Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.

Over mijzelf

Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/03/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .

De twee " oudjes"

Mijn favorieten

	Ani
	Jos
	Marisca
	Albert en Lenie
	Gé
	Michelly
	Myette
	Folion

Mijn favorieten

	Rud
	Cecile
	Chrisje
	Ingrid
	Jeske
	Ria
	Meeuw
	Redpoppy
	Patty enFreddy

Mijn favorieten

	Jeannine
	Dion
	Rita
	Myriam
	Maarten
	Dirk
	Rebecca
	Annie
	Jansen

Mijn favorieten

	Roosje
	Kinrooiradio
	Monique
	Ella
	Klaproosje
	Monica
	Vifke
	Tiny en Ans

Categorieën

Humor (559)

Onze jaren in het buitenland A: Mexico (27)

Onze jaren in het buitenland B: Venezuela (19)

Onze jaren in het buitenland C: Peru (16)

Onze jaren in het buitenland D: Nigeria (69)

poëzie (163)

Beoordeel dit blog

Een interessant adres?

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Een interessant adres?

08-02-2009

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Venezuela: 11 Ciudad Bolivar

Zaterdag 12/2/'72

Om 6u15 vertrokken we voor onze 4daagse uitstap.
Eén van T's studenten wilde samen met zijn vriendin ook naar huis toe nl naar Puerto Ordaz dat nog voorbij Ciudad Bolivar ligt . We namen hen mee tot onze bestemming vandaar konden ze dan per taxi verder naar huis toe.
We hadden gelukkig niet teveel verkeer want de weg lag er maar zo en zo bij. T en ik wisselden af om te rijden zodat we ons beiden wat met onze medereizigers konden bezig houden.
We reden door een mooi maar verlaten landschap.
Hoe meer we onze bestemming naderen hoe meer "boorpompen " we zagen staan.

Zo werden we er nog eens aan herinnerd waarom er zoveel minder aandacht besteed werd aan toerisme als je het vergeleek met Mexico. De hoofdbron van inkomsten haalden ze hier uit aardolie!!
We reden even tot dicht bij zo'n pomp om te zien hoe die werkte. Er was niemand in de buurt te bespeuren en de pomp werkte niet op dat moment.

Wat ons vooral fascineerde waren de laatste kms (zo'n 1u 1/2 rijden).De weg was éen lange rechte baan zonder ook maar éen bocht erin ..indrukwekkend.
Bij het binnenrijden van Ciudad Bolivar bleven we even staan om de mooie lange hangbrug over de Orinocorivier te bewonderen. Deze rivier is met zijn 2150 km de langste van Venezuela en is de derde langste van Zuid-Amerika. Vanaf de Mirador Angostura zien we de rivier en de Angostura brug (de enige brug over de Orinoco).

We hadden telefonisch gereserveerd in hotel Bolivar maar toen we eraan kwamen vielen ze uit de lucht... Alles was volzet!! Gelukkig wisten onze medereizigers nog een ander groot hotel liggen even buiten het centrum. Het was een hotel gelegen tegen de bergen en er was gelukkig nog plaats. We zegden adios tegen Diaz en Sofia en na de plakkende hitte was een douche meer dan welkom. Daarna besloten we terug naar het centrum te rijden om te genieten van de carnavalstoet.( klik op de foto )

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (4)

08-02-2009

eindeloze weg......

.......toen ik dat voor de eerste keer in contact mee kwam in Amerika vond ik dat ook wel heel speciaal Natoken maar na een tijdje gaat dat toch al gauw vervelen, vooral als je alleen met de auto onderweg bent.
en dan het hotel waar men uit de lucht viel, ook typisch zeker voor dat soort land..... heb dat ook eens meegemaakt maar ik mocht in een zetel slapen aan de receptie, en ja......wat doe je dan wanneer je anders nog km zou moeten rijden en verder zoeken voor slaapgelegenheid.
Kijk al uit naar morgen voor je vervolg....

08-02-2009 om 22:43 geschreven door Amor Fati

Ik heb me weer

eens gewenteld in de zon en de warmte van je verhalen en kan er weer even tegen!

Warme groet.

Michelly

08-02-2009 om 17:15 geschreven door Michelly

Bij onze dagenlange tocht op de Orinoco, hebben we een speciale soort dolfijn gezien, licht roze van kleur en met een spitse snuit. Over de Orinocodolfijn bestaan talloze Indiaanse legendes. De Indianen zijn er bijvoorbeeld van overtuigd dat hij mooi kan zingen en dat hij zich in een beeldschone vrouw kan veranderen die 's nachts de vissers probeert te verleiden en hen meevoert naar de bodem van de rivier.

08-02-2009 om 13:52 geschreven door Ludovikus

Hoi Natoken,

Toen ik je filmpje ging bekijken, bleek ik de 100.000 bezoekers en ik zou een of ander lcd scherm kunnen winnen. Ik ben er maar niet op ingegaan, want ik denk altijd aan de addertjes die onder het gras kunnen zitten.

Misschien niet echt slim, maar goed ... het zij zo.

Fijne zondag.