Vandaag wandelen we in Floing, in de Franse Ardennen, vertrek in het centrum van het dorpje en dadelijk klimmen we achter het kasteel naar de militaire begraafplaatsen. Een klein kerkhof met kruisen die de verschillende eenheden vertegenwoordigen evenals enkele kruisen voor officieren van hogere rang, ook alweer uit de Pruisische oorlog van 1870.
In de 19de eeuw werd er wat grafwaarde betreft blijkbaar nog een onderscheid gemaakt in rang van eer. Er was hier een massagraf waarin zowat 3000 lichamen werden begraven van zowel Franse als Duitse soldaten, wat verder klimmen we omhoog om alweer een oorlogskerkhof te bereiken. Dit maal kwamen de soldaten om in de oorlog tussen 1940 1945. We vergeten voor even de oorlog van 1870 voor een andere, die van 1940 toen de Franse Voor- Ardennen weeral het strijdtoneel van verschrikkelijke taferelen werden. Op 12 mei 1940 staken de eerste Duitse eenheden de Belgisch/Franse grens over.
De Fransen hadden hun eerste verdedigingslinie vooral gebouwd op de linkeroever van de Maas, omdat een rivier nu eenmaal een betere verdedigingslinie vormt dan een grillige landsgrens. Dorpen zoals Floing waren dus snel ingenomen. De Fransen hadden alle bruggen over de Maas in de weide omgeving rond Sedan zelf opgeblazen. Gesteund door luchtaanvallen kon het Duitse leger al snel een bruggenhoofd over de Maas vormen en de hoogte van Marfée innemen. De volgende dagen zouden er regelmatig zware gevechten plaats vinden, er werd gevochten voor elk dorp.
Dat resulteerde in vele dodenakkers (soms meer dan 100 graven), ook in dorpen zoals Mont-Dieu, Grandes Armoises, Oches, Saint Pierremont, Chémery-sur-Bar, Bulson, Na de oorlog werden sommige lichamen overgebracht naar de woonplaats van de gesneuvelden. In 1962 werd besloten tot een hergroepering van de tientallen kleine oorlogskerkhoven in de Ardennen en Voorardennen. Zo werd hier in Floing een nationale necropool ingericht. Er zijn hier zon 2200 lichamen begraven. Opmerkelijk is ook een apart stuk met enkel gesneuvelden van moslim origine (266), voornamelijk afkomstig uit het destijds koloniale Marokko en Algerije. We wandelen verder en klimmen over hetzelfde asfaltwegje omhoog en komt zo aan het volgende oorlogsmonument.
Bij het monument des braves gens zijn we weer in de oorlog van 1870 beland. Dit monument is in de eerste plaats ter herdenking aan de veldslagen en de gesneuvelden op het veld van eer van cavalerie-eenheden in het algemeen en het korps Afrikaanse jagers in het bijzonder. Ook de slag van de divisie Marguerite wordt hier nogmaals herdacht. Het grootste monument Les Braves Gens werd met grootse plechtigheden ingehuldigd in 1910, amper een paar jaren voor er weer wrede gevechten zouden plaatsvinden. Les Braves Gens betekent niet de brave mensen, maar moedige mannen, de uitspraak werd vreemd genoeg ontlokt uit de mond van de Pruisische keizer Wilhelm I toen deze van op de hoogtes rond de bossen van de Marfée vernam dat de Fransen alsnog in een wanhoopspoging probeerden om de Pruisische omsingeling te doorbreken op het plateau van Floing. Je kan zijn uitspraak een beetje vergelijken met de uitspraak van de Romeinse keizer Cesar, dat de Belgen de dappersten aller Galliërs zijn. In de eerste helft van de 20ste eeuw bestond hier tussen Floing en Illy door de vele dodenakkers en de heroïsche verhalen een soort oorlogstoerisme. We zijn nu op dat beruchte plateau tussen Floing en Illy aangekomen en zo verder dwars over het slagveld van 1870.
Niet veel later kom je voorbij een wegkruis ter ere van de divisiecommandant van de Franse troepen we wandelen verder en genieten van de prachtige natuur. Telkens als we op het einde van de klim komen krijgen we een prachtig panorama over de Franse Ardennen. We dalen af en voorons ligt het dorpje Givonne. Een prachtige dorpje met veel bloemperken en een mooi pleintje waar de controlepost is. De kerk en de school zijn bijzondere bouwwerken die in de zon nog een mooier uitzicht krijgen, al de huizen en gebouwen in lichtbruine steen is wel mooi.
We klimmen weer uit het dorp om op de hoogvlakte te komen met prachtige zichten over het landschap, even wandelen we op de grens met Sedan, en keren dan terug naar Floing. Een pracht van een wandeling. We nemen de tijd om ook nog even naar Sedan te gaan om een stadswandeling te maken, naar het Fort en de prachtige gebouwen in de stad.
