Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.

Over mijzelf

Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Mijn favorieten

	Ani
	Jos
	Marisca
	Albert en Lenie
	Gé
	Michelly
	Myette
	Folion

Mijn favorieten

	Rud
	Cecile
	Chrisje
	Ingrid
	Jeske
	Ria
	Meeuw
	Redpoppy
	Patty enFreddy

Mijn favorieten

	Jeannine
	Dion
	Rita
	Myriam
	Maarten
	Dirk
	Rebecca
	Annie
	Jansen

Mijn favorieten

	Roosje
	Kinrooiradio
	Monique
	Ella
	Klaproosje
	Monica
	Vifke
	Tiny en Ans

Categorieën

Humor (562)

Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)

Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)

Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)

Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (70)

poëzie (165)

Beoordeel dit blog

Een interessant adres?

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Een interessant adres?

06-03-2016

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Spiegelbeeld

Spiegel der wijsheid Met het ouder worden komen de wijze jaren. Alles komt nu tot bedaren na al die wilde jeugdjaren. Zelfs de witte haren eisen hun rol. En mijn haarbos is niet meer zo glanzend en vol. Ik kijk in de spiegel en zeg. Spiegelke, spiegelke aan de wand wie staat daar aan de andere kant? Je lijkt zo op mij ,jij met dat grijzende haar en die lach op je gelaat wie ben je daar? mijn spiegel der wijze jaren...

06-03-2016 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (17)

22-02-2016

Kinderdroom

Soms wil ik terug dat kind zijn met een handvol schelpen het strand oplopen glinsterende oogjes bewonderen de schat of luieren in mijn zelfgemaakte hangmat onder perenbomen woordjes eten grassprietjes fluiten een land vol dromen scheppen ver weg van wat volwassenheid heet. (Patricia De Corte)

Maar die tijd is al zo lang voorbij.

Op het strand durf ik nog schelpen rapen, met glinsterende ogen kan ik nog langs de waterlijn lopen genietend van de zee en en de rust die het ebben van het water met zich meebrengt.. maar in hangmatten hangen en op grassprietjes fluiten... die tijd is voorbij vrees ik ....Stel je voor dat ik niet meer alleen uit zo'n hanglat zou geraken

22-02-2016 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (19)

16-02-2016

Ben je ook éen van hen?

Ik had dit logje al vroeger geplaatst maar door een onbekende reden was het even weg en nu terug ...

Wij zijn de spruiten nog uit liefde gemaakt,

meestal in het donker of met het licht uit...

Geboren in de jaren 1940- 1960 ,

of sommigen (die nog taaier zijn) nog iets vroeger.

Die nog meer onze kluit Aarde trouw zijn......

Wij waren de sterken uit de jaren '40 , 50 en 60

Vooreerst hebben wij een normale geboorte overleefd,

met moeders die rookten, en of dronken gedurende hun zwangerschap.

Zij namen aspirines, aten vinaigrettesaus, mayonaise

en desserten en zij werden

niet getest op suikerziekte of cholesterol.

En na dat trauma werdenwij op onze buik

te slapen gelegd in kinderbedden

geverfdmet mooie blinkende loodverf

Er waren geen kindersloten op de deuren

en als wij met de fiets reden hadden wij

basketbalpetten op en geen helmen.

Als baby of kind reden wij mee op de schoot van moeder

in auto’s zonder gordels, noch kinderstoelen of opblaasbare kussens.

In de bak van een camionnette zitten,

of op het paard van Boer Zutter, op een zonnige dag,

was altijd een belevenis en iets héél speciaal.

Wij dronken putwater of water van de kraan

en geen water uit een plastic fles.

Wij aten taartjes, wit brood, echte boter, spek met eieren

en beukennootjes en walnoten die al op de grond lagen.

Wij dronken warme chocolademelk met echte suiker erin.

We hadden geen last van obesitas.

WAAROM ?

