Ik heb jullie al verteld dat mijn ventje zendamateur is en via die weg veel contacten heeft over de hele wereld. Eén ervan is met een Belgische priester/pater in Bolivia. Om even te situeren, Bolivia is qua oppervlakte het vijfde land van Zuid-Amerika en meet 1.098.581 km2. Het is daarmee ongeveer net zo groot als Spanje en Frankrijk samen en ongeveer 26x zo groot als Nederland. Bolivia ligt in het centrum van het Andesgebergte dat van noord naar zuid over het Zuid-Amerikaanse continent loop Onze connectie heet pater Jan en woont momenteel in Sucre. Sucre is de wettelijke hoofdstad van Bolivia, en hoofdstad van het departement Chuquisaca. Hoewel Sucre officieel de hoofdstad is, is de regering in La Paz gevestigd. De enige overheidsinstantie van belang in Sucre is het hooggerechtshof. De stad heeft een inwoneraantal van 190.000. Ze ligt op 2900 m boven zeeniveau en heeft een gematigd klimaat.Tot hier de info Om de twee jaar komt pater Jan naar België op verlof en verblijft dan bij zijn zus in Turnhout. Omdat T. wekelijks contact heeft met hem( als de radiocondities goed zijn) gaan we hem ook elke keer halen voor een etentje bij ons. Bij zijn verhalen over zijn werken en realisaties, kan je alleen maar respect en bewondering opbrengen voor die man.
Niettegenstaande zijn leeftijd (81j) gaat hij nog steeds terug naar Bolivia ( volgende week) boordevol plannen en verwachtingen. Wat die man gedurende de 52j die hij in Bolivia doorbracht , gerealiseerd heeft .. grenst aan het ongelooflijke!! Ik hing echt aan zijn lippen en kon niet genoeg vragen en het kriebelde weer een beetje. Moest ik terug jong zijn en ik moest met niemand rekening houden dan zou ik voor zo'n avontuur ook wel te vinden zijn, denk ik. Het stootte mij tegen de borst toen ik hoorde hoe de indiaanse meisjes in de pampas ( gebied waar hij woont en werkt) nog ongeletterd opgevoed worden. Vrouwen zijn in Bolivia maar tweederangsburgers, zegt Jan. Op mijn vraag of ze nu al niet wat verder staan en de meisjes al naar school gaan , zei hij neen. Jongens worden opgeleid en lopen school. De meisjes dienen om de kuddes schapen of koeien naar de heuvels of bergen te begeleiden maar lopen geen school. Hebben jullie dan nooit een school voor meisjes opgericht? was mijn vraag want uiteraard gaat mijn bezorgdheid vooral uit naar hen. Hij heeft tot voor een 5tal jaren in Esquiri een canton gelegen aan de rivier Mataca tussen Sucre en Potosi gewerkt en daar hadden ze een internaat opgericht voor een 40 tal jongens en 40 meisjes. Ze hadden toch hier en daar al indianen kunnen overtuigen om hun meisjes naar dat internaat te sturen en daarvan zijn er al een 10 tal die als verpleegster meedraaien in een dispensarium!! Maar het schijnt niet eenvoudig te zijn om de bevolking massaal op die denkpiste te krijgen. Als je hem hoort vertellen hoe een tweedehandse "pik-dorsmachine" van hier naar daar verscheept werd en dan jaren door hem gebruikt werd om immense graanvelden te bewerken en waar dan uiteindelijk, na het opgeven van de machine, de onderdelen terechtkwamen???!! Ongelooflijk. Uiteindelijk werd op een toren met de onderdelen een windmolen in mekaar gestoken die electricteit produceert in een afgelegen indianengebied om s avonds wat licht te hebben, wat een hele luxe is want vroeger hadden ze dat niet!! Ik kreeg een dejà vue beeld van jaren terug in bergdorpjes in Peru en toestanden uit Nigeria.!! Jan heeft ook een loopbrug van 150m lang gemaakt over een rivier die in het regenseizoen niet meer doorwaadbaar was.Via die brug werd dan op muilezels de oogst van de ene kant naar de andere kant gebracht. Nu is er uiteindelijk een echte brug waar de vrachtwagens over rijden en wordt binnenkort de hangbrug afgebroken om elders te gebruiken. Hij heeft zijn eigen kerk gebouwd, de mensen getoond hoe ze venster in hun huizen moesten plaatsen. Hij heeft hen leren slapen op bedden ipv dierenvellen, hun akkers leren bewerken zodat ze meer opbrachten dan wat ze zelf nodig hadden. Hij heeft electriciteit tot in bepaalde dorpjes gebracht via relaties en geld van donateurs. Hij heeft een landbouwschool opgericht, les gegeven, dispensaria verbeterd, een weeshuis geopend . Wat een gevoel van geluk en voldoening moet hij hebben als hij even op zijn 52j werken daar terugblikt. Mocht er reïncarnatie bestaan dan teken ik direct voor eenzelfde leven in de veronderstelling dat ik als man mag terugkomen want als vrouw lukt zoiets je nooit.!! Kunnen jullie je voorstellen dat je als een 30j jonge vrouw tussen indianen gaat leven , hun taal moet leren ( Quetchua) en dan van alles probeert te realiseren in een maatschappij waar je als tweederangs burger aanzien wordt??? No way.. Mist Jan de luxe van ons niet? Neen, zo zegt hij want de voldoening en de dankbaarheid en respect die hij van de indianen daar krijgt, overtreft elke vorm van luxe , volgens hem. Ik herinner mij hoe ik als kind geld en zilverpapier ronselde voor de zwartjes en hoe ik met ingehouden adem luisterde naar de verhalen van de missionarissen. Is daar het "zaadje avontuur gegroeid dat mij later heeft doen besluiten om mee te gaan met T.? Misschien want ik hing nu weer geboeid aan zijn lippen te luisteren!!. Ik kan nu echter enkel zeggen dat ik een enorme respect heb voor die mens die hier de namiddag doorbracht. Sponseren van allerhande inzamelacties/geldacties doen we zelden. Maar steun geven, zowel materieel als financieel, aan zo'n pionier - idealist dat doen we wel en dan weten we ook dat elke euro voor 100% gebruikt wordt. Dat hebben we ook een beetje uit concrete ervaring geleerd. Ik kijk nu al uit naar het volgend bezoekje van pater Jan. Maar hoe lang zal hij het nog volhouden??