De burcht van Sedan, gebouwd rond 1424, is de grootste burcht van Europa met een oppervlakte van maar liefst 35 000 m². Omwille van haar strategische positie aan de grens van het oosten van Frankrijk, werd de burcht constant uitgebreid, versterkt en gemoderniseerd door de machtige La Marck, de hertogen van Bouillon en de soevereinprinsen van Sedan.
De stad kan ook terugblikken op een rijke industriële textielgeschiedenis en lakennijverheid. Uit deze periode resten het huis van Gros Chiens en de Dijonval over, die getuigen van het glorieuze verleden van de stad, die nu geklasseerd werd als Kunst- en geschiedenisstad. Hier sluiten we een prachtige dag Franse Ardennen mee af.
GRANDE MARCHE INT. / STAVELOT MARCHE CLUB / STAVELOT 18/04/2009
GRANDE MARCHE INT.
STAVELOT MARCHE CLUB.
STAVELOT.
De historische stad : steegjes, huizen, plaatsen, fonteinen en de 18de- eeuwse Abdij vertellen een contrastrijk verleden.
Stavelot en het water : sinds altijd heeft het water ritme gegeven aan het stadje met de Amblève en zijn oude brug, de fonteinen en zijn wasplaatsen, zijn vijvers waar de herinnering aan de 19de- eeuwse leerlooierijen zich weerspiegelt. We wandelen door de steegjes met prachtige vakwerkhuizen, iedere hoek heeft weer een andere verrassing in petto. Gewoon mooi. We komen aan de Sint Sebastiaanskerk.
Wij kunnen vandaag binnen een kijkje gaan nemen naar de schat van de Sint Sebastiaanskerk : Meesterwerken van de Mosan Kunst, de Schrijn van Sint Remacle en de Relikwiebuste van de heilige Poppon zijn bewaard in de parochiale kerk alsook zijn buitengewone 19de eeuwse orgels. Wij bezoeken de kerk en de kerkschatten. Terug buitenen verder door de stad we komen aan de Abdij van Stavelot. Wij wandelen over het domein en kunnen zo zien hoe prachtig dit allemaal is. Wat verder en komen aan het museum van de karnaval groep les Blanc-Moussis ook hier lopen we even binnen en dan begint de klim naar de bossen, we krijgen hier een prachtig zicht op Stavelot en de abdij.
We wandelen verder en komen in La Vaulx Richard met prachtige vakwerkhoeves. We genieten van de prachtige omgeving en de bossen, de dorpen en de gebouwen. We komen terug in Stavelot een mooie en aangename stad.
Een pracht van een wandeling, maar ja dit is altijd zo in Stavelot een prachtige club die altijd hun best doen om ons de mooiste plekjes van de streek te laten zien, bedankt Marche Club Stavelot.
BLOEITOCHT waar de tv serie KATARAKT werd opgenomen.
STROOPLEKKERS BORGLOON.
BORGLOON.
April is de bloesemmaand in Haspengouw. De Strooplekkers treffen het vandaag, warm zonnig weer en vol op bloesem. Wij wandelen mee en genieten van al het moois. Wij wandelen naar Bollenberg, gelegen op de Kataraktroute.
De bloei is optimaal en prachtige, vooral de hoogstamboomgaarden geven een speciaal effect aan de omgeving. Vanaf de steenweg hebben we een prachtig zicht op de oude centrum van Borgloon met kerk en kanunnikenhuizen. De vallei van de Mot ligt tussen ons en staat vol op in bloei. Dan wandelen we Bollenberg op een natuurparadijs voor wandelaars. De zichten over het Haspengouwse landschap zijn adembenemend.
Wij komen aan de Romeinse Kassei die bijna een rechte lijnt trekt door het landschap. Prachtig om te zien. Wij wandelen terug richting Borgloon centrum. Maar wij draaien af naar Hendrieken Voort. Op de heuvel ligt het kasteel van de Hulsberg met zijn de voet de bloemende boomgaard. Het kasteel Hulsberg is van op afstand te zien en bijna op heel de wandeling blijft ze onze metgezel.
Vanuit Hendrieken wandelen we verder door het mooie landschap en wandelen richting Colen met zijn abdij, dit prachtige gebouw is zeker een bezoekje waard ook hier bevind zich het Fruitstreekmuseum. Wij wandelen over de Fruitlijn richting Kerniel. De fruitlijn is de oude spoorweg die nu fietspad en wandelweg is.
Wij verlaten de oude spoorwegzate en klimmen op naar het abdij Colen en daar wandelen we terug naar Borgloon en naar het College waar we vertrokken zijn en pracht van een wandeling.
MARCHE INT.DE WAREMME / LES AMIS DU TUMULUS / WAREMME 12/04/2009.
MARCHE INT. DE WAREMME
LES AMIS DU TUMULUS.
WAREMME.
Borgworm (Frans: Waremme, Waals: Wareme) is een stad in de provincie Luik, bij de grens met Belgisch Limburg. Worm was een van de 23 Goede Steden van het prinsbisdom Luik. De naam Worm is de vroegere naam van het riviertje de Jeker. Het is uitgegroeid tot een gezellige Waalse stad.