Omdat wij steeds buiten speelden.

Daarom!!

Wij verlieten de woning ’s morgens vroeg om naar school te FIETSEN

(er waren toen geen moeders die ons met de auto even konden brengen),

of om heel de dag te spelen in de frisse lucht

en dit op voorwaarde dat we ‘s avonds bij donker thuis waren.

(of als de straatverlichting begon te branden)

Onze ouders wisten helemaal niet waar we uithingen.

We hadden geen gsm maar we hadden ook Dutroux nog niet meegemaakt.

We hadden "vuile kleren om te spelen"

en "schone kleren" om op bezoek te gaan.

Wij hadden uren nodig om ons speelgerief zelf te maken.

Wij hadden geen Playstations, Nintendos, X-box, iPod enz.

Er waren geen videospelen,

geen 150 tv kanalen, geen videofilms of Dvd’s, geen stereoketens.

Voor 18 uur keek je alleen naar het 'testbeeld'

Er waren geen computers of internet.

WIJ HADDEN NOG VRIENDEN en wij gingen buiten om met hen te spelen.

Wij vielen uit bomen, sneden ons,

braken af en toe een arm, been of een tand,

We gingen appels en peren "plukken"

en er waren daar geen gerechtelijke vervolgingen voor,

om iemand daarvoor de schuld te geven.

Als we dan toch gepakt werden,

dan kregen we een pak slaag en thuis hielden wij wijselijk onze mond.

Wij kregen voor onze 12de verjaardag een grote fiets,

speelden met stokken als degen, een deksel van de vuilbak als schild,

katapulten, slingers, boog en rieten pijlen met vooraan een grote nagel...

We maakten van oude messen, goede werpmessen

en oefenden ons op een boomstam of een oude vogelpikdoel uit het café.

Ondanks dat men ons vertelde dat wij ons ogen konden verliezen

of ons gingen kwetsen met die dingen hebben wij dat allemaal overleefd.

Wij reden met de fiets of gingen te voet

tot aan de woning van een vriend en gingen gewoon langs achter binnen.

Wij waren er van harte welkom

en schoven soms mee aan tafel voor het middagmaal.

Het idee dat onze ouders ons uit de gevangenis

dienden te halen, was absurd, dat bestond gewoon niet.

Zij waren Met en Voor de wet, en Met de leraars.

Als we op school een straf kregen, kregen we thuis nog eens extra straf erbij!

Onze generaties hebben enkele van de beste ondernemers, denkers en uitvinders

van alle tijden en van heel de wereld voortgebracht.

Deze jaren brachten een explosie van nieuwigheden en nieuwe ideeën.

Wij hadden de vrijheid om te proberen, de schrik voor het falen,

het succes en de verantwoordelijkheid die er mee gepaard ging

. Wij hebben geleerd om dat te beheersen en om daar mee om te gaan.

Als U één van hen bent?

PROFICIAT!

Misschien wilt U dit delen met anderen

die het geluk hebben gehad groot te worden

voor dat de advocaten en politici

alles kwamen regelen en reglementeren?

Wat was het leven mooi, simpel en helder.

Soms wat ruw maar klaar en duidelijk

maar mét regels

en wat waren we gelukkig!

16-02-2016 om 00:36 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (14)

02-02-2016

Tijdgebonden

Tijden veranderen en gewoonten veranderen...

Zo was het, zo is het, toen, je schreef gewoon op papier zo'n simpel standaard velletje, een A4 liefdevol, warm eigenhandig "ik hou van jou"! nu, je klikt in een split second op je pc of tablet, schat je weet, "ik hou van jou" en zonder veel moeite enter, gewoon als vanzelf, zend!

02-02-2016 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (4)

19-12-2015

een gedichtje dat er mag zijn vol met waarheid ...

