Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
22-08-2008
Einde van de zomer ?
Einde van de zomer ?
De krant Charente Libre kondigt in de editie van vandaag het begin van het vogeltrek seizoen aan. Op de luchthaven Brie-Champniers, tussen Angoulème en Cognac is er al een grote kolonie ooievaars neergestreken.
De krant vermeldt ook dat ze afkomstig zijn uit de Elzas, Duitsland en de noordelijke landen.
Ze zullen waarschijnlijk de regen en het koude weer beu zijn en het voorbeeld van de toeristen volgen. Zij boeken dan een last minute richting zuiden. Het grote verschil met de toeristen is wel dat zij het op eigen kracht doen en geen Airbussen of Boeings nodig hebben.
Wel een gelijkenis..., net als die vliegtuigen strijken ze neer op de luchthaven
Eventjes gaan tanken vertelde het baasje deze morgen, ja dat gebeurt wel meer als je met de auto rijdt en je wil blijven rijden.
t Heeft wel wat langer geduurd dan normaal, en we konden geen gazole geur ontwaren toen hij terug kwam. Even later bleek waarom het was in de koffer te doen dat m getankt heeft. Daar moesten die grote bidons voor dienen die m begin deze week heeft uitgewassen en klaar gezet.
t Baasje is naar Bordeaux geweest om bij te tanken. Om juist te zij naar Pugnac in de Côte de Bourg wijnstreek op de rechteroever van de Gironde. Haast elk jaar doet m dat om zijn voorraad Côte de Bourg en Côte de Blaye wijn aan te vullen. Hij tankt dan enkele grote bidons vol die dan later hier ten huize op flessen getrokken worden.
Het is jonge wijn die daar kan getankt worden, maar t baasje probeert (we zeggen probeert) zo telkens wat flessen te laten verouderen tot 5 à 8 jaar. Dat lukt het éne jaar al beter dan het andere jaar maar meestal is er wel een reden om toch maar weer een fles te proberen zo noemt m dat dan
t Baasje komt al jàren in de Cave cooperative de Pugnac. Het is er dan ook telkens prettig van de mensen daar weer te ontmoeten. De baas wordt er dan ook hartelijk ontvangen, ze weten daar dan ook dat het baasje de verplaatsing niet maakt voor twee bidonnekes van 5 liter
Gisterenavond zijn onze bazen nog eens uit eten geweest. Samen met Fred & Viv zijn ze een deel van de bedevaartsweg naar Santiago de Compostella gaan doen. Stel je daar nu niet te veel van voor. Het bedevaarten heeft plaats gehad in restaurant Le Compostelle in Tusson wat inderdaad aan de bedevaartsweg naar Santiago ligt.
Zware inspanningen worden er niet gevraagd tijdens deze bedevaart, het eten is er verrukkulukkuluk, en elk bord dat er geserveerd wordt lijkt een schilderij. Tevens hanteren ze er Franse prijzen, wat dan ook nog eens vriendelijk is voor de portemonee.
Wat we wel hebben moeten missen, er waren geen kliekjes voor ons deze keer, spijtig voor ons maar de baasjes zagen er goed voldaan uit.
Ons baasje, die met zijn peperkoeken hart, heeft ons dan bij thuiskomst een extra staafje schapenpens gegeven. Dat stinkt wel verschrikkelijk maar we lusten niets liever...
Al enkele dagen probeert het baasje de actie van ons bij het passeren van de postbode op foto te krijgen. Telkens staat hij met zijn nief kodakske klaar en telkens is het achteraf en reactie van dedju, dedju
Gisteren heeft m gezegd dat hij het opgeeft. Hierbij het beste resultaat tot nu toe.
Belle is al vertrokken en uit beeld, van Bas zie je links nog juist het achterste terwijl rechts het gele Cliotje van de Postbode dat juist in beeld verschijnt.
Meer is er niet van te maken zegt hij. Misschien binnen een paar maanden als Bas nog wat trager geworden zal zijn. Dan zijn er ook wat meer bladeren verdwenen aan de linde en de rozenstruiken en vergroot het zicht, nog even afwachten dus
Deze mail kreeg het baasje deze namiddag in zijn mailbox. Zeer actueel op t seniorennet na het introduceren van de gehoortest op maandag ll..