Wij wandelen naar Bettincourt (Bettenhoven in het Nederlands) ligt op 2 kilometer ten noordwesten van de stadskern van Waremme aan de taalgrens. De bewoning situeert zich voornamelijk in de dichtbebouwde dorpskom, die tussen de weg van Borgworm naar Gingelom ligt. Ten noorden van de dorpskom is Bettincourt nog volledig agrarisch met akkerbouw- en veeteelt bedrijven.
De Rue des Quatre fermmes waar 4 grote vierkantshoeves staan die in de XVIII de en XIX de eeuw gebouwd zijn, het is hier gewoonweg prachtig landelijk. We wandelen verder en komen in Oleye, in het Nederlands Liek, ligt in Droog-Haspengouw en is een landbouwdorp dat zich ontwikkeld heeft tot een woondorp. Ten noorden van de dorpskom is er nog akkerbouw. Maar het centrum is prachtig in orde gesteld, de oude school, nadien nog even Brouwerij Oleye en nu prachtig gerestaureerd. De Ferme Paix-Dieu was de voormalige abdijhoeve van de abdij van Paix-Dieu te Bodegnée. De ingangspoort dateert van de 17de eeuw. Prachtig gelegen.
Nog even langs de oude watermolen en we keren naar Waremme terug. Een fijne en aangename wandeling.
MARCHE DE LA TOUFFAYE / LES MARCHEURS DE LA ZOLETTE / LAMORTEAU 11/04/2009
MARCHE DE LA TOUFFAYE
LES MARCHEURS DE LA ZOLETTE.
LAMORTEAU.
Lamorteau is een plaats in de Belgische provincie Luxemburg en een sinds de gemeentelijke herindeling van 1977 in het arrondissement Virton een deelgemeente van Rouvroy. Het dorp ligt in het dal van de Ton op 800 meter van de grens met Frankrijk bij Écouviez.
Al heel vlug steken we de Franse grens over en komen in Ecouviez, wandelen door het dorpje met kerk en langs het beekje de Ton dat het dorp in twee snijdt, langs het voormalige station en dan wandelen we over de oude spoorwegzate naar een prachtig route door velden en weilanden. We wandelen langs het kerkhof van Velosnes het volgende dorpje, hier weer prachtige huizen uit de 18de en 19de eeuw, boven elke deurpost staat de bouwdatum, de kerk is gebouwd in 1761.
Prachtige is het om hier te wandelen. Dan wandelen we het dorpje uit en voor ons ligt België, wij dalen en steken de grens over en komen in het zuidelijkste Belgische dorp. Daarmee wordt het prachtige dorp Torgny, 574 ha groot, ruim 200 inwoners rijk, bedoeld. Het ligt te zonnen in het uiterst zuidelijke hoekje van de provincie Luxemburg, dat als een schiereilandje in Frankrijk dringt.
Het is tegenwoordig een deelgemeente van Rouvroy. De dorpskern van Torgny is een ware optocht van 18de- en 19de-eeuwse panden. Geen enkel recent bouwsel verstoort er de harmonie. Je vindt er een vijftigtal gebouwen, gedateerd tussen 1741 en 1882, een neoklassieke wasplaats, oude muren, een bescheiden kerk gewijd aan Sint-Maarten en op sommige plaatsen een fraai dakenspel, want in Torgny draagt een aantal daken nog steeds ronde, Romeinse pannen.
In de omgeving liggen enkele wijngaarden en een merkwaardig natuurreservaat (een gewezen steengroeve) met voor ons land erg zeldzame planten en dieren. We wandelen uit het dorp en komen aan de Kapel van de hermitage uit 1730. Hier woont nog altijd een zuster als kluizenaar.
Dan wandelen we het reservaat Raymond Mayne binnen gewoon prachtig om hier te wandelen. Door het bos met veel voorjaarsbloemen, dan komen we terug in Lamorteau ook hier weer de mooie lichtbruine huizen we steken de Ton over en komen aan het station van Lamorteau waar de wandeling startte. Een geweldig mooie wandeling in een mooie en aangename omgeving.
Wij wandelen vandaag de Keukenhofwandeling, wat een prachtige streek is dit dan wel. Eerst wandelen we door Lisse met zijn mooie huizen. Als je Lisse zegt denk je meestal aan Keukenhof, maar is veel meer te zien dan dat, we maken kennis met de mooiste gebouwen van het dorp, wat verder wandelen we door de prachtige bloemvelden toch prachtig. We komen aan het bos en het kasteel van keukenhof ook dit is prachtig, maar het mooiste is natuurlijk de wandeling door het domein keukenhof. De prachtige bloemperken gewoon mooi, moeilijk om te beschrijven, het is en blijft een hele gebeurtenis al heb je het al meerdere keren gezien. Wij blijven van de wandeling genieten. Door het grote aantal foto's heb ik een diareeks geplaats geniet ervan.
