Vandaag even het ziekenbezoek overgenomen omdat de partner van mijn vriendin zelf ziek thuis ligt. Je zou voor minder als je al meer dan een half jaar elke dag aan een ziekenbed zit. Zon bezoekje maakt je heel stil en dan ga je denken aan hoe relatief alles is.. Maar aan de andere kant sta ik verwonderd als ik vaststel hoeveel een mens kan hebben zolang die drang om te leven er nog is. Al bijna een jaar vecht S tegen het demon K, sleept ze zich van de ene operatie naar de volgende, vecht ze tegen elk bijkomend probleem en er zijn er al wat, verzet ze zich tegen de ravage van elke bestraling en chemo en blijft ze hopen dat ze het Eerste Communiefeest van haar oudste kleinkind in mei kan meemaken. Ik heb een grote bewondering en respect voor haar en ook voor haar partner die haar blijft steunen door elke dag uren aan haar bed te zitten. En dan gaat een mens aan het denken en vraagt zich af:
Hoe kan een mens in deze wereld gelukkig zijn terwijl verdriet, verlies en dood ons bedreigen vanaf het ogenblik dat we op deze wereld komen?
Een leraar gaf daar ooit het antwoord op. Hij pakte een glas dat voor hem op tafel stond en zei:
Voor mij is dit glas al gebroken. Ik drink er uit, geniet ervan als de zon erin schijnt en als ik er tegenaan tik, geeft het een prachtige klank. Wanneer de wind het glas van de tafel veegt en het in scherven op de grond valt, dan zeg ik: Natuurlijk, want dit verwachtte ik. Voor mij was dit glas immers al gebroken, ik had er rekening mee gehouden dat dit eens zou gebeuren. Daarom is elk ogenblik dat het nog heel is juist zo kostbaar, en geniet ik er intens van.
Die gedachte laat ik langzaam insijpelen zodat ze lang blijft hangen .
Reacties op bericht (8)
17-02-2012
Waar
Moesten we weten dat we eeuwig zouden leven we zouden er lange niet zoveel waarde aan hechten
17-02-2012 om 14:14
geschreven door Myette
Bedankt blogmaatje weer een goede daad erbij.
Hartelijk bedankt voor de felicitaties en de lieve verjaardagwensen.
Wens allen nog een fijne vrijdag. Lieve groetjes .
.
mgvBompa Harry
17-02-2012 om 12:37
geschreven door bompa Harry
Groeten van Fjak@ dat was ook om over na te denken van het glas he Natoken
17-02-2012 om 12:24
geschreven door Fjak@
het is allemaal niet zo simpel hé Natoken.... zo lang in een ziekenhuis vreet ook aan een mens en het gezin... maar vind het wel goed dat men er zich niet bij neerlegt !
Een aangename dag toegewenst vanwege Amor Fati !
Het geluk om bemind te worden is van onschatbare waarde !
17-02-2012 om 11:41
geschreven door Amor Fati
Ja Natoken er is veel pijn en miserie op de wereld en Je moet nog niet ver Je deur uit gaan.
We zijn vandaag vrijdag 17 februari.Met het weekend in zicht kom ik Jullie ALLEN een mooie en gezellige vrijdag toewensen met vele lieve en hartelijke groetjes vanwege Jos.
17-02-2012 om 11:03
geschreven door Jos Vande Ghinste
Ondanks mateke toch een fijne vrijdag
Verdoeme Mateke ik kan geen woordjes vinden om hier achter te laten ! ge hebt nik svandaag aan mij ! maar ik laat hier wel warme dikke steunknuf achter van ikke, 'Gelooft u dat trouwen op een vrijdag ongeluk brengt ? Natuurlijk, waarom zou vrijdag een uitzondering zijn ?
17-02-2012 om 10:12
geschreven door Jeske
Hai Natoken.
Ik begrijp de reactie van Mus helemaal en toch kan ik ook meegaan in de gedachtengang van die leraar. Zelf heb ik een glas met een behoorlijke barst erin en ik kan er niet toe komen om dat glas weg te doen. Ik gebruik het zelfs elke dag opnieuw. Het voelt als mijn leven waar ook al zoveel barsten in zitten. En dat is wellicht de reden waarom ik dat glas niet weg kan doen.
17-02-2012 om 09:45
geschreven door thea
*
Of ik heb het niet begrepen (is goed mogelijk met een hoofd dat aanvoelt alsof het gaat ontploffen) maar ik ben het niet eens met die leraar. Je kunt, en mag, ook genieten van elke dag zonder de vrees voor hel en verdoemenis, zonder dat ziekte en dood je bedreigd of omringd, zonder de bedenking dat je mooie glas eens zal breken. Ik ben integendeel van mening dat je beter geen doemdenker kunt zijn. Evenveel kans dat dat glas ons overleefd en dan hebben we ons voor niks zorgen gemaakt. Pluk de dag, wat zijn moet, zal zijn. En ik ben eveneens van mening dat jouw lieve vriendin er ook zo over denkt. Daarom blijft ze vechten, blijft elke ernstige zieke vechten, niettegenstaande hun situatie broos en breekbaar is. Ik hoop voor haar, en al diegene die van haar houden, dat ze mag winnen. Een dikke snottersnufkus x2.
17-02-2012 om 03:07
geschreven door Huismusje/Petra
)
