Zoals al gezegd verkoos en verkies ik nog steeds de buitenlucht. Dat ravotten liet natuurlijk zijn sporen na. Het was zelfs zo erg dat klanten tegen ons ma zegden dat ze niet meer zo fier was met haar jongste als met de oudste. Ons ma vond probeerde uit te leggen hoe de vork aan de steel zat en dat het niet aan haar lag s Morgens trokken we beiden nette kleren aan.Tegen s avonds zag mijn zus er nog even proper uit, ikzelf zag er tegen de middag al zwart uit of onder de schrammen van tussen de braambessen struiken te zitten of ergens in te vallen !!!! Mijn haren hingen dan meestal verward langs mijn gezicht en mijn strikjes zagen er niet uit. Ik had eigenlijk liever twee gevlochten staartjes zonder strikjes want die dienden toch maar om door de jongens opengetrokken te worden!!!( Maar mijn zus speelde niet met jongens.) Het was dan ook niet moeilijk dat ik als klein kind van sinterklaas een zwarte satijnen barbeteuse kreeg ( klinkt dat satijn vertouwd Pazke?) dan was dat minder snel vuil Vraag me niet naar de precieze naam voor dat ding het was zon "poefbroekje " met borstlapje eraan voor kleintjes Alleen op zondagvoormiddag mocht ik niet buiten spelen. Dan moest ik er netjes uitzien want dat was een super drukke dag bij ons. Wij woonden naast mijn grootouders. De twee huizen waren met verandas achteraan met elkaar verbonden en de tussendeur stond meestal open. We liepen dus steeds van het ene huis in het andere temeer omdat mijn ma haar kapsterssalon altijd in haar ouderlijke thuis gebleven is. Mijn grootouders en ons ma hadden het op zondag steeds druk met mensen die naar de hoogmis gingen en vooraf nog even een boodschappenlijstje binnenbrachten. Na de mis zouden ze dan de voorraad voor een ganse week afhalen! Ook voor ons ma was de zondagvoormiddag heel druk, want de vrouwtjes wilden nog rap even gekapt worden om dan in de namiddag te kunnen flaneren.!! Daarom werden we nogal jong ingeschakeld om mee te helpen in de winkel. Dat vond ik niet erg ,eerder plezant. Aan de kaasmachine of afwegen van eten mocht ik niet komen wegens te jong. Mijn zus die 6 jaar ouder was wel, maar er bleef genoeg te doen dat wel mocht. Vooral snoep verkopen was mijn favoriete ding. 4 snoepjes in het zakje , éen in het mondje .. Ik volg Ludovicus met zijn snoepenverhaal goed hoor, ik heb me er ook vaak aan bezondigd. Zo had ik dan weer iets om te gaan biechten!!!!! Ik wist ook wanneer ik in de winkel moest zijn. We hadden een goede timing wanneer de mis uit was en hoelang het dan nog zou duren voor de kerkgangers terug waren om hun bestelling op te halen. Sommigen waren op zondag heel royaal vooral de mannen als ze eerst nog snel een pintje gedronken hadden en soms gaven ze een halve frank omdat we hielpen om de zakken op de fiets of éen enkele keer in de auto te laden. Dus was het vechten om de juiste personen te bedienen!!!! Want zoals iedereen weet zakgeld was een luxe in die tijd. Maar wij hadden nog een kans om dat zakgeld aan te dikken. Wanneer de schoolreis in het vooruitzicht was, kregen wij van ons grootmoeder 5 centiemen voor elke knoop die we aannaaiden aan de kleren die ze gemaakt had. We hielden daar dus rekening mee om de weken ervoor niet te ijverig te zijn zodat we op het einde nog heel wat te naaien hadden en zo wat bijverdienden voor de schoolreis.( want veel zakgeld kregen we niet mee). Werken was bij ons schering en inslag ,ik heb het nooit anders geweten. Er viel altijd wel wat te doen. Mijn grootouders hadden rond hun huis twee behoorlijke stukken grond liggen. Op het ene stuk werden aardappelen gekweekt , op het ander tarwe en op een zijperceel groenten. Omdat ik toch altijd buiten was , werd ik veel ingeschakeld om mee te helpen. Mijn oudere zus, de poppemie, was wellicht slimmer , die maakte zich nooit vuil en moest dan ook niet meehelpen, ze zou wel naaien of braafjes binnen bezig zijn en boeken lezen. Ikzelf heb ook boeken verslonden maar dan meestal s avonds juist voor we gingen slapen, dan viel ik stil in een hoekje en hoorden noch zagen ze me!!! In de zomer mochten we in bed nog altijd wat blijven lezen met ons raam open zodat de kamer opfriste. Als ik kattenkwaad uitgehaald had, dan was de ergste straf naar bed zonder boek en rolluiken naar beneden. Maar in de zomer lag het lezen een beetje stil. In de winterperiode haalde ik ruimschoots mijn schade in. Trouwens de dorpsbibliotheek kon toch mij tempo van lezen niet volgen. Binnen de kortste keren waren al de nieuwe kinder- en jeugdboeken verslonden s Zomers zaten mijn ouders en de buren vaak gezellig buiten te praten of een kaartje te leggen. Daar werden dan moppen verteld of andere verhalen die niet voor kinderoortjes bestemd waren. Vaak zat ik dan met de rolluiken op kiertjes te luisteren of ik iets kon opvangen, tot ze beneden plots in de gaten hadden dat daarboven iemand luistervinkje speelde. Dan kwam ons pa naar boven en kon ik niet snel genoeg in bed duiken en doen alsof ik sliep Zou hij het nooit doorgehad hebben??? Ik denk het wel want aan zijn strenge ogen ontsnapte niets maar soms liet hij het niet blijken.