Mettekoven, een Haspengouwse deelgemeente van Heers. Gelegen in een landelijke omgeving. Vertrek van de wandeling aan het nieuw aangelegde dorpsplein, de kerk en de grote boerderijen zijn het centrum van Mettekoven.
Wij wandelen het centrum uit en gaan door de holle weg gewoon mooi, langs de bloeiende bomen, nog steeds is het een voorrecht om in deze mooie streek te mogen wonen en te wandelen, ieder jaar weer worden we op een bloesemboeket getrakteerd. Wij wandelen door de velden en krijgen een mooi zicht op Voort en Borgloon. Borgloon gelegen op de heuvel is goed zichtbaar van op de Romeinse heerbaan. Voort met zijn kasteel en kasteelhoeve is een parel aan de kroon van Borgloon.
De wandeling brengt ons door het natuurreservaat waar het aangenaam is om te wandelen. Zo komen we terug op de Romeinse heerbaan en aan het monument van Tjenne de heks. Heks Tjenne werd in 1667 levend verbrand. Langs de Romeinse kassei (Mettekoven) is onlangs een standbeeld geplaatst dat de verbranding van Tjenne symboliseert. Het beeld is een stil protest tegen iedere vorm van onverdraagzaamheid.
We volgen de Romeinse kassei tot in Helshoven aan de kapel, als we de Romeinse weg afdalen naar Helshoven komt de kapel in beeld. Helshoven enkele woningen en een paar grote Haspengouwse vierkanthoeves, maar de kapel is het middelpunt van Helshoven duizenden bezoekers brengen een bezoek aan deze prachtige kapel.
In de boerderij tegenover worden hoeveproducten verkocht, mooi verzorgt en met een vriendelijk woord bedient de gastvrouw de bezoekers, ook word hier de beroemde stroop van Loon verkocht. Wij wandelen verder en komen zo aan de Galg, de plaats waarde veroordeelden berecht en terecht gesteld werden. Nu is het een rustige plek langs de Romeinse kassei waar de wandelaars en fietsers kunnen picknicken.
Wat verder komen we aan in Gelmen, waar de onlangs gerestaureerde afspanning De Zwaan en het kasteel de Grote motte te zien zijn. Ook hier weer grote vierkanthoeven met grote inrijpoorten. Sommige van deze boerderijen vertonen de allure van een kasteel, het zijn dan ook grote herenboerderijen. Nog wat verder wandelen en we komen aan de mergelwand van Gelinden, hier worden prachtige fossielen gevonden.
In het natuurwettenschappelijk museum in Brussel worden verschillende fossielen van Gelinden tentoongesteld. Wij wandelen verder en wandelen een laatste keer door het natuurreservaat en komen zo aan de watermolen van Mettekoven en zo het einde van een prachtige wandeling.
Noorbeek wordt terecht het meest traditierijke dorpje van Zuid-Limburg genoemd. Historisch zijn het dorpsplein (d'r Pley), het 13e eeuwse kerkje, devotiekapel van de patrones Heilige Brigida en de stokoude plataan. Noorbeek is tevens rijk aan wegkruisen. We tellen er zo'n 60. Alle kruisen zijn verschillend qua achtergrond, betekenis, bouw en uitstraling.
Verscholen tussen de heuvels in de vallei van de beek de Noor, biedt Noorbeek de wandelaar een zeer verrassende panorama's.Wij wandelen er zó de prachtige Belgische Voerstreek binnen. Tradities herleven in het schilderachtige Noorbeek tijdens het planten van de Brigida-den. En wist u dat er in Noorbeek nog op de ouderwetse manier stroop gemaakt wordt? Zeker het proeven waard! Een stukje volkdevotie mag hier ook niet ontbreken, daarom het volgende verhaal; In 1634 brak er een in Noorbeek en omgeving een veepest uit. De boeren vreesden voor hun vee en kwamen massaal naar de kerk van Noorbeek, om daar te bidden. De boeren beden tot de heilige St. Brigida* om de veepest te beëindigen. Hun gebeden werden verhoord en het vee was verlost. [* St.Brigida : Patrones van de kerk in Noorbeek. Zij was een Ierse non, die veel met dieren omging en in de 4de eeuw leefde. Zij werd heilig verklaard en werd de beschermheilige van het gehoornd vee.] Uit dank voor haar gebaar, spraken de boeren af, dat zij elk jaar een den zouden halen, ter ere van haar. Dit geschiede zo en wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gedaan.
Noorbeek is zeker een prachtig dorp met nog vele en bijzonder goed onderhouden vakwerkhuizen, liefdevol verzorgt en de omgeving eveneens, het is prachtig door de straten te wandelen en deze parels te mogen bekijken. Wij wandelen het Noordal binnen waar ingrijpende werken plaatsvinden om de natuur zijn oorspronkelijk uitzicht terug te geven, honderden meters hagen worden aangeplant. Zo kunnen we door de prachtige vallei van de Noorbeek wandelen.
