|
Een telefoontje met een West Vlaming die zijn taal eer aan doet, roept meestal grappige herinneringen op . Zo hoorde ik na lange tijd terug de twee volgende woorden…
In een zalig vroeger, toen ik klein en onschuldig was en iedereen die er voor mij toe deed nog leefde, was dit in de volksmond een ‘neegrinnetetje’. Nu worden ze braaf negerzoenen of Mellow Cakes genoemd.
Nog zo’n lekkernij uit mijn kindertijd zijn die “ nunnebillen” alias spekskes.
Nu ik oud genoeg ben om zelf mijn woordenschat te kiezen - al zullen sommigen vinden dat ze zo nodig op alle slakken zout moeten leggen - blijven beide snoepjes voor mij nog steeds ‘neegrinnetetjes ’ en nunnebillen .
Wie zich hieraan stoort, mag mij gerust smerig bekijken. Ik probeer dat sappige West Vlaams toch een beetje in ere te houden! 
|
)
!!
