Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
25-03-2008
Chinon
Chinon
Vandaag zijn we nog eens op toeristische uitstap geweest. Dat was een tijdje geleden, vroeger toen ik nog de enige Drent ten huize was gingen we veel meer op stap. Vermits Belle haar maag nog altijd een hekel heeft aan ronde punten en stoplichten gaan we wat minder. t Baasje is er niet zo gek van, de auto aan de kant te moeten zetten om de achterbank weer eens proper te maken.
Deze morgen heeft ons Belle zon klein pilleke gekregen tegen reisongemakken en dan redt ze het wel. t Baasje wou zijn wijnvoorraad terug wat op peil brengen en vermits het vak Loire wijnen grote gaten vertoonde togen wij op weg naar Chinon.
Toch een 170 km rijden, zon twee uur over de nationals en departementals, maar het loonde de moeite. We mochten mee op stadswandeling en baasje heeft nog enkele mooie fotos geschoten in het oude stadsdeel.
t Baasje heeft daar een mooie foto van een heel oud huis genomen. Het stond nog te koop ook, beneden was er een taverne in gehuisvest maar na een blik op het de ramen van het eerste verdiep is m maar snel doorgelopen. Kijk zelf maar eens op de foto.
Bij de wijnboeren mochten we ook uit de auto maar daar stootten we op een een grote boosaardige Labrador, niet voor niets lag m aan de ketting. t Was wel een lange ketting, daar hadden we ons een beetje op verkeken. We waren juist op tijd buiten zijn bereik.
Harley is de huisgenoot van Fred en dus ook een overbuur, Harley is echter geen Engelsman maar een Franse vondeling die langs de kant van de weg gevonden is. Hij is liefdevol opgenomen door onze Engelse overburen.
Harley is twee weken ouder dan ons Belle, en zoals zijn stoere naam doet vernoemen een reu, t is te zeggen een ex reu.
Het ras van Harley is ergens onduidelijk, poedel, pyreneeër herder, beetje Briar, het doet er eigenlijk niet toe. Het is een hevig manneke dat niet liever doet dan vanuit een verdoken positie plots voor mij te springen.
Tegen ons Belle kan m niet op, Belle is te sterk en gans anders van bouw dan Harley.
Dat belet hem echter niet van echt te stoeien met haar en kan hij het niet halen, dan zoekt m steun bij Fred die nooit niet ver uit zijn buurt is.
De eerste maal dat Harley voor een paar dagen bij ons verbleef is m wel samen met Belle per ongeluk het zwembad ingedoken, in de maand maart notabene
Toen hebben, ze ieder in een bench, zich enkele uren moeten koest houden met hun rug tegen de radiator tot ze terug droog en warm waren.
Een geluk dat het baasje er toen snel achter gekomen was dat die twee niet te zien waren in de tuin, ze hebben toch wel een tiental minuten moeten zwemmen want Belle geraakte niet meer op het dekzeil ! Chance gehad toen, heten ze dat.
Gisteren bezochten de baasjes een tentoonstelling van veertien Engelse kunstenaars die naar de Charente uitgeweken zijn. Engelsen zijn de laatste tien jaren en masse naar hier uitgeweken dus is het ook logisch dat er enkele kunstenaars tussen zaten.
Die kunstenaars, exposeren op dit moment in het gerestaureerde pand uit de 16° eeuw van Marguerite dAngoulème. Deze dame was de zuster van koning Frans I (François premier) van Frankrijk.
De tentoonstellingsruimte op zich is al een bezoek waard, mooi gerestaureerd door de club Marpen. De tentoongestelde kunstwerken waren gevarieerd, glaswerk, aquarellen, olieverfschilderijen, keramiek, kunst uit recuperatiemateriaal enz
In sommige kamers waren ook nog lokale antiquiteiten te bewonderen, wel gebruiksvoorwerpen van de beter gesitueerde burgerij, veel koperwerk en die opmerkelijke broodbeschermer tegen muizen (onderste foto) die tegen de zoldering hangt.
De baasjes zijn dan achteraf nog iets gaan drinken in het theehuis met de onuitspreekbare naam lechaugette maar de baasjes zeggen steeds bij Bernard.
Over Bernard, ooit een BF (bekende Fransman), hebben we het nog eens op een andere keer.