We steken de grens met België over en komen in Sint-Maartensvoeren. Prachtig is het ook hier weer langs het kerkhof met graven van Engelse piloten en dan klimmen we weer een heel eind met een prachtig panorama op Sint Maartensvoeren en de spoorwegbrug. Wat verder geklommen en we hebben een prachtig zicht op het kasteel van Mheer.
Dan komen we langs een prachtige hoeve met Brahma kippen, grote struise kippen met veren tot op hun poten, heel mooi om te bekijken. We dalen terug af naar Noorbeek en de kerk komt in zicht en spoedig zijn we terug aan ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling is het zeker geworden, genoten van al het moois dat we onderweg tegen gekomen zijn.
MARCHE PRINTANIERE DES STCHOUMFS / LES HERMALLIS / HERMALLE-SOUS-HUY. 28/03/2009.
MARCHE PRINTANIERE DES STCHROUMFS.
LES HERMALLIS .
HERMALLE-SOUS-HUY.
Het kasteel met zijn slotgrachten en zijn monumentale toegankelijke hoeve is omgeven door elegante huizen uit de 17de en 18de eeuw -De "ferme Castrale Deze vierkante gesloten hoeve, met een geplaveid en met bloemen beplant binnenplein - waar de kinderen in alle rust kunnen spelen -, dateert hoofdzakelijk uit de 17de en 18de eeuwen. Het hoofdgebouw - ten noorden -, heeft een torenportaal vroeger door een valbrug beschermd, dat lang de hoofdtoegang tot het kasteel was.
Deze toren heeft een gebogen poort en een stufstenen cartouche uit 1642. Een van de mooiste schuren in de provincie Luik (17 m. hoog, 14 m. breed., 32 m. lang) met drie niveau's (= begane grond, 1ste "balkon", 2e "balkon"), en met een door een gelijkzijdige spitsboog begrensde dakgebint, vormt de zuidervleugel. Onder de twee verdiepingen van de schuur, kan men twee schitterende zalen met kruisbogengewelven op en zware vloerbalken bewonderen. Deze zalen worden door Paris-Match de "kapittelzalen van de Ferme castrale" genoemd. Hier vertrekt onze wandeling in het midden van het dorp, prachtige huizen en het kasteel. Het kasteel was in zijn glorie tijden een indrukwekkend geheel bewijs ervan is de oude gravure.
Wij wandelen even rond het kasteel en de kerk en dan verlaten we de dorpskern, en wandelen langs prachtige veldwegen de natuur te gemoed. We klimmen een heel eind en komen dan boven waar we een prachtig panorama hebben op de omgeving, dan wandelen we het bos binnen ook hier aangenaam om te wandelen. Voor ons duikt Tour Malherbe op een versterkte hoeve met donjon uit de 16-17de eeuw.
Weer klimmen we uit het dal en kijken nog even om naar de versterkte hoeve en volgen we een tijdje het dal met mooie zichten weilanden en de heuvels bebost. Na een tijdje klimmen komen we tussen de rotsen en wandelen rustig verder en genieten van de prachtige natuur. Zo komen we in Ombret, ook hier weer de mooie ardeense huizen klein en tegen de heuvelrug aangebouwd als bescherming tegen de winterse koude. We komen dan in het natuurreservaat Les Landes DOmbret hier kunnen we genieten van al het moois dat een bos je te bieden heeft, wat lente bloemen en het beginnende groen van de bomen, na een tijdje verlaten we het bos en komen zo terug richting Hermalle inde verte zien we de abdij van Flone, deze werd tijdens de 9de eeuw gesticht door drie ridder-monniken, op een domein dat de bisschop van Luik hen had gegeven. Het ligt aan de monding van de Flône-beek in de Maas.
Oorspronkelijk woonden er reguliere kanunniken van de orde van de heilige Augustinus, tot het klooster werd verheven tot abdij in 1139. Om in haar levensonderhoud te voorzien kocht de abdij een groot domein met bijbehorende rechten. Daar kwamen al snel rechten bij op bossen en op de visserij in de Maas en later ook nog mijnbouwrechten. Flône bezat boerderijen in Richemont (boven Amay), Hottine (tegenover de abdij, op de andere oever) en in de streek van la Kérité (boven Flône). In 1568 werd het klooster geplunderd en afgebrand, toen de troepen van de Prins van Oranje er passeerden. Tijdens de Franse Revolutie werd de abdij opgeheven en belandden de eigendommen in particulier bezit. In 1921 werd dit de hoofdzetel van de Dames van het Christelijk Onderwijs. En tot op de dag vandaag is het een onderwijsinstelling gebleven, de prachtige gebouwen zijn eveneens bewaard.
We wandelen weer een eind verder en komen in Hottine een gehuchtje waar de prachtige 18de eeuwse boerderij de Hottine staat, dan wandleen we nog even langs de velden en komen de torens van het kasteel van Hermalle in het zicht. We eindigen een prachtige wandeling in Hermalle-sous-Huy.
