Ik heb de voorbije dagen enorm veel nagedacht en had er ook de tijd toe. Ik zit met een opkomende griep en verkoudheid en de " drive" om veel te doen, is er niet vandaar... Spijtig dat ik nu niet langs ma kan want wil haar niet aansteken. Ze zal nu uiterst vatbaar zijn voor besmetting en dat kan ze bovenop alles wel missen!! Telefonisch contact kan niet meer en.. het ziekenhuis reageert uiterst zuinig met uitleg als ik opbel.Sinds mijn " open gesprek" met hen nemen ze mijn " harde standpunt" blijkbaar kwalijk!!! Daarom ben ik ook gaan nadenken en vermoed dat er ook wel blogbezoekers zijn die mijn houding tov euthanasie niet erg waarderen. Nochtans kan niemand mij een schuldgevoel aanpraten. Ik heb begrip voor een andere visie trouwens we staan binnen de familie ook niet allemaal op dezelfde golflengte en dat heeft het ziekenhuis ook wel ervaren. Maar de boodschapper is altijd de boeman. Wat de verschillende houding binnen de familie betreft, vermoed ik dat het religieus aspect hier wel een rol zal spelen, niet dat ze allemaal zo practiserend zijn maar er is blijkbaar meer blijven hangen dan bij mij. Daarom ben ik in mezelf gaan zoeken waarom ik zo totaal anders ben gaan denken dan vroeger. Ik was dat " brave kind" dat opgroeide in een katholieke omgeving en op 21jaar de school verliet met een enorme paardenbril op. Ik had zelfs in mij opleiding godsdienst als keuzevak opgenomen en was een fervente verdedigster van alles waarin ik geloofde. Ik had geen schrik om mijn overtuiging te verdedigen en de uren die ik aan de deur met getuigen van Jehova gespendeerd heb, tot ergernis zelfs van ons ma die vond dat ik ze beter de laan uit stuurde,.zijn niet te tellen. Maar zij wilden mij overtuigen en ik hen!!! Nu, zoveel jaren later, betrap ik mij erop dat ik niet meer dezelfde religieuze passie heb. De leeftijd zal er wel mee te maken hebben maar vooral de levensles die ik gekregen heb door die vele jaren in het buitenland waar ik moest opkomen voor mezelf en waar ik voor sta en waar ik waardering kreeg voor andere culturen en overtuigingen. Ik was zo geïndoctrineerd door die jaren internaat dat ik wellicht nooit die verandering zou doorgemaakt hebben, was ik niet meegegaan met T naar het buitenland . Ik had verder lesgegeven op die katholieke school , blijven meedraaien in dezelfde lijn van mijn opvoeding en even overtuigd geweest van mijn visie als in die 8 jaren internaat. Zou dat fout geweest zijn? Ik denk het niet want dan zou ik, mezelf kennende, met grote overtuiging mijn leven geleefd hebben. Ik ben nu eenmaal het type dat eenmaal gekozen ervoor gaat. Maar het leven heeft met mij een andere weg ingeslagen en zo ben ik eruit gekomen. Is het beter zo?? Je zou de kans moeten hebben om je leven te herbeleven op die andere manier en dan pas kan je besluiten trekken. Maar dat kunnen we niet daarom zeg ik nu: ik ben wie ik ben, veranderd en voel mij er niet slecht bij. Mijn standpunt tegenover het leven is niet meer dat wat het 40/45j terug was. Maar daarin zal ik wel niet de enige zijn zeker?? Alleen durf ik wel eens de opmerking horen: " dat zou je vroeger nooit zo gezegd hebben"... Maar worden we niet allemaal wat milder en ruimdenkender door ouder te worden? En allen ikzelf weet dat het keurslijf waarin ik zat, te strak werd en ik wellicht die grote ommekeer van toen nodig had. Ik vermoed dat mijn zoeken naar " mijn waarden en overtuiging" toen onbewust een rol gespeeld heeft bij mijn keuze om mee te gaan naar het buitenland naast mijn eerste keuze voor T natuurlijk! En hier sta ik nu zoveel jaren later en bemerk opeens dat de kloof die met bepaalde familieleden ontstaan is door mijn veranderde levensvisie na al die jaren nog niet gedicht is.Dat maakt het er allemaal niet eenvoudiger op maar zoals ons ma zeg ik hier :" it's my life" en ik kan nog iets doen met die houding , ma niet meer. Dus