Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
15-03-2008
De laatste...
De laatste
Donderdag verscheen in de Charente Libre op de laatste pagina het bericht dat de laatste Franse ancien combattant van degrande geurre is overleden.
Lazare Ponticelli heeft de gezegende leeftijd bereikt van honderd en tien jaar en heeft dus in drie eeuwen geleefd.
Het oud-strijders gebeuren heeft hier ten lande nog veel meer betekenis dan in Belgenland. Op acht mei en elf november zijn er tot in de kleinste dorpen nog herdenkingsplechtigheden aan het monument van de gesneuvelden les morts pour la patrie De baasjes gaan daar ook elk jaar naartoe en dat wordt telkens weer zeer sterk geapprecieerd door de lokale bevolking.
De baasjes doen dat voornamelijk omdat ze dan ook in contact komen met de dorpelingen uit de overige gehuchten van het dorp én voor de vin dhonneur achteraf, aangeboden door het gemeentebestuur.
t Baasje vertelt ook dat m in de krant leest dat er nu op t moment nog acht overlevende oud-strijders zijn, in Italië, Engeland,de Verenigde staten, Turkije en Oostenrijk-Hongarije, wat tijdens de 1° wereldoorlog nog één staat vormde.
Binnen de tuin afsluiting zijn ze al bijna allen verdreven, de veldmuizen, daar heeft Bas destijds voor gezorgd. Maar op wandeling vinden we ze nog in de randen rond de akkers.
Met honderden zijn ze te vinden, de ronde pijpen van een centimeter of drie vier.Ik ben de hevigste om er dadelijk een majestueuze poort aan te bouwen tot aan het eigenlijke nest.
De baas heeft me al gezegd dat Serge daar nog eens in gaat vast rijden met zijn tractor, k ben er zeker van dat m weer aan t overdrijven is die baas van ons.
De baas heeft ook al gezegd dat m ook nog eens twee mijnwerkerslampen gaat kopen voor ons. Zon model voor op je helm te plaatsen, weeral zon zotte stoot van hem, als die ooit mijnwerker was geweest, je zou nogal wat gezien hebben .
Twee dagen zonnig weer, af en toe nog wel even bewolkt,maar de temperatuur gaat met sprongen omhoog.
t Land lijkt wel ontwaakt, bejaarde wandelaars onderweg, landbouwers met hun groot alaam op t veld, mensen in t dorp in pull in plaats van jas en pet. Het gaat de goede kant uit op t platte(?)land.
Ook in de tuin begint de winter zijn laatste streken te verliezen, de eerste lente tekenen vertonen zich aan de takken van de fruitbomen.Nog enkele dagen zonnig weer en de tuin is weer een immense bloementuil van op sommige plaatsen tien meter hoog.
De bijen en hommels zijn in elk geval al paraat om t werk aan te vatten. De baas heeft daarstraks een foto van mij genomen waar ik terug mijn schaduw kan zien ! Das ook weeral verschillende dagen niet mogelijk geweest.
Samen met de zon stroomt ook de energie terug door ons hondenlijf. k Heb daarstraks de oude frisbee terug gevonden en m gelijk bij de baas in zijn handen gestopt .
Eventjes nadien was t nieuwe er weeral af en was mijn ex-FC Vorselaar voetbal terug favoriet (bedankt voor de bal Cis).
Bas zet zich rustig in t zonnetje en bekijkt hoe ik, het jonge geweld de baas probeert moe te krijgen.
De Engelse overbuur ging gisteren morgen een landgenoot helpen bij het lossen van een verhuiswagen en kon niet weten wanneer hij terug thuis zou zijn. t Baasje werd gevraagd om de twee honden, Fred en Harley uit te laten als t wat laat zou worden.
Geen probleem voor de bazen, beide buurhonden zijn al verschillende malen voor meerdere dagen op vakantie geweest bij ons als hun bazen voor een paar dagen heen en weer naar Engeland moesten
Fred, een Groenendaal is ondertussen met zijn 10 jaar ook al bij de veteranen en Harley een vondeling van onduidelijk ras, is twee weken ouder dan Belle.
Die twee hebben andere uitlaat uren dan wij en daar profiteren wij dan van. Een wandeling extra voor beide koppels. Zo gingen wij vandaag op dubbele wandeling met zijn vieren, met zijn zessen als je de baasjes meerekent.