We verdenken Annemie, die de mail stuurde, ervan dat ze met opzet deze mail stuurde omdat alles wat mannelijk is in de familie met deze problemen kampt. Niet alleen actueel maar ook nog eens zeer toepasselijk
t Baasje heeft nog wel wat tandartsen moppen in zijn klassement zitten, ze kan zich aan iets verwachten in de loop van de week, Annemie is in elk geval verwittigd
Bas & Belle
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden. Zegt Jan : "Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen." "Je hebt het bij het rechte eind," zegt Piet.
"Ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als je wilt weten of je vrouw hardhorig wordt, ga dan op tien meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga je op vijf meter afstand zitten en stel de vraag opnieuw, dan op twee meter en tenslotte op één meter."
Jan vindt het een schitterend idee en thuis gekomen neemt hij meteen de proef op de som. Terwijl vrouwlief in de tuin de was ophangt, gaat hij op een tiental meter van haar vandaan zitten en vraagt: "Schat , wat eten we deze middag?" Er komt geen antwoord. Hij verkleint de afstand met ongeveer de helft en stelt de vraag opnieuw: "Schat , wat eten we deze middag?" Er komt geen antwoord. Hij komt nog dichterbij zitten en vraagt: "Schat, wat eten we deze middag?" Opnieuw geen antwoord. Hij begrijpt er helemaal niets van, gaat naast haar staan en vraagt luid en klaar: " Schat, wat eten we deze middag?" De vrouw draait zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt: "Voor de vierde keer, kip met friet!"
Iedereen wil koken in Simonnes specialiteiten keuken. Hier zijn Fred & Viv aan de slag met baasjes tomaten.
Fred en Viv zijn hier gisterenavond gearriveerd met hun Laika. Neen het is geen Russisch hondje maar het merk van hun camper. Voor ons geen speelkameraadje deze maal, enkel de naam van de eerste ruimtevaarder en nu dus ook het merk van een mobilhome.
Wat Fred aan het brouwen is ruikt nogal sterk naar Bauernomelet. Daar zijn we ook weeral niet vies van. Laat ze maar doen die kokende gasten, we zijn er nog nooit niet slechter van geworden, integendeel.
We hebben het baasje deze week nog horen zeggen tegen t vrouwtje dat er weeral vernieuwing moet komen in de kleerkast, wegens alles te spannend
Hoe het tot stand kwam: Jaren geleden op school bij het vrouwtje waren er nogal wat kinderen van vluchtelingen, illegalen en andere anderstaligen. Om de integratie wat aan te zwengelen organiseerde het oudercomité van de school een schitterend initiatief. Een feest met alle ouders en kinderen van de school en alle buitenlanders zouden een gerecht van hun land meebrengen. t Baasje heeft zich toen te pletter geamuseerd met Georgiërs, Serviërs, Oekraïners en Nigerianen. Frans , Duits , Engels en een mix van dat alles heeft m toen uit zijn botten geslagen. Maar t was reuze knap en gezellig.
Toen wij hier in de Charente verzeild geraakten hadden wij weinig problemen met de integratie met de lokale bevolking, we spraken de taal, keken toe hoe zij bepaalde zaken regelden en excuseerden zich als er soms een misverstand was.
t Baasje merkte wel dat er soms problemen rezen met de Engelse buren en de Fransen wegens taalproblemen die achteraf niet werden uitgepraat. Om de verstandhouding en de zaken wat toegankelijker te maken en met dat idee van ieder met ieder in kontakt te brengen wou het baasje, in t klein, ook zon feest organiseren in ons gehucht Ferret.
Dat kwam ter ore bij het comité des fêtes en die vonden dat ook een puik idee, enkel, zij wilden gans de gemeente er in betrekken. t Baasje werd gevraagd in het comité voor de mede organisatie en hoe het in België was verlopen. Tegelijk werd hij tot lid van het comité des fêtes gebombardeerd.
