Hoe onwaarschijnlijk het voor buitenstaanders mag lijken maar ik had mijn draai gevonden op internaat en probeerde de moeilijke momenten met een lach en een grol te verwerken.Trouwens thuis waren ze ook streng en ik was het gewoon om " tussen de lijnen " te moeten lopen.
Ik studeerde gemakkelijk, dus daarop konden ze mij niet pakken. Ik had er ook geen problemen mee om af en toe eens een huiswerk te laten overschrijven of desnoods een verhandeling voor iemand anders te maken., schrijven ging me altijd al gemakkelijk af, dus dat en het feit dat ik er altijd bij was als er te lachen viel, maakte dat ik mij er na al die jaren niet meer alleen voelde.
Het kwam dan ook over als een bom dat mijn ouders na het 4e jaar besloten dat ik mijn laatste 2 jaar in een andere school zou afmaken.
Na vier jaar werd ik dus naar een ander internaat gestuurd en welk een!!
Mijn nieuwe school was één van de grootste uit de streek ( +- 1200 leerlingen waarvan zo'n 600 internen). Als je naar die school wilde en je woonde verder dan 15 km dan moest je intern worden zoniet werd je niet toegelaten.
Ik kende dit internaat niet, wist alleen dat ze die school Het cachot van West Vlaanderen noemden!!
Waarom mijn ouders voor een andere school kozen zomaar middenin een cyclus? Dat werd hen bij het inschrijven ook gevraagd. Normaal veranderde je na de lagere cyclus of als je een andere richting koos; maar hier was dit niet het geval!
Blijkbaar had ik wat te goed mijn draai gevonden in het huidige internaat en vonden mijn ouders dat ik teveel " haantje de voorste" zoals ze dat toen zo plastisch wisten te verwoorden, werd.:?:
Op die nieuwe school zouden ze mij wel intomen en in die massa zou ik minder opvallen, meer een nummer zijn en zo meer mijn " manneke" moeten staan. Een goede voorbereiding op het leven heette dat toen.
Met de weg die ik later ingeslagen heb, is het misschien wel een goede ( harde) leerschool geweest en hebben mijn ouders onbewust die draai aan mijn karakter gegeven om de 13 jaar in Zuid Amerika en Afrika aan te kunnen!! ( Ik vertel daar misschien ook wel eens over want dat is het tweede grote hoofdstuk in mijn leven!).
In ieder geval had ik nogal snel ondervonden dat ik hier inderdaad een tandje zou moeten bijsteken. De aanpak en het studiepeil lagen toch wel hoger!
Toen mijn ouders bij het inschrijven te horen kregen dat ik in de berenklas zou terecht komen, zullen ze wel even getwijfeld hebben of hun beslissing de juiste was. Blijkt dat op mijn nieuwe school de klas waar ik in terecht zou komen algemeen gekend was als de berenklas omwille van de dynamiek, het luidruchtige en de ondernemingslust die erachter zat.
Wij waren allemaal kinderen van het jaar '45, het eind van de oorlog , met alle opgekropte energie en frustratie in ons.
. Zou dat er voor iets tussen gezeten hebben?? :lol:
Er was nog een tweede reden waarom mijn ouders voor die school kozen. Ze hadden daar naast alle richtingen van de humaniora ook een afdeling opleiding onderwijs. (Kleuter, lager en middelbaar) .Ze stonden gekend als éen van de beste scholen qua opleiding onderwijs en vermits ik na mijn 6j wellicht regentaat zou volgen , zal dat ook wel een rol gespeeld hebben bij de beslissing van mijn ouders.
De zusters werden daar als moeder aangesproken.
Ons uniform was ook een blauwe rok met bleekblauwe blouse in de week en op zon- en feestdagen een Schotse plooirok en witte blouse met blazer en Schotse barret!!! Gedaan met de bolhoed!.
Ik vond dat uniform best ok maar teveel koketterie werd direct in de kiem gesmoord!
Eens had ik ter gelegenheid van een schoolfeest een nieuwe witte blouse met col revers aangedaan. Ik had de witte kraag mooi over de kraag van mijn blazer gelegd en vond het niet slecht staan. Zo was ik naar beneden gegaan en stond juist onderaan de trap toen moeder Godelieve ( beter gekend als de Chef) bovenaan de trap mij boos erop wees :
dat het precies een poort was die openstond !!
Hallo, dat komt ervan als je van boven naar beneden in iemands decolleté kijkt
.!!
In ieder geval, ik moest onmiddellijk die blouse uitdoen of zien dat ze toe was.
Toeval of niet maar blijkbaar hadden die moeder en die trap het op mij gemunt.!!!
Ik was nog maar een paar maanden op die school en was gefascineerd door de imposante stenen trap in de inkomhall die 3 verdiepingen verbond. Er was een brede houten balustrade aan die trap en die leende zich uitstekend als " glijbaan.
Dus toen ik dat eens uitprobeerde, stond de chef toch wel precies onderaan de trap mij op te wachten.
Het was niet alleen afgaan in mineur, maar ik moest ook nog eens met een grote zwaai de benen over de balustrade krijgen
Blote billen en alles behalve een houding voor een jong meisje
..Van de tirade weet ik alleen nog dat het een schande was en van geen opvoeding getuigde en ga zo maar door. ...Die preek stopte niet, intussen zag ik mij naar beneden " glijden", mijn fantasie sloeg op hol en ik voelde mijn hartkloppingen overgaan in " lachkriebels"...
Ik heb die lange trap 10 keer statig moeten op en af gaan als straf en heb daarna nooit meer gegleden hoe uitnodigend die trap ook was.!!
Het was een hele aanpassing op die school want met zon 600 internen was je echt een nummer.
Er waren hier verschillende dortoirs maar wij, de ouderen, hadden een kamer.
Het was een gecontroleerde luxe.
Je moest het niet wagen om bij elkaar op de kamer te komen. Elke kamer had een bel die rinkelde van zodra je de deur opende.
Op elke gang sliep een moeder. In haar kamer hing een schakelbord met lampjes. Als onze kamerdeur openging en de bel rinkelde dan ging bij haar een lampje branden zodat ze kon zien wie haar kamer verliet.
Gebeurde het dat je s nachts naar de wc moest en er was toevallig nog iemand die het hokje opzocht dan kon je je eraan verwachten dat binnen de 5 minuten de moeder kwam checken of alles daar wel " kosher" was!!!!
Ook hier werden we met de bel wakker gemaakt.
Dan moesten we onze kamerdeur op een kier zetten zodat we zichtbaar waren en moeder kon zien of we geknield voor ons bed zaten om mee te bidden!!
Gelukkig mocht de deur toe om ons toilet te maken. We hadden een lavabo in de kamer wat een luxe was na 4 jaar lampet
Tegen 7 u waren we klaar om in rij en in stilte naar de mis te gaan in de kapel. Omdat er zoveel internen waren , gingen we ook in shift naar de mis. De oudsten eerst de jongeren een half uur later.
( wordt vervolgd)
|
)
