MARCHE DU PRINTEMPS / MARCHEURS COUDE A COUDE NEUPRE / NANDRIN 20/03/2011
MARCHE DU PRINTEMPS.
MARCHEURS COUDE A COUDE NEUPRE.
NANDRIN.
Nandrin gelegen in de Luikse Condroz, bestaat uit de vroegere dorpen Villers-le-Temple, Saint-Séverin, Yernée-Fraineux, Nandrin en een gedeelte van Abée-Scry (Quatre Bras). Nandrin, vroeger hoofdzakelijk een landelijk gebied wordt hoe langer hoe meer een residentiële zone. Haar geschiedenis loopt terug tot de Romeinse periode. De wandeling vertrekt in het centrum van het dorp met zijn prachtige plein.
Tegenover in een grote weide staat een woontoren (donjon) daterend van het eind van de 12de eeuw, het was de zetel van de jurisdictie. De toren, gebouwd in blokken kalksteen, werd in de 16de eeuw vervolledigd met een woonruimte met vooraan twee torens in Maaslandse stijl die nu verdwenen zijn. Ernaast staat de grote kasteelhoeve met op de sluitsteen 1697. Op het plein de grote waterpomp en het beeld voor de gesneuvelde helden. Verschillende grote boerderijen laten zien dat het hier vroeger zeer veel landsbouwbedrijvigheid was, aan de kerk is het Gemeentelijk Museum voor het Condruzisch plattelandsleven een levendig bewijs van spijtig dat het niet open is voor te bezoeken.
Wij verlaten het dorp komen nog verschillende prachtig boerderijen tegen, dan komen we in Fraineux, met een kasteeltje uit 1686, wij wandelen verder en komen dan aan het Kasteel van Fraineux Aan een oude toren werd, in de 18de eeuw, een woonst in baksteen toegevoegd. Het blazoen op het fronton werden verwijderd. Op de voorgevel werd een steen met jaartal 1664 en de wapens van de heer van Fraineux ingemetseld. Een mooi bebost park met een vijver omringd de gebouwen: kasteel, bijgebouwen en boerderij. Aan de rand van het park staat een kapel opgetrokken in 1619 door Philippe de Saint-Esprit, heer van Fraineux vanaf 1594.
Wij wandelen verder langs de beek welke een prachtige stukje wandeling is naar Villers-le-Temple. Het dorp dankt zijn naam aan de Tempeliers. Vanaf 1260 vindt men er sporen van een commanderij waarvan de zetel het oude kasteel was waarvan nog enkele overblijfsels te zien zijn. Heden zijn nog twee torens te zien, de omheiningsmuur, de gemeenschappelijke gebouwen die in woonhuis werden verbouwd (privédomein) nadat het een luxe hotel-restaurant is geweest net alsook de kerk gebouwd in 1260 waaraan talrijke toevoegingen werden gedaan waaronder een barokke decoratie (ongeveer 1760), schenking van de commandeur uit die tijd, Laure le Tonnelier de Breteuil.
Van het oude kasteel herbouwd in de 16de en 17de eeuw blijven de twee noordelijke torens over en elementen van een derde die in blokken kalksteen werd opgetrokken. Wat verder komen we aan de Manor de la Tour. Ook bekend als kasteel met een brouwerij, omdat bij de ingang in 1880 een brouwerij ontstond. De donjon uit de 12de eeuw en de bijhorende gebouwen zijn de moeite waard. Ook hier is de kasteelhoeve nog aanwezig, heel de beurt rond het kasteel adem geschiedenis uit en verschillende prachtige oude gebouwen staan er.
We komen aan het Gentilhommiere uit de XVIII XIX eeuw. We verlaten het mooie dorpje en zetten onze wandeling verder naar Scry. Langs een prachtig wit kasteel spijtig kunnen we niet dichter bijkomen, het is privé, nu draaien we de velden in en wandelen terug naar Nandrin. Wat verder komen we terug in het dorp en komen we op het plein met de kasteelhoeve, hier eindigt onze prachtige wandeling in de Condroz.
Vanaf nu is het de moment om de bloesems in Borgloon en Haspengouw te bezoeken! De kersen- en perenbloesems staan volop open. De appelbloesems verwachten we vanaf dit weekend. Als het mooi weer blijft, dan zijn er de hele paasvakantie bloesems! Het zijn prachtige beelden.
LENTETOCHT. / DE LOONSE TSJAFFELEERS / HOEPERTINGEN 14/03/2011.
LENTETOCHT.
DE LOONSE TSJAFFELEERS.
HOEPERTINGEN.
Hoepertingen ligt in het westen van de gemeente Borgloon aan de weg van Sint-Truiden naar Tongeren. De dorpskom van Hoepertingen ligt ten noorden van de steenweg. Hoepertingen heeft zich ontwikkeld van een Haspengouws landbouwdorp tot een woondorp met lintbebouwing langs de steenweg. In het oosten van de deelgemeente stroomt de Herk. De zuidgrens wordt gevormd door de oude Romeinse heerweg van Tongeren naar Tienen. Hoepertingen telt verder nog twee kleine gehuchten: Tereycken in het noorden en Helshoven in het zuiden.