Tot ieders tevredenheid heeft het feest nu plaats voor de derde maal op 7 september, ieder brengt zijn eigen eetgerei en gerecht mee en proeven van de uitheemse gerechten van de buren.
t Zal echter dit jaar zonder ons zijn, spijtig maar na twee maanden moeten de baasjes op dat moment toch nog teen en tander in t Belgikske gaan regelen
Volgend jaar beter zullen we maar denken, ze kunnen het ondertussen al wel zonder ons
Daarstraks, onderweg naar de supermarkt kwamen de baasjes dit rare zonnebloemen veld tegen. Terwijl overal op de velden de zonnebloemen hun koppen al buigen en uitgebloeid zijn staan deze bloemen nog verwonderlijk fris.
Het aantal bloemen is ook maar heel miniem, het zijn waarschijnlijk overgebleven zaden van vorig jaar die nu terug gekiemd zijn. Nu staat het baasje voor een raadsel, hoe komt het dan dat die zaden dan niet voor al die andere in bloei stonden ?
t Baasje zal nog eens met buurman Serge moeten praten wil m achter dit raadsel komen. Serge is de raadsman van t baasje op dat gebied.
In de achtergrond staat nog een veld zonnebloemen in volle bloei, dat zal dan wel later gezaaid zijn dan al die andere concludeert het baasje.
Wat zegt m, k hoor t nie goe. Dat krijg je dan als ze in t nieuws op één, reklame maken voor een gehoortest op het seniorennet.
t Baasje hoort al niet goed meer, wablief is zowat zijn stopwoord geworden. (t lawaai in de carrosserie afdeling op school zal er wel voor iets tussen zitten) Dus dat is bij het baasje al verschillende malen getest en voor het baasje hoeft die test niet zo dadelijk.
Wel wou het baasje inloggen op t blog en een berichtje plaatsen, wou want er was langs geen kanten mogelijkheid om binnen te komen op t seniorennet. Zijn er nu zo velen in t zelfde geval als t baasje of zijn er zoveel kurieuzeneuzen in België ?
Een andere mogelijkheid is dat er in verschillende families een test geweest is dat de andere partner inderdaad slecht hoorde of selectief doof is. En die periode is hier ten huize al lang voorbij. Zowel voor t baasje als voor Bas, die laatste heeft t nog erger dan t baasje en niemand verdenkt Bas dat hij doofheid veinst
Ondertussen weten ze in België al wat er scheelt met hun oren, we kunnen tenminste terug inloggen
Voor de derde maal reeds, organiseert het plaatselijk comité des fêtes van La Magdeleine haar derde fête multiculturel. Omdat er ook hier in de gemeente nogal wat Engelse inwijkelingen wonen hebben ze de uitnodigingen ook in het Engels opgesteld. Zonder problemen met taalfaciliteiten en ander gezwets, t is hier België niet hé
Aan het baasje was gevraagd, als lid van het comité des fêtes, de uitnodigingen bij de Engelsen te gaan bezorgen. Klein problemke, t baasje kent die gasten allemaal wel, maar waar wonen die juist ? Dus hij naar Mme Amiaud, presidente du comité, voor juiste adressen. Ja dat was een probleem, OK niet getreuzeld dan maar naar de Mairie, die is open op dinsdagnamiddag. Oh monsieur Faës, non, monsieur le maire est en vacance de secretaresse neemt dan maar het telefoonboek om enkele adressen op te zoeken. Ja zeg, dat kon het baasje thuis ook wel, en die Engelsen die enkel een mobile hebben ? Ah Mr. Faës, ca cest un petit problème.
Uiteindelijk heeft het baasje zijn toer van de gehuchten van het dorp maar op den wilde boef gedaan en hier en daar zijn licht eens opgestoken. Bij twee huizen was m zonder vragen haast zeker dat m goed zat. Engelse autos op t erf, dat kan niet missen hé baas.
Voor de Fransen die per ongeluk een Engelse uitnodiging hebben ontvangen, de excuses van den baas. Die Fransen zullen er alvast niet de problemen van maken zoals men dat doet in de rand rond Brussel Yveske, ge moet hier uw licht eens komen opsteken dan kan je dat in BHV misschien ook toepassen, den baas zal wel helpen. Frans papierke in de bus bij een Vlaming, cest simple, classement verticale en opgelost, simpel toch
Popeye lustte het, en hier ten huize lusten we het ook, spinazie. Vorige week heeft het baasje nog twee rijtjes spinazie gezaaid. Kiemtijd volgens de gegevens op het pakje is twee weken. Nu na goed acht dagen later komen de eerste plantjes al piepen. Het baasje is dus danig in zijn nopjes.