.
Reacties op bericht (4)
03-10-2008
..
Een mens waar ik veel respect voor heb, die Jan. Je zou denken dat een Jezus op regelmatige tijdstippen herboren wordt. Zoals een Deans, Pater Damiaann Mandela, Ghandi, en anderen die nooit enige aandacht krijgen, er ook niet naar vragen, maar het wel verdienen. . Slaapwel.
03-10-2008 om 01:00
geschreven door Ludovikus
02-10-2008
Fantastisch werk wat pater Jan daar al gepresteerd heeft....
..... die man zal daar bij wijze van spreken dikwijls het wiel hebben moeten uitvinden of het zal wel niet veel gescheeld hebben... respect en bewondering voor zulke mensen Natoken...
je zou denken , vroeger waren er missionarissen en paters die dit werk deden waarvan er nu nog enige overblijven.... en toch zijn er nog jongeren hoor die dit werk doen, ook al is het dan niet meer voor zo een lange periodes .... Mechelen heeft o.a. een stedenband met Sucre en doet projecten zoals campagnes voor duurzame landbouw en eerlijke handel.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Via de stedenband wordt op die manier ondersteuning gegeven aan de lokale economie met aandacht op de situatie van de lokale producenten. De capaciteitsopbouw van het beleid rond eerlijke handel en het creëren van lokale markten voor de kleine lokale producenten, wordt op deze manier extra gestimuleerd.
02-10-2008 om 23:54
geschreven door Amor Fati
Excuus
Dag Nancy, sorry voor de foutjes, klavier werkt niet naar behoren, zal ook eens moeten rondgaan. voor centjes Knuffels P.B.
02-10-2008 om 07:47
geschreven door peeters robert
Ja zeker mijn petje af voor Jan
Dag Nancy, wat een prachtkerel. Nu moet ik bekennen dat ik gestopt ben met het geld geven naar goede doelen, vanwaar ik niet weet waar het terechtkomt, wordt teveel met gesjoemeld, men zegt wel eens van ontwikkelingshulp het geld is van arme mensen in rijke landen dat gaat na rijke mensen in arme landen. Echte help komt vn mensen die daar verblijven en toezicht houden en daar hun energie in steken, het ergste is dat ze maar over beperkte middellen besciken. Ik heb een non in de familie die ook naar Afrika trekt, er feitelijk woont, maar naar hier komt om van eigen centjes die ze hier en daar krijgt, medecijnen te kopen. En dan moet ze die nog smokkelen ook, want het is niet toegelaten. Vraag me af of het haar nu nog lukt met die veiligheidsmaatregelen. Niet als vrouw zeg je, en moeder Theresa dan, en zusters die in China veel geholpen hebben. En ja in de meeste landen zijn vrouwen nog tweederangsburgers. Was het hier ook niet zo vroeger, we zijn nu op goede weg om gelijkwaardig te worden behandeld, maar er is nog een lange weg af te leggen, ik ben er in ieder geval voorstaander van, we zijn tenslotte allemaal mensen nietwaar. Dus kort samengevat, mensen die er echt om geven om te helpen, houden er beter zelf een oogje op.Hier in Antwerpen lopn ook zwervers rond, als ik echt een sukkelaar tegenkom, ga ik er samen mee eten (vroeger, nu heb ik de middellen niet meer) en een beetje geld voor een beetje drank of sigaretten. Zo nancy dat was het en beetje, groetjes en knuffels van pietje-bob
02-10-2008 om 07:44
geschreven door peeters robert
)