KASTEEL VAN HOEPERTINGEN
Borgloon telt maar liefst 12 kastelen in verschillende stijlen en bekleedt met deze hoge concentratie een unieke positie in België. Vandaag op onze wandeling komen twee kastelen tegen, we vertrekken aan het Kasteel Mariagaarde was ooit een versterkte middeleeuwse burcht. De oudste vermelding gaat terug tot 1150. In de 17de en 18de eeuw werd het verbouwd tot een prachtig adellijk herenhuis. Van dit 17de eeuwse complex bleven enkel het poortgebouw en de hoektoren bewaard. Momenteel wordt het kasteel gebruikt als centrum voor vorming, bezinning, streekverkenning, kunstbeoefening en cultuurtoerisme. Tegenover de classicistische Sint-Vedastuskerk uit 1788. De kerk werd gebouwd in opdracht van de abdis van de abdij van Herkenrode. De romaanse toren dateert uit de 12de eeuw en is een overblijfsel van de eerste kerk. Het gotische koor uit de 15de eeuw is een overblijfsel van de tweede kerk. De kerk werd in 1927 volledig gerestaureerd.
In het dorp komen ook nog verscheidene 17de en 18de-eeuwse boerderijen waaronder de d'Awanswinning die uit een oude 17de-eeuwse kern werd vergroot naar een U-vormig complex in 1799. In de tweede helft van de 19de eeuw werd het een gesloten hoeve. Wij verlaten het centrum en wandelen het landschap in, een genieten van de Haspengouwse natuur. Langs velden en boomgaarden en zo komen we dan in Rijkel. Zo komen we aan het kasteel. Oorspronkelijk was het eerder een hoeve vervolgens een kasteel of een burcht. Het oudste gedeelte is de oostvleugel stammend uit de 16e eeuw. Die was opgevat als een laatgotisch herenhuis met trapgevels.
KASTEEL VAN RIJKEL
In de loop van de 17e eeuw, toen het geheel eigendom was van de familie de Hinnesdael, werd het geheel uitgebreid tot een U-vormig waterkasteel, met 3 hoektorens. Gedurende de 18e eeuw (ondertussen zijn we bij de familie van baron Pierre-Antoine de Thiribu) volgden er verdere aanpassingen, waarbij o.a. de ophaalbrug in 1785 verdween. Vandaag staat het prachtige kasteel leeg en er worden werken binnen uitgevoerd maar de omgeving is werkelijk aan verkommeren. Spijtig een kasteel waar zoveel geld van de gemeenschap in gestoken in staat nu leeg.
PAANHUIS
Wij wandelen door de kastanje dreef naar het oude kapelke en dan het dorp uit we wandelen terug naar Hoepertingen via de oude spoorweg. Dit is een mooi stukje natuur en zo komen we terug in het dorp. Nu komen we aan het "Paanhuis", banbrouwerij van de heerlijkheid. Gebouwd door de heren van Scharenberg, heren van Hoepertingen van 1617 tot 1688; het wapen in de gevelsteen boven de deur is dat van Willem van Scharenberg (✝ 1632) en zijn vrouw Guillemette-Anne de Lynden. Het gebouw dateert waarschijnlijk uit midden XVII. Zo komen we terug aan het kasteel. En aan het einde van onze wandeling.
Wij hebben nog enkele mooie foto's van Helleborussen uit de tuin
De lente heeft nu wel duidelijk voet aan de grond. De Bloesems beginnen nu volop in het Haspengouwse landschap te verschijnen, de vroege pruimenlaren, peren en vroege kersen staan volop in bloei, nog een paar zonnige dagen de de rest volg. Een paar mooie beelden van de bloesem in Borgloon - Kuttekoven.
MARCHE DES COMPAGNONS DE SAINT-HUBERT / LES COMPAGNONS DE SAINT-HUBERT / AUBEL 12/03/2011
MARCHE DES COMPAGNONS DE SAINT-HUBERT.
LES COMPAGNONS DE SAINT-HUBERT.
AUBEL.
Aubel biedt aan de toerist in het hart van het Land van Herve niet alleen een landschap van boomgaarden en wandelroutes, maar ook een bijzonder patrimonium dat zeker niet onopgemerkt mag blijven. In het centrum herinneren enkele opmerkelijke woningen aan het rijke verleden van het stadje. Eeuwenlang was de markt van Aubel het belangrijkste handelscentrum van het Land van Herve. Onze wandeling vertrekt in het centrum van Aubel.
Het is wel een prachtig landschap met de koeien in de wei, het golvend landschap. Wij wandelen verder en komen op de oude spoorlijn 38. De oude NMBS lijn 38 (genoemd "van het land van Herve ") was vroeger de verbinding tussen Luik (Chênée) en Plombières (Bleyberg) over Hombourg, waar in het oude station het toekomstige spoorwegmuseum ontstaat met een verzameling van oude spoorwagens en locomotieven op een vernieuwde spoorinfrastruktuur. De lijnen 38 is een groen juweeltje die men te voet kan doen. Wanneer men het land van Aubel verlaat door tussen de hagen en de weiden van deze grasstreek te sluipen en kort vóór het binnenstormen onder de brug van de straat die Henri-Chapelle met Visé verbindt, loopt het spoor over een betonbrug bestaande uit een enkele boog, die het belangrijkste kunstwerk van de lijn is. Een tiental meters verder bevond zich de halte van "Merckhof", geopend van 1902 tot 1920. Vandaag word de plek gemerkt met een naamplaat Merkhof wij verlaten de spoorweg en gaan nu naar Merckhof Aubel.