Dat wij uitstekend met elkaar kunnen opschieten blijkt uit de fotos. Fred is zowat de ordehandhaver, als de jonge gasten wat te wild te keer gaan laat Fred dat dadelijk merken. Waar de baasjes tijdens de hondenschool uren op moeten studeren lost Fred met één enkele blaf op. Een natuurtalent die Fred, een pedagoog grand cru !
Deze middag tijdens de wandeling met de honden zijn we aan de kant moeten gaan staan voor zon immens grote tractor met nog immensere aanhangwagen.
Serge is de adjoint of eerste en enige schepen van de gemeente (52 stemmen bij de gementeeraads verkiezing zondag ll.) en de eigenaar van de meeste akkers rondom de hameau. (gehucht)
Stopt die tractor naast ons en Serge opent de deur met de vraag, is het waar dat ik op uw blog vernoemd ben ? Wablief, wablief ? Ik heb het tweemaal moeten vragen wegens het lawaai van de tractor en het blaffen van Bas achter mij.
Nu blijkt hij het al te weten dat ik hem vernoemd heb in het stukje Bas in de biodiesel en dat het geen zicht is dat Serge als een Arabier gekleed op zijn tractor zit.
Bij mij begon er zich al een ei te vormen, je weet nooit met die fransoozen, en had Belle niet geschreven dat Bas zijn poot had geheven tegen zijn colsa ?
Neen, geen nood hij was zelfs fier dat m vernoemd was op het World Wide Web. k ben alleen vergeten vragen hoe m daarachter gekomen is. Frans spreekt hij als de beste, Engels zal m ook wel wat verstaan met al onze Engelse buren, maar een blog in t Nederlands ???
Daar zal ik morgenvoormiddag ons nieuw verkozen raadslid Ria eens over moeten interpelleren. Zij is de enige in t dorp hier die Nederlands naar Frans kan vertalen (buiten wijzelf) en kennis heeft van de Bas en Belle blog. Wij houden U op de hoogte !
Voor één keer had ik mijn kodak niet bij, dus geen beeleke van de ontmoeting, spijtig
Hebben de bazen goed gekozen ? Oordeel zelf, de Belgische vertegenwoordigster in de gemeenteraad behaalde 63 stemmen. Niet slecht als je weet dat er 77 kiezers zijn komen stemmen.
Nen dikke proficiat aan Ria Amezian die nu zeker tot de BBFs (beroemde Belgische Francaises) gaat behoren of toch minstens tot de BMs (beroemde Magdeleiniens). Ja dat komt er van als je voorzitster bent van de patchwork club, toneel speelt, je inzet voor het gemeenschapsleven bekend is, en je echtgenoot een uitstekend kinesist is die wijd en zijd bekend is in de omgeving.
De burgemeester himself maakte dan weer niet zon goede beurt, t zal er stoeberen de eerstvolgende gemeenteraad.
We houden U op de hoogte vanuit het meestal zéér rustige La Magdeleine
Deze morgen is de barometer terug beginnen stijgen. De nacht was nog wel winderig maar ook de wind is in kracht afgenomen. Dat ziet er al flink wat beter uit.
Wij hebben deze morgen al meer tijd buiten doorgebracht dan de laatste drie dagen samen. Wij hebben af en toe terug schaduw !
Eindelijk van de kachel weg en de zetel dient nog enkel voor s avonds dicht tegen de bazen aan te kruipen. Oef !
Weer slecht nieuws uit de grote Drenten familie, Luc en Josiane hebben hun Caïdo moeten laten inslapen wegens een ernstige ziekte.
Bijna vijf jaar is Caïdo maar geworden. Dat hij een levenslustige Drent was heb ik nog mogen ondervinden tijdens de strandwandeling in Blankenberge in november. Daar was hij de grote avance maker die mij probeerde het hof te maken.
Josiane meldde ons dat ook de grootvader van Caïdo, Pieper, deze week is overleden, grootvader en kleinzoon dus in dezelfde week.
Wij hopen voor Luc en Josiane en de kinderen dat hun Caïdo snel een waardige en lieve opvolger krijgt.
Dat is de vraag, komen de zwaluwen die vorig jaar bij ons in de schuur geboren zijn terug naar hun eerste nest ?
Hun appartement staat in elk geval nog leeg, mits een beetje klussen kunnen ze er zo terug intrekken. De baas heeft al gezorgd dat de ingang van de schuur al terug open is zonder dat de deur steeds moet open staan. Ze zijn welkom, als ze terugkomen van het warmere zuiden.
Het zal ons benieuwen, voorlopig nog geen zwaluwen activiteiten te bespeuren. De kraanvogels zijn al wel overgevlogen richting noorden, met het nodige lawaai.
