Hoorde onlangs tijdens een spraakprogramma de vraag: "Wil je later in de voetsporen treden van je pa?" " WIL JE IN DE VOETSPOREN TREDEN VAN JE PA"... wat een vraag aan een kind dat pas komt piepen!!
En zomaar uit het niets kwam bij mij de gedachte op: Je moet maar een kind zijn en je wordt die vraag gesteld , zou je dan ook niet die lichte paniek in je voelen opkomen? Stel je voor, met je maatje 30 en je korte beentjes en dan de gedachte dat je in die grote passen van je pa moet stappen? Is dat dan niet erg frustrerend om met je kleinere fysiek al met die grote verwachting te worden geconfronteerd? Dat je als kind nog niet altijd de achterliggende gedachte begrijpt, kan je niet kwalijk worden genomen. Wie zegt dat die voetsporen de goede afdruk zijn voor de wandelgang van die jongere? Normaal draag je ook niet iemands schoenen af omdat iedere voet een eigen vorm en stand en stapgang heeft! Als ik eens de verklaring van voetspoor opzoek dan vind ik:" spoor, indruk die een voet nalaat". Men vergeet er wel bij te voegen dat die indruk of dat spoor met de jaren veranderd en gevormd is. Misschien was dat spoor aanvankelijk onvast, dwaalde het af en heeft het tijd gevraagd om een vaste tred te vinden! Ofwel was het eerst zelfzeker, stevig en diep gevormd maar hebben de jaren dat spoor vervormd en wankel gemaakt! Waarom laten we een kind niet zelf zijn/ haar eigen tred ontwikkelen? Misschien kunnen we beter dat voetje volgen en als het nodig is het spoor even bijsturen ( doen we toch ook in de orthopedie?) Vanwaar die gedachte? Stel je voor, onze zoon en schoondochter met 4 kindjes... Moeten het dan allemaal copietjes worden van mama en papa? Pas op, ik heb alle respect voor onze zoon en schoondochter, twee persoonlijkheden en elk op zich bijzonder maar we willen toch geen cloontjes of niet?? Maar zo kom ik natuurlijk op gevaarlijk terrein het clonen van mensen... Ik wil niet direct een polemiek hierover dus lieve mensen:" Dicht een ander nu maar een voois hierop" ( uit Boerke Naas gestolen :lol:) ... Ik moest alleen even die bedenking kwijt bij de vraag: Wil je in de voersporen treden van je pa? ( Intussen heb ik nog steeds een vette kluif aan Pazkes zin. Al iemand die een sleutel ziet? Kijk naar vorig berichtje als je de zin vergeten bent. Ik niet die zit gegrift in mijn geheugen maar nog steeds zinloos!!!) Voor straks :oogskes toe, snaveltjes dicht en morgen gezond weer op.
Afsluiter: Er bestaat éen grote uitdaging in het leven: in elke mens de "mens" te ontdekken.
Reacties op bericht (3)
06-04-2008
..
Maar die gastjes beginnen er zelf mee. Al zelf toch wel gemerkt dat als ze heel kleintjes waren, ze dikwijls met onze grote schoenen aan binnen stappen kwamen, en wij dan lachen. Maar ik begrijp wel wat je bedoeld. Nou...als de voetstappen van vader de moeite waard waren, wat is er dan mis mee.
06-04-2008 om 15:45
geschreven door Ludovikus
05-04-2008
Bedankt voor je bezoek bij WirWar.
Natoken,
Kom hier zopas een heel aangenaam blog te ontdekken, mooie muziek en heel vlot geschreven teksten. dat is om straks nog eens terug te komen om alles zowat bij te lezen. Prettig weekend WirWar
05-04-2008 om 10:49
geschreven door WirWar
..
wie heeft er ooit het lied gehoord,het lied van boerke naas ,'tis waar ,het was geen leeuwenhert....een beetje te lang om neer te penen ,Natoken wat betreft die voetsporen..be, ik volledig mee eens ,...al doet het me soms wel goed als ik bij mijn zoon trekken van zijn vader herken
)
wat betreft die voetsporen..be, ik volledig mee eens ,...al doet het me soms wel goed als ik bij mijn zoon trekken van zijn vader herken
