|
Ik ben nog de kwaadste niet al zeg ik het zelf. Het is al meermaals gebeurd dat ik iemand voorliet aan de kassa. Niet dat het een constante is maar zo af en toe komt het eens voor dat ik in een gulle bui ben. Meestal hadden die mensen maar enkele aankopen bij en vroegen ze beleefd of het mocht. Zelf doe ik dat alleen als ik super gehaast ben en enkel één of twee aankopen heb. Je beurt afwachten hoort erbij.
Gebeurt het dat iemand mij vraagt om voor te gaan met een goede reden dan overtreft mijn goedheid ( euh euh) mijn slechte kant en in plaats van te zeggen wat soms op het puntje van mijn tong ligt, knik ik ze vriendelijk toe terwijl ik "tuurlijk, doe maar" zeg. Nadat ze betaald hebben krijg ik dan als tegenprestatie een knikje als bedanking en iedereen is weer een tevreden mens .
Vandaag was het weer prijs. Juist toen ik mijn kar aan de kassa wilde uitladen , kwam er een vent (man is een te mooi woord voor dat geval) naast me staan met een kartonnen schaal met ik schat 12 yoghurtpotjes in zijn handen en op die potjes lagen er nog twee flessen drinkyoghurt. Hij keek me aan met een koele blik, keek van mij naar zijn aankopen en schudde toen met zijn hoofd richting de transportband waarmee hij bedoelde: mag het er op, mag ik voor? Hij was van vreemde origine en ik dacht met mijn "koekegoed hart"  dat hij onze taal niet genoeg machtig was om duidelijk te maken wat hij wou en het daarom met hoofdbewegingen deed. Even flitste de gedachte door mijn hoofd om zo'n lomperik gewoon voor te laten. Waarschijnlijk zaten zijn bloedjes van kindjes te wachten tot hij thuiskwam zodat ze een yoghurtje bij het ontbijt konden eten. Maar dat knikje met het hoofd en die blik vol overtuiging dat hij wel voor mocht , stak me en ik vroeg hem beleefd zijn beurt af te wachten.
Toevallig ging de kassa naast mij open. Met een vaart schoot hij uit de rij , iedereen voorbij om als eerste aan te schuiven. Een onbeleefde schoft was het! Bovendien sprak hij perfect nederlands, dat hoorde ik toen hij het meisje aan de kassa deed schrikken toen ze hem het kasticket overhandigde.
"Ik moet die brol niet, "sprak hij luid en de daad bij het woord voegend, smeet hij het kasticket met een air op de grond en weg was hij. Het was met plezier dat ik u niet voorliet, dacht ik....eigenlijk had ik het luidop moeten zeggen maar aan zo'n lomperik verspil ik geen woord!.
|
)