Hier word op het nieuwe rondpunt het verhaal verteld van Merckhof gedurende de oorlog 1940-44. Op een oude postkaart is te zien dat hier de grens was tussen Duitsland en België. Op het nieuwe rondpunt staan de 3 grensstenen. Wij wandelen het prachtige landschap in. En komen aan Ferme de Belieren een pracht van een hoeve gelegen in een mooie dal met een kabelend beekje dat er door vloeit. Dan een heel eind door de velden en we komen terug op de spoorweg Ligne38. We verlaten wat later de spoorweg om het dorp in te wandelen dan komen we langs de boerderij waar Ardense Trekpaarden gekweekt worden zo word hier een stukje Ardens erfgoed bewaard.
Een beetje verder komen we aan Chateau de Vieljaeren uit de XIII eeuw. Veltjaeren ligt verscholen in een lagergelegen gebied ten zuiden van de weg Aubel-Hombourg en ten westen van de weg Henri Chapelle-Teuven. Van alle oude versterkte burchten uit het hertogdom Limburg, is dit misschien een van de interessantste. Het heeft namelijk zijn oorspronkelijke karakter behouden; een kleine ringmuur omsluit een woongedeelte en twee naar achter toe gebouwde vleugels, twee rijen grachten liggen om het geheel heen waartussen een muur stond die niet meer bestaat.
Alleen de eerste gracht is nog geheel intact en met water gevuld. De tweede gracht is gedeeltelijk drooggelegd. Het woongedeelte is vanuit het zuiden bereikbaar over een stenen gemetselde brug met twee gotische bogen, die gevolgd wordt door een smal bruggetje dat de vroegere ophaalbrug vervangt. Zijn zware pijlers. die levens als steunberen dienen, zijn van binnen in de boerderij nog zichtbaar. De oude raam nissen in de voorgevel zijn in de negentiende eeuw vervangen door (gelukkig) kleine, eenvoudige ramen. De raam nissen in de oostelijke zijgevel, die uit vier kleine venstertjes bestaan. hebben hun oorspronkelijke stijlen en kruis behouden. Een ervan heeft twee bogen en dat duidt op het begin van de zestiende eeuw. We wandelen verder en achteromkijkend hebben we nog een prachtig zicht op het kasteel, en we komen aan de kasteelhoeve dÖveschte. Een indrukwekkende hoeve in U-vorm met een heel grote stallingen.
We wandelen verder en nu komt Henri Chapelle in zicht en wat verder en we komen aan het Amerikaanse Kerkhof. Nu dalen we af en komen zo terug in Aubel met zijn Siroperie Meurens. Nog voorbij de plaats waar vroeger de statie stond en dan even verder zijn we terug aan ons vertrekpunt. Een fijne en aangename wandeling in Aubel.
Alden Biesen heeft een lange en rijke geschiedenis, vandaag is het precies 40 jaar geleden dat Alden Biesen bijna geheel van de kaart verdween.
Bilzen, dinsdag 8 maart 1971.
Er breekt brand uit in het kasteel van Alden Biesen. De schade is enorm. Zal het kasteel ooit nog in zijn glorie hersteld kunnen worden? Vandaag, precies 40 jaar later, kent iedereen het antwoord op die vraag.
Naar aanleiding van 40 jaar brand organiseert de landcommanderij Alden Biesen in samenwerking met de stad Bilzen de fototentoonstelling Brand Alden Biesen, 8 maart 1971. De tentoonstelling geeft de bezoeker een realistisch beeld van Alden Biesen vóór de brand, tijdens de brand en van de wederopbouw.
Een bezoek aan de tentoonstelling en een wandeling in dit prachtig landschap op een zonnige winterdag is zeker een aanrader. De Greenspot Alden Biesen is het uitstekend middel om deze twee activiteiten te combineren.
Alden Biesen is de naam van een historische landcommanderij in Rijkhoven, Bilzen. Het 56 ha metende domein vormt het grootste kasteelcomplex tussen de Loire en de Rijn. Het ontstaan van Alden Biesen is nauw verbonden met het Graafschap Loon. In een groots gebaar van voorbedachte gulheid schonken graaf Arnold III van Loon en zijn zus Mechtildis van Are, de abdis van Munsterbilzen met instemming van haar kapittel in 1220 aan de Duitse Orde een kapel te Biesen met al haar rechten en aanhorigheden nu gelegen in Rijkhoven. Zo is het voor ons als Lonenaren een beetje wandelen in een stukje geschiedenis van het Graafschap Loon.
