen.
Erwtjes, van dezelfde soort die vorig jaar zo lekker waren, mangetout zeggen de Fransen.
We hebben hem ook met zon spuitgeval op zijn rug zien rondlopen. Tegen het onkruid, straf spul zelfs tegen netels, zegt m tegen het vrouwtje. Nu maar zien wat er nog zijn oren laat hangen binnen een paar dagen buiten het onkruid. Vorig jaar kwamen er plots een paar lege plaatsen in de tuin, wat zeker de bedoeling niet was !
Maar dit jaar heeft m de mode d emploi drie keer gelezen in t Frans, toen kwam hij erachter dat er twee bladzijden verder ook een gebruiksaanwijzing stond.
19 maart, een datum zoals een andere zou je zeggen. Niet zo in Villefagnan, het stadje op vier kilometer van La Magdeleine.
Deze morgen toen de baas om zijn dagelijkse baguette ging was de gemeentewerkman bezig met het plaatsen van de vlaggen aan het monument van de gesneuvelden. Raar, zullen we zeggen 8 mei en 11 november zijn nog ver af.
In de krant kan je dan lezen dat er vandaag een herdenking is voor de gesneuvelden van de oorlog in Algerije.
t Baasje zegt dat m daar niet veel van weet maar dat de Gaulle en de OAS (Organisation de l Armee Secret) en het FLN (Front de Liberation Nationale) hem nog wel iets zeggen. Na deze oorlog is Algerije met president Ben Bella onafhankelijk van Frankrijk geworden.
Met al die vieringen voor oud-strijders zou je nog gaan denken dat die Fransen serieuze oorlogsmakers zijn. Wel moeilijk te begrijpen hier in de vredige Charente.
En wat moet de baas dan met onze neuzen doen? Aan ons ruikorgaan kan die Hollander nog bijlange niet aan "ruiken"
Wijnmaker laat neus verzekeren voor vijf miljoen
Ilja Gort (links) laat z'n neus onderzoeken door dokter Veldhuizen in Haarlem
De Nederlandse wijnmaker Ilja Gort heeft zijn neus verzekerd voor 5 miljoen euro. Volgens Gort moet je een goede neus hebben om goede wijn te kunnen maken. Omdat hij van zijn hoogontwikkelde reukorgaan afhankelijk is, liet hij die bij het Britse Lloyd's verzekeren.
Miljoenen geuren Gort, die in de Bordeaux een chateau heeft, is de producent van het wijnmerk La Tulipe. Naar eigen zeggen kan hij miljoenen geuren onderscheiden en is dat vermogen essentieel om de kwaliteit van zijn wijnen te kunnen garanderen. (eb)
Zojuist hoor ik Frank van t weer op één de voorspelling voor het Paasweekend geven
Kijk dan eens naar mij op het zonovergoten gazon. Ik wil jullie niet jaloers maken maar feiten blijven feiten. Ik hoop voor alle Belgische thuisblijvers dat Frankske er nog maar eens dik naast zit met zijn voorspellingen.
Den baas heeft al gezegd, als onze tante nonnekens bij de zusters Clarissen nog leefden zou m met een koerierbedrijf gerust een paar kartons eieren laten afleveren, paaseieren én gewone !
En t zouden zoveel eieren zijn dat die boer die voor regen liet bidden, finaal zou weg gekonkureerd worden.
Speciaal voor de vrienden van de Drentenclub, die op paasmaandag hun lentewandeling houden, en de kindjes die hun paaseitjes gaan rapen, wensen wij veel zon, zon, en nog eens zon.
Plein soleil vandaag, dan gaat ons bloed wat sneller stromen, AKTIE baas !
De frisbee, een deksel van een confituur emmer van bij de bakker, de versleten bal van de voetbalclub, niets blijft ongebruikt. De baas zal weer een tijdje zoet zijn met alles van de gazon te rapen vooraleer m de gazon kan maaien.
Dat gazon maaien zal voor de namiddag zijn, s morgens is m nog wat te vochtig, maar met die felle oostenwind zal m snel opgedroogd zijn.
Dat is altijd spannend als de baas begint te rijden met zijn zitmaaier. Een vergeten stok of steen in de gazon, (ons werk) geeft dan een herrie van jewelste in het maaibed. De commentaar van de baas dat wil je hier niet lezen !
Belofte maakt schuld, ik zou U op de hoogte houden van de politieke ontwikkeling in La Magdeleine.
Zaterdag was het dus de eerste gemeenteraad na de verkiezingen. Er was maar één kandidaat om de job van maire uit te oefenen, de uittredende burgemeester. Normaal geen probleem ware het niet dat hij de minste stemmen behaalde van de ganse lijst.
Nu zijn de Magdeleiniens rustige luitjes en de boel op stelten zetten zit niet in hun aard, de gemeenteraad verliep dus rustig, we krijgen enkel een andere adjoint ofte schepen.
Geen verandering, t zal dus dezelfde Claude met zijn tractor zijn die halfweg de maaironde zijn kriek van Lindemans komt drinken bij ons.
Vandaag op blz. twee van de Charente Libre de oplossing van het mysterie dat zestig jaar heeft stand gehouden.
Ik heb de Saint Exupéry op 31 juli 1944 neergeschoten ! Dit heeft de nu 88 jarige Horst Rippert verklaard aan Le Figaro. Hij heeft de Lightning P38 van Antoine de St Exupéry neergeschoten toen hij in zijn Messerschmitt de Lightning drieduizend meter onder hem richting Marseille zag vliegen.
