Mama, papa kijk eens van die hoge bomen dwarrelen blaadjes naar beneden, en vormen daar een dik tapijt als ik erover loop hoor ik ze krik krak kraken en ik ben mijn voetjes kwijt. (Dit is iets wat ik onthouden heb toen we een herfstwandeling maakte met onze kinderen ongeveer 39 jaar geleden, of de tekst volledig en helemaal juist is weet ik niet, maar ik vond het wel mooi.)
Wereld we weten 't allemaal, 't is er een bende 't is er te eng, en te vijandig en te vol het is in hoofdzaak grote rotzooi en ellende op onze groene, blauwe, grijze planeet
't is haat en nijd, elkaar de pas afsnijden en door de steden raast een 'rüksichtlos' geweld maar of we vloeken, vechten,vallen,lachen, lijden er staan weer altijd boterbloemen in het veld
er zijn nog immer die momenten van vervoering al lijkt dat bolletje ook zo negatief tussen de puinhoop schemert altijd de ontroering van mensen die zachtjes zeggen: 'k heb je lief' (Toon Hermans) Hanne
Het ware te wensen, dat vele mensen met al hun gebreken zichzelf eens bekeken. Dan zouden ze het praten over andere wel laten. (Nederlandse zegswijze.)
Enkele weken geleden heeft een niet meer zo jonge dame??? mijn kleindochtertje van 10 omver gereden met de auto, ze heeft het fietsje aan de achter zijde geraakt.Dus moet ze naar mijn bescheiden mening het kind gezien hebben.Ons kleindochtertje is gevallen, maar gelukkig niet gewond. De bestuurster van de wagen zette gewoon haar weg verder zonder zich om het slachtoffertje te bekommeren. God zei dank was ons meisje niet gewond, enkel haar fiets waren wat kosten aan.Hoe kan je als , misschien zelf moeder of oma doorrijden en niet de moeite nemen om even te kijken of je slachtoffer gewond is. Ik was zo boos en stelde me de vraag of een kind minder waard is dan een dier want normaal stop je daar voor. (een droevige ontgoochelde oma) hanne
Verleden weekend hebben we aan zee doorgebracht, het weer was prachtig, en het hotelletje primma, maar toch deed er iets pijn,namelijk het lijk wel of onze kust één grote bouwwerf is, de appartementen schieten als paddestoelen uit de grond. En ik dacht dat de zon 's morgens voor iedereen gratis begint te schijnen, vergeet het want in sommige badplaatsen is dat blijkbaar niet het geval,als je een plekje in de zon wil langs de dijk moet je betalen, het strand staat er vol met strandstoel verhuurders, en de horica heeft de zonnige zijde van de dijk ingepalmd,dus als je een streepje zon wil moet je ervoor betalen, ik weet wel de mensen moeten hunne boterham verdienen maar soms vind ik het overdreven. Ik weet het is nog niet overal zo er zijn nog mooie plekjes, maar daar begint de bouwwoede ook toe te slaan.Arme Belgische kust waar is je trots gebleven.
Sterven doe je niet ineens, maar af en toe 'n beetje en alle beetjes die je stierf, 't Is vreemd, maar die vergeet je, het is je dikwijls zelfs ontgaan, je zegt ik ben wat moe, maar op 'n keer dan ben je aan je laatste eindje toe. (Toon Hermans)
Het menselijk ras bezit het vermogen om wetenschap en kunst te scheppen, waarom zou het dan niet in staat zijn een wereld van rechtvaardigheid, broederlijkheid en vrede op te bouwen? (Léon Blum)
Weer zijn we met verbijstering verslagen. Moeten we altijd verder leven, met de angst om onze kleinkinderen? Wat nu met Bart gebeurde kan overal gebeuren. Wanneer stopt eindelijk dit zinloze geweld?
Geluk is geen kathedraal, misschien een klein kapelletje. Geen kermis luid en kolossaal, misschien een carouselletje. Geluk is geen zomer van smetteloos blauw, maar nu en dan een zonnetje. Geluk dat is geen zeppelin, 't is hooguit 'n ballonnetje. (Toon Hermans)
Niemand moest zich eigenlijk ooit schamen te bekennen dat hij ongelijk had, want hij zegt toch alleen maar dat hij vandaag wijzer is dan hij gisteren was. (A. Pope)
Kindje kleen, kindje dood mag ik u iets vragen mijn ogen zijn van 't schreien rood en mijn stemme rauw van 't klagen.
Duizel je nog als je rechte staat kan je nu lopen zonder vallen ja 'k hé vleugels van zilverdraad en van pluimkes en sneeuwkristallen
Ben je beschut tegen de nacht is uw kleedje wel warm geweven Ja van 't zuiverste zijdeke zacht en van maneschijn ben ik omgeven
Waar moe je gie rusten op uw verre reis waar vind je gie eten en drinken 'k drinke den dauw van 't groen paradijs 'k hé wolken om in weg te zinken.
Kindje kleene, kindje dood wie moet er nu voor u zorgen den hemel is te wijd en de wereld te groot 'k houd u diep in mijn herte geborgen. ( Willem Vermandere)
