Voor de tweede keer vals alarm vanwege het ziekenhuis!! En welk éen !! Op 1september werden we in allerijl naar het ziekenhuis geroepen en dachten we, na het toedienen van de laatste sacramenten ,dat ma zou heengaan. Jullie weten intussen reeds het verloop van haar ziekte en dat ma er nog steeds ligt! Toen verleden maandag beslist werd om de morfinepomp aan te brengen, opperde de arts dat het nog een kwestie van 1 à twee weken zou zijn. Twee dagen later, dus op woensdag, gaan mijn broer en ik nog eens langs om wat betere info over de werking en bijverschijnselen van die pomp te krijgen. Dan krijgen we te horen dat ma de zaterdag niet meer haalt!!! Algemene ontzetting omdat het nu toch nog zo " snel" zou gaan!! We nemen ' s avonds heel intens afscheid van ma en beloven op donderdag terug te komen Op donderdag zegt de arts nog eens gezegd dat ma de zaterdag niet meer haalt. De verpleging luistert met verbazing naar het oordeel van de behandelende arts en zeggen ons dat ze het niet kunnen geloven omdat de duidelijke eindtekenen ontbreken. Maar de arts blijft bij zijn standpunt dus wie zijn wij om dat tegen te spreken?? T en ik hadden intussen besloten om niet meer op en neer te rijden want ik wil de laatste dagen bij ma zijn! Dat hebben we tot zaterdagavond gedaan. We zagen ma afwisselend mentaal of fysiek heel slechte momenten meemaken maar ...dat dit het einde zou zijn daar twijfelden ook wij aan. Op vrijdag kwam de arts niet langs! Op zaterdag morgen uiteindelijk wel en zijn reactie was... "Ongelooflijk E. je ziet er beter uit , goed gedaan en je moet het zeggen hé als je pijn hebt en doe maar zo voort hé"!!! Ik heb hem laten gaan want nu moet ik echt niets meer horen. !! Intussen ligt ma daar nog, als ze slaapt vrees je dat ze dood is zo wit en scherp afgetekend is haar gezicht ... !!!! De hoofdverpleegster nam ons wel nog even terzijde en probeerde heel de situatie wat recht te trekken. De arts zal wellicht geoordeeld hebben aan de hand van de medicatie die ma al gekregen heeft en momenteel krijgt. Daarop gebaseerd zou ze inderdaad al moeten gestorven zijn!!!! Blijkbaar heeft ma een verschrikkelijk sterk lichaam .. Ze hebben er ook geen verklaring voor! 4 dagen hebben we hier op de toppen van de zenuwen gelopen. 4 dagen sliepen we in de buurt van ma om niet elke dag het verkeer te trotseren met naast ons de telefoon en de GSM. Geen 3 stappen durfden we verzetten zonder telefoon bij ons en bij elk gerinkel of smsje enz namen we met trillenden benen op omdat we het finale woord vreesden ( hoopten!) te horen. Ik ken intussen elk hoekje van ma's kamer en die geur laat mij nooit meer los! Uiteindelijk keerden we naar huis terug, doodop en met het gevoel dagenlang op een rollercoaster gezeten te hebben!!! Maar ma is er nog steeds alive and... ach neen niet kicking maar met de laatste krachten van haar opgeleefde lichaam. Ik hoop dat we nu enkel nog gealarmeerd worden als het inderdaad zover is want dit wordt stilaan onwaarschijnlijk!! Ik informeer nu nog enkel bij de verpleging want ik geloof hun ervaring meer dan al de rest.... en intussen klopt ma's hart verder. Ze is stilaan tot een fenomeen aan het uitgroeien in het ziekenhuis!!! Nu nemen we even afstand van ma's ziekte en het ziekenhuis en alles daarrond en gaan we een dag niet naar het WW. Meer afscheid nemen dan ik de laatste dagen gedaan heb, kan niet meer...het lot zal uiteindelijk wel beslissen hoe, waar en wanneer de dag komt. Ik begin het stilaan " genant" te vinden om hier telkens mijn verhaal te doen daarom zei ik dat het precies op een soap gelijkt!! Ik wil het er niet meer overhebben en zal jullie wel op de hoogte brengen als het voorbij is want stilaan wordt het allemaal teveel en probeer ik de toestand te ondergaan... In afwachting blijven we maar pendelen en nu al 3 maanden lang en hoe lang nog??? Ik zou zo graag dit hoofdstuk afsluiten om verder te gaan met enkel nog een mooie herinnering aan ma maar zelfs dat lijkt ons afgenomen te worden!! Ik kan hierna voor een tijd geen artsen meer zien. Dat niemand vooraf het definitieve einde kan voorspellen daar heb ik begrip voor maar....er zo flagrant naast zitten en dat tot de laatste dag volhouden....niettegenstaande iedereen ziet dat niets de bewering staaft....!!!!!!!