Fred is de oudste hond van de overburen, het is een Groenendaal, dus heeft hij net als wij iets Belgisch. Fred is echter full-English, hij is met de overburen uit Engeland meegekomen toen zij naar La Magdeleine verhuisden.
Fred is inmiddels +10 jaar en dus meer de rustige maat van onze Bas, hoewel, Fred is dus vier jaar jonger en dat is duidelijk merkbaar als t op snelheid aankomt.
Fred is ook al verschillende malen bij ons op vakantie geweest, hij is liever in La Magdeleine dan mee op reis. De overburen reizen nogal wat af met hun kamper en in de zomer is het voor zwarte Fred geen lolletje vanwege de warmte, dan hebben wij er een speelmaatje bij.
Fred is ook een regelaar, als het jong geweld wat hevig bezig is kan Fred met één blaf de rust laten terugkeren zonder dominant over te komen, t is een fijne hond.
Als m samen met ons gaat wandelen is Fred de keien apporteur, hij heeft niets liever dan dat het baasje een kei het veld inwerpt, gegarandeerd komt m met dezelfde kei terug.
Wij, twee Drentsche Patrijshonden, jachthonden pur sang, wij mochten vandaag niet mee met de baasjes. Zij gingen naar Tusson waar er een expo was van Engelse kunstenaars die naar de Charente zijn uitgeweken.
Nu zegt zon tentoonstelling ons bitter weinig, maaaar er was in de tuinen van het voormalig klooster ook een chasse aux oeufs voor de jongsten van de gemeente.
We hadden chasse gehoord en dan zijn wij altijd paraat. Maar de baasjes waren vastbesloten, er kwam niks van.
Bij de terugkeer liet het baasje de fotos zien van de jachtprooien, beschilderde eieren en chocolade eieren.Neen geef ons dan maar de konijnen en hazen, desnoods de katten van de buren. Dat is pas chasse
dat Frank Deboosere er dik naast zit met zijn voorspelling voor Paaszondag. Het zag er op zijn voorspellingen inderdaad naar uit dat het één van de naargeestigste weekends zou worden tot nu toe in 2008.
Dik mis Frank Stralend weer deze morgen, opstaan met de zon in de ogen. En dan gisterenavond gaan slapen met de gedachte, morgenvroeg maar blijven liggen, t zal toch gene vette zijn.
Gisterenavond rond 18 uur is ons bezoek aangekomen. Luc (een collega van t baasje van de Europech) en Carine zijn hier gestopt met hun kamper op heenweg naar Portugal .
Dat betekent voor ons, twee lieve Drenten, vier handen meer om te spelen en te vertroetelen. Dat betekent ook dat ik al met een stok gereed stond om te spelen in de tuin nog voor ze hun kamper geparkeerd hadden.
Luc en Carine bleven bij ons eten en overnachten en t vrouwtje had van dat heerlijk gebraad gekookt waar weer wat vetrandjes van over was, moet ik nog verder vertellen..?
Overschotjes van vier, betekent feest voor ons. De baas mengt dat dan door ons eten maar we krijgen dan wel wat minder, omdat Bas anders weer op dieet moet. Maar lekker was het wel !
Tussen beide fotos ligt twintig minuten. t Baasje moest dus snel zijn om onze leiband aan te doen voor een tussendoor wandeling .
Het is dan achteraf wel beter geworden, zelfs windstil en zonnig . Beide fotos zijn gisteren namiddag genomen. Op sommige momenten leek het wel avond, even later was het opnieuw prachtig weer.
Onze ingebouwde uurwerken bleken dan ook kompleet van slag. Al een geluk dat de baas zo attent was om ons deze keer op het wandeluur te wijzen
Ik kreeg zopas een mail van Viva die mij meldde dat er vier serieuze kandidaten waren om het hondje Floris op te vangen. Moest een herplaatsing maar altijd zo snel gaan. In Nederland staanvijf Drenten al wekenlang op de herplaatsing lijst...een hint ?
Jan
Hallo Jan, Hartelijk dank dat je de oproep op je blogje plaatste.
Door al die aandacht hebben we nu 4 ideale kandidaten dus de keuze zal al moeilijk worden.
Ik heb alles doorgestuurd naar Conny die alles met haar dochter Sylvia die in Gasthuisberg ligt zal bespreken.