Dat ze nog maar een paar dagen wachten, in Noord Afrika blijkt het een stuk beter weer te zijn dan in de doornatte Charente. Bas & Belle
In juni 06 heeft de baas mij laten castreren, omdat ons Belle loops kon komen en zij nog te jong was om al een nestje te krijgen.
Eerlijk gezegd, toen was mijn slanke lijn al naar de knoppen.
Vermits ik van mijn baasjes genoeg lekkers in mijn bak kreeg en nadien ook nog mee snoepte als zij snoepten, ging het steeds van kwaad naar erger. En op wandeling kreeg k van baasje al eens een nic-nac letterkoekje als ik snel genoeg uit t bos terug kwam. Tot op het moment dat de bascule 121 kg aangaf, dat was dan wel met den baas erbij. Toch 84 kg baas en 37 kg Drent,k heb t baasje zelden zon grote ogen zien trekken
En dan begint het:
Op TV vertelt een madam dat bij Janssen Pharmaceutica een vermageringsmiddel voor te dikke honden is ontwikkeld, ik hoor dat ook en gelijk zie ik de bui al hangen. Gelukkig is t baasje aan t computeren en hoort hij het niet ! Maar t vrouwke hoort t wel en zij op hoge poten naar den bureau, zeg ge moet vanavond eens naar t laat journaal kijken, een dieet voor onze Bas hoor ik ze zeggen, de valse Trien.s Anderendaags maakt den baas al een afspraak met dierenkliniek Het Binnenhof waar ik liever buiten blijf.
Op vrijdag 16.02.07 afspraak bij dr.Nelly, overigens een vriendelijke dame maar toch gebruik ik mijn vier schijfremmen om toch maar niet binnen te moeten. De geijkte weegschaal geeft 36,3 kg aan. Ik krijg dan ook nog en paar spuiten in mijn lijf, voor t buitenland zegt t baasje en mag dan terug naar de auto. Ons Belle moet dan nog eventjes blijven, ook voor een paar pikuren.
s Avonds begint de kuur, ik krijg nog wel mijn Pedigree-Pal brokken en mijn Chappi blikvoer (maar minder als voordien) en vetrandjes van entrecote of koteletten zijn er niet meer bij. Die zijn radicaal vervangen door prinsessenbonen. Voorschrift van Dr Nelly zegt de baas en binnen twee weken terugkomen voor groot onderzoek en dan terug op de weegschaal
Ik ben er vet mee .
Eén troost, ons Belle heeft van t zelfde laken een broek .
Vrijdag 2 maart, terug naar t binnenhof, op den bascule staat 35,2 kg !!! Ik krijg felicitaties en de baas ook voor zijn consequent zijn.
Bij t groot onderzoek komen weer van die pikuren boven maar deze keer trekken ze bloed uit mijn lijf in plaats van het vol chemie te spuiten. t Baasje mag maandag bellen voor de uitslag.
Maandag 5 maart: t baasje komt opgewekt van de telefoon en bij ne goeie knuffel vertelt m mij dat Dr. Nelly zegt dat alles in orde is met schildklier, kankeronderzoek en algemene toestand. Alleen nog te dik, dus afspraak na de paasvakantie en dan terug op de weegschaal.
Als ik dan rond de dertig kilo weeg hoeft het dieet van Dr. Paul, zoals wij Paul Janssen hier noemen niet meer en krijg ik misschien wel terug een randje entrecote ?
Op 19 april bezoeken wij terug de dierenkliniek het binnenhof te Beerse, bij het passeren van de weegschaal geeft deze 35,5 kg aan. Ik heb zo af en toe wel eens last/pijn in mijn rechterachterpoot bij het rechtstaan of uit de zetel stappen en de baas vertelt dat ook. Dr. Nelly betast mijn poot en stelt een lichte vorm van artrose vast die geen moeilijkheden zou veroorzaken als ik wat minder overgewicht zou hebben De baas en dr. Nelly konkelfoezen wat over mij en ik hoor het woord Yarvitan vallen. Whats in a name is dat nu weer ?
Yarvitan is dat vermageringsproduct van Janssen Pharmaceutica waar ik het vorige keer al heb over gehad. s Avonds weet ik het gelijk, de baas mengt mijn normaal eten met een siroop die hij met een pipet uit een fles zuigt. Dat gaat over mijn eten en goed dooreen geroerd. Niks erg, t gaat er goed in, in elk geval beter dan een halve Aspro want die eet ik alleen als er genoeg charcuterie rond gedraaid is.