Reacties op bericht (9)
28-10-2008
Daar worden wij
zelfs niet goed van! Wat een vreselijke OEN is die vent! Hoop dat het voor jullie allemaal niet meer te lang duurt, want toezien hoe een geliefd iemand afziet en wil vertrekken en niet kan, is gewoon verschrikkelijk. Dikke knuf en ik wilde dat hij kon helpen.
28-10-2008 om 18:35
geschreven door Michelly
pfffff
ik kan best begrijpen dat die toestanden je zo verschrikkelijk pijn doen. Een mens zou voor minder nietwaar.
En niemand...maar dan ook niemand wenst dat zijn dierbaren zo lang op het verlossende einde moeten wachten, hoe pijnlijk het ook is voor diegenen die achter blijven.
Ik wens je echt heel veel sterkte toe.
Je krijgt van mij alvast een hele dikke knuff.
28-10-2008 om 00:23
geschreven door klaproosje1
27-10-2008
eigenlijk onvoorstelbaar......
..... weet je, het is overal niet even optimaal en voor verbetering is er altijd ruimte, maar ik heb me na al je commentaren over de afgelopen weken al eens de bedenking gemaakt.... gebeurt dit nog in een Vlaamse kliniek of hospitaal....??? Jammer toch dat we heden ten dage nog dit kunnen of Moeten meemaken....erg , erg ....
ik denk dat ik die dokter niet echt zomaar had laten gaan zonder enige nadere verklaring, dit kan toch niet ? welke plausibele of enige redelijke uitleg kan die man daarvoor geven?
Zou die nog echt geweten hebben wat hij een paar dagen voordien had gezegd?
Goeie nacht Natoken en veel sterkte !
27-10-2008 om 23:38
geschreven door Amor Fati
Dag Natoken!
Dag Natoken, Blijf met je meeleven. Sterkte!
Hetty
27-10-2008 om 21:05
geschreven door Hetty1943
lieve natoken
ik weet wat je doormaakt ... het ergste is dat je niets kan doen ! je hebt gelukkig je man naast je kind , houd elkaar vast , dat helpt , denk ik ... heel veel sterkte en liefs
27-10-2008 om 14:19
geschreven door ani
...
Heel goed te begrijpen dat je moedeloos wordt van deze situatie. Ja, die arts heeft dan misschien wel gedacht dat hij goed deed met zijn uitspraak, maar afscheid blijven nemen ... kost zo ontzettend veel energie. Ik kan niet anders dan je ontzettend veel sterkte wensen en met je hopen dat het niet al te lang meer duurt. Sterkte Natoken en weet je wanneer je hier iets kwijt wilt moet je het gewoon doen. Het is tenslotte jouw blog en het zijn mensen die met je meeleven, die hier komen lezen. Houd je taai he!
27-10-2008 om 08:05
geschreven door thea
Triest
Dag Natoken, je hebt groot gelijk hoor om even weg te gaan uit het hospitaal, je kan toch niet het moment bepalen. En wat die dokters betreft, als ze bal misslagen, dekken ze toch elkaar af, met in het achterhoofd, kan mij ook overkomen. Verpleegsters zijn dikwijls beter op de hoogte, spreek daarbij ook van ondervinding. Nu de ene mens verschilt veel van de andere op dat gebied, maar zo de bal misslaaan. Moet hier uitkijken wat ik schrijf,maar denkelijk likt het me beter dat uw moeder afscheid neemt van dit aards bestaan, en jij terug je leven kunt hernemen Je zal het kwaad hebben in het begin, maar stilletjes slijt het wel. Kijk maar eens naar ons lipske, zag het echt niet meer zitten over een jaar terug, en kijk nu, ze heeft veel van haar man gehouden, en ze kan terug gelukkig wezen. Nu is dat niet vergelijkbaar met uw moeder, die is niet te vervangen, maar soms gebeuren er dingen in een mensenleven die je wel terug wat opbeuren, hoop dat dat bij u ook het geval is. Knufffels van robert.
27-10-2008 om 07:51
geschreven door peeters robert
*
Van een lijdensweg gesproken! Dit is er een die kan tellen. Zowel voor je moeder als voor jullie. Dokters die vrijwillig hun vergissing toegeven zal je ver moeten gaan zoeken. Ofwel is dat een soort erecode die ze zichzelf opleggen, ofwel mogen ze hun ongelijk niet toegeven van de verzekering.Ik blijf maar hopen dat jullie er niet onderdoor gaan en wens je dan ook veel sterkte toe voor alle moeilijke dagen die nog moeten komen. Dikke warme knuffel.
27-10-2008 om 02:44
geschreven door huismusje
..
En als het dan zo ver is...dan komt het nog kei hard aan. Geloof me. Broer van Lea is zondag morgen rond 10 uur overleden. Sterkte.
)