beste bloggers iedere mening wordt hier gerespecteerd, we moeten niet allemaal akkoord gaan met mekaar als we maar respect opbrengen voor elkaar dan lukt het wel. Zou onze regering ook moeten doen dan zou het veel minder een klucht zijn dan wat we nu meemaken!! Als afsluiter nog een paar gezegden: Leven zoals we geloven dat we moeten leven. Doen wat het hart zegt.. doen wat we zelf willen. Dat is leven. Het leven is als een toneelstuk alleen hebben we er nooit kunnen voor repeteren. (Dus lieve mensen, zing, dans, bemin maar vooral beleef elk moment van je leven zo intens mogelijk voor het doek valt en het toneelstuk eindigt zonder applaus.) Het leven is als een snaarinstrument waarvan je de snaren moet spannen en ontspannen om het aangenaam te maken. Het leven moet met liefde en humor worden geleefd: liefde om het te begrijpen en humor om het te dragen. En last but not least Het leven is sexueel overdraagbaar en eindigt in 100% van de gevallen met de dood.
Ik ga maar verder uitzieken en hopen dat die griepvirus niet meegestuurd wordt met dit bericht !! Maar troost T. heeft hier een serieuze antivirus opgezet .. maar ja of dat nu 100% safe is .. Don't shoot the messenger...
Reacties op bericht (6)
24-09-2008
Griep
De najaarskwaaltjes komen eraan... gisteren lag ik al om 9 u in bed... voelde me niet echt goed... wat aan 't broeien denk ik... vandaag de kinderen... ook al niet in hun hum... Wat religie betreft... ik ben al héél lang van m'n geloof afgevallen... als ik het ooit gehad heb... ben namelijk nogal kritisch ingesteld en zie de zin niet in van al die wetten en normen ons door de Kerk opgelegd... ik volg m'n eigen wetten en die zijn... zo weinig mogelijk kwaad berokkenen en zoveel mogelijk goed doen waar en wanneer je het kunt... is veel eenvoudiger... de rest is alleen maar ballast... dus ik sta volledig achter je visie.
24-09-2008 om 21:06
geschreven door Myette
het Leven hé...
..... ik las onlangs nog een doordenkertje Natoken: "Daar ik nu eenmaal leef, laat mij niet tevergeefs leven.....
dat niet iedereen met jou visie en vooral door je ervaringen akkoord is of niet dezelfde mening zou hebben is te begrijpen, maar dit neemt niet weg dat je verkeerd bent in je denken en handelen..... het verhaal of toch de paar regels die je schrijft over die van familieleden zegt me meer dan voldoende... en waarom hé?? omdat ze misschien niet beter weten? of ...... niet anders durven uit angst?.....of weet ik veel.... ik liet al ééns het woord "tsjevengedoe" eerder in mijn commentaar vallen.... wel , ook ik was op internaat....en kan dus redelijk inschatten wat ik tussen de lijnen ongeveer kan lezen.... en dat mensen op rijpere leeftijd al dit religieuze of godsdienstige anders gaan bekijken? moet kunnen denk ik zo... mijn vader die had dat al heel lang door... en dan spreek ik over meer dan 50 jaar geleden.... ( je moet je indenken hoe men dan over hem dacht toen hij nogal kritisch was en soms met een scherpe tong durfde spreken.....ook tegen de buurman....die de pastoor dan nog was... en onder vier ogen moest die brave ?? man hem grotendeels nog gelijk geven ook...die pastoor was immers pastoor geworden omdat het moest....ken je dat? een pastoor, een nonneken, een advokaat of notaris nog in de familie.... dat was de opdracht hé...wel die brave pastoor deed het ongeveer volgens het boekje ...in de kerk althans... dus, die pastoor verketterde mijn vader in geen geval.... en voor de rest, jou visie of handelingen , in geval met de situatie van je mams.... je deed het nodige na veel overleg en beslommeringen en zodus.... absoluut geen schuldgevoelens moet je hebben Natoken.... je doet of deed om goed te doen of het beste ervan te trachten maken... dat al die hypochrieten misschien eens zoveel uren nadenken en bedenken wat men mensen aandoet... Verzorg je alvast goed met je griepje hoor !!!