De meikever (Melolontha melolontha) is een 2,5 tot 4 cm grote kever die zich in mei ontpoppen en dan enige weken van jonge boomblaadjes eten en rondvliegen, op zoek naar een partner. Ze komen voor op de zandgronden. Vroeger algemeen, zijn ze nu door bestrijding relatief zeldzaam. De larven leven in de grond en knagen aan de wortels van kruidachtige planten, zoals gras, maar ook aan die van bomen. In het gras, maar ook in de groentetuin, kunnen ze veel schade veroorzaken. De larve van een meikever wordt engerling genoemd. De larve heeft een bruine kop en het lijf is geelwit van kleur. Aan de zijkanten zitten ademopeningen. De larve verblijft twee tot drie jaar in de grond alvorens zich te verpoppen. Tijdens de wintermaanden kruipt de larve dieper de grond in. Natuurlijke vijanden van de engerling zijn mollen en vogels zoals mezen, kraaien en spreeuwen. Vandaag er eentje tegen gekomen.
Vandaag heropening van de vernieuwde Greenspot Rullingen Parels in t groen Het kasteeldomein van Rullingen, omringt door boomgaarden en uitgestrekte akkers, is samen met het fruitspoor, het natuurgebied Meersbeemden, het kasteel en de hoeve van Kuttekoven en de kapel van Oetersloven, één van de parels in een gevarieerd landschap in het hart van Haspengouw.
Een landschap dat een flinke stempel kreeg opgedrukt door de Herk en de Rullingenbeek. Het vertrek van de wandeling in het sprookjesachtige kasteeldecor, op deze plak vlakbij de Rullingenbeek, stond in de middeleeuwen wellicht een burcht, een zo genaamde Motte.De gewelfde kelders en de onderbouw van het huidige kasteel verwijzen daar nog naar. In de versterkte toren bevond zich een waterput. Zodat de bewoners zelf bij de ergste belegeringen konden overleven. Tot op de dag vandaag verziet de bron het kasteel van eigen water.
In de 17de eeuw werd het versterkte toren vervangen door een kasteel in Maaslandse Renaissance, met de typische speklagen in mergel en vensteromlijstingen in Naamse steen. In 1920 verwoeste een brand de kasteelhoeve. In plaats van ze her op te bouwen gebruikte men het materiaal om het koetshuis op te bouwen. Tot 1978 was het kasteel in handen van de adellijke familie en daarna in handen van de provincie Limburg. Zodat het domein open is voor het publiek, en kunnen we vandaag genieten van het park met prachtige bomen en de aangeplante hoogstamboomgaard.
Een andere belangrijk element op de wandeling is het Fruitspoor. Als kind wonende in Kerniel, hoorde we geregeld de stoomfluit van de stoomtrein die fruit en suikerbieten vervoerde. In de begin jaren 1950 was het fruitspoor een belangrijke troef in het ontsluiten van Haspengouw in het bijzonder Borgloon Station dat een belangrijke rol speelde, aan de stations kwamen fruitwerkende industrieën. Vandaag hebben we aan het station nog 3 bewaarde stroopfabrieken, waarvan het stoomstroopfabriek nog geheel intact is en waar vandaag opnieuw Loonse stroop gestookt wordt.
Een gedeelte van de beding van het fruitspoor is in beheer van Natuurpunt Borgloon en ze hebben een gedeelte van de wandeling over deze oude bedding laten lopen, een prachtig stukje natuur. Onlangs ontdekte ik op deze plaats de zeldzame Rode kelkzwam hieruit blijk de belangrijkheid van dit stukje natuur.
Een aanrader is het wel om deze wandeling te doen, natuur, cultuur en erfgoed kom je op deze wandeling zeker tegen, en niet te vergeten de kleine dorpscafé en taverne waar je van al het lekker uit Haspengouw kunt genieten van Loonse stroop met pannenkoeken, lekkere Haspengouwse wijn en nog veel meer. Een ontdekkingstocht door de eeuwen heen van de tijd van voor de Romeinen, de Middeleeuwen en het nog niet zo lang geleden Stroop verhaal.
Het Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren garandeert een perfecte uitgepijlde wandeling die door vrijwilligers Greenspotters geregeld gecontroleerd word en door eigen diensten onderhouden wordt. Zodat de wandelaar op een optimale wijze van het landschap kan genieten.
MARCHE DU PRINTEMPS / MARCHEURS COUDE A COUDE NEUPRE / NANDRIN 22/03/2009
MARCHE DU PRINTEMPS
MARCHEURS COUDE A COUDE NEUPRE.
NANDRIN.
Nandrin geleegn in de Condroz, het landschap wordt gevormd door valleitjes en heuvels waartussen riviertjes stromen,in deze prachtige natuurlijke omgeving kon het bouwkundig erfgoed op ettelijke plaatsen bijna volmaakt gevrijwaard blijven.