Toen…… De keuken uit mijn kindertijd was altijd vol met mensen. er stond 'n warme kachel in, wat had je meer te wensen? de was hing er te drogen en de worst aan een spijker. de koffie stond te pruttelen, waar was het leven rijker? We zaten in ons keukentje met negen man te eten met soep vooraf en pudding toe, ik zal 't nooit vergeten. de afwas was het ergste niet, dan stonden we te zingen. 'n grote zinken teil, dat was ons bad, er waren ergere dingen. De keukenmat werd opgerold, want vader kwam van de markt, ik zie hem nog zweten De armen vol met groenten, we hadden weer te eten. brood was er altijd op de plank en een varken in de kelder.. was 't vuil dan ging de dweil erdoor en alles was weer helder. en NU….. De keuken van onze kinderen, staat vol met apparaten het nieuwste van het nieuwste, maar je kunt er niet mee praten. de was zit in de droger, in de vriezer zit het eten. het is ongekende luxe, als ik niet beter had geweten. Ze eten in het keukentje, ja met wie dat toch verzon? 'n twee minuten maaltijd, zo uit de magnetron. de afwas die gaat in 't machien, daar zitten ze niet mee. en zingen dat hoeft ook al niet meer, ze draaien een cd. Geen teil meer, maar een bubbelbad, 'n auto voor de deur wie nou niet tevreden is, dat is een ouwe zeur. wij hadden al die dingen niet, maar toch wel ietsje meer. 'n kostbaarheid in 't leven ; gezelligheid en sfeer.

19-12-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (12)

28-11-2015

Mijn zomertuin.

Dit gedicht is echt toepasselijk na een lang, mooi najaar! Vandaar dit interludium..

MIJN ZOMERTUIN IS MOE...
Laat mijn tuin een tuin zijn waar de herfst weer spreekt, Als mijn bloemen droevig lijken en mijn zomertuin breekt Laat mijn tuin een tuin zijn, waar de herfst mijn verlangen voedt naar lentebloesems, voorjaarskleur en zomergloed. Laat mijn tuin een tuin zijn met bomen van vruchten verlaten, verdeeld als een kleurenpalet op het gras, waar voordien mijn krokussen zaten Mijn tuin mag er nu een zijn van roestbruine en kalende bomen, rottend blad bedekt met een nevenkleed en de winter die moet komen. Eén enkele boom houdt zijn kleur nog vast Andere, met spinrag behangen, bevangen me met vreemde weemoed en een heel diep lenteverlangen. Maar zie, de herfst heeft reeds met tomeloze drift zaad en kiemen gestrooid. Kwistig wordt straks mijn kwijnende oase weer tot leven gewekt, want mijn tuin sterft nooit (Tom Mestdagh)

28-11-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (11)

16-11-2015

De grote drie...

Na wat er in Parijs gebeurde, even een bedenking... Kon dat maar waar zijn...

[Hoop]

"Oh, wat is er toch met onze wereld aan de hand

Overal ellende niemand loopt meer hand in hand

Een liefdeloze wereld, dat is wat ik zie

Waar was je al die tijd, liefde, ik begrijp het niet."

[Liefde]

"Krijg ik nu de schuld in m’n schoenen geschoven?

Kijk eens om je heen, je ziet niemand meer geloven."

[Geloof]

"Dat is nog niet zo gek alle hoop is ze ontnomen."

[Liefde]

"Waar was jij dan hoop, jij had eerder moeten komen.

[Hoop]

Wat zijn dit voor verwijten ik heb m’n best gedaan.

Maar zonder liefde en geloof kan hoop toch nooit bestaan"

[Liefde ]

"Wat nou zonder liefde, waar beschuldig jij mij van?"

[Hoop]

"Jij loopt de kantjes ervan af jij"

[Geloof]

"Nee, doe jij het beter dan. Ik zie alleen maar wanhoop, hoop."

[Hoop]

"En ik voel alleen maar haat, liefde"

[Liefde]

"En geloof, ik zie alleen maar ongeloof."