24-09-2008 om 16:24
geschreven door Amor Fati
..
Je mag je zeker geen schuldgevoel laten aanpraten. Ieder is vrij om over zulke zaken te denken wat hij/zij wil. Maar onmenselijk laten afzien op het einde van je leven, en zeker als het onomkeerbaar is, en dan nog je eigen wens is die je klaar en duidelijk hebt geformuleerd. Nee, dat zou niet mogen. Het is geen gemakkelijk onderwerp en het laatste woord is hier nog niet over gezegd. Spijtig. Maar ik vind dat je baas bent over je eigen leven. Groetjes.
24-09-2008 om 16:12
geschreven door Ludovikus
..
Ja Natoken, de eensgezindheid bij alle kinderen is wel nodig voor het ziekenhuis - gelukkig voor ons waren we alle vier eensgezind en moeder op een helder ogenblik ook. Dat heeft waarschijnlijk geholpen.
Ik heb toch, zoals ik je gezegd had, voor alle veiligheid alle info op je blog opgeslagen en afgedrukt en ik hoop net door zelf alles duidelijk op papier te zetten dat ik zulke beslissingen en verantwoordelijkheid uit de handen van mijn kinderen of echtgenoot kan nemen. Tenslotte vind ik dat wij voor onszelf moeten kunnen kiezen.
Wat onze visie over het leven betreft, natuurlijk zijn we niet meer diezelfde onnozel naïeve kuikentjes van vroeger, het zou maar mooi zijn. We zijn meegegroeid met onze tijd, we hebben een hele hoop ervaringen achter de rug die van ons de mens gemaakt hebben die we nu vandaag zijn. Hopelijk blijft dat zo. Ik zou het verschrikkelijk vinden indien ik niet meer voor verandering vatbaar zou zijn. Niets is zo erg als iemand die vastzit in een keurslijf dat veertig jaar geleden werd aangemeten. De wereld is veranderd. Wat op die zestig levensjaren van mij qua wetenschap en technologie veranderd is, is geen evolutie maar een revolutie en het blijft steeds sneller evolueren. Moesten onze grootouders nu terugkomen ze vielen dood van't verschieten. Soms gaat het zelfs voor mij iets te snel ondanks alle moeite die ik doe om te volgen.
Niemand hoeft te denken, te geloven of te voelen wat ik denk, maar net zoals ik voor hen respect opbreng, verlang ik wederzijds begrip en respect. Zolang ik met mezelf in het reine sta en mij goed voel in mijn vel, dan ben ik tevreden. Jij moet ook je eigenwaarde bewaren en je door niemand van je stuk laten brengen. We leren elke dag bij en hopelijk zal dat nog lang zo blijven.
Ik voelde me ook niet zo wel, maar ik denk dat mijn afweersysteem in werking is getreden want het gaat nu een beetje beter - het traditionele najaarsgriepje zit op de loer. De dafalgan van daarstraks zal er misschien ook iets mee te maken kunnen hebben dat ik me wat beter voel natuurlijk!
Dikke knuffel!
24-09-2008 om 14:19
geschreven door bojako
Om te onthouden uw blog
Dag Natoken, omdat ik je overal tegenkom op de blogs die ik bezoek met je pittig en raak commentaar dacht ik ga even langs. Nu heb ik nog maar een beetje gelezen, ga daar later wat aan doen, likt me de moeite om reacties te plaatsen. Voorlopig dus de groetjes, en tot wederhoren. Pietje-bob ofwel P.B.
24-09-2008 om 09:18
geschreven door peeters robert
...
Veranderen we niet allemaal in de loop van ons leven? Dat hoort immers bij het groeiproces en volgens mij gaat dat door tot aan het einde. Alle ervaringen en indrukken die we krijgen vormen ons tot de mens van dit moment. Maar het leven is eenmalig en het waard om geleefd te worden.
Sterkte met je griepvirus en heb het lef eens om het door te sturen! Pas op hoor, dan word ik boos!
)