Ook in Nandrin op het dorpsplein met zijn prachtige hoeve en donjon tegenover de kerk. Het dorpsplein is mooi aangelegd met veel groen en een vijver. We verlaten met de wandeling de dorpskern en wandelen zo de prachtige natuur in, afwisselend stukken bos en weilanden. De voorjaarsbloemen komen al te voorschijn de lente is in het land. Door het prachtige loofbomenbos waar de zon heerlijk door schijnt.
We komen langs prachtige oude boerderijen, allemaal in lokale steen gebouwd gewoon prachtig. Vele van deze grote boerderijen hebben een toren en hebben zo een rijkelijke uitstraling, gewoonlijk zijn het kasteelhoeven die afhankelijk waren van het nabij gelegen kasteel. Soms ligt de boerderij aan het kasteel vast en vormen ze zo een geheel. Weer wat verder wandelen en komen op de plek die Houchenée heet gelegen op 230 meter hoog, het landschap is zo heuvelachtig dat het een waar genoegen is om hier te wandelen, zo afwisselend en dan weer wat klimmen met een prachtig panorama over de Condroz.
Wat verder zien we een wit kasteel liggen, gelegen in een prachtige park. Met een grote vijver. Wat later komen we er langs, hier houden we halt om even van het uitzicht te genieten en onze boterhamen op te eten, gewoon mooi. De natuur is duidelijk in lente stemming, overal komen bloemen te voorschijn de wilde Helleborus bloeit volop.
Na een tijdje door het bos en langs weilanden komt de kerk van Nandrin weer in zicht en wat later waren we terug in het centrum. Een pracht van een wandeling in de Condroz.
Voor de 3de keer word de provinciale wandeldag van OKRA in Hoepertingen georganiseerd. In het landelijke Hoepertingen aan het kasteel Mariagaarden vertrekt de wandeling naar de bloesem.
We wandelen langs de prachtige boomgaarden en langs de laagstam plantages de bloei is nog mooi en aangenaam om door te wandelen. Vooral de appelbloesem met zijn grote bloemen gewoon prachtig.
We wandelen door het prachtige landschap en komen zo na een eind in Rullingen waar we door het park wandelen, hier heb je een mooi zicht op het kasteel en de vijver. Het kasteel weerspiegeld in de vijver en dit geeft een prachtig beeld.
Terug naar de bloesems. Wij wandelen nog een heel eind door de prachtige velden en de gele paardenbloemen tussen de rijen laagstam geven een mooi contrast met het wit van de bloesems. Maar de prachtigste bloesem blijf deze van de hoogstambomen, als een paar appelbomen samen staan is het een overvloed van roos - witte bloesem en de geur spijtig dat we op een foto de geuren niet kunnen vastleggen maar de zoete geur is heel aangenaam en met volle teugen genieten we ervan.
Het laatste stuk van de wandeling is gewoon geweldig veel laagstam appelbomen den heel veel bloesem deze zijn nog maagdelijk wit en dit is prachtig. Wij komen terug in Hoepertingen, nog een stukje Limburgse taart om de wandel af te sluiten.
Wat kan het leven toch mooi zijn, wij genieten van elke wandeling ergens te lande maar zeker van de wandelingen hier in Haspengouw in de lente met de prachtige bloesems die ons een paar weken in het jaar gezelschap houden, nog een paar dagen genieten en dan is het weer een jaar wachten.
Voor het ontstaan van deze roemruchte combinatie dienen we terug te gaan tot omstreeks 1820. Tot dan toe genoot de mossel nog lang niet de populariteit van latere jaren. De meeste gezinnen van Philippine vonden in de mosselvisserij een karig bestaan. Voornaamste producten waren toen garnalen, haring en platvis. In die tijd probeerden "ongeregelde benden" onder leiding van Waalse of Franse heethoofden door verovering van dit gewest de grenzen van het nieuwe koninkrijk onder Leopold I van Saksen Coburg te verleggen naar de Westerschelde.
Ook Philippine werd in staat van verdediging gebracht en een flink garnizoen zo goed en zo kwaad als het ging in oude huizen, noodbarakken en bij burgers ingekwartierd. In 1839 volgde de vrede en het garnizoen verdween. Het werd weer rustig in Philippine. We wandelen door de straten van het dorpje, langs de oude verbindingskanaal van de haven. Nu een wandelparadijs met twee lanen bomen. Dan de polders in, gewoon prachtig.
Langs de dijken beplant met bomen en prachtige polderhoeves. Controle in zon hoeve de cshapen met lammeren staat er te genieten van de aandacht door de wandelaars. In de verte een windmolen en dan weer terug naar Philippinne. Langs het monument met de mossel en het startlokaal. Het is een prachtige wandeling. Wij zijn hier dicht bij de zee en willen nog een bezoekje brengen aan Breskens. Een rustig mooi stadje waar het plein mooi aangelegd is.
Van oudsher is Breskens een vissersplaats. Door de nabijheid van vele stranden is het aangenaam om te wandelen. Prachtige stranden en mooie duinen aangenaam straatjes en een mooie laan met terrasjes. Een beetje verder staan de Hulsters molen een graanmolen waar iedere weekend nog graan gemalen wordt.