Wij zijn gekomen om te wandelen en kiezen de wandeling blauwe ruit die ons rond het weidse landschap van het kasteel brengt. Wij kunnen ook daardoor het kasteel van alle kanten zien. Wij starten onze wandeling aan de parking waar ook de infoborden van de wandeling staan. Wij wandelen voor het kasteel door met een prachtig zicht op het hele complex. Wij draaien voor het kasteel de natuur in, hier kunnen we zien hoe prachtig het kasteel in de natuur ligt. Wij genieten van de wandeling en volgen de Blauwe ruit. Wandelen over de vijver langs het planken pad en dan langs de oude boomgaarden. Wij stekken de weg over langs de parking en dan het park van Alden Biesen in. Ook hier weer de oude boomgaarden die bewaard worden voor de toekomstige generaties.
Hier hebben we een prachtig zicht op de het apostelhuis. Wij wandelen verder langs holewegen en boomgaarden om dan aan de ingang van het Apostelhuis te komen, wij wandelen door de lange dreef naar het kasteel. Wij gaan nu het smeedijzeren hek de binnenkoer van kasteel binnen, waar een paar oude brandweerwagens staan, wij gaan nu de tentoonstelling bezoeken, deze is gratis toegankelijk en een paar prachtige vertrekken die gerestaureerd zijn ook toegankelijk.
De tentoonstelling geeft ons een beeld van de brand en hoe het kasteel er uit zag na de brand, gelukkig heeft de Vlaamse overheid het geheel gekocht en terug gerestaureerd. Wij brengen een bezoek aan het appartement van de landcommandeur en zaal Cuvelier. Het is een unieke kans om deze prachtige kamers te bezoeken, niet altijd zijn ze open voor het publiek.
Het is een hele beleving om deze prachtige vertrekken te kunnen bezoeken, om de houten vloer niet te beschadigen moeten we slofjes aan gedaan worden. Wij bekijken de tentoonstelling nog en verlaten dan het kasteel om onze wandeling te beëindigen. Wat een prachtige namiddag hebben we gehad en we hebben ook nog wat geschiedenis opgedaan.
MARCHE DES JONQUILLES / FOOTING CLUB FOSSES. / SAINT - GERARD 06/05/2011
MARCHE DES JONQUILLES.
FOOTING CLUB FOSSES.
SAINT-GERARD.
Op 20 km van Namen en Charleroi ligt de abdij die kunst, gastronomie, ontspanning en gezelligheid perfect weet te combineren. Deze duizendjarige locatie is ideaal voor de start van onze wandeling.
We vertrekken aan de abdij en stekken nde straat over langs het pad van de kerk en dan de natuur in. Dat de lente in het land si kun je wel zien, de jonge lammeren lopen in de wei een mooie schouwspel. Dan een eind langs de bosrand en dan het bos in, overal staan sneeuwklokjes bij bosjes. We verlaten het bos en voor ons duikt een enorme boerderij op en langs een dreef van bomen komen we in Maison St Gerard.
We wandelen door de landelijke gemeente en afwisselend bos en weilanden wel mooi. Langs prachtige huizen en dan langs de mooie gebouwen van Saint-Gerard. We komen terug aan in de abdij, wij nemen de tijd om de omgeving van de abdij te ontdekken, zeker even gaan kijken naar de abdijhoeve en de wijngaard. De achterzijde van de abdij is eigenlijk de voorkant met fronton. Het uitzicht op de omgeving en de wijngaard is zeker de moeite.
We wandelen terug naar de vertrekhal. Het si een mooie en aangename wandeling geworden en hebben zeker genoten van de prachtige omgeving. Na de wandeling nog even naar Mettet. We stoppen op het plein van het stadje en wandelen even rond langs de toren, het plein en het stadshuis. Een heel mooi geheel. Na ons bezoek aan Mettet keren we naar huis. Een fijne en aangename dag is zo weer voorbij.
L'APRES-MIDI ENTRE OURTHE ET MEUSE / LES ROUBALEUS SERAING / OUGREE-SERAING 05/03/2011.
LAPRES-MIDI ENTRE OURTHE ET MEUSE.
LES ROUBALEUS SERAING.
OUGREE-SERAING.
We vertrekken met de wandeling en komen aan de Militaire Begraafplaats voor soldaten van 1914-1918.
Hier liggen 210 soldaten te begraven. Wij wandelen verder en al vlug komen we in Sart Tilman. In de dichte rand rond Luik ligt het openluchtmuseum van Sart-Tilman dat als ambitie heeft natuur en architectuur dichter bij mekaar te brengen in het teken van de hedendaagse kunst. De museumcollectie is op beeldhouwwerk en monumentale schilderkunst gericht en illustreert vooral de diversiteit van de hedendaagse creaties in Franstalig België, die uit vaste waarden en beloftevolle talenten bestaan.
Het openluchtmuseum van Sart-Tilman is om meer dan één reden bijzonder. Er zijn geen muren, geen loket, geen bewakers, het ligt buiten de platgetreden paden van de spektakelcultuur en het zorgt er mee voor dat het geniale van de plek, die zo gunstig is voor de intieme ervaring van het kunstwerk, in ere wordt hersteld. Wij wandelen langs een paar van deze beelden, maar onze wandeling 15 kilometer lang gaat door het prachtige bos van Sart Tilman. Langs prachtige lanen, boswegen met geregeld een klim en altijd door het bos.