Goei spul zegt het baasje over het zaaigoed van de firma Vilmorin, als het zo snel kiemt kan het niet meer mis gaan. De vorige jaren heeft het baasje ook telkens spinazie gezaaid maar niemand is er hier veel sterker van geworden.
Dit jaar is het Epinard Géant d Hiver, t baasje overweegt nu zon ankertje op zijn onderarm te laten tatoeëren zoals de grote spinaziepromotor Popeye.
Wij adviseren het baasje toch nog maar geen afspraak te maken bij Johnny Tatoo, eerst maar eens kijken wat de Géants presteren deze winter. Wij zijn er vrij gerust in, zon tatoo liefhebber is het baasje niet en vooraf moet m ook de minister van binnenlandse zaken hier ten huize nog passeren
Zojuist is de postbode hier langs gekomen, niks speciaals, dat doet hij alle dagen. Hij bracht ons alvast geen vensterkes enveloppes.
Wat wel angstwekkend is, komt van onszelf. Al jaren loopt Bas mee met de postbode, hij heeft dat ook geleerd aan Belle. De race met de post Clio gaat dus vanuit de voortuin, waar we telkens de postbode opwachten als hij terugkomt van het laatste huis in ons gehucht, naar de grote tuin.
t Baasje vreest het laatste jaar telkens voor Bas zijn tikker als de Clio terug komt aanrijden.
Bas is dan al goed opgeladen in het vooruitzicht van de terugkomst. Van t moment dat het gele autootje in t zicht komt spurten wij richting tuin. Het is even dringen aan het poortje maar daarna hebben wij de vrije loop. Met veel lawaai begeleiden we dan de postbode tot het einde van de tuin. Daar moeten we dan weer zwaar in de remmen gaan om niet tegen de omheining te kwakken.
De terugweg gaat alvast heel wat trager, zeker voor Bas die met zijn bijna 15 jaar dan toch wel hijgend komt aansleffen. We zien het baasje het nog niet dadelijk nadoen als m ook zo oud is. Of t moest in een zwaar gemotoriseerde rolstoel zijn
Het staat er weer aan te komen, de jaarlijkse clubmatch van de Belgische vereniging van de Drentsche Patrijshond.
Zaterdag 30 augustus
Te Heurne bij Oudenaarde
Voor alle liefhebbers van het ras de place to be. Ook niet-eigenaars van Drenten zijn welkom, ze kunnen zo in optimale omstandigheden kennis maken met de fiere eigenaars en hun favorieten.
Onze Noorderburen hebben ook al talrijk ingeschreven om hun honden te laten keuren in de verschillende klassen.
Mis de kans niet om alle top Drenten van de lage landen en mogelijk ook daarbuiten te ontmoeten. Ook Drenteneigenaars in Scandinavië hebben ondertussen hun uitnodiging reeds ontvangen.
Allen naar de Kabinestraat te Heurne op 30 augustus vanaf 9u30
Elke stad, dorp of gehucht dat zichzelf een beetje respecteert heeft het. De jaarlijkse Bric à Brac. Vandaag was het de beurt aan Villefagnan, jullie kennen de naam van t stadje al wel, waar t baasje elke dag zijn krant en brood haalt.
Tot vorig jaar hielden ze de jaarlijkse rommelmarkt in het centrum maar dit jaar was de ruimte rond de molen the place to be. Na de manifestatie van vorige zondag het fête du vent lag het terrein er toch nog netjes bij, dus waarom niet ?
t Baasje is al sinds de rommelmarkt van Tusson op zoek naar een kristallen/glazen teckeltje. Dat stond toen op een foto en Gertje alias Carine, dochter van ex-collega Jef merkte dat op de foto. Ayse, haar teckel in glas, het baasje moet en zal het vinden, al moet m nog een jaar tussen de grootste rommel lopen ! Vandaag weer niks, glas, steen, metaal, pluche, hout, koper, plastiek, wol, van alles heeft m vastgepakt maar geen teckeltje in glas. Erg hé
Wie we ook ontmoet hebben is het baasje zijn copain Francais preférée, zijnde René en Nicole van het restaurant le Poivrier zij hielden ook opruiming van hun schatten.