In de eerste week moet ik éénmaal s morgens mijn eten van de avond voordien overgeven. Ik krijg van de baas wel een pak minder eten dat gemengd is met de siroop, kwestie dat ik mijn kom gelijk opeet zegt de baas. Als t op is krijg nog wel bij tot mijn honger over is.
Sommige dagen heb ik niet zo veel trek en laat ik wel wat eten over in mijn kom. Niks erg zegt de baas hij eet ook alle dagen zijn bord niet volledig leeg. (maar toen kreeg ik de overschot nog)
Bij de controle op 26 april geeft de weegschaal 33,9 kg aan. Dat wil zeggen dat ik een winst, of verlies (hoe je het bekijkt) heb van 1,6 kg op een week en de baas moet hier och wel efkes zijn wenkbrauwen van fronsen.
Tijdens de tweede week, op 1 mei, voel ik me rot, een ander woord is er niet voor. Ik moet die dag wel een keer of tien overgeven en het is elke keer een vieze glibberige brij die ik deze keer niet terug opeet zoals anders. Te smerig om naar te kijken laat staan opeten !!!
s Anderendaags s morgens belt de baas naar de dierenkliniek om het voorval te melden en dr. Nelly vertelt dat het tijdens de ontwikkelingsperiode ook is voorgevallen. Ik moet dus drie dagen geen siroop slikken.
s Anderendaags smaakt het mij terug en eet ik mijn kom terug leeg. Geen overgeven meer en ook mijn Cubaanse sigaren zien eruit als nooit tevoren.
Na drie weken siroopkuur zegt de baas mij dat we nu twee weken stoppen met kuren Op den bascule geef ik nu 33 kg aan, nog eens 900 gram er af; Den baas zegt dat zoiets veel normaler is dan die 1,6 kg van vorige keer. Ik zal toen wel niet goed stilgezeten hebben op de weegschaal denk ik zo.
Op zaterdag 26 mei starten we terug met de siroop, ondertussen zijn we terug naar Frankrijk vertrokken en kan ik gans de dag met ons Belle ravotten in de grote tuin. k Heb zelfs een muizennest mee uitgegraven op wandeling, samen met ons Belle. Lekker jong muizenvlees trouwens
De volgende drie weken siroopslikken verlopen normaal, ik lust dat spul wel en in de nieuwe inox etenskom verschijnt op t einde van de maaltijd steeds mijn spiegelbeeld op de bodem.
Overgeven is er deze periode niet meer bij en daar ben ik niet treurig om.
Den baas zegt wel elke week dat we naar Dr. Hans in Ruffec gaan om te wegen maar elke maal dat we daar passeren staat de parking bomvol en behelpt den baas zich met de badkamer weegschaal wat toch geen realistisch beeld geeft.
Op 17 juni krijg ik mijn laatste Yarvitan portie en op 18 juni bezoeken we Dr. Nelly opnieuw.
Den baas is zenuwachtiger dan ikzelf, maar eens ik op de weegschaal heb gezeten heeft m ne smile tot achter zijn beide oren.
31,1 kg geeft de weegschaal aan. Dat is perfect midden tussen de streefgewichten van 30/32 kg. Zelden ben ik zo bestoeft door de baasjes. Ook Dr. Nelly prijst mij omdat ik het zo goed gedaan heb.
Ik moet dan nog een rondje lopen door de tuin om een plas te maken voor controle omdat ik af en toe een drupje verlies. Aan de andere kant van de les hangt een baas met een pollepel in zijn hand die als een onnozele Pipoeen paar druppels probeert op te vangen. De vorige keer heeft m dat geprobeerd met een confituurpot en toen heb ik me bijna krom gelachen, het vrouwke trouwens ook
Dr. Nelly heeft dan ook nog mijn plas onderzocht en iets voorgeschreven om ook dat laatste drupje te verhelpen.
Alles bij elkaar beschouwd ben ik blij dat den baas heeft doorgebeten met die kuur. k Voel me terug zoals een paar jaar terug, een flukse Drent die op wandeling weer door de bramen en het struikgewas rent en die de baas tot wanhoop brengt als ik weer eens samen met ons Belle uit het zicht verdwenen ben op zoek naar konijnen en bosduiven.
Ook voor Dr. Nelly heb ik al wat meer sympa gekregen, k heb dan ook de laatste paar maanden geen pikuren meer gekregen !