De voorjaarsbloeiers kleuren het bos blauw en het is mooi om te bezien. We wandelen door het bos en dan komen we langs het monument voor de gesneuvelden soldaten en dan komen we terug aan onze vertrekplaats. Het was een prachtige wandeling volledig in het bos van Sart Tilman.
LANDSCHAPSWANDELING: VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN. / REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN / GREENSPOT GROOTLOON 01/03/2011
LANDSCHAPSWANDELING: VIA HEUVELS EN BOOMGAARDEN.
REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.
GREENSPOT GROOTLOON.
Het verborgen leven in de boomgaard. Talrijke hoogstamboomgaarden, dikwijls met hagen omzoomd: kan een decor nog idyllischer zijn? Door de aanwezigheid van diverse poelen werd de ideale leefomgeving geschapen voor allerlei amfibieën. Zelfs de zeldzame vroedmeesterpad, waarvan het manneke de eitjes meedraagt op de rug kunnen we op de wandeling tegen komen.
Natuurpunt, de provincie Limburg en de stad Borgloon verwierven dankzij de ruilverkaveling Grootloon zon 40ha hoogstamboomgaarden. Door een aangepaste beheer creeren zij in deze boomgaarden de perfecte omstandigheden voor de typische dier- en plantensoortern die er graag huizen. De omzoming van de boomgaarden met hagen maakt het landschapsbeeld er alleen maar mooier op. Grote delen van deze wandeling lopen precies op de grens tussen Vochtig- en Droog Haspengouw. Het leemplateau van Midden-België en de zandleemstreek vloeien hier naadloos in elkaar over. In de contactzone kreeg de erosie vrij spel.
Getuige daarvan zijn de beekdalen, droogdalen en de holle wegen die diepe, duidelijke zichtbare sporen trekken door het landschap. Het uiteindelijke resultaat is een landschap dat voortdurend op en neer golft, met op de heuveltoppen schitterende vergezichten. Hier wandel we vandaag. We wandelen verder door het prachtige landschap en komen aan het Manshovenbos en de Manshovenhof. Het is een prachtig geheel en we wandelen naar Heksbos.
We komen langs de nieuwe aangelegde spaarbekken en dan verder door de velden en het bos, gezellig wandelen door de Haspengouwse natuur. Wij wandelen verder naar Broekom met zijn grote Haspengouwse hoeven. De laatste hand word gelegd aan de werken van de ruilverkaveling. Nog wat rustbanken en tafels wat het wandelen langs de Romeinse Heerbaan nog aangenamer maakt. Wij klimmen nu de Heerweg op en wandelen nu terug richting Borgloon de kerk komt al in zicht. Nu steken we steenweg over en wandelen door de Motvallei met zijn kasteel de Mot.
Nog langs de wijngaard Padonck van de Boomgaardenstichting, nog een eind langs de Graaf en dan draaien we het centrum in langs de kanunnikenhuizen , het Speelhof en dan langs de Markt met het Stadhuis en zo komen we terug op Klappoel waar de wandeling vertrekt. De Greenspot kun je zoveel als je wil bewandelen en toch is iedere keer weer anders, het blijft mooi.
RANDO- ROUVROY / LE FOYER DE L'AUDRY / ROUVRAY SUR AUDRY 27/02/2011
RANDO-ROUVROY.
LE FOYER DE LAUDRY.
ROUVROY SUR AUDRY.
Rouvroy sur Audry is een klein dorpje in de Franse Ardennen in de streek van Champagne-Ardenne. Een kleine 600 inwoners telt het dorpje, het riviertje Audry vloeid door het dorp.
Het is gelegen in het parc naturel régional de l'Avesnois het is omgeven door heuvels. Het is een prachtige wandeling met weidse vergezichten weilanden en akkers wisselen. Ook het bos is de moeite waard met vele speciale bomen er is zelfs een sentier Botanique waar je zeldzame orchideeën kunt vinden. Spijtig voor de orchideeën is het nog wat vroeg.
We blijven wandelen door het prachtige landschap en heel dikwijls wandelen we door de weilanden waardoor we prachtige zichten krijgen over het landschap. Het is wel een golvend landschap en we moeten geregeld over de heuvels klimmen. Van op de heuvel hebben we een prachtig zicht op versterkte kerk van Servion, Rouvray sur Audry heeft twee kerken en de versterkte kerk van Servion is nu niet meer in gebruik als kerk maar als cultureel centrum.
Het is wel prachtig gelegen. Van ver is het juist een kasteeltje met twee ronde torens, maar als we dichter bij komen zie je wel dat het een kerk is. Het oude kerkhof ligt er ook nog. Wij volgen de route terug naar het dorp met zijn mooie typische huizen en zijn wasplaats. Zo komen we terug in het centrum, op de hoek van de straat staat een oude stoommachine.