Ik stuur een fotootje mee van Sylvia, van vorige zomer (in het midden), een levenslustige meid die sinds oktober de passie van het dansen had ontdekt. Zal zij dit ooit nog kunnen doen? Niemand kan het op dit ogenblik zeggen.
Ik heb dus op mijn blogje vermeld dat de zoektocht voorlopig stopt, ik ben zeker dat tussen deze 4 kandidaten het ideale baasje voor Floris zit.
Dat is de eerste gedachte vanmorgen bij een blik in de voortuin. Wind, grijs, regen een gans verschil met wat hier in de Charente de laatste dagen aan de orde was.
Ik ben mijn plas gedaan in de tuin maar Bas is geen twee meter van de voordeur weg geweest. Geen weer voor honden heeft m besloten.
De baas is aan de computer gaan zitten en hij heeft wel vier weersvoorspelling programmas geraadpleegd. Waarschijnlijk om één gunstige te vinden, vergeefse moeite baas.
Morgen zou het beter moeten zijn, hier althans, maar voor paasdag hebben ze een verzameling van maartse buien en aprilse grillen op één dag voorzien.
We gaan ons in de zetel en voor de kachel leggen, das t beste wat we kunnen doen op zon GOEDE vrijdag .
De baas ging vanmiddag een babbeltje doen met onze overbuurman, hem ken je nog niet, maar t zijn de honden van Mick waar we deze week nog samen mee gaan wandelen zijn.
Een babbeltje over t weer en waarmee ben je bezig, wat ga je dan doen? Je kent dat wel, bazenklap noemen wij dat.
Met Mick praat de baas Engels, omdat het een Engelsman is zegt de baas, en die talken only English. Met de buren hiernaast praat m schoon Frans alléé, dat probeert m toch. De buren van hiernaast zijn Parijzenaars, en die praten alleen fransoos, behalve de dochter die kent Duits én Frans.
Dat is toch een beetje moeilijk zegt de baas, als we samen aan t buurten zijn. Dan moet m telkens de knop omdraaien of ze verstaan m niet.
Indien sommige bloggers dit artikel willen overnemen om op eigen blogje te plaatsen of om rond te mailen naar zoveel mogelijk mensen, zijn deze reeds op voorhand bedankt. Het is een lang artikel voor op blog maar ook een klein fotootje met een verwijzing naar dit artikel zou al heel welkom zijn.
Zoeken jullie mee naar een fijne thuis voor Floris From Little Bips?
Recent nam Conny uit Mechelen contact met me op. Zij is de moeder van de 22-jarige Sylvia.
Conny en Sylvia zijn beiden bejaardenverzorgsters. Sylvia heeft 2 honden waaronder een Bichon Frisé, Floris, uit de kennel From Little Bips waar ook Beejee en Zoety vandaan komen.
Het is een prachtdier. Op de fotos is hij niet getrimd zoals een typische Bichon maar je ziet het potentieel zo. Hij is prachtig gebouwd, heeft een mooie vacht en is nog nooit ziek geweest.
Floris is een reutje en werd op 10 maart 2 jaar jong, een lieverd, doet geen vlieg kwaad maar is wel heel speels en druk, een beetje zoals ons Dréke wellicht.
Enkele weken geleden sloeg het noodlot toe:
Sylvia werd getroffen door een hersentrombose en daar bovenop kreeg ze ook een hersenbloeding en door die bloeding, zeer zware epileptische aanvallen. Ze heeft ook een herseninfarctje gehad. Alles is enorm kritiek geweest. Het zal een lange, zware revalidatie worden.
Ze kunnen Floris niet houden en ze zoeken een nieuwe thuis waar hij gelukkig kan zijn. Het was al eerder niet ideaal om zo een druk baasje te houden in een woning zonder tuin in een gezin waar iedereen een druk leven heeft. Nu met de ziekte van Sylvia is Floris gewoon ongelukkig en ze kunnen dat gewoon niet meer aanzien, zij willen dat hij weer gelukkig wordt.
Wij gaan dus op zoek naar een gezin waar Floris zich kan uitleven, waar hij een tuin heeft om in te rennen en mensen die tijd hebben om veel met hem bezig te zijn.
Floris zou ook heel goed aarden in gezin met kinderen om lekker zot te doen. Hij is echter ook heel lief, als je huilt komt hij je tranen weglikken.