Maar ik had het over het meehelpen met mijn grootvader. Ik heb patatten geraapt tot ze me de oren uitkwamen.Tegen de tijd dat wij opstonden , had mijn grootvader al voor hij naar het werk vertrok zon 10tal rijen patatten uitgedaan ( van zo'n 15m lang)en die moesten opgeraapt worden voor we mochten spelen. . En het was niet zomaar rapen. Neen de grote moesten in de ene mand de kleintjes in de andere en de patatten die gestoken waren door de riek in de emmer . Als kind is het eerst plezant maar na een tijdje hangt dat rapen je de voeten uit!!! Wij begonnen vaak met twee te rapen maar na een smoes was mijn zus riebedebie en kon ik het verder alleen klaren. Gelukkig had ik veel speelkamaraadjes die wel af en toe meehielpen zodat ik vlugger kon meespelen. Maar ja, na een tijdje waren ze dat ook beu . Ooit ben ik eens zo kwaad geweest dat ik niet mocht gaan spelen maar eerst moest rapen dat ik over de middag en put maakte en daar loof op legde. Dus toen mijn grootvader , de riek op de schouder en de klak op het hoofd met grote klompenstappen in de namiddag het land weer opstapte, hoorde ik daar plots een litanie die niet voor kinderoortjes bestemd was want de arme mag lag met de neus op de grond, de klak een paar meter verder , de klompen in de put en de riek (gelukkig) naast hem!!! Geen zicht maar lang heeft mijn lachen niet geduurd. Ik denk dat dit de enige keer geweest is dat ik het op een lopen gezet heb met mijn grootvader achter mij aan. Hij was nochtans een koekengoede man , had altijd een karamel of snoep op zak en we mochten er altijd eentje hebben. Hij was het die onze schommels aan de boomtakken hing en onze vliegers maakte of onze bikkels uit de fietsenketting haalde, of onze fiets repareerde, en toch . Bad me ,ik heb hem zo vaak geplaagd. Lieve, arme peter, maar ik was ook steeds bij en rond hem. Ik was de kleinzoon die ze niet hadden ( ons pa was er nochtans heilig van overtuigd dat ik een zoon zou worden voortgaande op de voetbalmatchen die ik speelde in ons mas buik). Ik haalde dan ook de streken uit die ze van zon manneke hadden kunnen verwachten!!!! Daardoor had ik dan ook een totaal andere band met hem dan met mijn grootmoeder. Die wilde van mij teveel een meisje maken dat er altijd netjes bijliep en schoon in huis bleef en waar je mee kon pronken in de winkel of in het kapperssalon zoals ze met mijn zus deed. Mijn zus was er wel bij toen als afsluiter van de patattenoogst mijn grootmoeder s avonds op de buizestoof ofte de Leuvense stoof pannenkoeken bakte. Hoge stapels lagen dan op ons te wachten en bij de geur alleen al kwijlde je weg!!! Dat was het moment dat ik mij terug met die patattenbedoening kon verzoenen. Meestal kwamen dan de vriendjes en vriendinnetjes die af en toe meegeholpen hadden mee eten , vandaar dat meter zog grote stapels moest bakken. Wij aten die pannenkoeken dan met boter en veel bruine suiker of van die donkere zoete stroop erop. Ik lik nu nog mijn vingers af als ik eraan denk. Lichtmis was ook zon moment van pannenkoekenbak, dus niet alleen de zomer was culinair een hoogtepunt voor ons kinderen. ( wordt vervolgd)
< body> En nu ons spreekwoord: Amor Fati en Huismusje hadden het spreekwoord gezien: De poten onderiemands stoel zagen . We voegen er nog eentje aan toe: Z . C . V . . L . N . L . E . . V . . . . H . T . . O G . !