Toch konden ook zij het baasje niet overhalen van iets mee naar huis te slepen.
Als zelfs René de kooplust van t baasje niet kan aanwakkeren, dan kan niemand het. De baasjes zijn inderdaad met lege handen thuisgekomen, er waren dan ook geen glazen teckeltjes
Het fruitseizoen is totaal niets geworden dit jaar, met één uitzondering, deze appelboom. t Baasje zegt dat het de boom is die in de slechtste toestand is van gans de boomgaard. In een ver verleden is hij al eens omgewaaid maar heeft zich terug herpakt en is terug omhoog gegroeid. Er zit een groot gat in het onderste deel van de stam en t baasje heef verschillende zwammen van de stam verwijderd deze week.
Toch heeft het baasje niet het lef om de kettingzaag te nemen en hem om te leggen. De appelboom bloeit heel laat in de lente en is daarmee de enige die dit jaar geen vorstschade heeft opgelopen, en dat zie je nu aan de vracht appelen die hij draagt.
Oogsten van de stoofappeltjes kan pas vanaf oktober, vroeger zijn de appeltjes niet te genieten. Maar daarna zijn het de beste appeltjes om de befaamde tarte tatin te sieren. (t Baasje zit hier nu al verwoed te slikken, bij de gedachte alleen al)
Er vallen wel elk jaar een deel van de appeltjes vroegtijdig af, aangestoken door wormen of gewoon afgewaaid, ook die zijn niet verloren. Vermits de appeltjes een heel lange bewaartijd hebben gaan ze mee naar België. Daar staat in de wei Stan de ezel van t baasje zijn broer. Stan, vernoemd naar een dispatcher voor een bedrijf waar t baasjes broer Dré ooit voor gewerkt heeft, is verzot op die kleine appeltjes. Die kent het geluid van de Mitsubishi al zo goed dat het baasje al verwelkomd wordt met luid gebalk als m de straat pas ingedraaid is
In het veld, daar krijgen we de muizen wel gevangen, ongevraagd graven we de muizenholen open. Vraag ons dat nu niet om in huis van een muis te vangen want daar halen we hun onze neus voor op.
Vorige week heeft hier een muis rondgelopen in huis, een ganse week zijn de baasjes in de weer geweest om ze te vangen. Bij ons mocht ze haast tussen onze poten doorlopen, wat zouden wij zon klein beestje een haar krenken. t Baasje heeft die muis na acht dagen toch kunnen vangen met een muizenklem. Tweemaal per dag moesten de bazen het aas vernieuwen, telkens was de kaas en salami uit de klem verdwenen ! Dat moet een muis geweest zijn met ervaring of een hoog muizen IQ. Tot het baasje gezien had welke vluchtweg ze steeds nam en daar de klem plaatste, toen was t snel gedaan met het muizen IQ
In t veld echter zijn wij de profi-muizenvangers, een flauwe geur is voldoende om recente sporen te vinden die ons naar een bewoond muizenhol leiden. Met een beetje samenwerking is de klus dan zo geklaard. Geen muizenwoning is bestand tegen twee gravende Drenten. Deze maal was er niemand thuis van Mickeys familie, we hebben een leeg maar wel recent hol open gegraven. Volgende keer beter zullen we maar denken, muizenholen genoeg in de velden
Pure nostalgie voor t baasje vandaag in de krant Charente Libre. Op de frontpagina merkte t baasje al dat er iets bijzonders te lezen was, er stond rechts onderaan een klein fotootje van een vrachtwagen Berliet, bouwjaar 1949.