Mooi om te zien, dan komen we terug op onze vertrekplaats. Een mooie wandeling in een idyllisch dorpje. Na de wandeling zien we wegwijzers naar LEchelle met zijn kerk en kasteel. Wij gaan eens kijken naar deze gebouwen. Midden in het dorp staat het kasteel en de kerk wat verder staat de oude wasplaats. Wij wandelen even door het dorpje om wat fotos te maken. Zo hebben we een prachtige wandeldag in de Franse Ardennen achter de rug.
30E MARCHE DES PETITS PAS / LES PETITS PAS FUMALOIS / BRAIVES 26/02/2011.
30E MARCHE DES PETITS PAS.
LES PETITS PAS FUMALOIS.
BRAIVES.
Braives ligt in het prachtige natuurpark Vallei van de Burdinale en de Mehaigne deze bevat verschillende prachtige dorpjes waar je vele prachtige gebouwen en natuur kunt ontdekken. Avennes, Braives, Ciplet, Fallais, Fumal, Latinne, Tourinne en Ville-en-hesbaye maken deel uit van het natuurpark. Vandaag wandelen we door een paar van deze prachtige dorpen, Latinne is het eerste waar we door gaan.
Met zijn prachtige boerderijen, het dorp dat zich onderaan de helling bevindt, volgt de loop van de Mehaigne de kleine driehoek die gevormd wordt door "les Golettes" is een rustige hoek. Hij dankt zijn roem aan de prehistorie. Wij wandelen verder en komen in Fallais. Het dorp met verschillende oude huizen, de voormalige spoorweg en het kasteel van Fallais. We hebben eerst controle en dan wandelen we een heel eind op de Lign 127 Spoorlijn 127 was een Belgische spoorlijn die Landen verbond met Statte (bij Hoei).
De lijn was van 1875 tot 1963 in gebruik en 33,6 km lang. Op 22 november 1875 werd de lijn geopend door de spoorwegmaatschappij "Hesbaye-Condroz", geëxploiteerd door de Belgische Staatsspoorwegen, die de spoorlijn in 1900 overnamen. Op 29 september 1963 werd het reizigersverkeer op deze lijn opgeheven. Enkele maanden later werd het baanvak Landen - Hannuit buiten dienst gesteld. Op 15 oktober 1981 werd ook het baanvak Hannuit - Moha buiten dienst gesteld. Tussen Moha en Statte is er nog een beperkte goederendienst naar de steengroeve en kalkoven van Carmeuse in Moha. De spoorlijn werd enkelsporig aangelegd en werd nooit geëlektrificeerd. De snelheid was beperkt tot 60 km/u. Omwille van het strategische belang van de spoorlijn zijn de rails tussen Landen en Moha blijven liggen, tot ze in 1992 werden opgebroken. De aanwezige bedding werd gebruikt voor een ondergrondse hoogspanningsleiding tussen Tihange en Avernas voor de voeding van HSL 2 tussen Leuven en Ans. Daarna werd bovenop deze bedding een RAVeL fiets- en wandelpad aangelegd.
Wij wandelen verder en komen aan het Kasteel van Pitet.Geheel gevormd door gebouwen van de XVIIe en XVIIIe eeuw en een vierkante renaissanceboerderij uit de Maasstreek die in de XIXe eeuw omgebouwd werd tot het prachtige park waar vooral de laan met haagbeuken opvalt. De oude smederij. Het is een geklasseerd gebouw dat dateert van de XVIIIe eeuw zoals blijkt uit het jaartal 1749 dat gebeiteld is op de latei van de ingang. Dit kleine gebouw uit plaatselijke steen met zijn leien dak is een bevoorrechte getuige en is bijna intact gebleven met de loop der tijd. De Plantentuin van Pitet wil een overzicht geven van de planten in onze streken. U vindt meer dan 250 plantensoorten in deze oude groentetuin omgeven door muren die deel uitmaken van de kasteel-boerderij van Pitet. Deze gebouwen maken deel uit van een historische geheel.
Wij wandelen nu verder en komen terug op Ligne 127 en komen langs het Kasteel van Fallais. De geschiedenis van het kasteel is meeslepend en de verhalen laten niemand onverschillig. De kroniek van het kasteel noemt de namen van de hertogen van Beaufort, van Karel de Stoute, Lodewijk XI, Lodewijk XIV, die daar allemaal verbleven hebben. In 1465 namen de Luikenaars die zich achter de Franse koning Lodewijk XI hadden geschaard tegen de hertog van Bourgondië het kasteel in. Maar vanaf december moesten ze het teruggeven: Karel de Stoute schaft de Luikse privileges af en gaat over tot een repressie. Fallais wordt het decor voor de plundering van Luik (Sac de Liège). Tijdens zijn verblijf van 3 tot 9 juni 1675 laat Lodewijk XIV de zogezegde Toren van Bourgondië en de Toren Grignard afbreken. Het kasteel dat een grote vierhoek is met aan elke hoek een uitspringende ronde toren levert inspiratie voor een middeleeuws fort temidden van een vlakte. Het kasteel werd hoofdzakelijk gebouwd in de loop van de XIVe, XVIe en XVIIIe eeuw. In 1937 vernielde een brand de noordelijke vleugel, die sindsdien heropgebouwd is.
