Deze week was ik in de tuin bezig en op een bepaald moment nam ik gewoon de hark en zette die op een bepaald punt in de tuin waarna ik er met gekruiste armen ging op leunen. Mijn grootouders hebben nog zo’n schilderij gehad waar men de boer ook zag leunen op zijn schop maar dan op het veld en ik moet zeggen dat het mij altijd wreed geïnspireerd heeft. Het is een manier om even tot rust te komen, maar vooral om alles goed in de gaten te houden wat er zoal gebeurt of juist niet meer gebeurt.
De meimaand is een maand waar er normaal gezien veel te zien of te beleven is zoals een meesje dat logeert in een nestkastje in een hoge spar of een duif die haar nestje in de rozelaar verschuilt want zeggen ze niet “in mei leggen alle vogels een ei” ?
En terwijl ik zo - nat in het zweet van dat nadenken op - mijn hark leunde, dacht ik plots aan vroeger toen er in mei nog meikevers te vinden waren. Mijn peter wist ze steeds te vinden en dan stak hij ze in een “stekkendooske”. Toen ik curieus op zijn schoot ging zitten, trok hij het doosje stilletjes open en zag ik de grote bruine meikever met bruine vleugels en met poten met kleine haakjes aan zitten. Op het eerste zicht kwam het schrikwekkend over in de wereld van mijn fantasie, maar peter stelde mij gerust. Hij bond zelfs een koordje aan die meikever zijn poot en het andere uiteinde van het koordje bond hij dan aan een stoel. De meikever vloog heen en weer terwijl ik er met de glimlach stond naar te kijken. Maar na een tijdje stak hij hem terug in het doosje. En ik…ik mocht de meikever eten geven! Ja, ik nam een blad sla en trok er kleine stukjes van om het in het “Stekkendooske” te steken.
Als ik er zo aan denk dan valt het op dat ik sinds die kindertijd niet veel meikevers meer gezien heb. Ik zoek nog in de hagen als ik op wandel ben of onder de eik, maar tevergeefs. Vroeger vlogen ze nog af en toe eens tegen de ruit, maar die kevers van vandaag zijn waarschijnlijk uitgerust met sonar en GPS systeem om alle obstakels te ontwijken. Het zou ook kunnen dat ,z oals vele zaken ,de meikever ook aan het uitsterven is.
Ja, als iedereen aan het sproeien gaat tegen de aardappelkever, de bladluizen, de rode slak en de boomrups dan zal dat waarschijnlijk ook geen goed doen aan de meikeverbevolking. Eigenaardig hoe alles ooit op de wereld komt en het later ook verdwijnt. Van het doodgewoonste ding tot de perfecte mens verdwijnt vroeg of laat van deze wereldbol.
Allé neem nu onze meikever! Ik vraag me af als je geen meikevers meer hebt dan heb je ook geen “stekkendoosjes” meer hebben om ze erin te steken. Zouden ze dan de stekjesfabriek moeten sluiten hebben? Ik heb ook dit jaar nog geen meikever gevonden heb. En nee, ik zou hem zeker niet meer opsluiten in een doosje, maar wel vastleggen met het fotoapparaat.
Blijkbaar wilden ze ook in het koninklijke paleis een aandenken aan het uitsterven van de kever, want daar plakten ze er niet minder dan 1,4 miljoen tegen het plafond. Dat zullen volgens mij eerder mestkevers geweest zijn want waar zouden ze anders al die meikevers gehaald hebben?
Terwijl ik daar op mijn hark stond te leunen en mijn gedachten in het verleden liet dwalen, was ik zelf verbaasd hoelang men bij zo een klein beestje kan stilstaan. Hopelijk kunnen onze kinderen en kleinkinderen vroeg of laat ook nog eens op een hark leunen en terugkeren in hun herinneringen.
Vandaag hoor ik de kreet van de meikever! De kreet dat herinneringen niet zullen uitsterven.
|