Het conflict gebeurde twee weken voor de ontscheping van de geallieerden in de Provence
Het wrak van het vliegtuig van de St-Exupéryis in het jaar 2000 door de duiker Luc Vanrell terug gevonden in zee voor de kust van het Ile de Riou
Nu nog het mysterie van de verdwijning van Glenn Miller in juni 44 oplossen zegt de baas .
Deze namiddag zijn we in ons enthousiasme weer eens te ver van de baasjes weggelopen.
t Baasje heeft daar een afdoende manier voor, hij draait dan een andere weg in waar wij hem niet kunnen zien.
Niet dat zoiets erg is, hij is toch meer ongerust dan ikzelf, maar ons Belle laat er zich nog steeds aan vangen. Ik weet dat t baasje niet zonder ons kan en ons op t laatst zelf komt zoeken.
Ons Belle heeft het nog altijd niet gesnapt en gaat dan als een Formule één wagen, waarvan de gaspedaal is blijven hangen, op zoek naar de baasjes.
En dan is ze verwonderd dat m met zijn foto apparaat in de aanslag achter de hoek staat te wachten.
Ik kom dan op t gemakske achteraan gesjokt en kijk met veel genoegen naar dat hijgend jong ongeduld.
Vandaag wou t baasje nog eens testen wat ik onthouden heb van wat ik destijds bij Rony en Marnix op de hondenschool geleerd heb.
Dat m dan ook zijn fotoapparaat bij heeft is om later, als ik weer eens geen oren heb, kan tonen dat het wel degelijk gekend is.
Kom, zit, lig,zijn zaken die ik dagelijks doe, met "zit voor" en "blijf" heb ik het wat moeilijker.
Als ik het dan nog eens goed opvolg, dat zit voor en blijf én als dat nog een mooi plaatje oplevert dan is de baas super content en komt er gewoonlijk wel een beloning aan te pas.
René is zijn naam en samen met zijn vrouw Nicole houden ze de Bar- Tabac- Restaurant "le Poivrier" in het naburige dorp Villiers le Roux open.
t Baasje en t vrouwtje gaan daar graag de inwendige mens versterken, zo ook gisterenavond. Wij mogen dan wel niet mee op restaurant, hoogstens mee op een terras, maar toch is hij onze favoriet. Dat komt zo
Als de baasjes gaan restauranteren (?) dan zit er altijd een leeg plastic zakje in vrouwtjes sacoche,bij de terugkeer zit daar dan gewoonlijk wel iets lekkers in voor ons ! Wij kunnen jullie verzekeren, als ze bij René en Nicole geweest zijn is t altijd wat meer omdat zij ons kennen, en gewoonlijk nog iets meer in t zakje stoppen dan de vetrandjes van de magret de canard of de pintade fermiére van de baasjes (Dr. Nelly moet de vorige zin maar niet lezen zegt t baasje)
Wat het belangrijkste is, is het feit dat Nicole volgens t baasje en onszelf, de pannen van t dak kookt. Als t baasje dan de restjes door onze brokken mengt, dan kan de dag niet meer stuk.
Wij wensen René en zijn Nicole nog héééél veel jaren toe
Donderdag verscheen in de Charente Libre op de laatste pagina het bericht dat de laatste Franse ancien combattant van degrande geurre is overleden.
Lazare Ponticelli heeft de gezegende leeftijd bereikt van honderd en tien jaar en heeft dus in drie eeuwen geleefd.
Het oud-strijders gebeuren heeft hier ten lande nog veel meer betekenis dan in Belgenland. Op acht mei en elf november zijn er tot in de kleinste dorpen nog herdenkingsplechtigheden aan het monument van de gesneuvelden les morts pour la patrie De baasjes gaan daar ook elk jaar naartoe en dat wordt telkens weer zeer sterk geapprecieerd door de lokale bevolking.
De baasjes doen dat voornamelijk omdat ze dan ook in contact komen met de dorpelingen uit de overige gehuchten van het dorp én voor de vin dhonneur achteraf, aangeboden door het gemeentebestuur.
t Baasje vertelt ook dat m in de krant leest dat er nu op t moment nog acht overlevende oud-strijders zijn, in Italië, Engeland,de Verenigde staten, Turkije en Oostenrijk-Hongarije, wat tijdens de 1° wereldoorlog nog één staat vormde.
Binnen de tuin afsluiting zijn ze al bijna allen verdreven, de veldmuizen, daar heeft Bas destijds voor gezorgd. Maar op wandeling vinden we ze nog in de randen rond de akkers.
Met honderden zijn ze te vinden, de ronde pijpen van een centimeter of drie vier.Ik ben de hevigste om er dadelijk een majestueuze poort aan te bouwen tot aan het eigenlijke nest.
De baas heeft me al gezegd dat Serge daar nog eens in gaat vast rijden met zijn tractor, k ben er zeker van dat m weer aan t overdrijven is die baas van ons.
De baas heeft ook al gezegd dat m ook nog eens twee mijnwerkerslampen gaat kopen voor ons. Zon model voor op je helm te plaatsen, weeral zon zotte stoot van hem, als die ooit mijnwerker was geweest, je zou nogal wat gezien hebben .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