Eén negatief puntaan gans die historie is er toch wel te vernoemen de baas neemt geen Nic-Nac koekjes meer mee op de dagelijkse wandeling en dat is toch wel een beetje spijtig vinden ons Belle en ik
Bas Faes
(slanke Drentsche Patrijshond)
Nota van de baas:
Met oneindig veel dank aan de uitstekende begeleiding van Dr. Nelly Mols van dierenkliniek Het Binnenhof te Beerse en haar sympathieke ondersteuning van de baasjes.
Toch hebben we nog geluk gehad vandaag, tussen twee en drie uur, onze normale uitgangsuren klaarde het volledig op.
Boven Ruffec in het oosten stond een regenboog, wij stonden in t zonnetje.
Onze oren flapperden in de straffe wind, zelfs terwijl we stil stonden. De wind zorgde er wel voor dat alles snel opdroogde zodat we toch niet kletsnat thuis kwamen.
Terwijl t baasje hier onze belevenissen aan het neerpennen is gaat het buiten weeral hevig te keer met regen, sneeuw en hagel, chance gehad .
Storm over zuid west Frankrijk en de rest van Europa vertelt den baas.
Vanmorgen zijn we wakker geworden van een klapperend vensterluik dat niet goed vastgezet was.
In Vosselaar kennen we dat niet,daar hebben we geen luiken of blaffeturen zoals ze in t dialect zeggen. Toch maar een raar geluid om wakker te worden
Ondertussen is het ook nog flink gaan regenen, dat ziet er niet goed uit voor ons buitenleven, de wandeling, als ze er al komt vandaag, zal tot een vluchtige plas beperkt blijven. De baas mag gaan wandelen zoveel hij wil, wij vinden het geen weer om een hond door te jagen.
Ons Belle heeft zich al gerekt en gestrekt voor de houtkachel geïnstalleerd en ik heb de zetel ingepalmd. Voor één dag kunnen wij dat wel volhouden.
De baasjes zijn deze morgen gaan kiezen voor de gemeenteraad van ons dorp La Magdeleine.
Er mocht gekozen worden voor de gemeenteraad en de cantonraad, deze laatste was niet voor de baasjes, enkel voor de geboren en getogen Fransen.
Daar was dus niet veel keuze, enkel gemeenteraad.
Voor die gemeenteraad was er ook al niet veel keuze, niks eigenlijk, er was maar één lijst, aangevoerd door de huidige uittredende burgemeester .
De gemeenteraad telt de minimum bezetting van 11 leden, nl.: één burgemeester, één adjoint en negen raadsleden . Bij die raadsleden zelfs een Belgische dame die hier ook al en tiental jaren woont.
In de loop van de week gaan we het (voorspelbare) resultaat voor de volgende zes jaren dus kennen. Geen tweede ronde volgende week dus zoals in de grotere steden waar wel meerdere partijen strijden voor de macht.
Het zou ook al overdreven zijn voor een gemeente van 125 inwoners waarvan er 89 ingeschreven zijn in de kieslijsten (verplicht om te mogen gaan kiezen) en dan nog meerdere partijen die strijden voor het bewind.
Je zou bij wijze van spreken de burgemeester kunnen feliciteren met zijn overwinning bij het deponeren van je kiesbiljet in de urne.
Voor Bas wel, die ligt daar rustig op zijn matje onder de computertafel. Voor de baas ligt de zaak een beetje anders.
Opletten dat de wieltjes van de bureaustoel niet over oren of staart rollen, dertig cm verder dan normaal van de computer weg zitten en dan nog zijn benen bijna in zijn nek moeten leggen.
Dit alles om dagelijks onze nieuwtjes op de blog te zetten. Die bazen moeten er tegenwoordig wat voor over hebben.
Daarbovenop komt nog, wanneer Bas opstaat, ik als een hazewind zijn lekker warm plaatsje inneem.
En de baas ? Hij computerde voort, als m zijn benen wil strekken kan hij nog altijd TV kijken
Hier is Bas de toekomstige biodiesel aan het keuren, al een geluk dat het colsa nog niet geperst en geraffineerd is. Hij zou nogal eens vettig thuiskomen en dan maar zeggen dat ik Belle- de vettige Trien ben.
De landbouwers hier in de omgeving verbouwen al jaren raapzaad, vroeger voor in de keuken, nu vooral voor de auto brandstof.
Zijn dit dan de nieuwe Arabieren ? k Zie nog niet zo dadelijk buurman Serge met zon laken over zijn kop op zijn tractor zitten.
