Het is weer zo ver, mijn stampvoetende en opstandige zoon is weer thuis. Vanochtend herexamen gedaan, en maakt zich zorgen om de uitslag.
Gisteravond dwars gelegen,met gevolg dat ik heb gezegd vandaag maar eens een dag niet op de pc, halleluja! Nou dan pak je hem dus bij een hele gevoelige snaar. Witheet was hij. Hij spuugde zijn nijd eruit. Fuck you!. Tegen mij. Jawel. Mijn primaire reactie op verbale woede is terugbekken. Dat deed ik dus ook. Moeven, riep ik en heel snel, ben jij helemaal achterlijk geworden!. Hij komt nu net met een kop vol onweer thuis, dacht toch nog ff achter de pc te kruipen, niet dus! Hoop gebulder, nog meer onweer! Stampvoetende trappen en klapperende deuren, naar zn kamer, waar hij me pleziert met harde rap. Ik denk dat hij met een uurtje of 2 wel weer is afgekoeld. Maar vandaag dus geen pc.
Ik vind het heerlijk hoor kinderen, maar soms kan ik ze wel achter het behang plakken......
Zo, ik weer opgelucht! Ben het weer kwijt 
Mijn puberzoon
Je hebt het zelf niet in de gaten,
Maar je moeder moet toch af en toe een traantje laten.
Door de dingen die je me zegt,
Zonder dat je het met uitlegt.
Waarom je al die dingen doet,
Want in jouw ogen doe ik momenteel niets goed.
Ik probeer er het beste van te maken,
Maar dan ga jij weer alles af lopen kraken.
Je doet me momenteel veel verdriet,
En ik hoop dat je dat gauw weer ziet.
Maar ondanks de strijd die we voeren,
Zit ik stiekem in de toekomst te loeren.
Want dan ben je uit de pubertijd,
En weet, dan houdt het op deze strijd.
Maar tot die dag is gekomen,
Zal ik blijven dromen.
Ik weet alles komt weer goed,
Maar stilletjes hoop ik dat je snel inziet wat je doet.
Je bent en blijft mij kanjer, ook al ben je nu een banjer.
Lieve zoon van mij,
Er komt een tijd dan zijn we samen weer blij,
En kunnen we weer genieten ik en jij.
(gevonden op internet)
01-09-2008 om 00:00
geschreven door Loewiesa
Categorie:kinderen en kleinkinderen
|
