Ik zou toch even de tijd nemen om de volgende tekst te lezen ook al is hij lang! Hij is geschreven door Bob Moret, een Amerikaanse predikant en verscheen in 1995 onder de titel ‘the paradox of our time.’ Ik vind de tekst nog steeds toepasselijk
De paradox van onze tijd.
We hebben hogere gebouwen maar kortere lontjes.
Bredere snelwegen maar beperkte visies.
We geven meer uit maar hebben minder.
We kopen meer maar genieten minder.
We hebben grotere huizen maar kleinere gezinnen.
Meer conform en minder tijd.
Meer diploma's maar minder fijngevoeligheid.
Meer kennis maar minder inzicht.
Meer specialisten maar niet minder problemen.
Meer geneesmiddelen maar minder gezondheid.
We drinken teveel, roken te veel.
Geven teveel uit. Lachen te weinig.
Worden te kwaad.
Gaan te laat naar bed.
Staan te moe op.
We hebben ons bezit vermenigvuldigd maar onze waarden verkwanseld.
We praten te veel maar hebben te weinig lief.
We hebben geleerd in ons levensonderhoud te voorzien
maar weten niet hoe we moeten leven.
We hebben jaren toegevoegd aan het leven in plaats van leven aan de jaren.
We zijn naar de maan geweest en terug.
Maar weten niet hoe we de straat moeten oversteken naar onze overburen.
We kunnen atomen splitsen maar hebben een blinde vlek voor onze vooroordelen.
We schrijven meer maar leren minder.
We plannen meer maar bereiken minder.
We zijn gewend om ons te haasten maar hebben het verleerd om te wachten.
We hebben meer computers maar communiceren minder.
Dit is een tijd van grote namen en kleine karakters.
Van steile winsten maar oppervlakkige relaties.
Van dubbele inkomens maar drie dubbele echtscheidings cijfers.
Van mooie huizen maar gebroken gezinnen.
Dit is een tijd van wegwerpluiers en snelle uitstapjes.
Van wegwerp moraal en one night stands.
Van overgewicht en pilletjes voor alles: om te lachen, om te zwijgen, om te doden.
Dit is een tijd waarin de etalages vol zijn maar de magazijnen leeg.
Een tijd waarin deze boodschap je binnen een seconde bereikt.
Maar je die ook met een druk op de knop kunt delen of deleten.
Denk er daarom aan, wat tijd door te brengen met de mensen die je lief zijn.
Want ze zullen niet altijd voor altijd bij je blijven.
Zeg iets vriendelijks tegen de kleine kinderen die nu vol ontzag naar je opkijken.
Want sneller dan je denkt groeien ze op en vliegen ze uit.
Geef mensen naast je een warme omhelzing.
Want dat is het enige wat je met heel je hart kunt geven
zonder dat het je geld kost.
Zeg ’ik hou van je’ tegen je partner en je geliefde.
Maar meen het vooral ook.
Een kus en een omhelzing kunnen de scherpste pijn in ons binnenste doven. Neem de tijd om lief te hebben, je hart uit te spreken,
je kostbaarste gedachten te delen. Denk niet: ‘dat komt later wel…’want het heden is nu.
Kerstmis nadert. Ben je er klaar voor? Het wordt alvast geen witte Kerst , dat is misschien wel mooi en romantisch maar kan ook gevaarlijk zijn dus voor mij best ok zoals het nu is!
Ik wens jullie een goeie aanloop naar 25 December.
emotionele brief van een moeder gelezen op You tube
De levenscyclus van geboorte en veroudering kan iets bitters zijn want we zijn allemaal gevoelig voor verandering, vooral als dit snel gebeurt.
De brief van deze moeder, opgedragen aan haar dochter maar het kan evengod voor haar zoon zijn. De brief gaat over een onderwerp dat ons allen vroeg of laat bezighoudt: de veroudering van de ouders en de omgedraaide rollen, van verzorgen tot verzorgd worden.
Het zijn woorden die me geëmotioneerd hebben want het is zo dat op een dag de rollen tussen kinderen en ouders zullen omgedraaid worden.
Als het gaat om nieuwe technologieën,
geef me dan de tijd om te leren en niet op die manier naar me te kijken...
Onthoud hoeveel geduld ik heb gehad om je al die dingen te leren,
om netjes te eten, jezelf aan te kleden, je haar te doen,
problemen van het leven op te lossen, elke dag weer...
De dag waarop je me oud zult zien worden,
vraag ik je om geduldig te zijn,
maar vooral om te proberen te begrijpen wat ik doormaak.
Als ik toevallig de draad van een gesprek kwijtraak,
geef me dan de tijd om het me te herinneren en,
als ik het niet kan, niet nerveus te worden; wees niet ongeduldig of arrogant.
Je moet weten dat het belangrijkste voor mij is om bij je te zijn.
Wanneer mijn oude vermoeide benen me niet meer zullen laten lopen zoals eerder,
pak dan mijn hand op dezelfde manier waarop ik je de mijne aanbood
toen je je eerste stappen zette.
Wanneer deze dagen komen, wees dan niet verdrietig...
ik wil gewoon dat je dicht bij me bent
en beseffen dat het goed is dat ik mijn plaats verlaat voor iemand anders.
Ik zal me graag de tijd herinneren die we deelden.
Met een grote glimlach en met alle liefde die ik altijd voor je heb gevoeld,
Vorig jaar deze tijd keken we vol verwachting uit naar het feest om onze gouden Bruiloft te vieren want 8 nov blijft met grote stip in ons geheugen gegrift. Wat een geluk dat corona daar toen geen stokken in de wielen stak want dan hadden we een schitterend en onvergeetbaar feest gemist!
)