Nu is dit model van Berliet, een GDC voor de ingewijden in de branche, de eerste vrachtwagen die t baasje zich duidelijk herinnert uit de wagenpark van zijn vader, den bompa. Als snottermocht het baasje meerijden met dit monster met een motorkap van tegen de 2 meter.
t Baasje herinnert zich nog levendig de ritten naar de steenfabriek van Vuren, langs de Waal in Nederland. Dan gaan lossen in het Brusselse en te laat te arriveren op een verlaten bouwwerf. Twaalf ton gevelstenen met de hand lossen omdat een kraan nog geen gemeengoed was en de stenen nog niet verpakt werden in grote pakken of op paletten. Honderden tonnen heeft het baasje in zijn jeugd samen met den Bompa zo gelost op verlaten werven
De familie Barnay in de Charente Limousine heeft nu hun vrachtwagen Berliet gerestaureerd. De familie heeft deze gekocht in 1949 en is nog altijd de eerste eigenaar. De Berliet heeft destijds de pannen van de familiale pannenfabriek verdeeld over de ganse regio en heeft nooit een ongeval meegemaakt. Eén uitzondering, een schaap heeft ooit het leven gelaten onder de wielen van de Berliet.
De Berliet is buiten dienst gesteld in het jaar 1980 en heeft al die jaren stil gestaan op de carrière van het bedrijf. Vier jaar geleden is de zoon van de eigenaar, die tevens een groot deel van zijn leven met de wagen gereden heeft, aan de restauratie begonnen.
De krant vermeldt ook nog dat de eigenaars niet te stoppen zijn als zij beginnen met anekdotes op te halen over wat ze in die vele jaren met de Berliet hebben meegemaakt.
Gisteren zijn wij nog eens met de baasjes op uitstap geweest. Wij en de baasjes waren uitgenodigd bij Franca, Darren en Fleur Porter in Sigogne, een dorp onder de rook van de stad Cognac.
t Baasje kent Franca al een jaar via haar blog http://portersonthemove.blogspot.com/ en het was dus tijd om eens in levende lijve kennis te maken met de Porter family
Franca en Darren zijn respectievelijk Nederlandse en Engels en runnen in Sigogne een uiterst verzorgde Bed & Breakfast au Bellefleur waar de gasten hartelijk worden verwelkomd. Dat hebben wij gisteren zelf kunnen beleven. Op een bepaald moment zat haast de ganse beginperiode van de Europese Unie rond de tafel, t baasje probeert hier een kleine opsomming te geven, Nederland, Engeland, Frankrijk, Italië en België. Gezellig is zoiets en je maakt dat gewoonlijk enkel mee in van die groothotels, niet in en B&B met drie kamers, das ongezien.
Franca heeft de baasjes eens goed verwend en ook wij beiden hebben mogen meesnoepen van de lekkere hapjes die Franca ons presenteerde.
Dochtertje Fleur, vijf en een half jaar, was aanvankelijk wat schuw van ons, voornamelijk van de té enthousiaste Belle. Dat ijs was snel gebroken toen ze met mij, Bas, een aangelijnde wandeling in de tuin ging maken. Toen t baasje een opvoering van Samson gaf met haar pluche hond steeg ook de belangstelling voor ons beiden en waren we plots top off the bill. t Kan verkeren zei Bredero en gelijk had ie
In september als wij terug zijn uit t belgikske is er een tegenbezoek in Ferret gepland, we kijken er met zijn allen naar uit.
Gisterenavond is het hoofdbestuur nog eens uithuizig geweest terwijl wij huiswacht hadden gekregen. Een avondje zonder Olympiërs die om ter rapste zwemmen of mekaar om ter snelst met een fraaie worp tegen de mat smakken (t baasje zegt dat die mat een Tatami is). t Was rustig dus gisterenavond.
De baasjes zijn van Hugo zijn kookkunsten gaan proeven. Hugo is de broer van Fred, t baasjes beste maat en wat blijkt nu ? De beide broers hebben nog iets, tot nu toe onbekend, gemeenschappelijk. Ze zijn beiden meester Paëlla koks. Die van Fred was onze baasjes al bekend, niet alleen bij hen, maar in een grote schare bekenden want Fred heeft een héééle grote Paëlla pan, voor vier personen Paëlla maken zit er voor Fred dus niet in, t is voor minstens acht personen of Fred begint er niet aan
Ook de Spaanse kookkunst van Hugo werd hoog gewaardeerd door onze beide Bourgondiërs. Ze zagen er bij thuiskomst in elk geval meer als voldaan uit. Zouden die beide broers ergens Spaanse voorouders hebben ?
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