De Golden Gust en Floris
Ik vroeg Conny om mij wat meer over Floris te vertellen en dit schreef ze mij:
Beste Viva,
Floris is geboren op 10 maart 2006, als Floris From Little Bips. Hij was 8 weken toen hij bij ons kwam en is opgegroeid bij een loebas van een Golden Retriever (Gust).
Floris vindt de Golden zijn speeltje, hij doet niet liever dan een ganse dag stoeien en daar is al het eerste probleem, wij hebben geen tuin en Floris speelt en ravot zo graag.
Sylvia ging er dan ook regelmatig mee naar de hondenweide, nu dat niet meer kan door de gegeven omstandigheden, is Floris heel ongelukkig, hij kan zijn energie niet meer kwijt, want energie heeft hij met overvloed. Hij heeft ook graag mensen rond zich, zit niet graag lang alleen, dan verveelt hij zich en jankt dan. Hij wil zo graag bij je zijn. Als hij kunnen spelen en rennen heeft is hij zo gelukkig. Als hij dan moe is legt hij zich in een bolletje in de zetel en kan hij zo genieten van de rust.
Hij wordt ook heel graag geliefkoosd, op schoot liggen en gestreeld worden is zijn hobby. Aan het raam zitten en naar buiten kijken doet hij ook heel graag.
Naar andere mensen en andere dieren toe, wil hij altijd maar spelen. Hij is heel snel: lopen, rennen en ravotten staan op nummer 1 voor hem, wij zeggen soms, Floris is een echte circushond.
Hij speelt wel de baas over onze Golden, maar die laat dat ook allemaal maar gebeuren. Alles is voor die kleine, witte ragebol een spelletje, zo kan hij ook uren in zijn mandje spelen met een hondenspeeltje. Ook met zijn eten maakt hij dikwijls een spelletje. Eigenlijk is het een heel grappig, onstuimig, ondeugend maar lief hondje, bijten doet hij helemaal niet.
Hij heeft steeds alle inentingen gekregen die nodig waren, jaarlijkse controle bij de dierenarts, hij is nog nooit ziek geweest. Hij gaat regelmatig naar de kapper en daar zeggen ze dat hij heel goed onderhouden wordt. Daar hebben ze dan ook verschillende foto's van hem genomen om hem te gebruiken op hun kalender, omdat het zo een schoon beestje is.
Ons Sylvia borstelde dan ook regelmatig de haartjes, enz... Van ons kreeg hij als voeding, Canex natuurvoeding, vis met kip gemengd... s'Morgens zijn portie en s'avonds zijn portie, nooit een ganse dag door een kommetje, altijd getrouw s'morgens en s'avonds afgewogen. Als wij spaghetti eten moet hij wel altijd een paar slierten hebben. Wij zeggen altijd lachend: Jij bent een Italiaans bichonneke zeker!.
We vinden het heel erg dat hij weg moet, maar hier is hij niet meer gelukkig, doordat we hem de aandacht niet meer kunnen geven die hem toekomt, de keuze is hartverscheurend maar het is voor Floris zijn bestwil. Ik kan het niet aanzien, dat hij nu niet meer gelukkig is. Dus hopelijk is er iemand die hem kan geven wat hij verdient.
Daarom willen we er ook geen geld voor vragen, hij heeft ons wel voldoende gekost maar we willen er nu geen geld uithalen, voor mijn dochter is het het allerbelangrijkste dat hij goed terechtkomt.
Lieve Groetjes,
Conny
Laat ons hopen dat Floris snel weer gelukkig mag worden.
Bedenk: een Bichon vraagt veel verzorging, moet vaak geborsteld worden, moet regelmatig naar de kapper, heeft de juiste voeding nodig. "Bezint eer ge begint" is een spreekwoord dat hier zeker op zijn plaats is. Maar als je er voor kiest dan haal je een zonnetje in huis, hij zal je in overvloed met liefde en vriendschap belonen.
Op de Hollandse site van http://hollandais.en-france.nl heeft de baas een artikel gevonden waarin per land punten gegeven worden op verschillende vlakken plus een eindscore.