Het is een prachtig zicht om de wikken te zien ronddraaien een levend monument is altijd prachtig. Een prachtige dag in Zeeland, zeker moeten we hier nog eens komen wandelen echt de moeite.
Alhoewel Katarakt toch al een tijd geleden uitgezonden is blijven mensen toestromen om het prachtige Haspengouwse landschap te komen ontdekken, zeker nu de bloesem volop bezig is. De Kapel van Helshoven is een eeuwenoud gebedsoord in Helshoven, een gehucht van de Borgloonse deelgemeente Hoepertingen, De kapel ligt aan de heerweg die Keulen, via Tongeren, met Bavay verbond.
Oorspronkelijk stond hier een in 1254 opgericht oratorium of bidkapel, gebouwd door de Johannieters, die later ridders van de Maltezer Orde werden genoemd. De Johannieters bezaten een gasthuis tegenover de kapel ter verzorging van de voorbijtrekkende pelgrims. Toen ze in de 14e eeuw in geldnood geraakten, verkochten hun bezittingen te Helshoven aan Gozewijn, een commandeur van de Duitse Orde. Rond 1574 werd de kapel tijdens de Tachtigjarige Oorlog door brand verwoest. Edmond, grootcommandeur van Alden Biesen, bouwde de kapel rond 1661 weer op. Zijn wapenschild is nog steeds aanwezig boven de ingang van de kapel. In april 1674 werd, om in het onderhoud van het gebouw te voorzien, toelating aan Gerardus van Deventer uit Terheijden gegeven, tot dan toe kluizenaar in Lantremange, om naast de kapel een kluis te bouwen. Er verbleven in totaal 14 mannen. Ze onderhielden de kapel gedurende 234 jaar, verzorgden zieken en gaven onderwijs. De laatste overleed in 1908 (Andreas Gielen). Broeder Andreas verbleef er gedurende 56 jaar. De kluis geraakte in verval en werd afgebroken in 1925.
De kapel is toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, koningin van de Blije Vrede. Haar beeld werd tijdens het bezoek van paus Johannes Paulus II aan België in 1985 te Ieper gewijd. De grote boerderijen zijn nu fruitboeren, en hebben Helshoven een extra uitstraling gegeven.
Fruitbedrijf Vaes onthaal de toeristen met een rondleiding in zijn bedrijf, de schuur is omgebouwd tot een gezellige onthaal ruimte waar je kun genieten van een drankje en een stukje Limburgse vlaai. Gidsen leiden je rond tussen de boomgaarden en plantage welke nu in bloei staan, maar evengoed kun je het bedrijf bezoeken het ganse jaar. De familie Vaes doet er alles aan om een bezoek aan Helshoven tot een onvergetelijk moment te maken, aan de grote inrijpoort staan twee fruitreuzen om je welkom te heten, gidsen vangen je op voor een bezoek.
Na het bedrijfsbezoek kun je langs de Romeinse kassei de Katarakt wandeling maken die je naar Mettekoven brengt door het prachtige Haspengouwse landschap. Op een zonnige dag als vandaag is het een voorrecht om in deze prachtige omgeving te mogen wandelen.
Op het secretariaat van Vogelbescherming Vlaanderen liep maandagavond 20 april 2009 een telefoontje binnen van een man die erg overstuur zijn verhaal deed. Hij was getuige van een dierlijk drama. Op het Henrik Heymanplein te Sint-Niklaas tegenover de stadsbibliotheek werd omstreeks 20:15 uur een vrouwtje wilde eend door een auto gegrepen op het voetpad! Ze was op slag dood, haar darmen lagen ernaast. Ze was daar echter niet alleen; haar partner vergezelde haar maar bleef gelukkig ongedeerd. Niet goed wetende wat hem overkomen was, probeerde de woerd zijn levensgezellin met lichte snavelstootjes terug op de been te krijgen. Bij elke auto of motorfiets die rakelings passeerde, vatte hij heel dicht post bij het levenloze lichaam, alsof hij haar wilde beschermen. Wilde eenden zijn doorgaans partners voor het leven (monogamie) en gaan pas een nieuwe relatie aan als ze hun compagnon verliezen. In de literatuur is dit gedrag vaak terug te vinden. In een naslagwerk van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen uit 1952 De eendvogels van België, geschreven door dr. R. Verheyen, staat het volgende: In de natuur is de monogamische verbintenis van kracht. Indien van een koppel wilde eenden, dat in t voorjaar op zoek is naar een nestgebied, het mannetje wordt afgeschoten, dan blijft het wijfje nog de ganse nacht op de plaats waar de woerd is neergestort.
Foto van Jan Rodts
Omdat de woerd totaal van slag was en zich vaak op straat begaf, besloot Vogelbescherming Vlaanderen het kadaver te verwijderen. Eerst snuffelde hij nog wat aan de achtergebleven veertjes, pas een half uur later verliet hij het plein