[Geloof]

"Help ons lieve Heer want we snappen het niet meer .We zien alleen maar haat, wanhoop . We zien alleen maar ongeloof."

[Hoop]

"Moet je ons nou horen, dat geruzie en gescheld. Juist daarom is er op de wereld oorlog en geweld."

[Liefde]

"Hoop, jij hebt gelijk, we moeten samen aan het werk .Het goede voorbeeld geven want samen staan we sterk."

[Geloof]

"Dan stel ik hierbij voor dat wij elkaar beloven , dat wij alleen nog lief hebben, hopen en geloven."

[Liefde]

"Wij zijn geloof, hoop en liefde in volmaakte harmonie"

[Hoop]

"De mensheid moet weer weten: wij zijn de grote drie, want er is geen plek voor wanhoop en ook niet voor haat en geen ruimte meer voor ongeloof. "

16-11-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (15)

08-11-2015

Na 46 j samen...

Vandaag al 46 j getrouwd en dankbaar daarvoor!

Tederheid.Leven zo spelenderwijszo strelenderwijs. Samenhorigals de regelsvan een gedicht. De trekken van een gezicht, thuis in je lijf, thuis in je ziel, gehuld in niets dan tederheid.

08-11-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (14)

16-10-2015

Herfst

Koud en nat en somber weer, gelukkig is er ook nog iets positiefs als je buiten komt! Elk jaar zijn ze daar terug in alle kleuren en vormen, verrassend, mooi en zo vergankelijk.. de paddenstoelen. Af en toe blijft er eentje aan de lens van mijn fototoestelletje plakken..

16-10-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (6)

26-08-2015

Tijd.

Iedereen krijgt tijd in zijn even maar we doen er allemaal iets anders mee en toch op één punt is tijd voor allen gelijk..

Dit is voor een vriend van wie we vandaag definitief afscheid nemen...

Wij leven in de stroom van de tijd, als een nevel die verschijnt en morgen verdwijnt. Het heden wordt verleden. Tijd is ontzagwekkend, voorwaarts, altijd raast hij voort. Nimmer staat hij stil is al voorbij als je dit hoort. Vandaag wordt morgen, overmorgen, ons leven spoedt ten eind. Wij plakken slechts wat etiketten, willen dat het blijft. Het einde: van een jaar, een eeuw, aan oorlog en aan pijn, een stip in onze levenslijn herinneringen zijn het maar. Toch is er iets wat wel beklijft, iets wat alles overwint, steeds weer opnieuw begint liefde is het die overblijft. Zij overwint zelfs tijd, geeft alle hoop op eeuwigheid.

26-08-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (14)

24-08-2015

Lieve computer

Ik zou zo graag met jou willen praten

Maar dat…moet ik even loslaten.

Een computer is soms een gevaarlijk ding

Iemand die kwaad wil, is er zo in.

Voorzichtigheid is dus de leuze

Ik heb geen andere keuze,

Maar met een computer ben je niet alleen

Je hebt altijd een hartsvriendin om je heen

Tegen wie je alles kan zeggen

aan wie je niets hoeft uit te leggen.

Dat brengt een beetje rust van binnen

Als je niet meer weet wat te beginnen.

Al zal ik jou nooit echt ontmoeten, nooit echt zien,

we kunnen wel vrienden blijven maar dan anoniem.

24-08-2015 om 11:45 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (14)

18-08-2015

Voor een lieve vriend..

Een mens is…Een beetje als de bomendie al hun bladeren verliezenniet ineens, maar één voor één.Ongemerkt valt ieder blad, het ene na het andere tot het laatste blad is gevallen en plots de naakte boom daar staat, sprekender dan ooit tevoren. De lijnen van de boom de trekken van zijn wezen, zacht en goed komen dan zo sterk naar voren... Je bent de laatste winter ingegaan. De lente die nu komt zal eeuwig zijn...