Daar blijkt Frankrijk het uitverkoren land te zijn om te leven, als het op de eindscore aankomt ten minste. (score 85)
Nederland staat op 10 (score 75) en België op 12(score 74). China, belangrijk voor ons honden wegens je weet wel, weinig levensverwachting voor honden, staat op 95.(score 56)
De baas heeft zon slechte goesting niet nog vinden wij beide. Half tijds in land nr.1 en de andere helft in nr.12.
En dan klagen die op twee poten lopende zoogdieren in België nog, dat snapt geen hond !
Wij hebben er al een paar dagen last/plezier van, lentekriebels !
Blijkt dat ook besmettelijk te zijn, t is overgegaan op de baas. Hij heeft verleden week al wel enkele rozenstruiken geplant ter vervanging van enkele die het niet naar wens deden maar nu is m in de jardin potager begonnen.
Erwtjes, van dezelfde soort die vorig jaar zo lekker waren, mangetout zeggen de Fransen.
We hebben hem ook met zon spuitgeval op zijn rug zien rondlopen. Tegen het onkruid, straf spul zelfs tegen netels, zegt m tegen het vrouwtje. Nu maar zien wat er nog zijn oren laat hangen binnen een paar dagen buiten het onkruid. Vorig jaar kwamen er plots een paar lege plaatsen in de tuin, wat zeker de bedoeling niet was !
Maar dit jaar heeft m de mode d emploi drie keer gelezen in t Frans, toen kwam hij erachter dat er twee bladzijden verder ook een gebruiksaanwijzing stond.
19 maart, een datum zoals een andere zou je zeggen. Niet zo in Villefagnan, het stadje op vier kilometer van La Magdeleine.
Deze morgen toen de baas om zijn dagelijkse baguette ging was de gemeentewerkman bezig met het plaatsen van de vlaggen aan het monument van de gesneuvelden. Raar, zullen we zeggen 8 mei en 11 november zijn nog ver af.
In de krant kan je dan lezen dat er vandaag een herdenking is voor de gesneuvelden van de oorlog in Algerije.
t Baasje zegt dat m daar niet veel van weet maar dat de Gaulle en de OAS (Organisation de l Armee Secret) en het FLN (Front de Liberation Nationale) hem nog wel iets zeggen. Na deze oorlog is Algerije met president Ben Bella onafhankelijk van Frankrijk geworden.
Met al die vieringen voor oud-strijders zou je nog gaan denken dat die Fransen serieuze oorlogsmakers zijn. Wel moeilijk te begrijpen hier in de vredige Charente.
En wat moet de baas dan met onze neuzen doen? Aan ons ruikorgaan kan die Hollander nog bijlange niet aan "ruiken"
Wijnmaker laat neus verzekeren voor vijf miljoen
Ilja Gort (links) laat z'n neus onderzoeken door dokter Veldhuizen in Haarlem
De Nederlandse wijnmaker Ilja Gort heeft zijn neus verzekerd voor 5 miljoen euro. Volgens Gort moet je een goede neus hebben om goede wijn te kunnen maken. Omdat hij van zijn hoogontwikkelde reukorgaan afhankelijk is, liet hij die bij het Britse Lloyd's verzekeren.
Miljoenen geuren Gort, die in de Bordeaux een chateau heeft, is de producent van het wijnmerk La Tulipe. Naar eigen zeggen kan hij miljoenen geuren onderscheiden en is dat vermogen essentieel om de kwaliteit van zijn wijnen te kunnen garanderen. (eb)
Zojuist hoor ik Frank van t weer op één de voorspelling voor het Paasweekend geven
Kijk dan eens naar mij op het zonovergoten gazon. Ik wil jullie niet jaloers maken maar feiten blijven feiten. Ik hoop voor alle Belgische thuisblijvers dat Frankske er nog maar eens dik naast zit met zijn voorspellingen.
Den baas heeft al gezegd, als onze tante nonnekens bij de zusters Clarissen nog leefden zou m met een koerierbedrijf gerust een paar kartons eieren laten afleveren, paaseieren én gewone !
En t zouden zoveel eieren zijn dat die boer die voor regen liet bidden, finaal zou weg gekonkureerd worden.
Speciaal voor de vrienden van de Drentenclub, die op paasmaandag hun lentewandeling houden, en de kindjes die hun paaseitjes gaan rapen, wensen wij veel zon, zon, en nog eens zon.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