Bas heeft in elk geval de colsa goedgekeurd. Hij heeft in elk geval zijn poot er tegen op gelicht. En dat doet m altijd als het goed is (of wanneer hij een volle blaas heeft).
Terwijl de baas dood hout uit de fruitbomen aan het snoeien was hebben wij een handje/poot/bek geholpen.
Of m daar nu blij mee was weten we niet maar hij is nog wel dik een half uur bezig geweest met het opruimen van al dat snoeihout. Over gans de tuin lag het verspreid.
De baas was ijverig bezig met al dat dood hout op een stapel te leggen om het later in de fik te steken (hier mag dat nog zonder dat de brandweer ongevraagd komt helpen), zonder ons om raad te vragen.
Wij vonden zon stapel maar niks en hebben alles proberen terug op zijn plaats te leggen. Al een geluk dat onze baas de ordelijkheid (?) van een Drent kan apreciëren want anders had het er weer gestoeberd.
Dinsdagavond bij aankomst in La Magdeleine heeft de baas de laptop aangesloten op t Internet. Althans dat was de bedoeling, maar Mr. Wanadoo of Mr. Orange hadden blijkbaar andere plannen. Twee dagen vertikten ze het gewoon van verbinding te geven.
Vandaag donderdag heeft de baas, na een ganse woensdag schuttingtaal te hebben gebruikt, zijn installatie cd-rom bovengehaald en gans de boel terug geïnstalleerd. Met succes blijkbaar want de merdes, miljaardes, en ander fraais horen we op het moment niet meer.
Hier komen we dus weer met nieuws uit de Charente, terug online !
Bij een stralende zon en een bitsig koude noordenwind hebben we gisteren onze inspectieronde afgemaakt. Geen indringers gevonden in het al aardig hoog opgeschoten gazon. Den baas heeft dan ook snel de zitmaaier bovengehaald en gans het zaakje flink gekortwiekt.
De egels zijn blijkbaar nog niet uit hun winterslaap. We hebben er nog geen gezien maar sommige hopen bladeren en takken hebben onze verhoogde aandacht. Daaronder zullen de speldenkussens wel zitten. Wacht maar tot de eerste zijn spitse snuit laat zien, de buren horen dat dadelijk aan ons kabaal dat we dan maken.
De volgende dagen voorspellen de meteo meneren- en madammen niet veel goeds, regen afgewisseld met buien We zullen wel zien, na regen komt toch zonneschijn zegt de baas.
Wat we al enkele dagen vermoeden is uitgekomen. De activiteiten van de baasjes waren te doorzichtig voor een Drentsche Patrijshond.
Plots nog aankopen doen,plastic zakjes van Zoomart,enkele zakken Pedigree Pal,-terwijl er nog voldoende op voorraad was-gezeul met valiezen en stapelbakken, alles wees op een spoedig vertrek naar Frankrijk.
Deze morgen was het dan zo ver, nog een snelle wandeling voor een plas en een sigaar langs onze favoriete route en we mochten de achterbank van de auto op.
Voor ons Belle is dat niet de favoriete plaats, ze is nogal eens wagenziek, maar ikzelf doe niets liever.
Na enkele kilometer, nog voor Oelegem staan we in de file, miserie voor ons Belle, vertrekken, stoppen,vertrekken is niet goed voor haar maag. t Baasje let wat op en alles gaat goed. Vlak voor Gent, van t zelfde laken een broek, weer gaat alles goed met Belle.
Als we de wegenwerken gepasseerd zijn gaat de kilometerteller de hoogte in
Bij een sneeuwbuitje in Compiegne doet de baas zijn voet een beetje van het gaspedaal en bij de péage moeten we toch eens kijken welke juffrouw de baas nu heeft uitgekozen om zijn centen af te geven.
Zelfs de beruchte periferique in Parijs geeft geen moeilijkheden, eventjes later mogen wij de pootjes eens strekken en een plas doen terwijl de baas voltankt.
Nog een kleine vierhonderd kilometer en we vinden onze vakantiemanden terug en de grote tuin om ons nog eens goed uit te leven.
Zelfs de laatste tien kilometer over bochtige wegen kan ons Belle zich goed houden, de baas zegt dan ook dat Belle een uitstekende snelweghond is.
Als we arriveren begint de avond al te vallen, het is al flink koud door een straffe noordenwind. Dit belet ons echter niet het terrein aan een grondige inspectie te onderwerpen, geen poezen, geen egels, we besluiten dat alles onder controle is en gaan maar eens samen met de baasjes wat vroeger dan normaal onder de wol.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