18-08-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (8)

15-08-2015

Voor alle Antwerpse moeders

En voor de anderen natuurlijk ook. Met al die drukte hier was ik het totaal vergeten maar ja daar heb je kinderen voor hé?

Ik heb wel al mijn "deel" gehad in mei met het West Vlaams moederdagfeest .. maar ik profiteer 2 keer, haha!

Ik kan niet lang blijven hangen want straks vallen hier de gasten binnen! Ik ben er klaar voor, nu afwachten wat het weer doet! Momenteel bewolkt en dreigend... Maar wie weet blijft het droog!

Voor alle moeders, een stukje nostalgie...

15-08-2015 om 11:10 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (4)

09-08-2015

Een weemoedige gedachte..

Als de berg geen sneeuw meer draagt omdat het dal steeds dieper zinkt en de regen troosteloos valt, wil jij dan mijn traan zijn? Als de boom niet meer groeit omdat de beemden zwanger zijn en de oever grenzeloos ligt, wil jij dan mijn vrucht zijn? Als het duister niet meer donker is omdat het licht nog zachter schijnt en het uur eindeloos slaat, wil jij dan mijn schaduw zijn? Als het denken geen moment meer vraagt omdat de woorden verdwenen zijn en de gedachte sprakeloos blijft, wil jij dan mijn antwoord zijn?

09-08-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (12)

30-07-2015

De natuur

Er was er maar eentje die juist geraden had al zat Fjak@ dicht in de buurt.. De rebus zag er als volgt uit... VER ONDER STELL IN G

En nu iets anders...

Iedereen ziet ze graag staan ergens op een goed zichtbaar plekje in huis en toch...

30-07-2015 om 09:10 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (11)

17-07-2015

Oud worden in deze tijd

Prachtig gedicht … en er zit nog veel waarheid in !

Oud worden in deze tijd. Het is gewoon niet voor te stellen, Je moet met een mobieltje bellen, Je kunt er ook een tekst op lezen Je moet altijd bereikbaar wezen En dat kan dus niet gewoon Met een vaste telefoon. Wil je een treinkaartje kopen, Nee, niet naar de balie lopen, Daar is niemand meer te zien, je kaartje komt uit een machien. Je moet dan overal op drukken in de hoop dat het zal lukken. Pure zenuwsloperij, achter jou zie je een rij kwaad en tandenknarsend staan, want de trein komt er al aan. Bij de bank wordt er geen geld netjes voor je uitgeteld. Want dat is tegen de cultuur, nee je geld komt uit de muur. Als je maar de code kent, anders krijg je nóg geen cent. Om je nog meer te plezieren, mag je internetbankieren Allemaal voor jouw gemak, alles onder eigen dak. Niemand die er ooit om vroeg: blijkbaar is het nooit genoeg. Man, man, man wat een geploeter, alles moet met een computer Anders doe je echt niet mee. Op www en punt be vind je alle informatie, wie behoed je voor frustratie? Als dat ding het dan niet doet, dan word je toch niet goed. Maar dan roept men dat je boft, je hebt immers Microsoft. Ach, je gaat er onderdoor, je raakt gewoonweg buiten spoor. Nee het is geen kleinigheid, oud worden in deze tijd

17-07-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (12)

07-04-2015

Even een bedenking ...

Ons belgisch weertje dat nog niet precies weet welke kant het uit wil ,kan een mens weemoedig maken.....

07-04-2015 om 00:36 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (14)

04-04-2015

Voor elke bezoeker!

Ik heb een wens voor jullie klaar...

04-04-2015 om 00:00 geschreven door Natoken

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:poëzie

>> Reageer (9)

02-04-2015

Waaiende wind...

Gisteren een echte winderige dag gehad bij amper 10 gr.. Geen moment om je vast te houden aan de takken van de bomen en de lente laat nog even op zich wachten....