Tegenover het kasteel ligt de molen, prachtig. We gaan verder langs de spoorweg en komen zo terug in Braives, langs huis Moes XVII en XVIIIe eeuw het was een landsheerlijke taverne. De Banale molen uit 1759 ligt verder dan het kasteel van Braives. Dit kasteeltje, dat zich in het midden van een park vol bomen bevindt dat doorkruist wordt door de Mehaigne, werd gebouwd rond 1720-1725 op de plaats van een oud fort uit de XIVe eeuw. Een poort sluit het voorplein dat omgeven is door bijgebouwen die vier paviljoenen vormen die gebouwd zijn in de tweede helft van de XVIIIe eeuw. Jean-Philippe-Joseph, baron van Woot de Tinlot, huwde na het overlijden van zijn eerste vrouw, in 1763 met Anna-Marie de Naussau-Corry en renoveerde het kasteel.
Wij wandelen verder en wat verder zijn we aan het einde van deze prachtige wandeling in een bijzonder mooi natuurpark.
Nietelbroeken ligt in de mooie en ecologisch waardevolle Mombeekvallei op het raakpunt van Diepenbeek, Kortessem en Hasselt. De hier bijna onbebouwde gebleven vallei is landschappelijk bijzonder gaaf gebleven. Ook de plantengroei op de zeldzame onbemeste graslanden is er zeer bijzonder, samen met het bos met zijn kwelzones en talloze voorjaarsplanten.
De Mombeek schuurde na de laatste ijstijden de vallei in de Nietelbroeken uit. Nog steeds is deze beek van grote waarde voor haar vallei. Ze zorgt er ondermeer voor dat de omliggende weilanden bezaaid zijn met waterminnende voorjaarsbloeiers, zoals knolsteenbreek en heelblaadjes. Centraal in het gebied ligt het vroegere jachtbos van Kasteel Mombeek. Dit bos heeft een grote natuurwaarde. Reeën dartelen graag door het bos en ook de havik is een trouwe bezoeker. Maar ook op de grond is er veel mooiste bezichtigen. Door het opwellend grondwater vind je hier opvallende planten, zoals éénbes en reuzenpaardenstaart. Wij wandelen van aan het vertrek door de Nietelbroeken en komen dan de achterzijde van het kasteel Mombeek. Mombeek, ten zuiden van Hasselt gelegen, langs de beek van die naam, was ongetwijfeld in vroegere eeuwen een belangrijk en uitgebreid leengoed, te oordelen naar de hoge waardigheid van de baanderheren van Hasselt, door de bezitters van Mombeek van vader op zoon bekleed.
Als baanderheer voerden zij het bevel over de strijdkrachten van de stad en droegen de Banier. Die waardigheid verdween evenwel tamelijk vroeg toen de stad meer zelfstandigheid kreeg en tot volledig ontwikkeling kwam. Mombeek was een Loons leen met een uitgestrekt domein waarop Willem van Mombeek het klooster van Henegauw stichtte. Het kasteel zelf, een leen van Kortessem en een achterleen van Loon, was omgeven met vijvers en weiden. In 1565 had het domein Mombeek een oppervlakte van 113 bunder. De eerste heer van Mombeek was Geraard die vermeld wordt in 1147 en wiens zoon in het huwelijk trad met de dochter van de graaf van Loon. In de 16de en 17de eeuw waren het beroerde tijden voor Mombeek. Wegens een erfeniskwestie moest Godfried van Mombeek het beleg slaan voor zijn eigen kasteel en met de hulp van de Hasseltse Rederijkers kon hij het gewapenderhand innemen. In 1676 werd het kasteel opnieuw het toneel van gewelddaden, waarbij enkele doden vielen, toen Jan Renerus de Geloes het met de heren van Mombeek aan de stok had betreffende een vereffening van schulden. Hierbij kwam Mombeek in handen van de familie de Geloes, die er in het bezit van bleef tot in 1728 Jan de Geloes kinderloos stierf en de bezittingen overmaakte aan zijn neven Vrerix. Enkele jaren later werd de familie Vannes eigenaar.
In 1859 was Gustaaf Vannes-Justine Van der Straeten in staat het kasteel te restaureren en liet het omringen door sierlijke tuinen, die volgens het plan van Genera aangelegd werden. Het huidige gebouw dateert uit de 19de eeuw, is een symmetrisch opgebouwd wit bepleisterd kasteel, waarvan het balkon op de eerste verdieping door vier hoge zuilen wordt gesteund; er is een driehoekige fronton met halfrond venster. De dakgevel is versierd met kapellen, schouwen en bekroond met een smeedijzeren versiering. De kasteelhoeve ligt links voor het kasteel. Wij wandelen verder door het natuurgebied en komen aan de Nietelbroek hoeve uit 1931. Nu zijn we vlug terug op onze vetrekplaats.
De wandeling door het natuurgebied is 5 kilometer lang en kan het hel jaar door bewandelt worden, maar het is belangrijk dat je goed waterdicht schoeisel aan het in de winter periode.