Reacties op bericht (6)
24-05-2008
..
De kameraden en vriendinnetjes hadden het ook graag dat ik al eens naar voor kwam om te bedienen in ons snoep en schoolgerief winkeltje, als moeder bezig was. Ik gaf altijd wat meer. Veel winst maakten we dan wel niet. Op het veld meewerken kan erg leutig zijn, zeker als het niet van moeten is, anders is het zwaar werk. Kersen plukken deed ik wel graag en dan de krokstenen (pitten) zover mogelijk speeken. Terug in't geel zie ik, was het een beetje te bleek. Lieve beste groetjes .
24-05-2008 om 17:29
geschreven door Ludovikus
..
Zich voelen als een vlo in het HOOGE
zoals je ziet ben ik er deze keer binnen de vijf minuten niet uitgeraakt Natoken! <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik één ruk uw herinneringen gelezen, die waren wel een stuk anders dan de mijn hé! Zo zie je maar hoe grootouders wel een belangrijk onderdeel vormen van het leven van een kind. Ik heb dit altijd als een groot gemis aangevoeld. Mijn engelse grootvader was al lang overleden voor ik geboren werd (vader was een nakomerke) en mijn engelse grootmoeder stierf toen ik ongeveer vier was, dus daar herinner ik me ook niet veel van.
Je blogje wordt alsmaar knapper, ik sta versteld hoe snel jij het allemaal te pakken hebt!
Fijn weekend (alhoewel - ze voorspellen hevige regen voor morgen) en geniet van uw bloemen en uw tuin!
24-05-2008 om 14:36
geschreven door bojako
...
Ik sluit me aan bij de rest,je verhaal heb ik van genoten ,er zijn zoveel herkenbare dingen he Natoken,en die pannenkoeken met lichtmis...hou ik ook nog altijd in ere!
Niemand is volmaakt en ik ben daar het perfecte voorbeeld van.
(Niemand) met een dikke kus van Lipske
24-05-2008 om 11:24
geschreven door hotlips
hallokes
Ik voel me als een vis in het water ,maar dat was niet wat je zocht blijkbaar,dus :"zich voelen als een vis op het droge"
Het zal me zo een zorg zijn, zou mijn zuster Sientje zeggen als ze
zondagsavonds zonder centen de zon in de Zuiderzee zag zinken,
terwijl ze slurpend sinaasappelsap zonder suiker stond te zuipen.
(Bij het hardop lezen, de "Z", de "S" en de "C" slissend uitspreken!)
Prettig weekend!
24-05-2008 om 11:07
geschreven door stupido
ik herken je verhaal van het helpen thuis wel Natoken....
... mocht thuis ook dozen uitpakken en rekken vullen... en dan zat je daar nog met al die lege dozen.... maar of ik er zo zwart uit zag tegen de middag betwijfel ik, maar het is ook al lang geleden... en dan het gezegde:
" Zich voelen als een Vis op het Droge ! "<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Of zich ergens niet thuis voelen
24-05-2008 om 09:21
geschreven door Amor Fati
*
Dit is in één adem geschreven zeker Natoken? Tja, als de herinneringen bovenkomen is er haast geen stoppen meer aan. En gedachten hebben de nare gewoonte om sneller te zijn dan wij kunnen schrijven he. Je moet je dan wel reppen of ze zijn alweer vervangen door nieuwe.
Nu de oplossing van het spreekwoord vlug geven, want seffens e stad in. "ZICH VOELEN ALS EEN VIS OP HET DROGE." Dat gaat vandaag niet op voor mij, ik voel me eerder als een vis in helder water. Hoop dat ik dat de ganse dag zo kan houden! Heb een fijn weekend, maar dat had ik je al toegewenst zeker? Nu, twee keer kan geen kwaad, dan heb je het maar dubbelfijn. Lieve knuffel van moi
24-05-2008 om 09:05
geschreven door huismusje/troubadoerke
)