Kamp Vught was tijdens de Tweede Wereldoorlog het enige SS-concentratiekamp buiten Duitsland en het door Duitsland geannexeerde gebied. De SS had behoefte aan ruimte omdat de doorgangskampen in Amersfoort en Westerbork de toenemende stroom gevangenen niet meer konden verwerken.
In tegenstelling tot andere buitenlandse kampen werd kamp Vught opgezet naar het model van andere kampen in nazi-Duitsland. Het kamp viel ook rechtstreeks onder commando van het SS-hoofdkantoor in Berlijn. In 1942 werd begonnen met de bouw van Konzentrationslager Herzogenbusch, zoals Kamp Vught officieel heette. Toen de eerste uitgehongerde en afgebeulde gevangenen in januari 1943 uit Amersfoort aankwamen, was het kamp nog niet af. Dat mochten de gevangenen zelf afbouwen. De miserabele omstandigheden kostten in de eerste maanden al enige honderden mensen het leven. In totaal werden ruim 31.000 mensen tussen januari 1943 en september 1944 korte of langere tijd opgesloten in het kamp. Naast 12.000 joden zaten in Vught onder meer politieke gevangenen, verzetsstrijders, Sinti en Roma ('zigeuners'), Jehovah's Getuigen, zwervers, zwarthandelaren, criminelen en gijzelaars. Van hen vonden zeker 749 kinderen, vrouwen en mannen in het kamp de dood door honger, ziekte en mishandeling.
Van hen werden 329 gevangenen geëxecuteerd op de fusilladeplaats even buiten het kamp. Elke gevangene kreeg een gekleurde driehoek op zijn of haar gevangenenpak. Joodse gevangenen kregen een gele driehoek, politieke gevangenen en verzetsstrijders een rode, misdadigers een groene, en de 'criminelen' (illegale slachters en zwarthandelaren) een zwarte driehoek. In andere landen: homoseksuelen een roze, Sinti en Roma een bruine driehoek.De belangrijkste functie van de concentratiekampen was de systematische onderdrukking van alle bevolkingsgroepen die als tegenstander van het regime werden aangewezen. Daarnaast werd in de latere oorlogsjaren het ondersteunen van de Duitse (oorlogs-)industrie steeds belangrijker. Kamp Vught beschikte daarom onder meer over een vliegtuigsloperij en werkplaatsen van Philips, waar producten als knijpkatten en radios werden gemaakt. De vliegtuigwrakken werden per trein aangevoerd, over een spoorlijn die doorliep tot in het kamp. De fundering van deze spoorlijn is nog zichtbaar in de gracht, rechts van de gereconstrueerde barak. De directie van Philips besloot pas tot instelling van de werkplaats na lange aarzeling. Het lukte de Philips-leiding de situatie van de gevangenen die er werkten aanzienlijk te verbeteren, maar uiteindelijk kon het transport van de joden onder hen niet worden voorkomen. Veel gevangenen werden vanuit Vught naar vernietigingskampen op transport gezet. Dat gold met name voor de joodse gevangenen.
Berucht zijn bijvoorbeeld de twee 'kindertransporten. Op zaterdag 5 juni 1943 wordt bekend gemaakt dat alle joodse kinderen weg moeten uit het kamp. Op 6 juni vertrekken de kinderen van 0 tot 3 met hun moeder. De volgende dag de oudere kinderen van 4 tot 16 met hun vader of moeder. Er wordt gezegd dat de kinderen naar een speciaal kinderkamp in de buurt zullen gaan. Maar de treinen gaan naar het doorgangskamp Westerbork. Ten minste 1269 joodse kinderen uit kamp Vught werden via Westerbork gedeporteerd naar Sobibor in Polen. Daar zijn ze vrijwel direct na aankomst om het leven gebracht. Op het terrein van Nationaal Monument Kamp Vught herinnert het Kindergedenkteken aan deze transporten.
De transporten worden jaarlijks in juni herdacht. In 1986 is de stichting Nationaal Monument Kamp Vught opgericht. Dankzij de inspanningen van de stichting kon op een klein gedeelte van het voormalige kampterrein een Nationaal Monument worden gerealiseerd. Nationaal Monument Kamp Vught is op 18 april 1990 opengesteld voor het publiek door H.M. Koningin Beatrix. NM Kamp Vught is in 2002 grondig vernieuwd en gerenoveerd. Er is een nieuw herinneringscentrum gebouwd en het kampterrein is zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht. Het vernieuwde kamp Vught is op 25 oktober 2002 officieel geopend door prins Bernhard, samen met de twaalfjarige Jade Kagie uit Vught. Zo werd gesymboliseerd dat het nationaal monument ook steeds vaker wordt bezocht door jongeren.
Op deze historisch beladen plek houdt het NM Kamp Vught de herinnering levend aan de geschiedenis van het kamp en de slachtoffers. In woord en beeld worden ook actuele vormen van vooroordelen, discriminatie en racisme getoond. Zo wordt tastbaar hoe persoonlijke keuzes van individuele mensen ook nu nog kunnen leiden tot onderdrukking of uitsluiting van anderen in de samenleving.
